با ۶ مورد از عجیب ترین موزه های جهان آشنا شوید

شاید وقتی اسم موزه به میان آید، شما را یاد ساختمانی پر از ویترین می‌اندازد که اشیایی گرانبها تحت تدابیر شدید امنیتی برای بازدید عموم به نمایش درآمده‌اند،ولی همیشه اینگونه نیست در گوشه و اطراف جهان موزه هایی برگزار می شود ک حتی به ذهنتان هم خطور نمی کند. درپوش‌های صندلی توالت، خاکستر آتش‌فشانی و ذرت، و اقلامی از این قبیل، تنها بخش کوچکی از موادی هستند که برای خلق شاهکارها در عجیب‌ترین موزه‌های جهان مورد استفاده قرار می‌گیرند.پس با ما همراه باشید تا نگاهی متفاوت به موزه های جهان بیندازیم.

استاد سابق لوله‌کشی «بارنی اسمیت» (Barney Smith) سال‌های زیادی را برای تعمیر توالت‌ها صرف کرد که همین موضوع باعث علاقه عجیب او به کاسه سرامیکی و تبدیل به بخش جدایی‌ناپذیر زندگی او شد. با ترکیب کردن واسطه‌های مختلط مثل خاکستر آتش‌فشانی و جعبه‌ ابزار، هنرمند ۹۴ ساله بیش از تعداد ۱۱۰۰ قطعه با استفاده از درهای صندلی توالت ساخته و در موزه‌ای در شهر «سان آنتونیو» ایالت »تگزاس» (San Antonio, Texas) قرار داده است. بسیاری از این قطعات برای او یادآور نقطه عطف در مراحل مهم در زندگی‌اش است، از یادبود یک سفر که او با همسرش رفته بود تا جشن گرفتن تولد ۹۰ سالگی او؛ مانند هر استاد واقعی، هیچ‌یک از قطعات ساخته شده توسط او برای فروش نیست و بازدید از این موزه عجیب‌ و غریب که باید گفت در گاراژ خانه او ساخته شده است، فقط با گرفتن وقت قبلی ممکن است.

اغلب اوقات، ساختمان‌هایی که جایگاه بزرگ‌ترین کارهای هنری هستند فقط به خاطر قطعاتشان (آثار هنری) تأثیرگذارند. مثل موزه «لوور» (Louvre) یا موزه «گوگنهایم» (Guggenheim)، اما موزه «قصر ذرت» (Corn Palace) از لحاظ معماری ساختاری خیره‌کننده است، ساختمانی با گنبدهای پیازی شکل و مناره‌های رنگارنگ، چیزی شبیه آنچه در کلیسای «سنت باسیل مسکو» (Moscow’s St. Basil’s Cathedral) پیدا خواهید کرد؛ اما با بررسی دقیق‌تر، خواهید فهمید که قسمت‌های بیرونی، متشکل از نقاشی‌های باورنکردنی با استفاده از ذرت است که شاید تا به شما نگویند، هرگز متوجه آن نخواهید شد. هر سال، نقاشان محلی قطعات بزرگ‌تری از رویدادهای عادی زندگی را مطابق با یک موضوع جدید دوباره طراحی می‌کنند. اینجا مکانی محبوب برای برگزاری کنسرت‌ها و جشن‌ها هم محسوب می‌شود که باید برای ورود به آن‌ها هزینه پرداخت اما لذت بردن از زیبایی‌های نمای بیرونی بنا هیچ هزینه‌ای ندارد.

بسیاری از افراد خاطرات عشق‌های قدیمی خود را در دفترچه خاطرات یا نوشته‌های عاشقانه نگهداری می‌کنند اما در کرواسی یک زوج راه دیگری برای زنده نگه‌داشتن رابطه پایان‌یافته خود پیدا کرده‌اند. موزه «روابط شکست‌خورده» (Museum of Broken Relationships) به وسیله یک زوج اهل کرواسی پس از پایان روابط ۴ ساله بین آن‌ها ایجاد شد و در گذر زمان به‌ وسیله اشیاء شخصی باقیمانده از عشق‌های قبلی زوج‌هایی دیگر، بزرگ‌تر شد و به شکل امروزی درآمد. از اشیایی که در این موزه به نمایش درآمده است می‌توان به خرس‌های عروسکی روز عشاق (ولنتاین)، عکس‌های خاطره‌انگیز، یک لباس عروس و حتی یک تبر (یک مرد برای از بین بردن اثاث خانه‌ای که با همسرش داشت از این تبر استفاده کرد تا خاطرات او را با از بین بردن این وسایل، به شکل کامل فراموش کند) خیلی‌ها از این موزه به عنوان یک سالن برای عینیت بخشیدن به مفهوم «اعتراف تعاملی» یاد می‌کنند، یعنی افرادی که رابطه‌های خود را پایان دادند و با سختی‌های بعد از آن کنار آمده‌اند، اشیا خود را به این موزه هدیه کرده‌اند تا به دیگران ثابت کنند، زندگی فارغ از هر اتفاقی در جریان خواهد بود. هر بازدیدکننده‌ای می‌توانند اشیاء خود را باقی بگذارد یا پیام خود را ضبط کند تا بخشی از تاریخ روابط شکست‌خورده شود.

قطعاً استفاده از مو و درست کردن آن مدت زیادی است که به یک هنر تبدیل شده است، اما آیا خرده‌های مو که روی زمین می‌ریزند هم می‌توانند تبدیل به یک اثر هنری شوند؟ ممکن است اولین راه این باشد که آنها را در سطل زباله بیندازیم، اما این حرف را «لیلا کوهون» (Leila Cohoon) کسی که تنها موزه مو در جهان را در ایالت «میسوری» (Missouri) ایجاد و نگهداری کرده است، نمی‌زند. از زمانی که ساخت اشیای هنری با سبک خاصی در دوره «ویکتوریا» (مربوط به زمان سلطنت ملکه ویکتوریا انگلستان) رایج شد و تبدیل به روشی شد تا به شما دوست داشتن شخصی را یادآوری کند، ساختن این اشیا هنری به سرگرمی حال حاضر زندگی تبدیل شده است. به طوری که تمام عمر خود را صرف ساخت این آثار هنری آن‌ هم با استفاده از مو کرده است. در این موزه صدها تاج گل و هزاران قلم از اشیایی وجود دارد که به طرز هنرمندانه‌ای با استفاده از موهای واقعی انسان ساخته شده است، حتی از موی انسان‌های معروفی چون «مایکل جکسون» (Michael Jackson)، «ماریلین مونرو» (Marilyn Monroe) و «ملکه ویکتوریا» (Queen Victoria) نیز در ساخت این اشیا استفاده شده است.

در این موزه صحبت از یک جرقه برخاسته از ذهن خلاق است. آثار مینیاتوری فوق‌العاده پیچیده از ساختمان‌های مشهور که تماماً از چوب‌کبریت ساخته شده‌اند. سازنده این آثار سخت «پاتریک اکتون» (Patrick Acton) هنرمند اهل ایالت «آیوا» (Iowa) است که در حال حاضر در معرض دید عموم قرار دارند. از میان ۵۰ مدل شبیه¬‌سازی شده، شما می‌توانید در این موزه یک کپی کوچک کامل از ساختمان عمارت «کنگره واشنگتن» (U.S. Capitol Building)، عمارت «فرمانداری آیوا» (Iowa Governor’s Mansion) و شاتل فضایی «چلنجر» (Challenger space shuttle) را ببینید که برخی از آن‌ها به تنهایی شامل بیش از ۴۷۸٫۰۰۰ قطعه چوب‌کبریت هستند. شاید رفتن به «غرب میانه» (منطقه‌ای شمالی از ایالت متحده آمریکا از غرب اوهایو تا کوه‌های راکی) کمی سخت باشد اما برای بازدید از این موزه دور کردن راه ارزش دارد. گواه موضوع این است که برخی از موزهای سراسر دنیا چندین قطعه از آثار این هنرمند را برای نمایش دائمی خود، خریداری کرده‌اند.

قطعات هنری نمایش داده شده در موزه «اتاق خاکی» دقیقاً یک توده خاک است که البته نباید کم‌ارزش قلمداد شوند. از سال ۱۹۸۰ میلادی، این فضای زیر شیروانی در محله «سوهو» شهر «نیویورک» (SoHo New York’s) بازدیدکنندگانی را به سمت خود کشانده است که به خاطر دیدن آثار هنری ساخته شده از خاک به آنجا آمده‌اند. مجموع خاک استفاده شده در آثار این موزه حدود ۲۸۰٫۰۰۰ پوند (حدود ۱۲۷ تن) است. این موزه هنری توسط «والتر دی ماریا» (Walter de Maria) در سال ۱۹۷۷ میلادی متولد شد آن‌ هم با هدف راه‌اندازی یک اثر هنری دائمی معاصر غیرمعمول که برای فراهم کردن مکانی آرام در شهر شلوغ نیویورک خلق شده است، البته قدم زدن روی آثار هنری این موزه ممنوع است