فابین کاستئو (Fabien Cousteau) و تیمش قرار گذاشتند که رکورد زندگی کردن در زیر آب را بشکنند. اول ژوئن فابین، نوه ی ژاک کاستئو (Jacques Cousteau)، به آزمایشگاهی به نام Aquarius در Florida Keys که چند جزیره ی کوچک متصل به هم در شبه جزیره ی فلوریدا است که با پل هایی به طول ۱۶۰ کیلومتر بالای سطح آب به یکدیگر راه پیدا کرده اند، رفتند. آن ها برای شبیه سازی زندگی در زیر آب به این آزمایشگاه رفتند. وی و گروهش به مدت ۳۱ روز در این آزمایشگاه اقامت کرد که مدتی طولانی تر نسبت به تیم پدربزرگش Conshelf II در ۵۰ سال پیش بود! از آن زمان به بعد ساخت پایگاه های آزمایشی زیردریایی متوقف شدند که Aquarius آخرین آن ها بود. در ادامه با ما در الی گشت همراه باشید تا به اتفاق هم ببینیم که با ۱ ماه زندگی در زیر آب بر آن ها چه گذشته و به چه نتایجی رسیده اند.
مطالب مرتبط: این آدم ها همیشه در دریا زندگی می کنند! چرا دریای خزر کوسه ندارد؟
در این ماموریت ۳۱ غواص که عکاس و دانشمند هم بودند، به همراه متخصصان MIT در زمینه ی زیستگاه های دریایی و مهندسین زیر دریا به Aquarius رفتند. دانشگاه فلوریدا که مسئول تامین آب این آزمایشگاه بود هم افرادی متخصص را به این ماموریت فرستاد.
همه این افراد با چالش زندگی زیر فشار آب یا همان غواصی اشباع روبرو بودند.
غواصی اشباع نوعی غواصی است که به بدن اجازه می دهد تا به تدریج گازهای غیرفعال را به مدت طولانی در عمق جذب کند.
این گازها به یک غواص با مهارت های استاندارد با تولید حباب هنگامی که سطح می رسد آسیب می رسانند که باعث درد، مشکلات حرکتی و گاهی اوقات مرگ می شود. گروهی که در عمق روی زمین می خوابند و به سطح آب نمی آیند غواصان آزاد هستند تا بخش قابل ملاحظه ای از زندگی در Aquarius را تجربه کنند.
فعالیت هایی از جمله توانایی رفتن به زیر آب برای ۲-۸ ساعت در روز (در مقایسه با حدود یک ساعت حداکثر در هر روزی که یک غواص عادی میتواند انجام دهد) بدون رنج و عذاب ناشی از فرسودگی از جمله ی کارهایی اس که باید این افراد انجام دهند.
در پایان این مأموریت، کل پایه به آرامی به فشار عادی بازگردانده می شود تا گازها بتوانند از روی بدن غواصان برداشته شوند، در این صورت غواصان آزاد هستند تا دوباره به روی زمین بازگردند.
برای درک بهتر اینکه چه نوع بدن و ذهنی قادر به زندگی در زیر آب است، متخصصین زندگی زیر آب همچون؛ جان کلارک نظریاتی دارد.
در نهایت به این نتیجه خواهید رسید که تئوری های زیادی در مورد زندگی زیر آب انسان وجود دارد، اما بسیاری از آن ها بحت برانگیز و اثبات نشده است.
به گفته مارک هولسکک بدترین بیماری که در زندگی زیر دریا غواصان مبتلا می شوند، بیماری پوستی است که ناشی از دفع مواد زاید بدن غواصان در داخل لباس های مخصوصشان است. بهترین راه درمان این بیماری پوستی دوش گرفتن بعد از هر غواصی و استفاده از صابون ضدباکتری است.
البته در همان اتاقک زیر آبی (اتاقک زیرآبی، اتاقکی است برای انتقال غواصان به نقاط عمیق‌تر اقیانوس‌ها. این اتاقک‌ها دارای لوله هوارسانی هستند و غواصان در آن کار می‌کنند.
اتاقک‌های زیرآبی در قدیم معمولاً به شکل ناقوس ساخته می‌شدند و به آنها ناقوس غواصی گفته می‌شد.) موجود است. عفونت های گوش نیز رایج هستند، اما راه حل های ضد عفونی آن با استات آلومینیوم است.
بعضی از غواصان که تحت فشار محیطی بسیار زیاد هستند، یعنی جایی که ۲.۵ برابر فشار بیشتری از سطح آب دارد که باعث ایجاد حباب هایی در رگ ها می شود که خطرناکند راه درمان آن اکسیژنورژی فوق فشاری است.
علاوه بر این، دیگر عوارض جانبی زندگی در زیر آب زیرزمینی شامل کاهش تولید ویتامین D از عدم قرار گرفتن در معرض آفتاب است.
خیلی از غواصان می گویند که حس چشایی در زندگی زیر آب کاهش می یابد. بر اساس تئوری مارک پترسون در چگالی زیاد هوا در زندگی زیر دریا بوی غذاها به میلیون ها بخش تقسیم می شود که بخش بسیار کمی برای بوییدن به بینی منتقل می شود.
صرف نظر از بخش علمی این موضوع بسیاری از غواصان برای خوردن غذا از سس تند استفاده می کنند.
چه در مورد غواصان کوتاه مدت و چه در مورد غواصان بلند مدت هوا گرما را با سرعت بیشتری از سطح دریا از غواصان جذب می کند به همین علت متابولیسم سخت تر صورت می گیرد و دیرتر تبدیل به انرژی می شود در نتیجه آن افراد تمایل به خوردن بیشتری دارند.
در آزمایش قبلی که این زیستگاه دریایی در کنار جزیره St. Croix قرار داشت غواصان از غذاهای آن منطقه مثل لوبیا، برنج و خرچنگ استفاده می کردند.
پس از طوفان که باعث خرابی در این منطقه شد، این زیستگاه به جزایر فلوریدا انتقال یافت. در این زیستگاه تهیه ی غذا تحت نظر دانشگاه فلوریدا بود که غواصان غذاهای بسته بندی فریز شده که نیاز به آب زدن مجدد برای خوردن بود، می خوردند که کالری زیادی داشت و متنوع بود.
هالسکک انتظار داشت که غواصان با خوردن این نوع غذاها قبل از ۳۱ روز مریض می شوند. گاهی اوقات هم در کانتینر زیر آب پیتزا و همبرگر توسط غواصان پشتیبانی آورده می شد.
در این زیستگاه به دلیل ماهیت خسته کننده ماندن ساعت ها در آب و اینکه داخل کانتینر شلوغ بود همه افراد شب ها خوب می خوابیدند.
یکی از عکاسان از ماهی به نام ماهی نقره ای شکایت می کرد که موقع خواب از خود نور منعکس می کند. همچنین نویزی که ماهی تمیزکننده و موجودات صخره ای ایجاد می کند، آزاردهنده هستند.
به دلیل چگالی بالای هوا، صداها بلندتر می شوند. مارک چیس به من می گفت که مراقب باشم که به بیماری تنفسی دچار نشوم؛ چون کسی که بیمار شود موجب به زحمت انداختن کل تیم برای خارج شدن می شود. بیماری تنفسی به دلیل نزدیکی افراد به یکدیگر مریض به سرعت از راه تنفس منتقل می شود.
جای کوچکی که دارای هوا است به نام gazebo به عنوان محل استراحت و حمام افراد وجود دارد. حمام در این مکان خصوصی نیست چون ماهیان با استشمام بوی بدن انسان فکر می کنند که موقع غذا خوردن است!
از نگاه افراد زیر آب نور کم است اما، این موضوع چیزی از زیبایی های مناظر آن کم نمی کند.
برخی غواصان از بی حالی ناشی از نیتروژن آب گزارش می دهند که باعث سرگیجه در عمق خاصی از آب می شود و شاید هم ایجاد حس سبکی و لذت در زندگی زیر آب را به همراه داشته باشد.
غواصان این زیستگاه چون برای این ماموریت از چند هفته قبل با هم هستند مشکلات ناشی از تعارضات رفتاری در آن ها دیده نمی شود. این زیستگاه از اینترنت و زندگی روزمره فاصله دارد اما می توانند با خانواده هایشان تماس برقرار کنند.