در این کوچه فقط استخوان های نهنگ می بینید

کوچه استخوان های نهنگ در روسیه

با رفتن به نواحی شمالی سیبری در جزیره Yttygran به منطقه ای عجیب بر می خورید که سوال های زیادی را در ذهنتان ایجاد می کند. چیزی که این ناحیه را تا این حد عجیب کرده استخوان های نهنگ در کنار یکدیگر است که به کوچه استخوان  نهنگ معروف است. اینجا در واقع جایی است که زمانی این جانوران غول پیکر دریایی قتل عام می شدند و گوشت آنها توسط قبایل محلی ذخیره می شد. اگر می خواهید از کوچه استخوان نهنگ بیشتر بدانید در ادامه الی گشت را همراهی کنید.

این کوچه از صدها استخوان نهنگ تشکیل شده که بیشترشان استخوان فک، دنده و مهره هستند. اینطور که به نظر می آید کوچه استخوان های نهنگ در حدود ۶۰۰ سال پیش توسط گروهی از قبایل بومی ایجاد شده است. بیشتر این استخوان ها در ردیف های طولانی در امتداد ساحل قرار دارند و همین باعث شده که به این محل، کوچه استخوان نهنگ بگویند. به غیر از استخوان های غول پیکری که در داخل زمین کاشته شده اند چاه های زیادی هم در نزدیکی آن ها پیدا شده که برای ذخیره سازی گوشت نهنگ ها اسفاده می شده و در آن ها فسیل هایی از این نهنگ ها دیده شده است. محققان و باستان شناسان بر این عقیده هستند که اینجا به عنوان محلی برای عبادت و مراسم قبایل متحد تاسیس شد. در نزدیکی انتهای این کوچه بقایای یک مکان مقدس قرار دارد و به نظر می آید که از چاه ها برای ذخیره غذای قبایل استفاده می شده است. باستان شناسان اعتقاد دارند که ساخت این کوچه مصادف بوده با عصر یخ کوچک و دوره بحران. در آن زمان مردم زمستان های سختی را می گذرانند که باعث کمبود و قحطی غذا شد. هم اهالی سیبری و هم اسکیموهای آمریکایی از کمبود غذا رنج می بردند و به شدت نیازمند مکان های جدیدی بودند تا در آنجا بتوانند نهنگ و دیگر موجودات دریایی را شکار کنند.

در مواجه با مرگ و گرسنگی درگیری های زیادی بین مردم این ناحیه اتفاق افتاد تا اینکه در نهایت اسکیموها، دولتی سیاسی و نظامی  شکل دادند. جزیره Yttygran علی رغم اندازه کوچک و نواحی کوهستانی داخلی اش تبدیل به مکانی مذهبی برای این مردم شد و این جزیره در قرن های ۱۴ و ۱۵ به نقطه ای رسید که در آن کوچه استخوان نهنگ ساخته شد. حداقل ۳۴ استخوان فک نهنگ در این محل قرار دارند که ارتفاعی ۵ متری و وزنی حداکثر ۳۰۰ کیلوگرم دارند و طوری بر روی زمین قرار گرفته اند تا محلی بی طرف برای عبادت را به وجود بیاورند. به نظر می آید یک نماینده مرد از هر کدام از قبایل اسکیموهای آسیایی باید یک بار در سال در این محل جمع می شدند و درباره مشکلاتشان گفت و گو می کردند. این محل در امتداد ساحل انتخاب شده تا مردم به راحتی بتوانند در آن نهنگ ها را شکار و گوشتشان را ذخیره کنند. چاه هایی مربعی شکل در درون زمین حفر شد تا به عنوان ذخیره گاه موقتی گوشت ها باشد.

مردم بومی یوپیک نظری متفاوت از باستان شناسان دارند و می گویند اینجا فقط جایی برای جمع شدن و ذخیره گوشت های شکار ها بوده است. در واقع به نظر بومیان این محل که بیشتر آن ها نوادگان تمدن هایی هستند که این محل را به وجود آورده اند معتقدند که کوچه استخوان های نهنگ چیزی نیست به جز جایی که در آن شکارچیان جمع می شدند و صیدشان را به صورت گروهی ذخیره می کردند. تاریخچه این محل هر چه که باشد یک چیز درباره آن کاملا مشخص است و آن است که گردشگران عاشق این محل هستند. فسیل های استخوان هر سال گردشگران بیشتری را از سراسر دنیا به این محل می کشاند. قدمت کوچه استخوان به قرن چهاردهم برمی گردد، کوچه ۱۳.۵ کیلومتر طول دارد و فاصله آن از ساحل آلاسکا فقط ۸۲ کیلومتر است. گردشگران خارجی علاقه زیادی به این محل دارد مخصوصا به خاطر نزدیکی جغرافیایی این محل به شبه جزیره، گردشگران زیادی با کروز از آمریکا خودشان را به اینجا می رسانند. از آن جایی که  که کوچه استخوان نهنگ در لیست میراث جهانی یونسکو قرار دارد گردشگران تمایل زیادی دارند تا درباره حیات وحش بومی این محل مثل پرندگان مهاجر، خرس های قطبی و روباهای قطبی مطالعاتی انجام دهند.

ریشه به وجود آمدن این محل هر چه که باشد با گذشت ۶۰۰ سال، به خوبی حفظ شده؛ استخوان ها کاملا ظاهر شفافی دارند و از زمین بیرون زده اند. این محل از گنجینه های تاریخی است و به خوبی تاریخچه شمال شرقی اوراسیا را نشان می دهد. کسانی که با تاریخچه اسکیموها آشنا نیستند هیچ وقت باور نمی کنند که کوچه استخوان نهنگ از استخوان های فک نهنگ ها درست شده که به صورت عمودی در زمین قرار داده شده اند. این استخوان ها در زیر برف های سفید رنگ سیبری مثل تخته سنگ های بزرگ به نظر می آیند. استخوان های دنده هم دقیقا شبیه عاج ماموت ها هستند و به مانند برجی به سمت آسمان آبی کشیده شده اند. عکس های قدیمی و سیاه سفید ازاین محل همچنان موجود است که در آن اسکیموها در داخل این کوچه به صورت گروهی ایستاده اند. شاید این سول برایتان پیش آمده که چرا مردمان آن زمان نهنگ شکار می کردند و اصلا صید نهنگ های بزرگ مگر به این راحتی هاست؟ مردم این محل تا قبل از قرن هشتم میلادی گراز دریایی شکار می کردند اما در قرن های ۸ تا ۱۳ و ۱۳ تا ۱۵ به شکار نهنگ ها روی آوردند. در آن زمان شکار نهنگ بسیار متداول اما خطرناک بود و برای هر شکار بین ۳۰ تا ۶۰ نفر به هم کمک می کردند و مردمی از چند قبیله به کمک هم این کار را انجام می دادند.

منبع: express.co.uk