گردشگرانی که گرینلند (جزیره ای پهناور در اقیانوس اطلس شمالی) را به عنوان مقصد بازدید خود انتخاب می کنند، علاوه بر مناظر طبیعی فوق العاده و بکری که در کمتر جایی از جهان می توان دید با آثار تاریخی غنی مردم اسکاندیناوی نیز مواجه می شوند. در منطقه روستاهای کوچک و جاده های کمی قرار دارد. جزیره ولسی که به جزیره وال ها نیز شهرت دارد در جوار قاقورتوق (بزرگ ترین سرزمین در جنوب گرینلند) میان فلات ولسی قرار دارد. با الی گشت به حفات شده ترین و بزرگ ترین منطقه از آثار به جا مانده و تاریخی اسکاندانیوی که مهم ترینشان کلیسای ولسی است بیایید.
به گفته محلی ها منطقه ولسی توسط Thorkell Farserk کشف شد. مسیحیان در حدود سال ۱۰۰۰ میلادی وارد گرینلند شدند و شروع به ساخت انواع کلیساها در این سرزومین کردند. تخمین زده می شود که کلیسای ولسی در اوایل قرن ۱۴ میلادی ساخته شده باشد. باستان شناسان شواهدی یافته اند که ولسی اولین کلیسای منطقه نبوده و قبل از آن کلیساهای دیگری نیز در گرینلند ساخته شده بودند. در چندین مورد از اسناد و مدارک قرون وسطی از کلیسای ولسی به عنوان یکی از اولین کلیساهای شرقی نام برده شده است.
مراسم با شکوه ازدواج Thorstein Olafsson و Sigrid Björnsdótti در روز ۱۴ یا ۱۶ سپتامبر سال ۱۴۰۸ میلادی در این کلیسا برگزار شد. در نامه ای از یک کشیش به نام Garðar و چندین ایسلندی دیگر این ازدواج ذکر شده است که آخرین نوشته ها راجع به این بنای تاریخی گرینلند است. این زوج پس از بستن پیمان زناشویی در منطقه Olafsson مستقر شدند.
کمی بعد از این مراسم ازدواج دیگر اثری از زندگی مردمان در سرزمین های گرینلند وجود ندارد و آن ها به دلایلی نامعلوم منطقه را ترک کردند. برخی از باستان شناسان معتقد هستند که تغییرات شرایط آب و هوایی زندگی را و کشاورزی در گرینلند را با دشواری های فراوان همراه ساخت برخی دیگر نیز می گویند مشکلات اقتصادی وایکینگ ها را ناچار کرد به خانه های اجدادیشان بازگردند.
در سنت های اسکیموها افسانه ای در رابطه با ولسی وجود دارد. طبق گفته های افسانه جنگی بین رییس قبایل اسکاندیناوی و اسکیموها درگرفت. اسکیموها حمله ای بسیار کشنده به اهالی اسکاندیناوی کردند و آنان را درون خانه هایشان به آتش کشیدند. اما فرمانده اسکاندیناویایی ها توانست همراه با خانواده اش متواری شود. سرانجام پس از یک تعقیب و گریز طولانی او را دستگیر کردند.
هنگامی که وارد خرابه های کلیسای ولسی می شود به سختی می توانید گذر زمان را احساس کنید. از این خرابه های به خوبی محافظت می شود. از ساکنان اهل اسکاندیناوی این سرزمین ها تنها این ساختمان باقی مانده است. البته دیگر اثری از سقف چوبی و تزیینات داخلی آن باقی نمانده است. اما کلیسا دقیقا همان گونه ای به نظر می رسد که در هنگام متروکه شدنش در قرن ۱۵ میلادی رها شده بود. دیوارهای سنگی که برخی از آن ها تا ارتفاع ۵ یا ۶ متری بالا رفته اند درون کلیسا قرار دارند. متاسفانه امروزه چیزی به جز دیوارهای بلند سنگی که حیاط را محصور کرده بود از حیاط کلیسا که روزگاری دور تا دور آن قرار داشت باقی نمانده است.
سرزمین های ولسی در باریکه ای در شمال فلات ایسلند قرار گرفته و ساختمان کلیسا تنها ۷۰ متر با دریا فاصله دارد. قبل از این که کلمبوسی حتی در مورد یافتن مسیر جدید و کوتاهتر به هند فکر کنند، مهاجران نروژ جوامع را در گرینلند ایجاد کرده بودند. ساختمان کلیسا و نحوه ساخت آن در یک موقعیت کلاسیک گرینلندی همراه با چندین ساختمان دیگر قرار داشته است. در میان مزارع سر سبز ساختمانی وسیع به ابعاد ۱۳۰۰ متر مربع ساخته شده بود. دارای ۱۱ اتاق خواب بود. دالان های آن پهناور و همچنین اصطبلی با قابلیت نگهداری از چندین اسب داشت.
ولسی سرزمینی زراعی در شرق آن است که پهناورترین زمین وایکینگ ها در آن قرار داشت. در سال ۹۸۵ کشاورزان اسکاندیناوی در این زمین ها ساکن شدند و وایکینگ های گرینلند کلیسای ولسی را برای مسیحیانی که در سرزمین های فلات ولسی و اطراف آن زندگی می کردند احداث کردند.
با گذشت سال ها نروژی ها نمی دانستند که آیا چیزی از زندگی و تمدن اسکاندیناویایی در گرینلند باقی مانده است یا نه، بنابر این در یک ماموریت در سال ۱۷۲۱ میلادی Hans Edge تا باقی مانده های آن را جستجو کند. در این ماموریت هیچ بازمانده ای از وایکینگ ها یافت نشد.
امرزوه ولسی در کنار شهر قاقورتوق که بیش از ۳۰۰۰ سکنه دارد و یکی از پهناورترین مناطق گرینلند است قرار دارد. بازدید از کلیسای ولسی مانند سفری در زمان و بازگشت به گذشته است علاوه بر آن زمین هایی فوق العاده با چشم اندازی بی نظیر که توسط کاوشگران اولیه برای زندگی انتخاب شده بود در پیش روی بازدیدکنندگان خواهد بود. این خرابه ها تمام داستانی است که ار کاتولیک های قرون وسطی گرینلند باقی مانده است.
افرادی که گرینلند را برای سفر انتخاب می کنند به دنیال آرامش مطلق هستند. هنگامی که در حال گشت زدن در اطراف کلیسا می باشند گوسفندی را می بینند که را حال چریدن در میان مراتع سرسبزاست یا کلاغی که قارقار کنان از بالای سرشان پرواز می کند به جز چنین صداهایی هیچ صدای دیگری در این جا شنیده نمی شود و سکوتی بی انتها محیط را در بر می گیرد. فلات و زمینی که قرن هاست تغییر نکرده و با طبیعت انس گرفته است.
در طول سال مسیحیان فستیوال های گوناگونی را در اینجا برگزار می کنند و مردم زیادی از اقصی نقاط جهان برای شرکت در فستیوال های می آیند. کشتی های گردشگران نروژی در کنار یکدیگر در کناره سرزمین ها پهلو می گیرند و دیگر شکرت کنندگان پیاده و یا سوار به اسب می رسند. درست در غرب کلیسای ولسی خرابه های یک مجتمع مسکوتی بزرگ همراه با اصطبل آماده پذیرایی از بازدیدکنندگان می باشد. همچنین یک سالن ضیافت بزرگ در آن قرار دارد که جشن اصلی در آن برپا می شود.
منبع: touropia.com