برای بشر امروزی کشف هر تکه ای که نشانگر از میلیون ها سال زندگی نوع اجداد انسانی خود باشد، جالب است. دانشمندان سال های سال وقت می گذارند تا این نشانه ها را کشف و سپس مورد بررسی قرار دهند تا از هر کدی که از آن ها قابل دسترسی است به شوه ی زندگی نیاکانمان و یا این که چه بر سر آن ها آمده است، اطلاع یابند. با انتشار خبر کشف پوست یک کشف قدیمی ترین پوسته ی انسان از اجداد پیش از تاریخ بشر، که حدود ۲ میلیون سال نیز زندگی می کرده است در آفریقای جنوبی، موجی از سوالات مختلف و عجیب و غریب پیش آمد. در ادامه با الی گشت همراه باشید.
مطالب مرتبط:
دانشمندان انسان شناس کشور آفریقای جنوبی، مدعی کشف یک تکه پوست انسان بر روی جسد فسیل شده ی آن که متعلق به یکی از اجداد و نیاکان پیش ازمبدا تاریخی نوع بشر شده اند که قدمتی در حدود ۲ میلیون سال برای آن پیش بینی کرده اند.
احتمالا این پوسته قدیمی ترین پوسته ی کشف شده از انسان است و حامل کدهای DNA فراوانی نیز می باشد.
محققان و دانشمندان دانشگاه ویتواترسرند کشور آفریقای جنوبی بر این اعتقاد هستند که نمونه ی بافت پوستی کشف شده از انسان در غاری در نزدیک ژوهانسبورگ، یکی از شهرهای بزرگ و بسیار مهم این کشور آفریقایی متعلق به گونه‌های اولیه ی انسان که به نام جنوبی کپی سدیبا (Southern copy of Sidiba) معروف هستند، می باشد.
این بافت انسانی می تواند به عنوان تنها و قدیمی ترین نمونه ی بافت نرم و سطحی کشف شده ی نوع انسانی باشد.
دانشمندان معتقدند که می توانند جزئیات جدیدی را در مورد این گونه ی منقرض شده از انسان های اولیه را استخراج کرده و در اختیار داشته باشند.
دانشمندان آفریقایی از سال ۲۰۰۸ در حال بررسی و کشف بقایای یک مرد جوان ۱۲۷ سانتیمتری را در این منطقه آغاز کرده بودند. آن ها بر این باورند که همچنین توانسته اند که در کاوش ها و کشفیات خود، بقایای آخرین غذای خورده شده توسط انسان‌های باستانی را در میان دندان‌های جمجمه های آنان کشف کنند! به گفته ی آن‌ها، دانه‌ها و سایر ذرات غذایی که این نوع قبل از مرگ خود، خورده بوده است، در دندان های آن باقی مانده بوده است و در حال حاضر تا به الان حفظ شده بوده است و آن ها در طی آزمایشات خود به آن ها دسترسی پیدا کرده اند.
پروفسور لی برگر، انسان‌شناس دانشگاه ویتواترسرند آفریقای جنوبی، اولین بقایای انسان ۲ میلیون ساله که به انسان جنوبی کپی سدیبا معروف است را در سال ۲۰۰۸ کشف کرد.
پروفسور لی برگر، انسان‌شناس دانشگاه ویتواترسرند آفریقای جنوبی، اولین بقایای انسان ۲ میلیون ساله که به انسان جنوبی کپی سدیبا معروف است را در سال ۲۰۰۸ کشف کرد.
شاید برایتان جالب باشد تا این نکته را بدانید که این کشف کاملا غیر منتظره اتفاق افتاد زیرا این کشف دقیقا پس از برخورد تصادفی پسر این دانشمند به نام متیو با یک تکه استخوان فسیل شده در نزدیکی ژوهانسبورگ و در همان غار ذکر شده اتفاق افتاد.
گروه کشف و تجسس پروفسور در کاوش های بعدی خود، یک جمجمه ی نسبتا کامل را در کنار باقی مانده ی استخوان‌های بازو، دست، مچ ها و آرنج استخراج نمودند. از دیگر نکات جالب و گفتنی که درباره ی این کشف وجود دارد این است که با این که این کشف در سال ۲۰۰۸ اتفاق افتاد اما در سال ۲۰۱۰ به جهان و عموم مردم اعلام شد!
هنوز هم انگیزه ی این تاخیر در اعلام آن، معلوم و مشخص نیست.
در هنگام معرفی و تشریح این کشف، پروفسور لی برگر، این انسان اولیه ی تازه کشف شده را یک گونه ی جدید موسوم به جنوبی کپی سدیبا (Southern copy of Sidiba) نامید که گونه ای انتقالی بین جنوبی کپی‌های اولیه و گونه های اولیه ی اجداد هومو هستند.
اگرچه حقیقتا این کشف بسیار جنجال برانگیز بوده است اما، برخی دانشمندان و متخصصان انسان شناس بر این امر پافشاری می نمایند که استخوان های کشف شده متعلق به یک گونه ی جدید از نیاکان انسانی نبوده است، بلکه آن ها ترکیبی از استخوان های چند انسان اولیه ی متفاوت در طول زمان بوده است.
با وجود این ادعا اما، از سال ۲۰۱۰ به بعد، پروفسور لی برگر و تیم اکتشافیش تا به الان توانسته اند بقایای ۵ اسکلت دیگر را در این منطقه کشف و استخراج نمایند. این کشفیات شامل دو اسکلت نسبتا کامل و چندین نوع از اسکلت حیوانات هستند.
به گفته ی پروفسور لی برگر، این یافته‌های جدید به تائید نظریه ی وجود انسان جنوبی کپی سدیبا به عنوان یک گونه ی منحصر به فرد از اجداد ما کمک های شایانی می‌کند.
به اعتقاد محققان زمین شناس، این منطقه قبلا دارای یک غار قدیمی و باستانی بوده است که شاید از یک حوضچه ی آب شیرین در خود برخوردار بوده است و حیوانات را به سوی خود جذب می کرده است و به همین خاطر ممکن است که برخی در آن غرق شده باشند و به همین خاطر اسکلتشان در این منطقه موجود باشد.
همچنین دلیل به دست آمدن پوست انسان بر روی فسیلش می تواند وجود آب باشد. البته به نظر این دانشمندان و کارشناسان، این غار بعدها فرو ریخته و همه چیز در زیر آن مدفون و محفوظ شده است.
پروفسور لی برگر و همراهانش بر روی دو تکه جمجمه ی انسان استخراج شده از زمین متوجه وجود سطوح غیرعادی شدند که شامل لایه های کوچک و باریک مشابه بافت پوست انسانی بودند.
محققان از اسکن سه بعدی، میکروسکوپ و تحلیل‌های شیمیایی برای بررسی این نمونه‌ها غیر عادی استفاده کرده اند.
آن ها در ادامه ی تحقیقات خود امیدوار بودند تا بتوانند دریابند که اگر این نمونه‌ها صد در صد بافت پوستی هستند، آیا خشک شده اند یا در آب مرطوب مانده و در سنگ و فسیل خود حفظ شده اند؟
در کنار کشف این اسکلت ها، بقایایی از گیاهان و حشرات نیز کشف شده است که در برشی از سیمان گویا حفظ شده‌اند. این گونه در نظر گرفته می شود که رسوب موجود در کف حوضچه ی آب مذکور به حفظ ماده ی آلی در برابر باکتری‌ها که می توانستند باعث فساد و تجزیه ی بقایای حشرات و جانوران شوند، کمک کرده است.
محققان برای ساخت یک آزمایشگاه زنده و پویا در این منطقه در تلاش هستند برای این که بتوانند کار بررسی فسیل‌ها را بدون رساندن کوچک ترین آسیبی به فسیل ها و باقی مانده ی آن ها، ادامه دهند.