کشف شهر باستانی زیر آب های دریاچه هزار جزیره + عکس

دریاچه کیاندائو: دریاچه هزار جزیره و شهرهای باستانی به زیر آب رفته

در چین دریاچه ای است که آب های زلال و شفاف و هزاران جزیره اش به آن زیبایی خاصی داده است. داستان درست شدن این دریاچه، جزیرههای زیبایش و شهرهایی که در زیر آن هستند بسیار جالب است، الی گشت را همراهی کنید تا با دریاچه کیاندائو در چین آشنا شوید.

مطالب مرتبط:
چرا راز غارهای لانگیو در چین برملا نمی شود؟
سفری تصویری در میان زیباترین جاذبه های چین

دریاچه کیاندائو یا دریاچه هزار جزیره در شهر چجیانگ چین در ۱۵۰ کیلومتری شهر هانگزو قرار دارد. این دریاچه مصنوئی بعد از تکمیل ایستگاه برق آبی در رودخانه شینان شکل گرفته  است. در سال ۱۹۵۹، برای ساخت سد زیانجویانگ، دره ای پر از آب شد و دریاچه یا سد ۵۷۳ کیلومتر مربعی با ظرفیت ذخیره ۱۷.۸ کیلومتر مکعب درست شد. دلیل این که به این دریاچه کیاندائو می گویند این است که در آن ۱۰۷۸ جزیره بزرگ و هزاران دریاجه کوچک وجود دارد.

دریاچه کیاندائو که به آب زلال و شفاف و گاهی آشامیدنی اش معروف است برای تولید آب معدنی معروف نونجفو استفاده می شود. این دریاچه همچین زیستگاه جنگل های انبوه و جزیره های مختلف است و در سال های اخیر به جاذبه گردشگری تبدیل شده است. اما زیبایی های دریاچه فقط محدود به آب زلال و جزایر پراکنده اش نیست در زیر دریاچه گنجینه ارزشمندی خوابیده که از خود دریاچه جالب تر و دیدنی تر است. قبل از این که این دره پر از آب شود در پای کوه «وو شی» دو شهر باشکوه و باستانی «شی چنگ» و «هی چنگ» قرار داشت. «شی چنگ» بیش از ۱۳۰۰ سال پیش در دوره سلسله تانگ ساخته شده بود و زمانی مرکز سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کشور بود. «هی چنگ» اما قدیمی تر است و در سال ۲۰۸ بعد از میلاد در دوره سلسله «هان» ساخته شد و در کنار رودخانه «زیانچیانگ» قطب تجاری به حساب می آمد. هر دو این شهرها در سپتامبر ۱۹۵۹ به زیر آب فرو رفتند چون دولت چین تصمیم داشت در آینجا یک ایستگاه برق آبی و سد درست کند تا بتواند نیازهای جمعیت رو به رشد شهر هانگزو را تامین کند.

همراه این دو شهر باستانی ۲۷ شهر، ۱۳۷۷ روستا، تقریبا ۵۰ هزار هکتار زمین کشاورزی و هزاران خانه مسکونی هم به زیر آب فرو رفتند. برای این پروژه حدود ۲۹۰ هزار نفر از محل زندگی خود به جای دیگری رفتند و بی تفاوتی دولت در مقابل حفظ شهرهای باستانی واقعا شوکه کننده بود. دو شهر «هی چنگ» و «شی جنگ» به مدت ۴۰ سال و تا سال ۲۰۰۱ به فراموشی سپرده شدند تا اینکه فردی به نام «کیو فنگ» که مسئول گردشگری محلی بود تصمیم می گیرد تا به کمک باشگاه غواصی پکن یک امکان تفریحی هیجان انگیز را در این دریاچه راه بیندازد. او به فکر استفاده از این شهرها بود و از غواصان خواست که به داخل آب بروند و نگاهی به این شهرها بیندازند.

در ۱۸ سپتامبر ۲۰۰۱، برای اولین بار تلاش ها برای رسیدن به این دو شهر شروع شد. کیو در مصاحبه ای می گوید:«ما خوش شانس بودیم همین که به داخل دریاچه رفتیم دیواره های بیرونی شهر را پیدا کردیم .» «کیو» به سرعت کشف این شهرهای تاریخی را به دولت اطلاع می دهد، با تحقیقات بیشتر مشخص می شود که کل شهر که دهها سال قبل به زیر آب فرو رفته کاملا سالم و دست نخورده است و حتی پله ها و نرده های چوبی هم کاملا سالم هستند.

در سال ۲۰۰۵، اداره گردشگری محلی سه شهر باستانی دیگر را هم در زیر آب پیدا می کند و مجله نشنال جغرافی چین عکس هایی از این شهرها را چاپ می کند همه هیجان زده و خوشحال بودند اما نمی دانستند چگونه می توان از این شهرهای باستانی محافظت کرد. برخی پیشنهاد دادند که دیوارهای محافظتی ساخته و آب آن قسمت تخلیه شود اما این روش هزینه بر بود و دیوارها نمی توانستند فشار را تحمل کنند. بعدها پیشنهاد شد که گردشگران بتوانند از این شهرهای به زیر آب رفته بازدید کنند؛ یک زیردریایی به ظرفیت ۴۸ نفر با هزینه ۶.۳۶ میلیون دلار ساخته شد تا گردشگران بتوانند با آن به زیر آب بروند اما از این زیردریایی هیچ وقت استفاده نشد چون قانون اجازه نمی داد که زیردریایی به داخل آب های کشور وارد شود حتی اگر قانون هم اجازه می داد زیردریایی در زیر آب جریان های قوی ای به وجود می آورد که می توانست ساختمان های شهر را از بین ببرد.

بعضی از متخصصان اعتقاد داشتند که بهترین کار این است که شهر را به حال خودش رها کنیم و باید قبل از اینکه به فکر استفاده از آثار فرهنگی باشیم از آن ها مراقبت کنیم. آن ها دو تیر چوبی از این شهر را از آب درآورند و بعد از مدتی که این چوب ها از محیط زیر آب خارج و در معرض هوا قرار گرفتند شروع به پوسیدن کردند. آب بهتر می تواند از چوب ها محافظت کند چون در معرض هوا قرار گرفتن آسیب پذیری آن ها را بیشتر می کند. به علاوه، دیوارها شکننده هستند و در صورتی که جریان های آب تغییر کند فرو می ریزند. آن ها می گفتند که موج سواری، ماهی گیری و برداشت ماسه باید در مناطق نزدیک این شهرها  ممنوع شود. تا اواخر سال ۲۰۰۲، پیشنهاد شد که در این دریاچه تونلی معلق ساخته شود این پروژه بسیار مشکل بود و ۷ کشور بر روی امکان عملیاتی شدن آن تحقیقاتی انجام دادند.

منبع: amusingplanet.com