زمانی که اسم گردش و جاذبه گردی می آید بی شک در ابتدا حواسمان به جاذبه هایی زیبا و منحصر به فرد از هنر معماری گرفته تا حس تاریخی که آن مکان یا بنای خاص برای ما ممکن است داشته باشد را به خاطر می آورد. اما تا به حال شده است که به این فکر کنید که در جهان جاذبه هایی نیز وجود داردند که نه نها زیبایی بصری ندارند بلکه به نوعی چندش آور نیز محسوب می شوند؟ در هر حال جواب این سوال مثبت است و ما امروز در الی گشت می خواهیم تا ۵ مورد از هیمن جاذبه ها را به شما معرفی نماییم. در ادامه ی این مطلب و معرفی کثیف ترین جاذبه های جهان با ما همراه باشید.
تا به حال فکر کرده اید که به موزه ای بروید که جاذبه ی دیدنیش، دیدن دسته موهای قدیمی و شاید جدید باشد. واقعا یکی از صحنه های عجیبی است که در ذهن یک گردشگر خواهد ماند. این موزه ی عجیب و غریب به دست یک آمریکایی به نام لیلا ساخته شده است و خود به جمع آوری موهای مختلف برای این موزه می پردازد. این زن سال های سال وقتش را برای جمع آوری کردن این خانه ها و یا حتی ساخت زیورآلات و وسایل تزئینی با آن ها صرف کرده است. قدمت برخی از این حلقه های مو به قرن ۱۷ میلادی می رسد، موهایی که برای زیباتر کردن خانه های دوره ی ویکتوریایی در انگلستان مورد استفاده قرار گرفته اند. در این موزه بیش از ۲ هزار حلقه ی مو به نمایش در آمده است. بی شک این موزه از کثیف ترین جاذبه های جهان است.
گودال برکلی یکی از آن دسته جاذبه های طبیعی است که از نظر بصری نه تنها زیبایی ندارد بلکه ترسناک هم هست. این گودال که قبلا یک معدن مس بوده است امروز تبدیل به یکی از جاذبه های زشت دنیا شده است. هرچند که آبی که در این گودال است، آبی است که به رنگ قرمز متمایل است و منظره ای زیبا را به وجود می آورد اما مشکل اینجاست که حتی این آب آرام و درخشان، بسیار آلوده است و دارای اسید و فلزات سمی است.
طول این حفره یک مایل، عرض آن نیم مایل و عمق تقریبی آن برابر با ۱۷۸۰ فوت و آب آن به شدت مرگبار و آلوده است. یکی از تجارب تلخی که درباره ی این دریاچه وجود دارد این است که در سال ۱۹۹۵ دسته‌ای از غازهای برفی راهشان را گم کرده بودند و در ساحل این آب‌ها فرود آمدند. صبح روز بعد ۳۴۲ تای آن ها مرده بودند.
با وجود حفاظت از این مکان خطرناک، مردم هنوز از آن دیدن می‌کنند، اما نمی توان خیلی به آن نزدیک شد. شاید این گودال از کثیف ترین جاذبه های جهان نباشد اما بی شک ترسناک ترینشان که هست.
اصولا بهترین برخورد ما با یک قارچ در غذاهای خوشمزه است. دوست نداریم که قارچی جز قارچ خوراکی را ببینیم چون قیافه ی قارچ و تصور مخلوط شدن آن با مواد غذایی خوشمزه چیزی است که نمی خواهیم خراب شود اما به هر حال بر اساس انواع مختلف و یا قارچی که در جهان وجود دارد، نمایشگاهی برای آن ها هم راه اندازی شده است.
البته با توجه به آن که به هر حال کسانی هستند در جهان که علاقه ای به قارچ ندارند، به همین خاطر ما پیشنهاد می کنیم که این افراد هرگز پا به جنگل ملی مالهور در اروگان نگذارند. این جنگل جایی است که انواع مختلف و کمیابی از قارچ ها و مخصوصا قارچ های بسیار بزرگ عسلی رشد می کنند. این جنگل در واقع بزرگ ترین کلونی قارچ در جهان است که در فضایی به مساحت ۲۲۰۰ هکتاری گسترده شده است و قدمتی ۲۴۰۰ ساله دارد.
گفته می شود که وزن کل قارچ های این منطقه به ۳۵ هزار تن هم می رسد. ناگفته نماند که همه ی قارچ های این نمایشگاه چندش آور نیستند، برخی از آن‌ها خیس هستند و برخی از آن ها نیز خشک هستند.
در حال حاضر که فصل تابستان است و بسیاری علاقه دارند که به استخر بروند اما تا به حال دوست داشته اید که به استخری بروید که درون آن آبمیوه باشد بروید؟ البته در این مکان ۲۵ حوضچه وجود دارد که آب آن‌ها، آب گرم معمولی نیست، بلکه مردم در چای سبز، قهوه، سوپ و دیگر نوشیدنی های خنک و غیره وجود دارد.
معمولا در زمان مدرسه زیاد برای هر کدام از ما این اتفاق پیش آمده است که زیر نیمکت های مدرسه و یا دیوارهای آن آدامس های جویده و گوله شده را پیدا کرده باشیم و دور از ذهن و احتمال نیست که خودمان هم این کار را کرده باشیم ولی مطمئنا هیچ کدام از ما این فکر را نمی کردیم که روزی در دنیا جایی پیدا بشود که آدامس های چسبیده به آن باعث جذابیتش شود ولی خب این جذابیت از نوع کثیف ترین جاذبه های جهان است به هر حال، در شهر سیاتل دیوار معروفی وجود دارد که پر از آدامس های جویده شده است و به عنوان یکی از جاذبه های این شهر به حساب می آید!
گردشگران بسیاری هستند که از سراسر جهان پای این دیوار می آیند و پس از چند دقیقه ایستادن، آدامس های خود را از دهانشان در می آورند و روی آن دیوار می چسبانند. بر اساس آزمایش های صورت گرفته، گفته می شود که قدیمی ترین آدامسی که بر روی این دیورا چسبانده اند، حدود ۲۰ سال عمر دارد و آغاز کننده ی این نهضت آدامسی بوده است.
برخی از بخش‌های این دیوار آدامسی چند اینچ ضخامت پیدا کرده است و تنها علت آن هم چسباندن چندین آدامس روی هم دیگر است. کسانی که برای اولین بار این دیوار آدامسی را می بینند، عکس العمل های جالب و حتی خنده داری دارند؛ عده ای با دیدن این همه آدامس جویده شده گذشتن از کوچه برایشان چندش آور است برای همین ترجیح می دهند فقط از دور دیوارها را نگاه کنند و بروند اما عده ای هم هر طور شده از کوچه رد می شوند.