آکسفورد، یکی از شهرهای کشور انگلستان است که در جنوب شرقی این کشور واقع شده است و به دلیل دانشگاه معتبری که در آن وجود دارد شهر نام آشنایی است. این شهر از لحاظ آثار فرهنگی و تاریخی در سطح بالایی قرار دارد و یکی از عالی ترین دانشگاه های جهان در شهر آکسفورد قرار دارد. در این مطلب الی گشت می خواهد درباره کتابخانه اصلی دانشگاه آکسفورد به نام بادلین نیز صحبت کند. کتابخانه بادلین بعد از کتابخانه بریتانیا دومین کتابخانه بزرگ انگلستان از لحاظ محتویات و کتاب هایی که درون آن است نیز به شمار می رود. کتابخانه بادلین در سال ۱۵۹۸ تاسیس شد و در ۱۶۰۲ درهای آن به روی عموم مردم باز شد. در ادامه این مطلب همراه باشید تا بیشتر درباره این جاذبه ی فرهنگی در شهر آکسفورد بدانید.
مطالب مرتبط: ببینید انگلیسی ها چه غذاهایی می خورند؟ راهنمای سفر به آکسفورد
همانطور که گفتیم، کتابخانه بادلین یکی از اصلی ترین کتابخانه های شهر آکسفورد در انگلستان است. در این کتابخانه که دومین کتابخانه از لحاظ محتوا در کشور انگلیس به شمار می رود حدود ۱۲ میلیون کتاب وجود دارد و حدود ۴۱۶۸ متر نسخه خطی و ۱۸۵۰۰ فقره فرمان و سند و قباله است. این کتابخانه در قرن هفدهم ساخته شده و تاسیس آن به عنوان یک رویداد بزرگ در روند فرهنگی و نهضت کتابخانه ای آن زمان به شمار می رفت. این کتابخانه در سال ۱۶۰۲ افتتاح و نخست، فقط به روی جامعه علمی کشور گشوده شد. بادلین ابتدا با هدف مشارکت با کتابخانه دیگری که در قرن ۱۵ توسط دانشگاه آکسفورد احداث شده بود، و برای نگهداری کتابهای موقوفه هامفری، دوک گلاستر آغاز به کار کرد. این کتابخانه به مرور و طی ۱۵۰ سال گذشته، با افزایش حجم کتابها، مقالات و دیگر اقلام چاپی توسعه یافته، اما هسته ساختمانهای قدیمی آن دست نخورده باقی مانده است.
برای نخستین بار در سال ۱۳۲۰ بود که مسئولان دانشگاه آکسفورد تصمیم به ساخت کتابخانه ای در یکی از اتاق های کلیسای سنت ماری گرفتند تا بتوانند کتب با ارزشی را در آن نگهداری کنند. در سال ۱۴۸۸، کلیه کتابهای این اتاق به کتابخانه موسوم به دوک هامفری منتقل شد که هم اکنون قدیمی ترین بخش کتابخانه بادلین را تشکیل میدهد. هامفری که برادر جوان تر شاه هنری پنجم بود، مجموعه ی ارزشمندی از چندین متن مهم کلاسیک که حدود ۲۸۱ نسخه می شد را به دانشگاه آکسفورد اهدا کرد. از همین رو قرار شد تا به منظور حفاظت و نگهداری از این آثار کتابخانه ای ساخته شود. در سال ۱۴۷۸ برای ساخت این کتابخانه در آکسفورد اقدام کردند و سرانجام در سال ۱۴۸۸ ساخت آن به پایان رسید. اما دیری نگذشت که رئیس کلیسای سنت ماری، تصمیم گرفت تا کتاب ها و تصاویری که آنها را که خرافه می خواند را بسوزاند. عمر این کلیسا و مجموعه ی ارزشمند آن تنها ۶۰ سال دوام آوردد و از آنجایی که دانشگاه آکسفورد نهاد ثروتمندی نبود و منابع کافی برای تهیه مجموعه جدید کتاب نداشت مجبور شدند تا در سال ۱۵۵۶، این کتابخانه را در اختیار دانشکده پزشکی قرار دهند.
پس از آنکه کتابخانه توسط رئیس کلیسای سنت ماری تخریب شد و کتاب هایش از بین رفت شخصی به نام سر توماس بادلی که وی سیاستمدار و استاد رشته فلسفه طبیعی آکسفورد نیز بود، اقدام به نجات کتابخانه نمود. با تلاش های بادلی در سال ۱۵۹۸ کتابخانه قدیمی مجددا تجهیز شد و مجموعه ای جدید از کتاب ها که حدود ۲۵۰۰ کتاب نیز می شد در اختیار این کتاب خانه قرار گرفت. در سال ۱۵۹۸، کتابخانه قدیمی مجددا تجهیز شد و مجموعه جدیدی متشکل از حدود ۲۵۰۰ کتاب در اختیار آن قرار گرفت. بعضی از این کتابها را شخص بادلی به کتابخانه اهدا کرد. یک کتابدار به نام توماس جیمز مسئولیت اداره کتابخانه را بر عهده گرفت و کتابخانه، برای دومین بار در ۸ نوامبر ۱۶۰۲ آغاز به کار کرد.
اما بادلی به همین راضی نشد و تصمیم با نوشتن قراردادی با یکی از انتشاراتی های لندنی به این توافق رسیدند که هر کتابی که در این انگلستان به چاپ می رسد یک نسخه از آن در این کتابخانه قرار بگیرد. با این قرارداد کتابخانه به عنوان یک کتابخانه ی معتبر در این شهر شناخته می شود. با اضافه شدن بی وقفه کتابهای جدید به کتابخانه، نیاز به فضای بیشتر تبدیل به یک ضرورت شد. بین سالهای ۱۲-۱۶۱۰ بادلی نخستین طرح توسعه کتابخانه را در ساختمان قرون وسطایی دانشگاه، موسوم به “Arts End” آغاز کرد.
پس از آنکه بادلی در سال ۱۶۱۳ درگذشت طرح او برای گسترش این کتابخانه زمین گذاشته نشد و مطابق با وصیتی که وی کرده بود طبقه سوم این کتابخانه نیز ساخته شد. او در وضیت نامه خود نیز گفته بود که در طبقه جدید فضای بزرگی به منظور نگهداری کتاب و همچنین یک موزه عمومی و یک گالری از تصاویر اختصاص داده شود که نخستین نمونه در انگلستان بود. احداث ساختمان های چهار گوش در سال ۱۶۱۹ کامل شد، اما پروژه تا ۱۶۲۴ ادامه یافت.
حقوق دانی به نام جان سلدن در بین سال های ۱۵۸۴ تا ۱۶۵۴ اقدام به اهدای ۸۰۰۰ کتاب به ساختمان جدید کتابخانه بادلین نمود. این مجموعه کتاب جدید به همره یک سری نسخه های خطی ارزشمند بودند که دانشجویان علاقمند به کتاب را از سراسر اروپا به سمت این کتابخانه نیز جذب کرد. در این کتابخانه سنتی نیز همچنان به رسم یادگار رعایت می شود و آن هم این است که به هیچ کس کتابی امانت داده نمی شود. حتی شاه چارلز اول در سال ۱۶۴۵ اجازه نداشت که کتابی را به امانت از این کتابخانه بگیرد.
در قرن بیستم تعداد بازدیدکنندگان این کتابخانه به طور میانگین به روزانه به ۱۰۰ نفر نیز رسید و تعداد کتاب های این کتابخانه از یک میلیون نیز فراتر رفت. بین سال های ۱۹۰۹ تا ۱۹۱۲ برای تامین فضای بیشتر یک انبار زیرزمینی زیر میدان رادکلیف ایجاد شد که در زمان خود، بزرگ ترین انبار کتاب در دنیا به شمار می رفت. در سال ۱۹۳۱ به منظور گسترش کتابخانه اقدام به ساخت کتابخانه ای با میلیون ظرفیت نمودند، همچنین دفاتر اداری و سالنهای مطالعه در ضلع شمالی «خیابان براود» احداث شود. از آنجایی که برای بار مجدد این کتابخانه توسط بادلین احیا شد، تاکنون هم به همین نام نیز خوانده می شود. این کتابخانه توسط سر گیلز گیلبرت اسکات طراحی شد و ساخت آن از ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۰ طول کشید. در سال ۱۹۷۵ یک فضای اداری جدید در ساختمان کلارندون در اختیار کتابخانه قرار گرفت که بین کتابخانههای جدید و قدیم واقع شده بود. در نتیجه، کل منطقه بین رادکلیف و کتابخانه جدید، در اختیار بادلین قرار گرفت. جدیدترین تحول، به سال ۲۰۱۵ باز میگردد که ساختمان بادلین جدید، کاملا نوسازی و با فضاهای بزرگ عمومی و آکادمیک، بازگشایی شد.
آدرس کتابخانه بادلین: Broad St, Oxford OX1 3BG, UK
ساعت بازدید:
- شنبه ها: ۱۰ صبح تا ۴ بعد از ظهر
- یکشنبه ها: تعطیل
- بقیه روزهای هفته: ۹ صبح تا ۷ شب