سازه های طبیعی بسیاری در جهان وجود دارند که همواره مایه ی تعجب انسان می گردند. این سازه ها که انواع مختلفی را در جای جای جهان در بر می گیرند، هر کدام داستانی عجیب برای شکل گرفتن دارند. اما چیزی که آن ها را از دیگر عجایب طبیعی جهان جدا می سازد، شکل ساخته شدن آن ها است. پل هایی که با ریشه ی درختان درست شده اند را تا به حال دیده اید؟ این پل ها که استحکام خوبی نیز دارند، بدون دخالت انسان و یا ورود وسایل دیگر و فقط با ریشه ی درختان در طبیعت ساخته شده اند و برای استفاده ی انسان ها تا به الان که بسیار مقاوم و محکم نشان داده است. در ادامه با ما در الی گشت همراه باشید تا به اتفاق یکدیگر، پل های طبیعی از جنس ریشه ی درختان را به اتفاق یکدیگر بشناسیم.
مطالب مرتبط: طبیعت گردی در ۷ عجایب طبیعی آفریقا: رود نیل این عجایب طبیعی دیگر وجود ندارند!
پل سازی را شاید بتوان از پایه های اولیه ی علم سازه در جهان نامید زیرا مسیرهای صعب العبوری که در سر راه افراد بوده اند، اکثر از بین دو دره یا مسیرهای اینچنینی می گذشته اند اما برای این که ارتباطی بین دو مسیر داده شود، ساکنان و رهگذران آن مناطق یا اهالی ساکن در آن، اقدام به ساختن سازه هایی به نام پل می کردند که با استفاده از آن ها که معمولا سطح ایمنی پایینی هم داشت، می توانستند از قسمت مورد نظر عبور نمایند.
اما در خیلی از مناطق جهان پل هایی وجود داردند که توسط انسان ها ساخته نشده اند بلکه توسط طبیعت به وجود آمده اند. پل های مختلف با استفاده از مواد اولیه ی خوب و نظام مهندسی خاص ساخته می شوند اما برخی مواقع طبیعت خودش پل های خاصی را می سازد که قابل باور نیستند. به طور مثال بیش از ۱۰۰ سال است که مردم ۲ روستا در اندونزی از یک پل طبیعی ۳۰ متری بسیار خاص و ویژه استفاده می کنند.
این پل از ریشه دو درخت که بیش از صدها سال سن دارند، ساخته شده است که از دو طرف رودخانه به روی آن آمده است و این ریشه ها پلی جالب را ایجاد کرده است. جامباتان اکار هم یکی از پل هایی است که این روزها به یکی از شگفتی های طبیعی جهان و از آن محلی برای جذب توریست در کشور اندونزی و این روستا تبدیل شده است.
با توجه به بررسی های تاریخی بر روی این پل، تاریخی، این مسئله ثابت می شود که این پل در سال های ۱۸۹۰ میلادی نیز وجود داشته است ولی کسی قدمت اصلی آن را به صورت قطعی نمی داند. البته ساکنان قدیمی این روستا بر این باورند که فردی به نام پاکی سوهان یک معلم مسلمان اهل این روستا اقدام به ساخت این پل طبیعی کرده است و در عمل طبیعی ریشه ها تغییراتی را ایجاد کرده است. در واقع می گویند که او ریشه هایی که به هم رسیده بودند را برای عبور و مرور بهتر به پل تبدیل کرده است. انگیزه ی شخصی این فرد را مردم این می دانند که او با این روش توانست تا اسلام را به روستاهای دیگر نیز گسترش دهد.
با این که در سال های اولیه گویا اهالی این دو روستا به این پل اعتماد نداشتند و از این که سقوط کنند می ترسیدند، اما به مرور زمان و پس از گذشت چند سال و قدرت گرفتن ریشه های درختان با مستحکم شدن پل، مردم به آن اعتماد کرده و از آن استفاده نمودند.
با این که این پل در نزدیکی ۴ متری سطح آب رودخانه ای که از زیر آن رد می شود ساخته شده است اما این روزها این پل به عنوان یکی از ایمن ترین پل های این منطقه به شمار می آید چرا که ریشه های درختانی که این پل ها را تشکیل داده اند همانطور که گفتیم، بسیار قوی شده اند و با آب کافی و نور خورشید و محیط مناسبی که دارند هر چه که می گذرد، قدرتمند تر هم می شوند.
یکی دیگر از پل های طبیعی که به این صورت ساخته شده اند د جنگل چراپونجی (cherrapunji) که یکی از سر سبزترین مکان های جهان است که در ایالت مقالایا در شمال شرق کشور هندوستان می باشد، قرار گرفته است. این منطقه هم دارای یکی از عجیب ترین پل های طبیعی جهان است که کار دست طبیعت است.
قبل از معرفی این پل های طبیعی در این جنگل باید بگوییم که این منطقه فشار آب بسیار قوی دارد و به همین خاطر رفت و آمد از روی رودخانه های آن واقعا باید از روی سازه ای بسیار محکم صورت بگیرد اما این ریشه های در هم تنیده آن قدر قوی هستند که بتوان به آن ها اعتماد کرد و از روی آن ها گذر کرد. جریان های آبی در رودخانه های جنگل چراپونجی بسیار قوی است.
از دیگر ویژگی های عجیب این ناحیه این است که در این جنگل هیچ گذرگاه دیگری را برای عبور نمی توان پیدا کرد و به جای آن تنها یک پل که از ریشه های هوایی و درهم گره خورده ی درختان کنار گذرگاه ها، تشکیل شده است را می توان دید که یک پل طبیعی و جاندار که در حال رشد است را به وجود آورده است.
می گویند که در به وجود امدن این پل ها، قبیله ای وجود دارد که به نام قبیله ی خاسی (khasi) مشهور هستند که در ساخت این پل دست داشته اند. روایت ها به این گونه ایست که در واقع اعضای قبیله ی خاسی با قرار دادن انواع درختان از جمله درخت بامبو در عرض رودخانه ها و جریان های آبی، رشد آن ها را سبب شده اند و با هدایت ریشه ها آن ها را به شکل پل در آورده اند.
جالب است بدانید که همزمان با رشد ریشه ها، مردمان خاسی هم ریل های ساخته خودشان از جنس چوب درخت انگور را به آنها اضافه می کنند و با استفاده از موادی ترکیبی همچون گل و سنگ، شکاف های بین ریشه ها را پر می کنند تا سوراخی روی پل نباشد و به این صورت گذرگاهی محکم برای عبور درست می کنند.
دهکده‌ی نانگریات (Nangriat) در در شمال شرقی کشور هندوستان نیز از این پل ها طبیعی در خود دارد. در این منطقه پل ها از گیاهان منحصر به فردی در این ناحیه رشد و نمو کرده اند که از جمله فیکوس اِلاستیکا (Ficus Elastica) که درختی است که مردم محلی با کمک ریشه ی آن اقدام به ساخت این پل‌های زنده و طبیعی نموده اند.
این درخت با اسامی دیگری همچون درخت کائوچو و انجیر ابریشمی نیز شناخته شده و بومی کشورهای هند، مالزی، اندونزی، نپال، برمه و چین است. در ساخت این پل ها، رعایت یک سری نکات و تکنیک ها لازم است، چرا که این منطقه یکی از مرطوب ترین نقاط روی کره زمین بوده و ریشه ی درختانی که در ساخت پل مورد استفاده قرار گرفته اند خیلی زود دچار پوسیدگی می‌شوند و بنابراین باید به درختانی که این پل ها را تشکیل می دهند، توجه کرد. این پل ها برای این که استحکام کافی داشته باشند نیاز به حداقل ۲۰ سال زمان دارند تا هم ریشه ها قطور و محکمی داشته باشند و هم طول آن ها افزایش یافته و در امتداد رودخانه ها رشد نمایند.