پارکور یکی از ورزش های بسیار هیجان انگیزی است که در طی سالیان گذشته تا به الان بسیار خبرساز شده است. در واقع پارکور در یک تعریف ساده و تا به حدی جامع برابر است با؛ عبور از موانع در سریع ترین زمان ممکن با استفاده از آسان ترین و ساده ترین شیوه ی ممکن حرکتی و کمترین انرژی مصرفی بدن از یک مبدأ به سمت یک مقصد که پیش آمدی و البته گاهی هم مشخص است. این روزها کسانی که رو به این ورزش هیجان انگیز آورده اند کم نیست و بی شک علتش هم هیجان بسیار زیادی است که در طی این ورزش به ورزشکار داده می شود، می باشد. در ادامه با ما در الی گشت همراه باشید تا به اتفاق یکدیگر، با ۰ تا ۱۰۰ این ورزش هیجان انگیز آشنا شویم.
مطالب مرتبط: بهترین شهرهای گرجستان برای اسکی و ورزش های زمستانی هیجان انگیزترین ورزش های آبی در هند جذاب ترین ورزش های آبی در جزیره کیش
این ورزش که بسیار هیجان انگیز، جالب و آدرنالین زا است؛ دارای قوانین جالب و در نوع خود منحصر به فردی است که توسط یک فرانسوی به وجود آمده است. پارکور تقریبا با دیگر ورزش هایی که شما می شناسید، متفاوت است. وقتی شما یک ورزشکاری را که به این ورزش مشغول است را می بینید گویی با اجداد اولیه ی خود ملاقات کرده اید زیرا حرکات این ورزش با کارهایی که آن ها انجام می داده اند اصلا بیگانه نیست.
در واقع این ورزش از زمانی که انسان نیاز به شکار کردن و شکار نشدن داشته گویی وجود داشته است. اگر از زاویه ی انسان شناسی به این مسئله بنگریم، انسان ها به طور طبیعی گستره ای قابل توجه از حرکات و حالات ممکن را برای گذشتن از موانع به وجود می آورده اند.
به طور مثال، از انسان های بالغ که بگذریم و اگر به حرکات کودکان دقیق شویم خواهیم دید که، آن ها به سهولت و به صورتی کاملا بدیع و با نشاط حرکت می کنند اما ما هنگامی که شروع به حرکت آگاهانه می کنیم، تمام ویژگی های این حالت را از دست می دهیم.
یکی از فلسفه های این ورزش، اتکا به توانایی های جسمی و ذهنی افراد برای کمک کردن به کسانی است که در شرایط خاصی قرار دارند. به همین دلیل است که در این ورزش خبری از مسابقه و رده بندی ورزشکاران و غیره نیست زیرا هر کسی تنها برای خودش و نه برای اثبات برتری خود، تمرین می کند.
جدا از حرفه ای شدن در حرکات، قسمت اصلی آموزش و تمرین صحیح این ورزش، توانایی غلبه بر ترس و استفاده از آن در زندگی است چرا که؛ ابتدا باید بتوان بر ذهن و تفکر خود چیره شد تا توانایی حرفه ای شدن در پارکور در ما به وجود آید. کسانی که پارکور تمرین نمی کنند که معمولا درباره ی این موضوعات چیزی نشنیده یا ندیده اند؛ در صورتی که به گفته ی بنیان گذار این هنر، فلسفه و جزء درونی پارکور است.
با این حال با استناد بر تاریخ، تا به حال افراد زیادی بر روی حرکت انسان و بهبود آن کار کرده اند. این ورزش، توسط ریموند بل (Raymond Belle) که یک سرباز فرانسوی در جنگ ویتنام بود پایه گذاری و ساخته شد. بل و سربازان همراهش به دنبال به وجود آوردن یک روش کارا و مناسب برای تعقیب و گریز در جنگ بودند. زمانی که بل از جنگ بازگشت، تمامی این حرکات را برای پسرش تشریح کرد و در نهایت تمامی این حرکات سرانجام توسط فرزندش دیوید بل (David Belle) به صورت یک سری حرکات ورزشی مدون در آمد.
دیوید بل، بیشتر عمر خود را صرف سامان دهی این ورزش کرد و و پس از برنامه ریزی آن، نام پارکور را برای آن انتخاب کرد. او به همراه برخی از دوستانش از جمله سباستین فوکان (Sebastien Foucan) که مشهورترین ورزشکار این رشته در جهان است، با آموزش های ریموند بل این ورزش را کامل کردند و رشته ای خاص را به وجود آوردند.
دیوید درباره ی اصول پارکور می گوید: جنبه ی فیزیکی این ورزش، غلبه کردن بر تمامی موانع پیش روی هر شخص است. مثلا تصور کنید که شما در یک شرایط اضطراری گیر کرده باشید و البته پارکور هم بلد باشید! این ورزش فقط صرف در حرکات نیست بلکه در واقع مجموعه ای هدفمند و دارای فلسفه ی خاص خویش است. در نهایت هدف از این ورزش رسیدن به مقصد با استفاده از روان ترین و مستقیم ترین مسیر و مناسب ترین حرکات در اصول و قوانین مخصوص است.
این حرکات استاندارد می تواند شامل دویدن، پریدن، بالا رفتن و خزیدن باشد. یکی از مهم ترین مشخصه های پارکور کارا بودن آن است و این در واقع به این معنی است که لازم نیست حرکات ورزشکار سریع باشد، بلکه باید مستقیم و با صرف انرژی کمتری انجام شوند و همچنین مانع آسیب دیدگی دراز مدت یا کوتاه مدت شوند.
اولین اصلی که در انجام این ورزش باید به آن توجه نمایید این است که در هنگام پارکور کرد اصلاً تا جایی که ممکن است نباید مبدأ و مقصد مشخص باشد و این به آن معنی است که موانع و مسیر از قبل تعریف شده نیستند. در واقع این فرد است که تصمیم می گیرد با استفاده از توانایی های خود از کدام مسیر برود و از کدام شیوه ی حرکتی برای عبور از موانع استفاده نماید.
در انجام این ورزش فرد به هیچ وجه دنبال موانع نمی گردد و بلکه این مسیر است که موانع را در مقابل راه فرد می گذارد. باید بدانید که به کسانی که از اصول پارکور در زندگی خود بهره می برند تریسر (tracer) گفته می شود. جالب است بدانید که اکثر حرکاتی که در این ورزش انجام می شود، نامی انگلیسی دارند و بیشترشان معادل فارسی ندارند. هم چنین تمامی این حرکت ها به صورت تنها یک تکنیک خاص نیستند بلکه زیر مجموعه ی یک تکنیک خاص می باشند که در شرایط متفاوت اجرا می شوند.
وسایل و تجهیزاتی که برای پارکور مورد استفاده قرار می گیرد، اصولا شامل وسایل خاصی نیست زیرا این ورزش تجهیزات خاصی را احتیاج ندارد و تریسرها معمولاً لباس های ورزشی یا معمولی که سبک و راحت باشند را می پوشند. تنها چیزی که در این زمینه توصیه شده است که تریسرها داشته باشند، داشتن یک کفش ورزشی سبک با چسبندگی بسیار زیاد است.
البته بعضی از تریسورها از مچ بند برای محافظت از مچ هایشان استفاده می کنند. برخی هم نیز از دستکش های نازک ورزشی برای حفاظت از کف دست های خود استفاده می کنند که به علت کم کردن چسبندگی و ایجاد حس کم، باعث موضع منفی بعضی از تریسورها در برابر آن می شود.
برای تمرین کردن این ورزش، بر خلاف بسیاری از ورزش های دیگر در زمین و یا ورزشگاه اختصاصی انجام نمی شود و در جای خاصی نیز تمرین نمی شود. البته برای محافظت و سلامت از تریسرها ایده هایی برای ساخت زمین و مکانی مخصوص برای انجام تمرینات آن ها اتفاق افتاده است. یک تریسور همانگونه که در اصول اولیه ی ورزشش یاد گرفته، سریع و کارا بر آن غلبه می کند و بدون تغییر مسیر به راه خود ادامه می دهد.
به صورت معمول، تریسورها در محیط های شهری مانند سالن های ورزشی، پارک ها، زمین های بازی و سازه ها و ساختمان های رها شده تمرین می کنند که با وجود مراقبت های بسیار تریسرها اما باعث به وجود آمدن نگرانی هایی مانند تجاوز به حریم شخصی افراد، آسیب رساندن به اموال عمومی، مزاحمت برای افراد و تمرین در مکان های نامناسب شده است اما با تمامی این اوصاف، پارکور به صورت گسترده به مکان های عمومی اختصاص ندارد و این هم با اصول پارکورها که مسیرهای تصادفی و آزادی در انتخاب مسیر جزئی از اصول اولیه ی ورزششان است در تضاد است. همین موارد باعث شده است تا در برخی از مکان ها همانند؛ موزه هنرهای مدرن و معاصر استراسبورگ پارکور در سال ۲۰۱۲ ممنوع اعلام شود. درباره ی مشکلات تریسرها و این ورزش باید این را بدانید که پیچ خوردگی و شکستگی ها رایج ترین آسیب های ورزش پارکور هستند. البته، یک تریسر اگر با اصول تمرین کند کمتر دچار آسیب دیدگی می شود.
- این ورزش شامل حرکات آکروباتیک، بدل کاری، رقص، حرکات بدون توجه به عواقب آن و پرش های بلند بدون دلیل نیست.
- پارکور حرکت های دلخواه نیست بلکه مجموعه ای از حرکات از پیش تعریف شده و هدفمند است.
- این ورزش هنر نمایشی نیست بلکه یک چالش واقعی و هیجان انگیز است.
- پارکور و فری رانینگ (Free running) در واقع هیچکدام با دیگری یکی نیستند. حتی در این دو رشته ی ورزشی اصطلاحات هم همانند یکدیگر نیست. هر کدام از این دو مبحث، حرکاتی متمایز از یکدیگر دارند و در اصل هدف و راهکارهایشان کاملاً متفاوت از یکدیگر است. همانطور که گفتیم تمرین کنندگان پارکور تریسور نامیده می شوند و تمرین کنندگان فری رانینگ، فری رانر “Freerunner” نامیده می شوند و در هیچ شرایط، شرایط یک فری رانر با یک تریسور قابل تعویض و مقایسه نیست.
- این ورزش در واقع یک ورزش کاملا شهری است. تمامی حرکات این ورزش در محیط های درختی و جنگل ها به اندازه ی شهرها توسعه داده شده است. با این که یک تریسور در هر جایی تمرین می کند اما نمی توان این ورزش را صرفا یک ورزش شهری و یا روستایی نامید.
- از پارکور تا به حال فیلم های زیادی ساخته شده است که معروف ترین آن ها؛ District 13 Ultimatum، Brick Mansions، Tracers، Freerunner و yamakasi هستند.
- اولین باری که ایرانی ها شروع به این ورزش نمودند در سال ۲۰۰۳ و در پروژه ی مستند Jump London بود.