ویزای دائم که به آن ویزای مهاجرتی نیز می گویند، یکی از انواع ویزا است که این روزها خیلی ها در سراسر جهان به دنبال آن هستند. البته مدتی است که تب و تاب دریافت این ویزا نسبت به قبل بیشتر بین ایرانیان افتاده است. ویزای دائم در واقع به وضعیتی اشاره دارد که در آن، افراد معمولا دارای اقامت دائم نیستند و طبیعتا از حق و حقوق شهروندی هم نیز برخوردار نیستند. در ادامه با ما در الی گشت همراه باشید تا به اتفاق یکدیگر، هر چیزی که لازم است تا درباره ی ویزای دائم را بدانید را مورد بررسی قرار دهیم.
مطالب مرتبط: ویزای ترانزیت و هر آن چه که درباره ی آن باید بدانید همه آنچه که لازم است درباره ویزای شینگن بدانید! هر آن چه که درباره ی ویزای آنلاین باید بدانید
همانطور که در مقدمه اشاره کردیم، ویزای دائم را با عنوان ویزای مهاجرتی و یا ویزای اقامت دائم نیز می شناسند و به عنوان یکی از پر تقاضاترین انواع ویزا در اقصی نقاط دنیا نیز شناخته شده می باشد. ویزای دائم در واقع نوع خاصی از ویزا است که به دارنده ی خود این اجازه را می دهد تا بتواند که اقامت برای مدتی نامحدود در کشور مقصد را داشته باشد. البته همه ی کشورها اجازه ی اقامت دائم به افراد متقاضی اعطا نمی کنند و اجازه ها و شرایط هر کشور به طور گسترده ای با یکدیگر متفاوت هستند.
دریافت این ویزا برخلاف ویزاهای کوتاه مدت مانند ویزای توریستی، ویزای پزشکی، ویزای تحصیلی و انواع دیگر ویزا مخصوصا از نظر مدت ویزا، برای یک دوره ی طولانی مدت و دارای اعتبار است. سوال اولی که در این رابطه پیش می آید این است که؛ شرایط اخذ ویزای دائم چیست؟ در بیشتر کشورهای دنیا شخصی که دارنده ی ویزای دائم است، اجازه ی ورود و خروج به کشور مقصد را بدون محدودیت و در هر زمانی در اختیار دارد.
چنان چه ویزای فرد به هر دلیلی مانند ترک کشور بیش از سقف مجاز مشخص شده ی قانونی، ارتکاب جرم، تهدید امنیت ملی و دیگر موارد قانونی دچار مشکل شود و منقضی گردد، دارنده ی ویزا از امتیاز ورود و خروج و اقامت در کشور مقصد خود محروم خواهد شد و بلافاصله امتیاز اقامتش باطل می گردد.
حال با این وجود سوالی که پیش می آید این است که روش های صدور ویزای دائم کدام ها هستند؟ در پاسخ باید بگوییم که ویزاهای مهاجرتی اغلب با یکی از این روش های صادر می شوند؛ ویزای مهاجرتی خانوادگی در واقع نوعی از ویزای دائمی است که برای آن دسته از متقاضیانی صادر می شود که با یکی از شهروندان تابعه ی کشور مقصد ازدواج کرده یا دعوت نامه ای از یکی از بستگان نزدیکی که از تابعیت کشور مقصد برخوردار هستند را دریافت کرده اند.
ویزای دیگری که در این زمینه صادر می شود، ویزای مهاجرتی استخدامی است. این نوع ویزا برای گروهی از افراد صادر می شود که با اهداف شغلی یا سرمایه گذاری قصد مهاجرت به کشور دیگری را دارند. البته لازم به ذکر است که به جز این دو روشی که به اختصار توضیح دادیم، راه های دیگری مانند شرکت در قرعه کشی و لاتاری نیز برای دریافت ویزای دائم برای متقاضیان دریافت این ویزا نیز وجود دارد. سوال بعدی که در این زمینه مطرح می گردد این است که؛ آیا همه ی کشورها از قانون یکسانی برای صدور ویزای دائم برخوردار هستند؟
در پاسخ باید بگوییم که قوانین و شرایط کشورها برای صدور اجازه ی اقامت دائم با یکدیگر تفاوت دارند. برای مثال توجه نمایید که، قوانین اتحادیه ی اروپا به کشورهای عضو اتحادیه این اجازه را می دهد تا فرد پس از ۵ سال اقامت موقت بتواند با طی کردن پروتکل خاصی، اقامت دائم یک کشور اروپایی دیگر را نیز به دست آورد. با این وجود، حق شهروندی یا تابعیت شهروندی چیست؟
شهروند (Citizenship) به معنی عضو رسمی یک شهر، ایالت یا کشور است. در واقع، فرد تبعه شخصی است که عضو جمعیت اصلی یک دولت مشخص است و گذرنامه ی آن کشور را در اختیار دارد و همانند سایر شهروندان آن کشور از حقوق قانونی و مساوی نیز برخوردار است. در این رابطه باید این توضیح را بدهیم که، ممکن است برخی از از افراد تابعیت مضاعف به معنای تابعیت دو یا چند دولت را در اختیار داشته باشند.
به عبارتی دیگر، شخص دارای گذرنامه ی رسمی دو یا چند دولت باشد و شهروند رسمی هر یک از این دولت ها محسوب شود. البته توجه داشته باشید که تابعیت دوگانه بسته به قوانین هر کشور ممکن است قبول یا مجاز نباشد و همه چیز به قوانین کشور مقصد ربط دارد. برای مثال در این زمینه کشورهایی مانند: دانمارک، چین، هند، نروژ و ژاپن با وضع قوانینی بازدارنده ی داشتن بیش از یک گذرنامه را برای شهروندانشان منع کرده اند.
البته این در حالی است که در حالی که در کشورهایی مانند: سوئد، کانادا، انگلستان و آمریکا داشتن تابعیت دوگانه منع قانونی ندارد. با این اوصاف تا به حال این سوال برایتان پیش آمده است؛ دو اصطلاح اقامت دائم و شهروندی چه تفاوت هایی با یکدیگر دارند؟
این دو ویزا بنابر دلایل متعددی کاملا با یکدیگر متفاوت هستند و در هر یک از کشورها مفهوم و مزایای خاصی برای آن ها تعریف شده است. برای مثال، در کشوری همانند کشور کانادا فرد قبل از دریافت تابعیت کانادا باید اقامت دائم کانادا را نیز در اختیار داشته باشد و پس از دریافت پاسپورت کانادایی از حقوق یکسانی با شهروندان متولد خاک کانادا برخوردار خواهد شد.
با این اوصاف؛ ویزای اقامت دائم بر خلاف موقت، فرد متقاضی اجازه ی ورود و خروج آسان به کانادا را داشته و از تمامی حقوق شهروندی دولت کانادا به صورت یکسان با شهروندان این کشور بهره مند می شود البته با یک تفاوت. در واقع تفاوتی که از آن صحبت می کنیم به این معنی است که فردی دریافت کننده ی ویزا هنوز هم شهروند کانادایی محسوب نمی شود و پاسپورت کانادایی ندارد. در کشور سوئیس نیز شهروندان غیر اتحادیه ی اروپا پس از ۱۰ سال زندگی مداوم در این کشور می توانند تا برای دریافت اجازه ی اقامت دائم اقدام نموده و پس از ۱۲ سال نیز قادر به تبدیل ویزای اقامتی خود به تابعیت سوئیسی شوند.
در عوض در کشوری همچون آمریکا؛ شهروندانی که موفق به دریافت اقامت دائم می شوند در نهایت می توانند تا دارای کارتی موسوم به گرین کارت (Green Card) یا همان کارت سبز شوند که به واسطه ی آن از مزایایی همچون زندگی و کار در خاک آمریکا بهره مند می شوند.
اما باید این نکته را در این قسمت بدانید که این افراد به هنگام ورود و خروج به این کشور باید پاسپورت اصلی خود را به همراه گرین کارت به همراه داشته باشند. و در آخر باید بدانید که این افراد حق شرکت در انتخابات کشور آمریکا را نیز ندارند. کشورهای عضو اتحادیه ی اروپا از قانون دادن اعطای اقامت دائم به یک فرد برخوردار هستند، زیرا قوانین اتحادیه اروپا این اجازه را به یک ملیت این اتحادیه می دهد. اتحادیه ی اروپا همچنین حق اقامت دائم برای اقامت طولانی اتباع کشورهای ثالث را به موجب دستورالعمل تنظیم شده می دهد. این رویکرد جدیدی برای همه کشورهایی بود که به این قانون پیوستند و این حقوق می تواند در سراسر مرزهای ملی کشورهایشان اعطا شود. سایر کشورها در خصوص اقامت دائم تعاریف مختلفی دارند که روابطشان با سایر کشورها نیر بر این اساس تنظیم می گردد.
در آخر لازم می دانیم تا به صورت کلی درباره ی مدرکی به نام ویزا برای شما اطلاعاتی کامل را در اختیار شما قرار دهیم. به طور عمومی، ویزا برگه ای است که ضمیمه ی گذرنامه می شود و نشان دهنده ی این است که یکی از نمایندگان دولت آن کشور در سفارتخانه یا کنسولگری با درخواست متقاضی جهت ورود به آن کشور موافقت کرده و متقاضی جهت ورود به آن کشور با در نظر گرفتن اطلاعات وارد شده در برگه ی ویزا و قوانین آن کشور مشکلی ندارد. نوع ویزا به علت اصلی سفر متقاضی به آن کشور بستگی دارد و هر کشور قوانین خاص خود را جهت اعطای ویزا به متقاضی را دارا می باشد. ویزاهای رایج عبارتند از : ویزای توریستی، تجاری، دانشجویی، اقامتی، کاری و دیگر انواع آن.
در این زمینه لازم است بدانید اکثر ویزاها دارای یک تاریخ شروع، یک تاریخ اتمام و یک مدت معین شده جهت اقامت هستند که مسافران باید در نظر داشته باشند که تاریخ سفرشان حتماً بین بازه ی شروع و اتمام ویزا باشد و مدت اقامتشان هم از زمان تعیین شده بیشتر نباشد.
هرکدام از این ویزاها ممکن است به صورت Single Entry ( یک بار ورود)، Double Entry (دو بار ورود ) ویا Multiple Entry (چند بار ورود ) صادر شوند. ویزای یکبار ورود به معنای این است که متقاضی در بازه ی مشخص شده تنها یک بار اجازه ی ورود به آن کشور و یا حوزه ی شیگن، حوزه ی United Kingdom و یا دیگر حوزه ها را دارد. ویزای دوبار ورود نیز به این معنا است که متقاضی در بازه ی مشخص شده حداکثر دوبار اجازه ی ورود به آن کشور و یا حوزه را دارد. و در آخر نیز ویزای چندبار ورود به این معنا است که متقاضی در بازه ی مشخص شده به دفعات اجازه ی ورود به آن کشور و یا حوزه های آن را دارد.