ورزشگاه سانتیاگو برنابئو که به زبان اسپانیایی Estadio Santiago Bernabéu نوشته می شود، ورزشگاه اختصاصی و خانه ی بازیکنان رئال مادرید، تیم فوتبال باشگاهی معروف اسپانیا و لالیگا است. ورزشگاه سانتیاگو برنابئو در حال حاضر یکی از معروف ترین و محبوب ترین فرودگاه های جهان است که تا به حال میزبان ۴ دوره از لیگ قهرمانان اروپا بوده است. در ادامه با ما در الی گشت همراه باشید زیرا می خواهیم تا این ورزشگاه بزرگ و پرطرفدار رئال مادریدی را از صفر تا صد برای شما بررسی کنیم.
مطالب مرتبط: ۱۰ حقیقت جالب در مورد مادرید، پایتخت افسانه ای اسپانیا! بهترین سوغاتی های مادرید اسپانیا گشت و گذار در پایتخت اسپانیا، با تور اتوبوسی مادرید
زمین این ورزشگاه در ۲۲ ژوئن ۱۹۴۴ میلادی توسط بانک بازرگانی و صنعتی با اختصاص اعتبار به سانتیاگو برنابئو و رافائل سالگادو خریداری شد. بعد از خریداری زمین، در تاریخ ۵ سپتامبر ۱۹۴۴ مهندس موناستریو و آله مانی سولر ساخت این ورزشگاه را آغاز کردند. دقیقا برابر با ۲۷ اکتبر ۱۹۴۴ عملیات ساخت ورزشگاه سانتیاگو برنابئو آغاز شد. این ورزشگاه که در ابتدا ورزشگاه جدید چامارتین نام داشت بالاخره در ۱۴ دسامبر ۱۹۴۷ با بازی بین تیم های رئال مادرید و تیم پرتغالی اُس بلننسز به صورت رسمی افتتاح شد. ورزشگاه سانتیاگو برنابئو در ابتدا تنها ۷۵ هزار و ۱۴۵ نفر در خود گنجایش داشت اما، این ورزشگاه تنها ۲۷.۶۴۵ صندلی داشت و در نتیجه ۴۷.۵۰۰ نفر باید از روی سکوهای ورزشگاه بازی را تماشا می کردند.
برای فوتبال دوستانی که طرفدار دو آتشه ی رئال مادرید هستند می داند که در این ورزشگاه برای اولین بار، سابینو باریناگا موفق به گلزنی شد. ورزشگاه سانتیگو برنابئو را برای اولین بار در سال ۱۹۵۴ بازسازی کردند و متعاقب آن، ظرفیت سالن این ورزشگاه به ۱۲۵ هزار نفر افزایش ظرفیت پیدا کرد.
این افزایش ظرفیت باعث شد که این ورزشگاه به عنوان بزرگ ترین ورزشگاه از بین ورزشگاه های تازه تأسیس جام اروپا شناخته شود. در ۴ ژانویه ی ۱۹۵۵ میلادی بود که بالاخره در نشست عمومی اعضای حل اختلاف مقرر شد تا نام ورزشگاه به احترام رئیس باشگاه به سانتیاگو برنابئو یعنی همان نامی که ما امروزه این استادیوم را به آن نام می شناسیم، تغییر نام پیدا کند.
از سال ۱۹۵۷ به بعد بود که ورزشگاه رئال مادرید برای اولین شروع به رعایت استانداردهای مختلفی همچون استفاده از چراغ های برقی برای روشنایی ورزشگاه کرد. با این حال، در اواسط دهه ی ۱۹۸۰ میلادی یوفا به دلیل افزایش ایمنی و استاندارد، برای ورزشگاه های اروپایی استانداردهای جدید امنیتی را وضع کرد که بنا بر آن مسئولین ورزشگاه ها ناچار به ساخت میانبرهای جدا کننده از قسمت های مختلف ورزشگاه و صندلی های تماشاگران شدند.
در دهه ی ۱۹۹۰ میلادی نیز این ورزشگاه مجددا وارد فاز بازسازی و گسترش در زمینه های بسیاری شد که ان قدر موفق بود که جایزه های مختلفی را نصیب این باشگاه و مهندسین ناظرش کرد. با ایجاد تغییرات جدید در ای ورزشگاه، ارتفاع ورزشگاه از ۲۲ متر به ۴۵ متر افزایش پیدا کرد که خود این مسئله ی بسیار بزرگی بود زیرا باعث شد تا در زمستان میدان بازی در تاریکی قرار گیرد که همین عدم وجود نور خورشید روی ۲/۳ از چمن ورزشگاه باعث پژمرده شدن آن ها شد.
به همین دلیل یک شبکه ی لوله پلی پروپیلین در عمق ۲۰ سانتی متری زیر چمن ورزشگاه نصب گردید. این لوله جریان آب گرمی را به حرکت در می آورد که چمن ورزشگاه را از یخ زدن محافظت می کرد. در این بازسازی ها یک سقف جمع شونده هم نصب شد تا تماشاچیان را از سازه های برقی محافظت می کرد. نتیجه ی این بازسازی ها در آخر، افزایش گنجایش ورزشگاه به ۱۱۰ هزار نفر بود. زمانی که ریاست فلورنتینو پرز در باشگاه رئال مادرید آغاز شد، در زمینه ی ایجاد بهبود، حتی به ورزشگاه سانتیاگو برنابئو نیز برنامه ای داد. در این زمینه سیاست پرز، راحت تر کردن ورزشگاه و افزایش کیفیت تسهیلات و در نتیجه به حداکثر رساندن درآمد ورزشگاه و باشگاه از مسایقات بود.
او برای این کار، ۱۲۷ میلیون یورو بین سال های ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۶ برای توسعه ی قسمت شرقی ورزشگاه با اضافه نمودن یک نمای سر در در خیابان فادر دامین و جایگاه های اختصاصی جدید، یک سکوی جدید در قسمت شرقی، یک جایگاه جدید برای خبرنگاران، یک سیستم صوتی جدید، یک پارچه سازی سیستم های گرمایشی جایگاه تماشاچیان، آسانسور مدرن با چشم اندازی زیبا در ورزشگاه، رستوران های جدید، پله برقی و ایجاد ساختمانی چند منظوره در خیابان فادر دامین می شد.
بعد از اعمال سیاست های پرز در این ورزشگاه، طبق آخرین بازبینی یوفا در تاریخ ۲۷ اکتبر ۲۰۰۷ با توسل به بازی لیگ قهرمانان اروپا در برابر المپیاکوس یونان، آخرین قدم ها برای انتخاب سانتیاگو برنابئو به عنوان ورزشگاه ممتاز در تاریخ ۱۴ نوامبر ۲۰۰۷، تنها یک ماه قبل از شصتمین سالگرد تأسیس ورزشگاه برداشته شد. یوفا در همین رابطه اعلام کرد که ورزشگاه به طور رسمی نامش را به ورزشگاه ممتاز تغییر خواهد داد. با این که پرز در سال ۲۰۰۵ از سمت خود استعفا داد اما در سال ۲۰۰۹ مجددا به این باشگاه بازگشت تا برنامه های بیشتری را برای آن پیاده کند.
- در سال ۱۹۵۷ تیم رئال مادرید در حضور ۱۲۵ هزار تماشاگر با برد دو بر صفر برای دومین بار جام باشگاه های اروپا را فتح کرد.
- تیم ملی اسپانیا در این ورزشگاه به ۱ پیروزی بزرگ دست یافت و در سال ۱۹۶۴ برای اولین بار در کشور خود قهرمان اروپا شد.
- فینال مسابقات جام در جام اروپا بین هامبورگ و ناتینگهام فارست که با نتیجه ی ۱ بر ۰ به سود تیم ناتینگهام تمام شد و همچنین فینال جام جهانی ۱۹۸۲ هم بین آلمان و ایتالیا که با نتیجه ی ۳ بر ۱ به سود ایتالیا تمام شدریال در این ورزشگاه انجام پذیرفت.
- در ۲۲ مه سال ۲۰۱۰ هم فینال جام باشگاه های اروپا بین تیم های اینتر میلان و بایرن مونیخ که با نتیجه ی ۲ بر ۰ به سود اینتر تمام شد در این ورزشگاه برگزار شد.
آقای سانتیاگو برنابئو از ۱۴ سالگی فوتبال را در رئال مادرید آغاز کرد و بعدها اولین منشی و مربی این باشگاه بود. او از سال ۱۹۴۳ تا ۱۹۷۸ میلادی رئیس باشگاه رئال مادرید بود. سانتیاگو هدفش این بود که رئال مادرید را تبدیل به بهترین باشگاه فوتبال در اروپا و جهان کند. او برای این کار ورزشگاه جدیدی را که بعدها به نامش زده شد را ساخت. در آن زمان که تنها راه درآمد باشگاه ها بلیت فروشی بود، این ایده در سر او بود که با بزرگ ترین ورزشگاه، بیشترین درآمد و به تبع آن بهترین باشگاه دنیا را داشته باشد. وی همچنین به عنوان یکی از اولین افرادی به شمار می آید که تیم فوتبال رئال مادرید را از دومین تیم شهر مادرید به یکی از بزرگ ترین باشگاه های اسپانیا و اروپا تبدیل کرده است. ورزشگاه فعلی رئال مادرید نامش را از نام سانتیاگو برنابئو یسته گرفته است.
- برای جام جهانی ۱۹۸۲ میلادی، هزینه ی بازسازی باشگاه ۷۰۴ میلیون پزو شد که باشگاه رئال مادرید هزینه ی ۵۰۴ میلیون پزوی آن را تامین کرد.
- در سال ۲۰۰۰ با روی کار آمدن فلورنتینو پرز به عنوان رئیس باشگاه، پروژه دیگر بازسازی و بزرگ سازی ورزشگاه آغاز شد.
- بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۶ میلادی در مجموع ۱۲۹ میلیون یورو برای نوسازی و بازسازی این ورزشگاه سرمایه گذاری شد.
- گنجایش این ورزشگاه در حال حاضر ۸۱ هزار و ۴۴ نفر است و از ۱۴ نوامبر سال ۲۰۰۷ این ورزشگاه در زمره ورزشگاه های ۴ ستاره ی یوفا در بالاترین رده ی ورزشگاه ها قرار بگیرد.
- این ورزشگاه میزبان چهار دوره ی لیگ قهرمانان اروپا در سال ۱۹۵۷، ۱۹۶۹، ۱۹۸۰ و ۲۰۱۰ بوده است.
- در سال ۲۰۰۷ میلادی هزارمین بازی در سانتیاگو برنابئو انجام شد. پرز قبل از استعفا در سال ۲۰۰۵ پیشنهاد داد یک سقف قابل جمع شدن ساخته شود. اما در سال ۲۰۰۹ با انتخاب مجدد پرز به عنوان رئیس باشگاه اعلام شد که ساخت این سقف بر اساس وضعیت مالی باشگاه غیرممکن است. اما پرز هیچ وقت از قصدش برای ساخت این سقف دست نکشید و برای این کار بهترین معماران جهان را به صف کرد.
- ورزشگاه سانتیاگو برنابئو توسط ایستگاه مترویی در امتداد خط ۱۰ که سانتیاگو برنابئو نام دارد و متعلق به خودش است سرویس داده می شود. همچنین ۷ خط اتوبوس به این ورزشگاه مسافر حمل و نقل می کنند.
- ظرفیت ورزشگاه در طی سال هایی که از ساخت آن می گذرد رفته رفته کاهش پیدا کرده که البته با توسعه در سایر بخش ها جبران شده است.
- از این ورزشگاه فقط برای برگزاری بازی های فوتبال استفاده نمی شود. کنسرت های بزرگ موسیقی هم گهگاه در این محل برگزار می شود.
- اگر شما هم از علاقه مندان دو آتشه ی تیم رئال مادرید هستید، می توانید بلیط تورهای ورزشگاه را هر روز به جز روزهای برگزاری مسابقات و روز بعد از آن تهیه کنید.
- این ورزشگاه به ۴ منطقه ی تاریخی تقسیم شده است. منطقه ی شمالی، جنوبی، غربی و شرقی که به وسیله ی ۴ برج خیلی بزرگ از هم جدا شده اند و هر کدام از آنها امکان دسترسی به ردیف های کناری خود را می‌دهند.
ورزشگاه سانتیاگو برنابئو در پاسئو دلا کاستیانا و در محدوده ی چامارتین واقع شده است. در مجاورت این ورزشگاه خیابان‌های کونچا اسپینا، پدرو دامیان و رافائل سالگادو واقع شده اند.