وارنا سرزمین ماسه های طلایی

می توان به راحتی گفت وارنا زیبا ترین شهر بلغارستان می باشد. این شهر از میراث تاریخی و فرهنگی غنی برخوردار است. وارنا و حومه آن محل سکونت تمدن های باستانی زیادی و پایتخت تجاری و فرهنگی منطقه در قرون گذشته بوده است. موزه باستان شناسی وارنا قدیمی ترین تزئینات طلایی که به دست بشر ساخته شده است، همچنین آثار هنری تمدن هایی که در این منطقه سکونت داشته اند نظیر تراکیان، یونانی ها، رومی ها و بلغارها را در خود جای داده است. وارنا توسط دریا و جنگل احاطه شده است و در تمامی فصول سال به شدت زیبا می باشد. آب و هوای ملایم و گرم، وارنا را به مکانی مناسب برای زندگی و همچنین مکانی به یاد ماندنی برای سفرهای تابستانی تبدیل کرده است.
وارنا سومین شهر بزرگ بلغارستان بعد از صوفیه (پایتخت بلغارستان) و پلوودیو می باشد و به پایتخت ساحلی یا تابستانی بلغارستان معروف است و مهمترین مقصد توریستی، تجاری، دانشگاهی، بندرگاهی، همچنین مقر نیروی دریایی بلغارستان می باشد. در این مقاله سعی داریم به معرفی مهمترین جاذبه های گردشگری این شهر توریستی بپردازیم:

سواحل ماسه های طلایی (Golden Sands)
ماسه های طلایی (Golden Sands) که در مجاورت یک پارک ملی با همین نام قرار دارد، مشهورترین ساحل شهر توریستی وارنا می باشد. این ریزورت ساحلی در ۱۷ کیلومتری شمال شهر وارنا قرار دارد و توسط مسیری از ریزورت ها و ویلاها به شهر وصل می شود. شهرت این سواحل به دلیل ماسه های کوارتز طلایی کمیاب، درختان کهنسال، باغ های زیبا و بازارهای روباز متنوع می باشد. مقامات وارنا تصمیم دارند که این شهر را به عنوان یک مقصد گردشگری خانوادگی و سبز معرفی کنند.
سواحل ماسه ای به دلیل آب و هوای خوب، چشم انداز زیبا و قیمت های مناسب مشهورترین و پر طرفدارترین منطقه توریستی وارنا می باشد که هر ساله گردشگران زیادی از روسیه، اروپا و خلیج فارس را به خود جذب می کند. ۱۸ زمین گفت در این ساحل طراحی شده است. در سال ۲۰۰۷ یک ساختمان کپی شده از برج ایفل که ۱۰ برابر از اندازه واقعی آن کوچک تر می باشد، در این ساحل ساخته شد و بر روی سکوی تماشای آن یک رستوران قرار گرفت.
خط های اتوبوس ۹، ۸۹ و ۱۰۹ سواحل ماسه ای را به ایستگاه قطار وارنا و خط ۴۰۹ ساحل را از طریق مرکز شهر به فرودگاه بین المللی وارنا و اتوبوس های ۲۰۹ و ۳۰۹ دیگر مناطق وارنا را به ساحل متصل می کنند.

توسعه این مجموعه ریزورت ساحلی از سال ۱۹۵۷ آغاز شد و به سرعت در طول دو دهه به یک مجموعه تفریحی و مسافرتی مدرن با تعداد زیادی هتل، ویلا، آپارتمان، اسپا، رستوران، مراکز خرید، ورزش و تفریح تبدیل شد. سواحل ماسه ای در دهه ۹۰ خصوصی شد و سرمایه گذاری های زیادی را به خود جذب کرد. بر اساس گزارش سال ۲۰۰۷ اتاق گردشگری وارنا، ۱۳۰۰۰ اتاق هتل و ۳۰۰۰۰ تخت در این منطقه ساخته شده است. مقامات تصمیم دارند که این منطقه را به عنوان یک تفریحگاه لوکس ساحلی تبدیل کنند، به همین دلیل هتل های لوکس All-Inclusive زیادی در این منطقه ساخته شده است.

موزه باستان شناسی وارنا
موزه باستان شناسی وارنا در یک ساختمان تاریخی به سبک معماری نئو-رنسانس در سوم ژوئن سال ۱۸۸۸ توسط معمار معروف پتکو مامچیلوف تأسیس شد، در آن زمان این موزه بخشی از کتابخانه شهر بود. این موزه یکی از بزرگ ترین گنجینه های بلغارستان است و ۲۱۵۰ متر مربع فضای نمایش دارد و آثاری از دوران پیش از تاریخ، تراکیان، یونان و روم باستان، قرون وسطای بلغارستان، امپراطوری بیزانس و پادشاهی عثمانی را به نمایش گذاشته است.
موزه باستان شناسی وارنا بررسی ها و حفاری های باستان شناسی را به صورت مستمر در سایت های مختلف شمال شرقی بلغارستان انجام می دهد. در حال حاضر این موزه بیش از ۱۰۰۰۰۰ اثر و یادمان باستانی وارنا و شمال شرق بلغارستان را در خود جای داده است. مهمترین کلکسیون این موزه (که ۱۰% از اشیای موزه را به خود اختصاص داده است) در تالار موزه به نمایش گذاشته شده است و مهمترین بخش آن، طلاهای وارنا (قدیمی ترین گنجینه طلاهای دنیا) می باشد که در حفاری های سال ۱۹۷۲ از زیر خاک بیرون آمدند. این گنجینه که مربوط به ۲۴۰۰ تا ۲۶۰۰ پیش از میلاد می باشد، سه تالار نمایش جدا را به خود اختصاص داده است.
موزه باستان شناسی وارنا همچنین دو سایت باستان شناسی در فضای باز دارد: حمام بزرگ رومی در مرکز شهر و صومعه Aladzha در غار قرون وسطایی واقع در پارک ملی گلدن سندز. این موزه همچنین از یک کتابخانه، موزه مطالعات کودکان، فروشگاه سوغات و صنایع دستی و یک کافه تریا تشکیل شده است. راهروی وسیع حیاط موزه، تابستان هر سال میزبان فستیوال بین المللی جاز وارنا می باشد.
این موزه همه روزه از ساعت ۱۰ صبح تا ۵ بعد از ظهر باز است و مبلغ ورودیه آن ۱۰ لوا می باشد و برای گروه ها تخفیف در نظر می گیرد.

موزه نیروی دریایی وارنا

موزه نیروی دریایی که در بخش جنوبی باغ دریا (Sea Garden) در مجاورت ساحل دریا قرار دارد، یکی از سمبل های وارنا می باشد. ساختمان زیبای موزه در سال ۱۸۹۰ ساخته شد. با ارزش ترین چیزی که در این موزه به نمایش گذاشته شده است ناوشکن درازکی می باشد که در سال ۱۹۵۷ در موزه به نمایش گذاشته شد. شهرت این کشتی به دلیل نابود کردن کشتی ترک حمیدیه در زمان جنگ بالکان در ۱۲ نوامبر ۱۹۱۲ بوسیله اژدر می باشد. این تنها کشتی در نوع خود می باشد که تا به حال حفظ شده است.
بازدیدکنندگان در این موزه می توانند از لنگرهای قدیمی و بقایای لوازم و تجهیزات کشتی هایی که در اعماق دریای سیاه غرق شده اند، یونیفرم های ملوانان و کاپیتان ها، پرچم کشتی ها، مدال ها، دوربین های کشتی و اژدرها بازدید کنند. این موزه از دوشنبه تا جمعه و از ۸:۳۰ صبح تا ۵ بعد از ظهر باز است.

موزه قوم نگاری

موزه قوم نگاری یکی از جالب ترین موزه های پایتخت دریایی بلغارستان می باشد که در سال ۱۹۷۴ در خانه ای متعلق به قرن ۱۹ به سبک معماری متقارن تأسیس شد. این موزه غنا و تنوع فرهنگ و سبک زندگی جامعه وارنا را در نیمه دوم قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم نشان می دهد. در طبقه اول موزه، کشاورزی، دامپروری، پرورش زنبور عسل، ماهیگیری، صنایع دستی، مسگری خزدوزی و خیاطی ساکنین اولیه منطقه به نمایش گذاشته شده است.
یکی از جالب ترین آثار این موزه یک گاوآهن قدیمی به نام دیولمژا است که در اوایل قرن بیستم برای شخم زدن زمین از آن استفاده می شده است. مخازن نگه داری گندم و وسایل مخصوص پخت نان، همچین دو نوع لباس مخصوص کاشت و برداشت نیز به نمایش گذاشته شده است.

در طبقه دوم لباس های ملی و سنتی، که حس جمعیت شناختی وارنای قدیم را به شما منتقل می کنند، به نمایش گذاشته شده است. لباس ها بر حسب فرآیند مهاجرتهایی که در دهه های اول قرن نوزدهم صورت می پذیرفت، از تنوع زیادی برخوردار است. لباس ها به تفکیک حکومت ها، اقوام و مذاهب مختلف به نمایش در آمده اند. همچنین بازدید کنندگان می توانند یک نمونه مراسم ازدواج بلغاری را نیز در این موزه مشاهده کنند.
این موزه از ساعت ۱۰ صبح تا ۵ بعد از ظهر باز و در روزهای یکشنبه و دوشنبه تعطیل است و مبلغ ورودیه آن ۴ لوا می باشد

موزه نبرد وارنا (وارنچیک)

موزه نبرد وارنا (وارنچیک) در پارکی منحصر بفرد به وسعت ۳۰ هکتار در غرب وارنا قرار دارد. این پارک آوردگاه جنگی که در ۱۰/۱۱/۱۴۴۴ برای آزادی بالکان ها و جنوب شرقی اروپا توسط ولادیسلاوس سوم (وارنچیک) به وقوع پیوست، می باشد. در این موزه زره، اسلحه، نقاشی ها، پرچم ها و مجسمه های یادگار از آن دوران به نمایش گذاشته شده است. یک طرف این نبرد ارتش متحد ۲۰۰۰۰ نفری مسیحیان اروپایی به رهبری ولادیسلاوس سوم و ارتش ترانسیلوانا به رهبری یانوش هونیادی و طرف دیگر سپاه ترک سلطان مراد دوم عثمانی بود. در پایان، پس از سال ها منطقه بالکان و جنوب شرقی اروپا از حاکمیت ترک های عثمانی در آمد.

باغ دریا (Sea Garden)
باغ دریا قدیمی ترین، بزرگ ترین و معروف ترین پارک وارنا همچنین بزرگ ترین پارک منطقه بالکان می باشد. این پارک که در راستای ساحل دریای بالکان قرار گرفته است، یکی از مهمترین جاذبه های گردشگری و یادمان های ملی و یک شاهکار معماری منظر می باشد.
سایتی که باغ دریا بر روی آن ساخته شده تا اواسط قرن نوزدهم یک زمین خالی خارج از دیوار دفاعی شهر بود.
در سال ۱۸۶۲ به دستور شهردار عثمانی شهر، یک باغ کوچک در این مکان ساخته شد. بعد از آزادی بلغارستان در سال ۱۸۷۸ میخائیل کلونی شهردار وقت، پیشنهاد ساخت یک باغ شهری و یک پارک ساحلی را داد و علیرغم بدگمانی که نسبت به او وجود داشت، بودجه محدودی برای این کار تخصیص داده شد. در نتیجه باغ دریا با طراحی مهندس فرانسوی به نام مارتینیس به ۲۶۰۰۰ متر مربع گسترش یافت.
آنتون نواک باغدار اهل چک، بیشترین زحمات را برای آن کشید، او که تجارب ارزنده ای در کاخ شون برون و عمارت بلودر وین، اتریش و مجارستان داشت، در سال ۱۸۹۴ به باغ دعوت شد. یکی از مشهور ترین ساختمان های وارنا، به نام آکواریوم وارنا در بین سال های ۱۹۰۶ تا ۱۹۱۱ در این باغ ساخته شد.
در طول این دوره نواک کارهای درخشانی انجام داد: او کل باغ را سازماندهی کرد و گیاهان و درختان با ارزش حوزه دریای سیاه و مدیترانه را در آن کاشت. قرارداد او با شهرداری در سال ۱۸۹۹ تمدید شد، سپس خانه ای در کنار دروازه ورودی باغ ساخت. باغ به تدریج به وسعت ۹۰۰۰۰ متر مربع رسید و در سال ۱۹۱۲ چندین فواره و نورپردازی به آن اضافه شد. گذرگاه مرکزی توسط یک کمیته تخصصی با یادمان های دوران تسلط بلغارها تزئین شد. یک تفریحگاه ساحلی نیز در دهه ۳۰ ساخته و در سال ۱۹۶۰ دوباره بازسازی و مدرن شد.
در دهه ۳۰ گونه های گیاهی از هلند، آلمان، جمهوری چک و فرانسه کاشته و یک گلخانه بزرگ در باغ کاشته شد. باغ در قسمت جنوبی نیز گسترش یافت و به خانه مربوط به کنسولگری ایتالیا رسید که امروزه به موزه نیروی دریایی وارنا تبدیل شده است. باغ در دهه ۵۰ به مرزهای کنونی خود به مساحت ۲۰۰۰۰ متر مربع رسید و در دهه ۶۰ گذرگاه مرکزی آن گلکاری شد. در سال ۱۹۳۹، معماری به نام گئورگ پوپوف دروازه ورودی مدرن باغ را با میدان وسیع و ستون های طویل طراحی کرد.
در دهه ۶۰ گذرگاه فضانوردان ساخته شد، و یوری گاگارین اولین فضانورد دنیا اولین درخت آن را کاشت. باغ وحش وارنا در سال ۱۹۶۱ و رصد خانه و سیاره نما نیز در مکان تئاتر روباز قدیمی در سال ۱۹۶۸ ساخته شد. یک ساعت قدیمی به شکل قو نیز در مقابل ورودیه اصلی قرار گرفت. از دیگر جاذبه های این پارک می توان به تئاتر روباز، پارک بازی کودکان، مکان برگزاری رقابت های بین المللی باله، دلفیناریوم و باغ وحش شیشه ای اشاره کرد.
باغ دریا پارک محبوب ساکنین وارنا برای تفریح و سرگرمی می باشد. گذرگاه طولانی مرکزی، نوار ساحلی، رستوران های متعدد، مجتمع استخر شنا، پارک سرگرمی کودکان و دریاچه ای کوچک، تفریح و سرگرمی های متنوعی برای بازدیدکنندگان فراهم می آورند. قبل از گذرگاه اصلی باغ، پلی به نام پل آرزوها قرار دارد که بنابر اعتقاد محلی ها، اگر بتوانید با چشم بسته به پشت از آن عبور کنید، آرزویتان برآورده می شود.

آکواریوم وارنا

آکواریوم وارنا در سال ۱۹۰۶ به دستور پرنس فردیناند اول در قصر تابستانی اکسینوگراد ساخته شد. این آکواریوم بر نمایش حیات جانوری و گیاهی دریای سیاه که شامل ۱۴۰ گونه ماهی می شود، تمرکز دارد؛ البته ماهی های رودخانه ای، مدیترانه ای و گونه های بی نظیری از اقیانوس های دنیا، صدف های سیاه و جلبک ها نیز در این آکواریوم به نمایش گذاشته شده اند.
پرنس فردیناند، دکتر پاراشکف را مسئول ایجاد یک ایستگاه زیست شناسی دریایی کرد. او از کمک زیست شناس معروف آلمانی به نام آنتون دورن، بنیان گذار باغ وحش ناپل استفاده کرد. در ۲۵ ژانویه ۱۹۰۶ شورای شهر وارنا بودجه ساخت آکواریوم را متقبل شد و برای انتخاب مکان مناسب برای ساختمان آن، جایزه در نظر گرفت. کلنگ ساخت آکواریوم در ۲۲ اکتبر همان سال در باغ دریا (Sea Garden) با حضور خانواده سلطنتی، اشخاص معروف و مقامات مسئول زده شد. دابکو دابکوف معمار معروف آلمانی طراحی آن را انجام داد و نمای خارجی ساختمان توسط نقش برجسته یک صدف عظیم همچنین فسیل های جانوران دریای سیاه تزئین شد.
عمارت اصلی در سال ۱۹۱۱ تکمیل شد، اما جنگ های بالکان و جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۲ بازگشایی آن را به تأخیر انداخت. تا سال ۱۹۳۲ این ساختمان محل استقرار یگان های نظامی و پناهندگان بلغاری بود و بعد از آن به عنوان مدرسه مکانیک و مدرسه ماهیگیری مورد استفاده قرار گرفت. در نهایت در سال ۱۹۳۲ ایستگاه زیست شناسی دریایی توسط تزار بوریس سوم افتتاح شد.
امروزه واحد تحقیقات آکواریوم که در مجاورت مؤسسه منابع دریایی قرار دارد، از ۱۲ محقق و دانشمند خبره مرتبط با زیست شناسی دریایی، کیفیت آب، میکروبیولوژی دریایی، آبزی شناسی و پلانکتون شناسی استفاده می کند. کتابخانه آکوراریوم وارنا از ۳۰۰۰۰ جلد کتاب تخصصی که برخی از آنها منابع و نقشه های نایاب مربوط به قرن نوزدهم می باشند، برخوردار است.

دلفیناریوم فستا وارنا
دلفیناریوم فستا یک جاذبه گردشگری منحصربفرد در بلغارستان و تنها دلفیناریوم شبه جزیره بالکان می باشد که در سال ۱۹۸۴ ساخته شده و ۱۱۳۴ جایگاه تماشاچی دارد. این دلفیناریوم در قسمت ساحلی باغ دریا قرار دارد و از چشم انداز شگفت انگیزی به دریا برخوردار است. دلفیناریوم وارنا به سرعت به یکی از سمبل های وارنا و گردشگری بلغارستان تبدیل شد.
دلفیناریوم وارنا ساختمانی مدرن با نمای شیشه و آلومینیوم دارد و به رهبری معمار معروف سیمن سارالیف ساخته شده است. این ساختمان از مکعب های ۳۰ در ۱۴ متری شیشه ای تشکیل شده است. نکته جالب در ساخت آکواریوم این است که کف و استخرها بعد از ساخته شدن سقف ایجاد شدند.

پل آسپاروهوف
آسپاروهوف پلی در وارنا می باشد که منطقه آسپاروهوف را از طریق کانالی بین دریای سیاه و دریاچه وارنا به بقیه شهر وصل می کند. این پل ۰۵/۲ کیلومتر طول، ۵۰ متر ارتفاع و ۳۲۰۰ تن وزن و ۳۸ پایه دارد. روزانه ۱۰۰۰۰ وسیله نقلیه از آن عبور می کنند.
ساخت پل پس از احساس نیاز شدید به اتصال دریاچه وارنا و دریای سیاه در سال ۱۹۷۳ آغاز شد. قراربود در ۳۰ سپتامبر ۱۹۷۶ افتتاح شود، اما در ۸ سپتامبر توسط تودور زوکف نخست وزیر وقت بلغارستان افتتاح شد. بعد از ۲۰ سال در سال ۱۹۹۶ تعمیرات و بازسازی بر روی پل انجام شد و در سال ۱۹۹۸ پایان یافت.
امروزه این پل معروف علاوه بر کاربری حمل نقل، به منظور ورزشهای هیجانی خصوصاً سقوط آزاد (بانجی جامپینگ) مورد استفاده قرار می گیرد. روزانه تعداد زیادی از گردشگران برای این تجربه ماجراجویانه در تورهای بانجی جامپینگ وارنا شرکت می کنند.