این قلعه یک قصر قرون وسطایی به سبک قلعه های رومی است که در قرن نوزدهم بر روی یک تپه ناهموار در بالای روستای Hohenschwangau در جنوب غربی باواریا آلمان ساخته شده است. قلعه نیوشوان اشتین توسط لودویک دوم پادشاه باواریا به عنوان عقب نشینی و به افتخار ریچارد واگنر بنا گردید. لودویک دوم به جای استفاده از صندوق عمومی باواریا، برای ساخت قلعه مقدار زیادی پول قرض گرفت و این قلعه به عنوان خانه ای برای پادشاه در نظر گرفته شد تا اینکه در سال ۱۸۸۶ لودویک دوم درگذشت. حدود هفت هفته پس از مرگ او درب های قلعه بر روی عموم باز شد. از آن زمان تاکنون بیش از ۶۱ میلیون نفر از قلعه نیوشوان اشتین دیدن کرده اند. بیش از ۱.۳ میلیون بازدید کننده در سال داشته که در تابستان ها به ۶ هزار نفر در روز می رسد. یکی از مهمترین شهرت های این قلعه استفاده از آن در بسیاری از فیلم ها و همچنین الگو بودن قلعه برای کارتون زیبای خفته است. با الی گشت همراه باشید تا این قلعه بی نظیر را بیشتر بشناسیم.
بخش Schwangau در ارتفاع ۸۰۰ متری از سطح دریا در مرز جنوب غربی آلمان در استان باواریا قرار گرفته است. محیط اطراف آن را گذرگاه هایی در بین قله های آلپ در جنوب و یک چشم انداز تپه ای در شمال فرا گرفته اند. در قرون وسطا سه قلعه در این روستا ساخته شده است که یکی از آن ها قلعه شوان اشتین می باشد و در سال ۱۸۳۲ توسط مکسیمیلیان دوم پادشاه باواریا و پدر لودویک خریداری شد تا کاخ راحت خود را در آن بسازد که در حال حاضر به نام قلعه Hohenschwangau شناخته می شود. در سال ۱۸۳۷ این قلعه محل اقامت تابستانی پادشاه بود و پسر بزرگ او بخش زیادی از دوران کودکی خود را در این محل گذراند. دو قلعه دیگر در یک تپه ناهموار مشرف به قلعه شوان اشتین قرار گرفته که در قرن نوزدهم تنها خرابه هایی از آن ها باقی مانده بود. هنگامی که پادشاه جوان لودویک دوم در سال ۱۸۶۴ به قدرت رسید احداث یک قلعه جدید به جای دو کاخ ویران شده را در اولویت کارهای خود قرار داد. او قصر جدید ساخته شده را New Hohenschwangau نامید و پس از مرگ او نام آن به نیوشوان اشتین تغییر کرد.
این قلعه مفهوم مدرن معماری معاصر را به عنوان قلعه ای عاشقانه ارائه کرده و نشانه ای از اشتیاق بی نظیر پادشاه لودویک دوم برای اپراهای ریچارد واگنر بود. در قرن نوزدهم بسیاری از قلعه ها ساخته و یا بازسازی شدند و همچنین پیش از این در چندین ایالت آلمان نیز قلعه هایی ساخته شد. دو سفری که لودویک در سال ۱۸۶۷ در ماه های می و جولای انجام داد و با بازدید از بازسازی کاخ های وارتبورگ و همچنین Château de Pierrefonds که توسط Eugène Viollet-le-Duc در حال اجرا بود تصمیم گرفت تا ایده ساختن قلعه نیوشوان اشتین را عملی سازد. در فوریه ۱۸۶۸ پدربزرگ او به نام لودویک اول درگذشت و مبلغ قابل توجهی از دارایی او آزاد شده و به لودویک دوم رسید. این موضوع اجازه داد تا لودویک پروژه معماری قرون وسطایی خود را به عنوان یک منزل شخصی و به دور از پایتخت مونیخ به اجرا در بیاورد.
طراحی ساختمان توسط طراح صحنه کریستین جانک طراحی شده و توسط معمار معروف ادوارد ریدل اجرا گردید. به دلایل فنی قلعه های ویران شده قدیمی نمی توانستند در این طرح اقدام شوند و در ابتدا قرار بود یک ساختمان ساده جایگزین آن ها شود اما رفته رفته طرح های توسعه ای جایگزین شد به گونه ای که پادشاه اصرار داشت تا طرح ها دقیقا همانند ایده های اولیه خود او باشد و این موجب پیچیدگی های خاصی در معماری قلعه می شد. در حالی که متخصصان معماری این نوع قلعه ها همانند نیوشوان اشتین را به عنوان مهمترین آثار تاریخی اروپا در نظر می گیرند اما چنین پروژه هایی هیچ گاه به دلایل مالی از مرحله برنامه ریزی خارج نمی شوند. طرح های رومی، گوتیک، معماری و هنر بیزانس به صورت تک رنگ و با فناوری های مدرن قرن نوزدهم همگی از ویژگی های این قلعه است. سبک اصلی ساخت در ابتدا نیو گوتیک بود اما ساختمان هایی که در اواخر ساخته شد از سبک های رومی بهره می برد و همچنین طرح های اپرایی نیز کم کم به آن منتقل شد.
در سال ۱۸۶۸ خرابه های قلعه های دوقولوی قدیمی به طور کامل تخریب شدند. سنگ پایه برای قلعه در تاریخ ۵ سپتامبر ۱۸۶۹ گذاشته شد و در سال ۱۸۷۲ زیرزمین آن تکمیل گردید. در سال ۱۸۷۶ همه چیز تا طبقه اول و همچنین اولین دروازه آن به طور کامل ساخته شد. در پایان سال ۱۸۸۲ کار ساخت آن به صورتی به پایان رسید که لودویک بتواند اقامت موقت در آن داشته باشد اما کار ساخت و ساز همچنان در حال انجام بود. در سال ۱۸۷۴ مدیریت کارهای عمرانی از ادوارد ریدل به جورج ون دولمن منتقل شد. مراسم افتتاحیه قلعه در سال ۱۸۸۰ برگزار شد و پادشاه توانست در سال ۱۸۸۴ به ساختمان جدید نقل مکان کند و در همان سال پس از اینکه پادشاه مدیریت کارها را از دولمن گرفت انجام کارها به جولیوس هوفمن انتقال پیدا کرد. قلعه به صورت یک ساختمان آجری ساخته شد و بعدا با پوشش سنگی نمای آن را آماده کردند. سنگ های آهکی از یکی از معادن نزدیک قلعه فراهم شده بود. سنگ مرمر نیز برای پنجره ها، دنده های قوسی، ستون ها و … استفاده شد. سالن ترون بعدا به ساختمان اضافه شد زیرا نیاز به یک چارچوب فولادی داشت.
حمل و نقل مصالح ساختمانی به وسیله داربست و جرثقیل بخار و یک جرثقیل دیگر در محل ساختمان انجام می شد. ساخت نیوشوان اشتین حدود ۲ دهه زمان برد، در سال ۱۸۸۰ حدود ۲۰۰ کارگر غیر از تامین کنندگان غیر مستقیم در این محل فعالیت داشتند. در زمانی که پادشاه اصرار داشت تا تغییرات فوری ایجاد کرده و یا بخشی را به سرعت آماده کنند تا ۳۰۰ کاگر به طور همزمان فعالیت کرده و گاهی شب ها نیز به کمک نور چراغ های نفتی به کار خود ادامه می دادند. ۵۱۳ تن سنگ مرمر، ۱۷۱۰ تن ماسه سنگ و ۲۰۵۰ متر مکعب چوب برای ساخت آن استفاده شد. در سال ۱۸۷۰ یک جامعه برای بیمه کارگرانی که درامد ماهانه پایینی داشتند توسط خود لودویک تاسیس شد. گفته می شود حدود ۳۰ نفر در هنگام ساخت این قلعه کشته شده اند. در سال ۱۸۸۴ پادشاه توانست به قلعه نیوشوان اشتین (که هنوز هم ناتمام بود) نقل مکان کند و در سال ۱۸۸۵ مادرش را برای تولد ۶۰ سالگی خود به این قلعه دعوت کرد. در سال ۱۸۸۶ اغلب بخش های خارجی قلعه پایان یافته بود و در همان سال لودویک بیشتر بخش های چوبی را با فولاد جایگزین کرد. با وجود اندازه آن، این قلعه فضایی برای سالن سلطنتی نداشت و بیشتر شامل اتاق های خصوصی و اتاق های خدمتکاران پادشاه بود. قصر برای لودویک به عنوان یک سالن تئاتر ساکن در نظر گرفته شده بود. یک محل برای زندگی و کار ریچارد واگنر نیز ساخته شد که البته او در سال ۱۸۸۳ قبل از اینکه ساخت قلعه تکمیل شود درگذشت. در نهایت نیز خود لودویک تنها ۱۷۲ روز در این کاخ زندگی کرد.
با گسترش آرزوها و خواسته های پادشاه هزینه های آن نیز افزایش یافت. در تخمین هزینه ها بارها تجدید نظر شد و در ابتدا قرار بود پروژه تا سال ۱۸۷۲ به اتمام برسد که بارها به تعویق افتاد. هزینه ساخت و ساز در طول عمر پادشاه ۶.۲ میلیون مارک آلمان شد که تقریبا دو برابر ۳.۲ میلیونی بود که در ابتدا تخمین زده شده بود. حتی زمانی که در سال ۱۸۸۴ بدهی های لودویک به ۱۴ میلیون مارک رسیده بود او اصرار داشت تا پروژه معماریش را به پایان برساند. پس از مرگ پادشاه نیز قلعه همچنان ناقص باقی مانده و بخش هایی از ساخت آن نیز حذف شد. پس از به جمهوریت رسیدن باواریا این نیوشوان اشتین به دست وزارت دارایی افتاد تا بتواند از گردشگری ان کسب درامد داشته باشد. با توجه به موقعیت قرار گیری آن، این قلعه از آسیب در هر دو جنگ جهانی در امان ماند و پس از جنگ دوم در لیست آثار هنری جهان قرار گرفت.
با تکمیل شدن کاخ، این قلعه بیش از ۲۰۰ اتاق را شامل می شود که از جمله مکان هایی برای مهمانان و خدمتکاران بوده و در مجموع فضای کلی طبقات حدود ۶ هزار متر می باشد. این قلعه با چندین نوآوری در اواخر قرن نوزدهم تاسیس شد که از جمله آن ها می توان به سیستم زنگ برای خدمتکاران، خطوط تلفن، سیستم گرمایش مرکزی و همچنین آب گرم و توالت اتوماتیک اشاره کرد. یکی از اصلی ترین اتاق های قلعه نیوشوان اشتین سالن آوازان و سالن ترون است که بسیار مورد توجه خود لودویک قرار داشت. در سایر قسمت ها و اتاق ها دیواره های قلعه با نقاشی ها و معماری های بی نظیر تزیین شده است.
قلعه نیوشوان اشتین به عنوان نماد جهانی دوران رمانتیسم است. این کاخ در فیلم های متعددی از جمله لودویک دوم، لوچیو ویستونی، درام جنگی فرار بزرگ و چیتی چیتی بنگ بنگ مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین این قلعه الهام بخش کارتون زیبای خفته و سایر برنامه های کارتونی مشابه آن بوده است. در سال ۱۹۷۷ تصویر این قلعه بر روی تمبرهای آلمان غربی چاپ شد و همچنین در سال ۲۰۱۲ نیز در یک برنامه مشترک بین آلمان و انگلستان سکه های ۲ یورویی با تصویر قلعه نیوشوان اشتین ضرب گردید. در سال ۲۰۰۷ نیز به عنوان یکی از فینالیست های هفت عجایب جدید در جهان شناخته شد. این قلعه در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار ندارد. همچنین یک شهاب سنگی که در ۶ اوریل ۲۰۰۲ در مرز آلمان و اتریش با زمین برخورد کرد به نام نیوشوان اشتین نامگذاری گردید.
در نهایت تمام تلاش های لودویک دوم برای رسیدن به آرزوی همیشگی اش به طور کامل تامین نشد و قلعه نیوشوان اشتین آن طور که مورد نظر لودویک بود تکمیل نشد و او روزهای بسیاری کمی را در آن زندگی کرد. بازدید از این قلعه بسیار شگفت انگیز می باشد و البته می بایست بدانید که به دلیل رعایت شرایط ایمنی و همچنین مرمت نماها و مراقبت از دیواره های آن بازدید از این قلعه در زمان هایی ممکن است محدود شوند.
منبع: www.neuschwanstein.de
۱ نظرات