تخته سنگ های موراکی (Moeraki Boulders)
تخته سنگ های موراکی در واقع تخته سنگ های غول پیکری در یکی از سواحل جنوبی نیوزیلند به نام ساحل Koekohe هستند. این تخته سنگ ها به اندازه ای عجیب و غریب هستند که انگار از فضا روی زمین افتاده اند و یا از سیاره های دیگر به آن جا برده شده اند، سنگ هایی با اندازه های بسیار بزرگ و به شکل کاملا کروی، انگار که آن ها را کاملا تراشیده اند. این سنگ ها باعث تعجب خیلی ها شده است. راز آن ها چیست و چه کسی آن ها را به آن جا برده است؟ آیا باید دنبال نیروهای بیگانه در پس آن ها بود؟ برای دانستن جواب این سوال ها همراه الی گشت باشید:
مطالب مرتبط: آیا دریای سرخ و اقعا سرخ رنگ است؟ چرا انسان ها از خاموش کردن چراغ های این شهر وحشت دارند؟
شکل بسیار ناملموس تخته سنگ های موراکی که در این ساحل از نیوزیلند قرار دارند باعث شده تا تئوری وجود بیگانگان جانی دوباره بگیرد. بعضی از آن ها شبیه به تخته سنگ های دیگر شده اند انگار که توانسته اند خود را با طبیعت وفق دهند در حالی که بقیه ی آن ها هم شکل و شمایلی خاص دارند و هم رنگ های بسیار منحصر بفرد. افسانه های مائوری یک توضیح برای این پدیده دارند در حالی که توضیحی که علم درباره ی این پدیده دارد چیز دیگریست. اگر چه این تخته سنگ ها با آن شکلشان هنوز هم مانند رازهایی کشف نشده از دل طبیعت هستند و باعث شده اند تا انسان های زیادی این سوال را بپرسند که آن ها چطور شکل گرفته اند و دقیقا چه هستند.
بعضی از وقت ها مردم این تخته سنگ ها را با تخم دایناسورها و یا چیزهای از این قبیل اشتباه می گیرند. اگر چه اندازه ی حجیم و سطح عجیب این تخته سنگ ها کاملا منحصر بفرد است اما این که سنگی گرد باشد، چیز عجیبی نیست. به این سنگ ها concretion می گویند که به معنای «رشد در کنار هم» است. این تخته سنگ ها در واقع توپ های بزرگی از رسوبات هستند که در پروسه ای در کنار هم رشد کرده اند. بیشتر این سنگ ها کاملا گرد هستند درحالیکه بقیه شکل هایی نامنظم دارند. اندازه های این سنگ ها هم با هم تفاوت دارد از ۱.۵ متر هست تا بالای ۲ متر. این تخته سنگ ها همگی در ساحل قرار دارند و تعدادی از آن ها درست شبیه به موزاییک های ترک خورده و یا لاک پشت هایی که در لاکشان هستند، شده اند. این سنگ ها به اندازه ای طبیعت هستند که اصطلاحا می گویند نیمه ی گمشده ی طبیعت هستند.
طبق گفته و تحقیقاتی که دانشمندان روی تخته سنگ های موراکی انجام داده اند، آن ها چیزی حدود ۶۰ میلیون سال پیش شکل گرفته اند. گفته می شود که نحوه ی شکل گرفتن این تخته سنگ ها درست شبیه به نحوه ی شکل گرفتن یک مروارید طبیعی در صدف است. اول قطعات این تخته سنگ ها طی فرآیندی به کنار هم می روند و بعد این پروسه ادامه دار می شود تا اینکه طی میلیون ها سال سفت می شوند.
همه ی این موجودیت ها گرد نیستند ولی اکثر آن ها شکلی کروی مانند دارند. البته جامعه ی دانشمندان و جامعه ی علمی هنوز خیلی مطمئن نیست که چه پروسه ای منجر به شکل گرد و سطح صاف آن می شود با این حال یکی از تئوری ها رسوبات روی هم و فشاری است که لایه های مختلف به صورت مساوی روی هم وارد می کنند. اما یکی از عاقلانه ترین و پذیرفته شده ترین تئوری ها این است که وجود مواد معدنی در یک مایع محلول از تمام جهات، باعث می شود تا این سازه ها چنین دقیق و گرد کامل شکل بگیرند.
بعضی از اوقات به محض این که این تخته سنگ ها شکل می گیرند، روی آن ها ترک هایی به نام septaria به وجود می آید. این ترک ها روی لایه های بیرونی دیده می شوند و در ادامه به رنگ قهوه ای و یا زرد در می آیند. البته پروسه ی ایجاد septaria کاملا اسرار آمیز است و دانشمندان هنوز مطمئن نیستند که چه چیزی باعث ایجاد آن ها می شود با این حال تئوری هایی را ارائه داده اند که در پایین می توانید ببینید:
- خشکی بیش از اندازه
- انقباض هسته های داخلی
- زمین لرزه و دیگر عواملی که باعث حرکت و ایجاد ترک در آن ها می شود
طبق آزمایش هایی که روی این تخته سنگ ها شده است مشخص شده است که بزرگ ترین آن ها ۵ میلیون سال پیش شکل گرفته است و البته به عبارت دقیق تر، ۵ میلیون سال طول کشیده است تا شکل بگیرد. به همین دلیل بسیار از صخره هایی که در دور و اطراف آن ها وجود دارند سخت تر هستند. بنابراین طبیعی است که آن ها در همان ابتدا آن جا بوده اند.
طبق افسانه های مائوری ارتباطی نزدیک مستقیم بین طبیعت و محافظت از منابع آن هست. تخته سنگ های موراکی که امروزه در این منطقه وجود دارند علیرغم تمام حفاظت هایی که از آن ها شده است شروع به ترک خوردن و از هم پاشیدگی کرده اند که این امری اجتناب ناپذیر در طبیعت است. البته این حفاظت به این معنا نیست که کسی نمی تواند به آن ها نزدیک شود… این منطقه در نیوزیلند جایی توریستی است که گردشگرانی که دوست داشته باشند تا از نزدیک نگاهی به این عجایب طبیعی بیندازند، می توانند در ساحل قدم بزنند و ببینند.
در واقع گردشگران می توانند به این سنگ های ۶۰ میلیون ساله نگاه کنند و از آن لذت ببرند. از طرف دیگر توریست ها می توانند نگاهی به دولفین های هکتور هم بیندازند که یکی دیگر از جاذبه هاست.
منبع: historicmysteries.com