کوهنوردی از میان صخره ها
اکنون که خودم را برای سفر به کلمبیا آماده می کنم، بسیاری از افراد از خبر آخرین سفرهای من با عنوان «مراقب باشید، آنجا خیلی خطرناک است!» استقبال کرده اند.
اما آیا کلمبیا واقعاً خطرناک تر از جاهای دیگری است که من تا به‌حال سفر کرده ام یا در آنها ساکن بوده ام؟
مطالب مرتبط: در سفر به ایسلند، مرتکب این اشتباهات نشوید ۷ نکته در خصوص یک سفر دریایی هیجان‌انگیز
درک ما از خطرناک بودن یک مکان به عوامل مختلفی بستگی دارد: جار و جنجال های رسانه ای که بیشتر علاقه مند هستند یک خبر یا داستان فوری درست کنند و به دینامیک و پویایی پیچیده آن مناطق بی اعتنا هستند؛ آژانس های دولتی که برنامه ها و تبلیغات سیاسی و اقتصادی خود را پیش می برند؛ و البته شایعات. تمام اینها منابع نامطمئنی از اطلاعات مفید برای مسافرانی هستند که خودشان را برای عزیمت به جایی که خطرناک شناخته می شود، آماده می کنند.
با اینکه بهتر است قانون طلایی یک مسافر، همانا عقل سلیم او باشد، اما چند نکته هم وجود دارند که بهتر است در هنگام برنامه ریزی برای سفر به جاهای «خطرناک»، مدنظر قرار بدهید.
پیش از سفر، واقعیات را مدنظر قرار بدهید و نه نظرات را
۱۰. واقعیات و همینطور ترس های خود را بررسی کنید. بنشینید و یک فهرست تهیه کنید. در مورد جایی که می خواهید سفر کنید، چه چیزهایی شنیده اید؟ واقعاً در مورد آن کشور چه چیزهایی می دانید؟ این اطلاعات را چطور کسب کرده اید؟ منبع این اطلاعات تا چه حد صحیح و قابل اعتماد است؟ خطر را چطور تعریف می کنید؟ آیا آن را بر حسب ریسک واقعی و قابل سنجش تعریف می کنید؟
برای نمونه، اگرچه پورتوریکو را یک مقصد گردشگری خطرناک نمی دانند، اما من دو سال و نیم در آنجا زندگی کردم و در طی آن مدت متوجه شدم که با توجه به مرگ و میر ناشی از اسلحه، پورتوریکو پنجمین کشور خشن جهان است. با اینکه بیشتر مرگ و میر در میان کسانی که یکدیگر را می شناسند، رخ می دهد، اما تماشاگران بی گناه هم مجروح می گردند و به همین خاطر اداره پلیس پورتوریکو هرساله یک کارزار (کمپین) برگزار می‌کند تا از شلیک گلوله برای اعلام سال جدید توسط مردم، جلوگیری شود. این خطری است که می‌توان آن را تأیید کرد و از آن پرهیز نمود.
۹. توصیه ها و هشدارهای مربوط به سفر را بخوانید. حتماً وبسایت وزارت کشور مقصد را ببنید و هشدارهای مسافرتی را مرور نمایید. به همین اکتفا نکنید و مطالب بیشتری راجع به آن کشور بخوانید. در مورد جنبه های تاریخی و حال حاضر آن کشور که در هشدارها یا اخبار ذکر نشده، اطلاع کسب نمایید. وبلاگ ها، انجمن های مسافرتی، روزنامه ها و مجله های محلی و کتاب هایی را که در کشور مقصد نوشته شده اند، بخوانید. افراد محلی نسبت به سایرین، اغلب دیدگاه بسیار متفاوت و ارزشمندتری از خودشان دارند. برای مثال، من در مورد سفر آتی خودم به کلمبیا، یک پورتال اینترنتی خوب پیدا کرده ام که تعداد زیادی وبلاگ در مورد هر چیزی که فکرش را بکنید (از موسیقی گرفته تا جنبش های سیاسی جوانان در کلمبیا)، معرفی کرده است.
در طی سفر
کوهنوردی در مناظر زیبا
۸. به افراد محلی نگاه کنید. ضرب‌المثل قدیمی «خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو» در چنین شرایطی خیلی صدق می کند. آیا در خیابان های کشوری که به آنجا سفر کرده اید، می بینید که مردم محلی جواهرآلات پر زرق و برق به خودشان آویزان کرده باشند؟ نه؟ پس خودتان را با چنین چیزهایی انگشت‌نما نکنید.
۷. اجازه بدهید دیگران هم از برنامه های شما باخبر شوند. بعضی از افراد شاید بگویند با قسمت و سرنوشت نمی توان کاری کرد؛ اما اینکه به افراد مورد اعتماد بگویید چه برنامه هایی دارید، به شما کمک خواهد کرد تا اگر برای تان اتفاق بدی بیفتد، آنها بتوانند شما را ردیابی کنند. برای مثال، هنگامی که من به تنهایی سفر می کنم، به همسرم یا مادرم ایمیلی با یک محتوای ساده می فرستم و به آنها می گویم که برنامه روزانه من چه چیزهایی هستند. مثلاً این پیامی است که دیروز فرستادم: «سلام! امروز با مترو به بازار Lagunilla می روم و بعد از آن ساعت ۴ بعدازظهر به تماشای گاوها در Plaza Mexico خواهم رفت. ساعت ۸ به خانه بر می گردم و با شما صحبت می کنم!»
۶. در جیب لباس، کیف پول، یا ساک تان همیشه یک کارت شامل اطلاعات تماس ضروری داشته باشید. در شرایط بحرانی، گذرنامه و گواهینامه هیچ اطلاعاتی در مورد افراد خانواده یا نزدیک شما ندارند. من روی کارت خودم، این اطلاعات را درج کرده‌ام: «نام من جولی شوییترت کولازو است. گروه خونی من O+ است. من هیچ حساسیت و آلرژی ندارم و از هیچ دارویی هم استفاده نمی کنم و هیچ بیماری خاصی هم ندارم. لطفاً در شرایط اضطراری، با همسرم، فرانسیسکو کولازو، با شماره ۰۰۱-۱۲۳-۴۵۶-۷۸۹۰ تماس بگیرید.» دو نکته مهم در اینجا وجود دارد: ۱) حتماً قبل از شماره تلفن، کد کشورتان بنویسید. کشور شما، مرکز جهان نیست و همه نمی دانند که شما از کجا آمده اید. ۲) کارت را هم به زبان انگلیسی و هم به زبان کشوری به در آن سفر کرده اید، بنویسید و هروقت لازم شد، اطلاعات کارت را به روزرسانی کنید. این نکات خیلی اهمیت دارند. برای مثال، اخیراً یکی از دوستانم در متروی مکزیکوسیتی غش کرد و چنین کارتی به او کمک کرد تا به سرعت از امکانات پزشکی برخوردار شود.