در سواحل شرقی کشور چین با فصله حدود ۱۰۰۰۰ کیلومتری از شهر نورها برج ایفل در ارتفاع ۱۱۰ متر افق دیده می شود. این مجموعه را به عنوان پاریس مشرق زمین نیز می شناسند. توسعه املاک لوکس در استان به منظوربه دست آوردن جذابیت های اروپایی کلاسیک انجام شده است. ساکنان آن طاق پیروزی، میدان اصلی خیابان شانزه لیزه، ساختمان های به سبک نئوکلاسیک فرانسوی، فواره های باغ های لوکزامبورگ و فراتر از همه دومین برج ایفل کپی شده مرتفع در جهان را دارند در واقع آن ها نسخه چینی پاریس را ساخته اند. با الی گشت همراه شوید تا به این شهر چینی فرانسوی سفر کنیم.
مطالب مرتبط: تا به حال حتی اسم این میوه های چینی را هم نشنیده اید! در مناطق مختلف چین چه غذاهایی بخوریم؟
هنگامی که چجیانگ برای اولین بار حدود یک دهه پیش دروازه های خود را گشود آن را به عنوان شهر ارواح توصیف می کردند. بسیاری از خانه های آن خالی مانده بود تا این که کم کم جمعت شهر رو به افرایش رفت و جمعیت آن به هزاران نفر رسید در حال حاضر این شهر علاوه بر جمعیت زیاد هر سال میزبان گردشگران بسیار چینی و بین المللی است، به خصوص کسانی که به دنبال یک پس ضمینه مناسب برای عکاسی هستند.
چجیانگ تنها شهر غیرعادی کشور چین نیست. در حومه پکن، شهر بیجینگ یک نسخه از جکسون حفار، وایومینگ، با کابوی ها و مسیر ۶۶ ساخته شده است همچنین غرفه های تلفن های قرمز و مجسمه وینستون چرچیل نیز در آن قرار دارد. در شهر فوجو در یک نسخه از استراتفورد برون آویون متعلق به شکسپیر را ساخته اند، فوآن عمارت پارلمانی آمریکایی متعلق به خود را ساخته است و شهر هالستات میراث جهانی یونسکو اتریش خانه دوم خود را در گوانگدونگ دارد.
به نظر Bianca Bosker، نویسنده اصلی کپی ها: کل شهرها و روستا ها از پایگاه های تاریخی و جغرافیایی آن در انگلستان، فرانسه، یونان، ایالات متحده و کانادا و دیگر مناطق دیدنی به سبک معماری معاصر چینی ها کپی شده اند. بوسکر به این پدیده به عنوان ” معماری کپی” اشاره می کند. در حالی که منتقدین معتقدند که این سایت ها چیزی بیش از کوتوله های کیتچی نیستند، معماران چینی در عوض اعتقاد دارند که توانایی آن ها در بازسازی بزرگترین سازه های معماری جهان، نشان از مهارت و پیشرفت تکنولوژی آنها است.
به گفته بوسکر، “در حالی که زمانی چینی ها خود را به عنوان مرکز جهان در نظر می گرفتند، اکنون چین خود را به مرکزی تبدیل می کند که تمام جهان را در خود جای داده است”. اکنون بازدید کنندگان از نسخه چینی پاریس می توانند مهم ترین سازه های فرهنگی معتبر مانند دیوار بزرگ و مغول امپراتور اول چین را در کنار یک مینی ورسای یا پاریس در همان سفر ببینند، اما دولت در برابر گسترش این چنین چیزهای غربی مقاومت می کند. در جریان نظرسنجی جغرافیایی چینی، مقامات متوجه شدند که نام های سنتی چینی با نام های خارجی جایگزین شده اند و یا نابود شده اند، از جمله نام بیش از ۴۰۰،۰۰۰ روستا.
طبق گفته نیویورک تایمز، مقررات در چین، از سال ۱۹۹۶ به عنوان وسیله ای برای حفاظت از میراث فرهنگی استفاده از نام های خارجی برای اماکن را ممنوع کرده است، اما این قوانین اثر کمی داشته است.
لی لیگو، وزیر امور خارجه چین، گفت: قوانینی از پایه وضع شده تا جلوی بی نظمی در نام گذاری جاده ها، پل ها، ساختمان ها و ساختمان های مسکونی و استفاده از نام های خارجی و غیرمانوس به صورت خودسرانه را بگیرد. انواع خاصی از نام ها مورد هدف قرار می گیرند، از جمله نام هایی که به حاکمیت و کرامت ملی آسیب می رساند ونام هایی که اخلاق متعارف را نقض می کنند.
بنابراین در حالی که مجسمه های سنگ مرمر چجیانگ، چشمه های تزئینی و باغ های هندسی ممکن است شبیه شهر نور باشد، فقط آن را پاریس نمی نامند.
شرکت املاک گوآنگشا از سال ۲۰۰۷ برای ایجاد جذابیت توریستی دست به ساخت نسخه چینی پاریس زده است. هدف اصلی از این پروژه لذت بردن از فرهنگ اروپایی بدون سفر به اروپا توسط چینی های علاقمند تعریف شده است. پروژه در ۱۹ کیلومتر مربع در عرض ۵ سال ساخته شده است. لو شیائوتیان مدیر پروژه می گوید اغلب سمبل های فرهنگس پاریس در این پروژه در نظر گرفته شده است و ۱۰ هزار نفر می توانند در پاریس چینی زندگی کنند.
همچنین اینجا را ساخته اند تا تازه ازدواج کنندگان به جای رفتن به پاریس به این منطقه آمده و عکسهای یادگاری خود را اینجا بگیرند و لذت ببرند. باغ های کاخ ورسای و برج ایفل(۱۰۸ متر ارتفاع) و محله های سبک پاریس جذابیت های ویژه این منطقه است. ساخت نمونه های کپی برداری شده از آثار تاریخی در سراسر دنیا رایج است، اما نکته جالب توجه در مورد تیاندوشنگ وجود دارد. این مکان منطقه ای مسکونی با وسعت بیش از ۳۱ کیلومتر مربع است که در سال ۲۰۰۷ افتتاح شد. نسخه ی کپی برداری شده ی برج ایفل در تیاندوشنگ یک سوم برج اصلی ارتفاع دارد.
عکس هایی که در این نوشته مشاهده می کنید توسط فرانسیس پراست یک عکاس فرانسوی گرفته شده و نام آن ها را سندروم پاریس گذاشته است. در این مجموعه عکس مناظری از پایتخت فرانسه را در کنار ساختمان های مشابه در تیاندوشنگ قرار داده است. در این مجموعه، تصاویر زیادی از بلوارهای عریض پاریس در کنار آپارتمان های قدیمی عصر هوسمان، مجسمه های محیطی کلاسیک و تیرهای چراغ برق وجود دارد که تشخیص تفاوت های آن ها از نمونه ی اصلی دشوار است. اما این تفاوت ها تنها مربوط به فضای بیرونی است.
او پس از بازدید از این مکان گفت هرچند این ساختمان ها و شهر شباهت زیادی به پاریس دارند اما سبک زندگی آن ها کاملا چینی است و هیچ شباهتی به زندگی در پاریس ندارد. فرانسیس پراست می گوید: من تصور می کردم آن ها احتمالا تلاش کنند یک رستوران فرانسوی را هم در آنجا بازسازی کنند. اما تمامی رستوران های این محله غذاهای مورد علاقه چینی ها را با همان سبک و سیاق طبخ می کنند.
منبع: nationalgeographic.com