ماچوپیچو شهر گمشده اینکاها یکی از عجیب‌ترین و اسرارآمیز‌ترین شهرهای تاریخی جهان است. این شهر که متعلق به تمدن اینکاهاست در ارتفاعات کشور پرو واقع شده و نه‌تنها جز آثار یونسکو است؛ بلکه در فهرست عجایب هفتگانه جدید هم قرار دارد. در این مقاله از الی گشت به معرفی این شهر گمشده می‌پردازیم.
برای خرید بلیط هواپیما از الی گشت روی عکس زیر کلیک کنید :
فهرست مطالب
اینکاها از مردم بومی یا سرخ‌پوست آمریکای جنوبی بودند. آنها امپراطوری وسیعی ایجاد کرده بودند. این امپراطوری شامل کشورهای پرو، بولیوی، اکوادور و قسمت‌هایی از آرژانتین، شیلی و کلمبیا می‌شد. امپراطوری اینکاها از ۱۴۳۸ تا ۱۵۳۳ به حیات خود ادامه داد.
کلمه اینکا به زبان بومی اینکاها به معنی «خدا در زمین» است. هنوز کسی نمی‌تواند با قطعیت از ریشه پیدایش قوم سازنده ماچوپیچو یعنی همان اینکاها حرف بزند. علتش نیز بسیار ساده است. اینکاها خط مخصوص به خود نداشتند.
هیچ نوشته یا حجاری یا لوحی از اینکاها باقی نمانده تا بتوان بر اساس آن چیزی گفت. اینکاها، در علوم و فنون مختلفی همچون ستاره‌شناسی، معماری، شهرسازی، کشاورزی و جنگاوری مهارت داشتند.
اما چون خط مخصوص به خود را ابداع نکرده بودند آنها را جز اقوام بدوی به‌حساب می‌آورند. قوم سازنده ماچوپیچو در ابتدا فقط یک دولت‌شهر بودند. آنها به‌تدریج قلمروی خود را گسترش داده و تبدیل به امپراطوری قدرتمندی شدند.
زندگی اجتماعی اینکاها بسیار پیشرفته و جالب بود. آنها به هر خانواده یک زمین می‌دادند. هر خانواده موظف بود روی زمین خود کار کند و مالیاتش را به دولت بدهد. همه می‌باید در کشاورزی به هم و به‌خصوص افراد کم‌توان کمک می‌کردند.
ازدواج برای مردان و زنان اینکایی اجباری بود. نظام اقتصادی این قوم تاریخی به‌گونه‌ای بود که امروزه معتقدند آنها از اولین کمونیست‌های تاریخ بوده‌اند! حتی گاهی امپراطوری سازنده ماچوپیچو را با ایران و روم باستان مقایسه می‌کنند.
اینکاها همچنین آداب و رسوم و اعتقادات مخصوص به خود را داشتند. هر اینکایی ملزم بود در مراسم‌های مذهبی که در معابد برگزار می‌شد شرکت کند.
فرهنگ اینکایی به وسیله اسپانیایی‌ها نابود شد. اما امروزه همچنان باقی‌مانده نسل آنها در بعضی نقاط پرو زندگی می‌کنند.
ماچوپیچو شهر اسرارآمیز گمشده اینکاهاست. این شهر در ارتفاع ۲۴۳۰ متری سطح دریا بالای دره اوروباما و بر دامنه کوهی در ۷۰ کیلومتری شهر کوزکو واقع شده است. کلمه ماچوپیچو به زبان بومی اینکایی به معنی «قله قدیمی» است.
از این شهر اسرارآمیز تحت عنوان شهر گمشده اینکاها یاد می‌شود. علت این نام‌گذاری در واقع موقعیت جغرافیایی عجیب این شهر است که در ارتفاعات ساخته شده. تا سال‌های متوالی کسی خبر نداشته که در آن منطقه چنین شهری وجود دارد.
جنگل‌ها و درخت‌های اطراف نیز کاملاً شهر را احاطه کرده و جلوی دیده‌شدن آن را گرفته بوده است. به نظر می‌رسد اینکاها به این خاطر این شهر را بر فراز کوه‌ها ساخته‌اند تا بتوانند از شر دشمنان خود در امان بمانند.
ماچوپیچو به‌عنوان مکانی بسیار مقدس و سری برای اینکاها به‌حساب می‌آمده است. شهری شگفت‌انگیز که در سال ۱۹۱۱ به‌وسیله هیرام بینگهام که یک کاشف آمریکایی بود کشف شد. گرچه برخی معتقدند پیش از او نیز کسانی این شهر باستانی را کشف کرده بودند.
اینکاها از این شهر منحصربه‌فرد استفاده آیینی می‌کردند. معابد مختلفی برای خدایان مختلف در این شهر وجود دارد که این گفته را تأیید می‌کند. گرچه زمین‌های پلکانی کشاورزی هم در اطراف شهر وجود دارد. آب موردنیاز این زمین‌ها و شهر از چشمه‌های طبیعی گرفته می‌شد.
تعداد زیادی استخوان انسان در حفاری‌های ماچوپیچو کشف شده است. زمانی محققان حدس می‌زدند که این شهر محلی برای پرورش راهبه‌ها و همسران مقامات اینکایی بوده است. چرا که تعداد استخوان‌های پیدا شده از زنان بیشتر از مردان بود.
اما پس از چندی که از اکتشافات گذشت این تعداد برابر شد و این نظریه منسوخ. یکی دیگر از کاربردهای مهم این محل استفاده به عنوان رصدخانه است. اما برای شناخت این کاربرد بهتر است اول کمی درباره معماری این شهر باستانی بدانیم.
همان‌طور که گفتیم اینکاها از دانش بسیاری در زمینه شهرسازی و معماری برخوردار بودند. معماری شگفت‌انگیز ماچوپیچو هم این موضوع را ثابت می‌کند. نکته اولی که هر کسی به آن فکر می‌کند این است که این شهر چطور در آن زمان در آن ارتفاع ساخته شده؟
سازه‌های مختلفی در این مکان وجود دارند. سازه‌هایی چون معابد، قصر، حمام و اتاق‌های ذخیره آذوقه. تمامی این بناها از سنگ گرانیت خاکستری ساخته شده‌اند. این سازه‌ها در اعماق کوه‌ها قرار دارند. وزن سنگ‌های گرانیتی که در سازه‌های ماچوپیچو به‌کاررفته هرکدام حدوداً ۵۰ تن است.
این در حالی است که هیچ‌گونه ابزار چرخ مانندی تا به امروز از تمدن اینکاها به دست نیامده است. هنوز هیچ‌کس نمی‌داند اینکاها چطور این سنگ‌های عظیم‌الجثه را جابه‌جا می‌کرده‌اند. برخی نظریه‌هایی همچون کمک‌گرفتن از فضایی‌ها را هم مطرح کرده‌اند!
جالب است بدانید که اینکاها در معماری‌شان از هیچ‌گونه ملاتی برای به هم چسباندن قطعات و سنگ‌ها استفاده نمی‌کرده‌اند. در واقع اینکاها به‌قدری باظرافت و دقیق قطعات سنگ‌ها را می‌تراشیده‌اند و کنار هم قرار می‌دادند که سنگ‌ها کنار هم کاملاً چفت می‌شدند.
به همین خاطر اصلاً نیازی به ملات نبود. به‌این‌ترتیب میزان آسیبی که به بناها توسط زلزله وارد می‌شد را هم کاهش می‌دادند. چرا که به هنگام زلزله قطعات بنا به‌جای ویران شدن در کنار هم می‌لغزیدند و دوباره به حالت اول برمی‌گشتند.
ازآنجایی‌که پرو منطقه‌ای به شدت زلزله‌خیز است این تدبیر اینکاها نشان از هوش سرشار آنها دارد. همچنین هیچ ابزار فلزی ظریفی برای تراش سنگ‌ها تا به امروز در ماچوپیچو و به‌صورت کلی از تمدن اینکاها یافت نشده است و جای پرسش است که اینکاها چطور سنگ‌ها را با آن دقت تراش می‌داده‌اند؟
گفتیم از ماچوپیچو به‌عنوان رصدخانه هم استفاده می‌شده است. اینکاها از سنگ «اینتیهواتانا» برای مشخص‌کردن تاریخ اعتدالین سال استفاده می‌کرده‌اند. زمان‌هایی که خورشید هیچ سایه‌ای درست نمی‌کند و اینکاها در آن به عبادت مشغول می‌شدند.
بر اساس افسانه‌ای اینکایی اگر سر کسی به این سنگ بخورد، چشم بصیرتش به دنیای ماورا باز خواهد شد. به باور اینکاها اگر این سنگ از بین می‌رفت، خدایان در آن معبد می‌مردند. این سنگ خاص هنوز در این مکان وجود دارد.
معبد خورشید، معبد سه پنجره و معبد کندور از مهم‌ترین قسمت‌های این شهر باستانی هستند.
در سال ۲۰۰۷ ماچوپیچو در لیست عجایب هفتگانه جدید جهان قرار گرفت. هر ساله تعداد زیادی از گردشگران به بازدید از این شهر اسرارآمیز تاریخی می‌روند و این باعث نگرانی است، چرا که به نظر می‌رسد به دلیل حجم زیاد بازدیدکننده‌ها و ساخت هتل در اطراف این محوطه، اکوسیستم شهر به خطر افتاده است.
ماچوپیچو در فاصله ۱۲۰ کیلومتری شهر کوزکو واقع شده. شاید بخواهید بدانید چطور می‌توانید خود را به آن برسانید. دو راه مشخص برای رسیدن به آن وجود دارد. اولی استفاده از قطار کوزکو است. دومی استفاده از مسیر پیاده‌روی اینکا تریل است.
پیمودن این مسیر پیاده‌روی تقریباً چهار روز زمان می‌برد. جالب است بدانید که در این مسیر زیبا هر سال مسابقه‌ای که بی‌شباهت به ماراتون نیست برگزار می‌شود.
همچنین هتل‌هایی در دامنه کوه و در نزدیکی این جاذبه دیدنی ساخته شده‌اند که گردشگران می‌توانند در آنها اقامت کنند. این هتل‌ها برای مسافرانشان وسیله نقلیه را هم فراهم می‌کنند. گرچه پیاده‌روی از این هتل‌ها تا این جاذبه دیدنی هم ممکن است و حدوداً دو ساعت زمان می‌برد.
توصیه ما به شما این است که در ماه ژوئن یا مه به این منطقه سفر کنید. در این زمان‌ها هوای این ناحیه متعادل است. در باقی زمان‌ها ممکن است شاهد بارندگی‌های شدیدی باشید. همچنین می‌توانید از قله هوآیناپیچو هم دیدن کنید.
در آنجا معابدی قرار دارد که بعضی می‌گویند متعلق به کاهن اعظم بوده است. موزه‌ای هم در نزدیکی شهر آکواس کالینتس وجود دارد که در آن برخی آثار به‌دست‌آمده از ماچوپیچو به نمایش گذاشته شده است. از این شهر اسرارآمیز می‌توانید از ساعت ۶ صبح تا ۲ بعدازظهر دیدن کنید.
نکته مهمی که لازم است به هنگام بازدید بدانید این است که داخل ماچوپیچو هیچ‌گونه سرویس بهداشتی وجود ندارد. همچنین باید بدانید تورهای این جاذبه یک‌طرفه هستند. به این معنی که امکان بازگشت به جاهایی که قبلاً دیدن کرده‌اید را نخواهید داشت.
اگر به دنبال زمان خلوتی برای بازدید از این شهر گمشده اینکایی هستید می‌توانید بین ماه‌های نوامبر تا مارس به آنجا بروید. گرچه قطعاً به دلیل بارندگی‌های زیاد و لغزندگی مسیر دچار چالش خواهید شد.
ماچوپیچو بقایای شهری گمشده از اینکاها در کشور پرو است. این شهر اسرارآمیز پرگردشگرترین منطقه آمریکای جنوبی محسوب می‌شود. این شهر گمشده نه‌تنها در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد؛ بلکه جز عجایب هفتگانه جدید است.
این محل به‌عنوان رصدخانه و مکانی آیینی به کار می‌رفته و معماری آن بسیار اسرارآمیز است و هنوز سؤال‌های زیادی درباره آن وجود دارد. هیچ‌کس دقیقاً نمی‌داند اینکاها با چه تکنولوژی‌ای و چطور آن سازه‌های سنگی عظیم را ساخته‌اند!
این شهر در کشور پرو و در ارتفاع ۲۴۳۰ متری سطح دریا بالای دره اوروباما و بر دامنه‌ی کوهی در ۷۰ کیلومتری شهر کوزکو واقع شده است.
این شهر گمشده متعلق به تمدن اینکاها است.
علت این نام‌گذاری موقعیت جغرافیایی عجیب این شهر است که در ارتفاعات ساخته شده. تا سال‌های متوالی کسی خبر نداشته که در آن منطقه چنین شهری وجود دارد.
با استفاده از قطار کوزکو و مسیر پیاده‌روی اینکا تریل می‌توانید خود را به این محل برسانید.
مطالب مرتبط :
کشف شهر گمشده غول ها در دل جنگل های آمازون
۲ نظرات