مافرا یکی از شهرهای حومه ی لیسبون است که در ۲۸ کیلومتری این شهر در سواحل غربی پرتغال قرار گرفته است. بدون شک مهمترین جاذبه گردشگری مافرا، قصر ملی مافرا است، قصری که نمونه ای باشکوه از معماری پرتغال است و جاذبه های زیادی برای تماشا دارد. یکی از دیدنی ترین جاذبه های هر شهر قصرهای مجلل آن است، قصرهایی که شما را به سفری تاریخی می برند و نمایشی از هنر و ثروت را نشان تان می دهند. شاید برایتان جالب باشد که بدانید قصر مافرا چه تاریخی را از سر گذرانده و چه گنجینه هایی را در خود نگهداری می کند پس درادامه الی گشت را همراهی کنید.
مطالب مرتبط: پارک ملی پندا- گرس، تنها پارک ملی پرتغال قصر سینترا، کاخی سفید در پرتغال
مجموعه قصر مافرا (Palace of Mafra) یکی از باشکوه ترین بناهای باروک پرتغال است و با ۴۰ هزار متر مربع مساحت یکی از بزرگ ترین قصرهای پادشاهی کشور هست. این مجموعه از قصر پادشاهی، کلیسای جامع و کتابخانه تشکیل شده و بازدید از آن نه فقط شما را با تاریخ پرتغال بلکه با هنر و فرهنگ آن هم آشنا می کند. اگر بازدید از جاذبه های مجلل یکی از علاقمندی هایتان است حتما در سفر به لیسبون سری هم به قصر مافرا بزنید چون همانطور که گفتیم لیسبون تا مافرا فاصله ی کمی دارد.
پادشاه جان پنجم قسم خورده بود که در صورتی که همسرش فرزندی به دنیا بیاورد کلیسایی بسازد و بعد از به دنیا آمدن اولین دختر پادشاه، ساخت این قصر در سال ۱۷۱۷ در یک مراسم رسمی شروع شد. اول قرار بود در این محل فقط یک مکان مذهبی کوچک ساخته شود اما بعد از اینکه شمش های طلای زیادی از برزیل، مستعمره پرتغال به لیسبون آورده شد پادشاه نقشه ی خود را عوض کرد و تصمیم گرفت که در این محل قصری باشکوه بسازد. یک طلاساز آلمانی به اسم ژوهان مسئول ساخت این قصر شد، کسی که معماری را در رم ایتالیا یاد گرفته بود و از هنر معاصر ایتالیا آگاهی داشت.
. در نهایت ساخت قصر در سال ۱۷۵۵ تمام شد و در آن زمان به یکی از عجایب هفت گانه پرتغال معروف شد. قصر مافرا هیچ وقت به طور دائمی محل سکونت پادشاهان نبوده اما اعضای خانواده ی سلطنتی گاه و بیگاه برای شکار به این قصر می رفتند. در دوره ی سلطنت پادشاه جان ششم این قصر در سال ۱۸۰۷ به مدت یک سل کامل به اقامتگاه پادشاه تبدیل شد و در این مدت پادشاه هنرمندان معروفی را به قصر اورد تا بخش های آن را به طور جزئی نوسازی کنند. خانواده سلطنتی بعد از حمله فرانسه به پرتغال در سال ۱۸۰۷ به برزیل فرار کردند و تعدادی از بهترین آثار هنری این قصر را هم با خود بردند. در سال های بعد این قصر بیشتر مورد اقامت کسانی بود که برای شکار به این ناحیه می رفتند. بعد از اعلام جمهوری، آخرین پادشاه پرتغال یعنی مانوئل دوم در سال ۱۹۱۰ قصر را ترک و به روستای ساحلی اریسیرا رفت. این قصر در سال ۱۹۰۷ به بنای ملی تبدیل شد و تا به امروز نوسازی های زیادی را به خود دیده است.
نمای اصلی این قصر از سنگ آهک های محلی ساخته شده و با ۲۲۰ متر طول رو به شهر مافرا قرار گرفته است. در دو طرف نما دو برج مربعی هست که روی آن ها گنبدی حبابی شکل قرار گرفته است. در قسمت مرکزی این نما کلیسا قرار دارد که با مرمر سفید ساخته شده و دو سمت آن ها را به طور قرینه قصرهای پادشاهی احاطه کرده اند. پادشاه که دوست داشت برای ساخت این قصر از شکوه معماری روم استفاده کند از سفیرش در واتیکان خواست تا مدل های کوچکی از بناهای مذهبی رومی را برای او بفرستد برای همین است که برای ساخت بالکنی که در قسمت مرکزی نما قرار گرفته درست از بالکن کلیسای جامع سنت پیتر شهر رم تقلید شده است. برای ساخت دو برج کلیسای جامع با ارتفاع ۶۸ متر از کلیسای باروک رومی الهام گرفته شده و در آن ها در مجموع ۹۲ زنگ کار گذاشته شده است. در هر کدام از این برج ها دو ردیف ستون هست که در بالکن آن ها مجسمه های زیبایی گذاشنه شده است. می خواهیم قسمت های مهم قصر مافرا را معرفی کنیم:
در طراحی داخلی کلیسای جامع از مرمرهای قرمز رنگ استفاده شده که در ترکیب با مرمرهای سفید، طرح و نقش های جالبی را خلق کرده اند. در اطراف راهروها ۵۸ مجسمه ی مرمر قرار گرفته که بهترین مجسمه ساز رومی آن ها را ساخته است. مجسمه های ایتالیایی و ۶ ارگ بادی تاریخی از برجسته ترین جاذبه های این کلیسای جامع هستند.
اتاق های پادشاهی بزرگ و جادار در طبقه ی دوم قرار دارند و در میان آن ها اتاق پادشاه از همه چشمگیرتر است. اتاق پادشاه در قسمت پایانی قصر جای دارد و اتاق ملکه ۲۰۰ متر آن طرف تر در سمت دیگر است. پادشاه جان ششم بعد از اینکه در سال ۱۸۰۸ پا به این قصر گذاشت اثاثیه و وسایل تزئینی زیادی با خود به این قصر آورد و دکوراسیون اتاق ها را تغییر داد. در این قصر یک اتاق مخصوص هست به اسم اتاق غنائم شکار! در گوشه گوشه ی این اتاق چندین جمجمه ی گوزن به چشم می خورد، از طرفی مبل ها هم با شاخ گوزن ساخته شده و روکش مبل ها هم با پوست گوزن پوشیده شده است البته جالبه بدانید که در این اتاق حتی لوسترها هم با شاخ گوزن درست شده اند. اتاق های تاجگذاری و نگهبانی هم نقاشی های دیواری جذابی دارند که دیدن آن ها حسابی شما را به وجد می آورد.
در پشت طبقه ی دوم چشمتان به یک کتابخانه می اقتد که به زیبایی هر چه تمام تر طراحی شده و بدون شک یکی از برجسته ترین بخش های این قصر است به طوری که از نظر معماری ز یبایی با کتابخانه ی باشوه کلیسای ملک اتریش هم در رقابت است. این کتابخانه با ۸۸ متر طول و ۹.۵ متر عرض با مرمرهای خاکستری و سفید گل رز پوشیده شده که جلوه ی خاصی به فضای کلی کتابخانه داده اند. در کناره های دیوار قفسه های کتاب در دو ردیف قرار گرفته اند و یک بالکن با نرده های چوبی این دو ردیف را از هم جدا کرده است. ! به غیر از طراحی خارق العاده، در این کتابخانه ۳۶ هزار کتاب نایاب نگهداری می شود که ارزش آن را دو چندان کرده اند. جالبه بدانید که در این کتابخانه تعدادی خفاش زندگی می کنند که از کتاب ها در برابر بید کاغذ محافظت می کنند.
منبع: en.wikipedia.org