کلان شهر شانگهای پر از غذاهای متنوع است. انتخاب با خودتان است رستورانی لوکس با غذاهای فرانسوی در کنار اسکله و یا رستورانی ارزان در کوچه های خلوت، به هر کدام از این رستوران ها که بروید انواع و اقسام غذاهای خوشمزه را در منو می بینید اما با وجود همه این رستوران ها بدون شک هیجان انگیزترین تجربه شکم گردی در شهری مثل شانگهای، غذاهای خیابانی است. می خواهیم تعدادی از غذاهای خیابانی شانگهای را به شما معرفی کنیم پس در ادامه الی گشت را همراهی کنید.
مطالب مرتبط: راهنمای سفر به شانگهای توصیه هایی برای سفر به شانگهای
کیک شکری Tanggao همان دونات است البته ورژن چینی اش. این شیرینی که اولین بار در استان هبئی اختراع شده لایه ی تردی دارد اما درون آن کاملا نرم است. کیک های سرخ شده و تازه، ظاهری بیضی شکل و مزه ای شیرین دارند و به تازگی روی آن ها کنجد ریخته می شود تا شیرینی کیک و شوری کنجد ترکیبی از طعم های متضاد را به وجود بیاورد. کیک های کنجد دار معمولا محبوب تر هستند و خیلی از گردشگران نوع کنجد دار آن را می خرند.
این دامپلینگ به طور سنتی در سبدهای مخصوص بامبو درست می شود و از دسرهای محبوب شانگهای است. «شیائو لانگ بائو» که اولین بار در شهر نانجیانگ اختراع شده در رستوران ها به عنوان دیم سام (dim sum) سرو می شود. برای درست کردن این غذا بعد از اینکه کوفته های خمیری با حرارت ملایم و بر روی سبدهای بامبو خار پز شدند با مواد متنوعی مثل گوشت چرخ کرده و همینطور مایعی خوش طعم پر می شوند.
مردم شانگهای گاهی به همراه غذاها، پنکیک پیازچه می خورند و گاهی ساعت ها در صف می ایستند تا این پنکیک های خوشمزه را بخرند. در قدیم برای درست کردن این پنکیک، آن ها را با پیازچه های تاره اول در روغن سرخ و بعد در فرهای مخصوص زغالی می پختند. بیرون این پنکیک کاملا پخته و ترد می شود اما داخل آن نرم است. در شانگهای پیدا کردن فروشنده هایی که این پنکیک ها را دارند اصلا کار سختی نیست.
نودل سرخ شده از آن غذاهای خیابانی پرطرفدار است که دست فروشی ها آن را به همراه برنج سرخ شده، کیک برنجی و انواع و اقسام خوراکی های دیگر می فروشند. این نودل معمولا با روغن زیتون سرخ می شود و با ادویه هایی که دارد طعم بینظیری پیدا می کند.
با قدم زدن در خیابان های شانگهای دست فروشی های زیادی را می بینید که روی میز آن ها پر شده از غذاهای کبابی. برای درست کردن شائو کائو خوراکی هایی مثل گوشت، ماهی، میگو و انواع سبزیجات بر روی سیخ های بامبو کاملا کبابی و پرادویه می شوند و می توانید آن ها را داغ داغ از دست فروشی های کنار خیابان بخرید، حتی می توانید ادویه این غذا را هم به دلخواه خودتان انتخاب کنید.
اگر از سرآشپزهای چینی بپرسید بعد از یک کار طولانی در آشپزخانه دوست دارند چه غذایی بخورند، جواب آن ها مطمئنا مرغ سرخ شده نیست. بیشتر آن ها دوست دارند دامپلینگ های کوچکی را بخورند که ترد و خوشمزه هستند و داخل آن ها با گوشت پر شده است. شاید بگویید این که همان غذای «شیائو لانگ بائو» است اما نه! این دامپلینگ ها بزرگ تر و نانی تر هستند. خمیر این دامپلینگ کم تر تخمیر شده برای همین کلفت تر و طرز پیچیدن خمیر آن هم متفاوت است.
این غذای خیابانی کمی دیر آماده می شود ولی ارزش امتحان کردن را دارد. برای درست کردن این غذا، ریشه گل نیلوفر پر از برنج چسبناک می شود و در شیره گل اسمانتوس می پزد. مدت زمان پخت این ریشه تا زمانی است که کاملا کاراملی شود و رنگ سفید آن به رنگ قهوه ای دربیاید. گل اسمانتوس عطر خوشایندی دارد و باعث می شود که شیره این غذا خوشمزه و خوش طعم شود. با اینکه فروشنده ها این غذا را به عنوان غذای خیابانی می فروشند اما مطمئنا خوردن آن در حالی که در حال قدم زدن در شهر هستید غیر ممکن است!
این غذای تخم مرغی و سبک توسط مهاجران نانجینگ به این شهر آمده اما کم کم در پکن و شانگهای هم محبوب شده است. برای درست کردن این غذا از خمیری استفاده می شود که همین که در روغن داغ ماهی تابه ریخته می شود پف می کند. حالا یک تخم مرغ در وسط خمیر شکسته و مقداری پیازچه هم اضافه می شود.
هر فصل غذاهای خیابانی مخصوص به خودش را دارد؛ اواسط تابستان فصل زونگزی است و میز دست فروشی های خیابانی مملوء از این غذا می شود. زونگزی در واقع ترکیب برنج چسبناک، لوبیا قرمز و گوشته که در میان برگ های سبز بامبو پیچیده شده است. با اینکه این غذا بومی شانگهای نیست اما اگر در ماه خرداد در خیابان های این شهر قدم بزنید این غذای مثلثی شکل را در میان غذاهای خیابانی می بینید دلیلش هم این است که زونگزی به طورسنتی در طول جشنواره قایق اژدها خورده می شود.
یک سوپ تند خوشمزه که با نودل، کوفته ی ماهی، کوفته ی گوشت، توفو و انواع سبزیجات درست می شود و یکی از محبوب ترین غذاهای خیابانی شانگهای است. البته اگر غذاهای تند را دوست ندارید باید دور این غذا را خط بکشید چون غذایی به شدت تند است. مالا به معنی بی حس کننده است و علت نامگذاری این غذا به این اسم اینه که آنقدر تند است که لب ها و زبان را بی حس می کند.
منبع: seriouseats.com