راز این غارهای دست‌ساز ۲ هزار ساله، باستان‌شناسان را شوکه کرد!

غارهای موستانگ | Caves of Mustang

غارها همیشه در تاریخ انسان نقش مهمی داشته اند. در بین نخستین مکان هایی کهانسان های اولیه برای زندگی خود انتخاب کردند، غارها یکی از مهمترین آن ها بوده و تا سالیان سال نیز این جاذبه های طبیعی، در تکامل بشر نقش پررنگی داشته اند. حتی امروزه نیز ما انسان ها هنوز هم یکی از تفریحات مورد علاقه مان که شاید در ضمیر ناخودآگاه ما نقش بسته است، دیدن غارهای مختلف و به اصطلاح غارنوردی است. اما غارهای موستانگ از آن دسته حفره های غارشکلی هستند که در کشور نپال قرار گرفته و کاملا دست سازند. الی گشت اطلاعات خوبی را در مورد غارهای موستانگ آورده است که می توانید در ادامه این متن آن ها را مطالعه کنید.

غارهای موستانگ

مطالب مرتبط:
۱۰ سوغاتی نپال که از واجبات خرید است!
راهنمای سفر به نپال
هزینه های سفر به نپال

پادشاهی موستانگ، در مرز فلات تبت یکی از مناطق دورافتاده ی منطقه نپالی هیمالیا است. این پادشاهی تا دهه ۵۰ وضعیت خود را به عنوان یک بخش مستقل حفظ کرد و این درحالی بود که بیشتر مناطق آن تا این زمان با نپال یکی شده بودند. با توجه به موقعیت مرزی حساس آن، موستانگ تا سال ۱۹۹۲ برای خارجی ها غیر قابل دسترسی بود و همین موضوع هم افراد زیادی را کنجکاو کرده بود تا از آن بازدید کنند. انزوای نسبی این منطقه از دنیای بیرون، باعث شده تا موستانگ فرهنگ باستانی خود را حفظ کند که بیشتر به تبت وابسته است تا اینکه بتوان آن را جزوی از نپال دانست.

چشم انداز موستانگ نیز بر خلاف هر چیزی است که در هر جای دیگری در نپال یافت می شود؛ دره های عمیقی که توسط رودخانه کالی گانداکی ایجاد شده و تشکل های صخره ای عجیبی که در آنجا دیده می شوند. اما نکته قابل توجه اینجاست که این صخره ها با حدود ۱۰ هزار خانه-غار باستانی پوشیده شده اند، که برخی از آنها بیش از ۴۵ متر بالاتر از سطح دره قرار دارند. هیچکس نمی داند چه کسی آنها را حفر کرده و یا اینکه مردم قدیمی چگونه می توانسته اند که از سطح صاف این صخره ها بالا می رفته اند تا بتوانند در غارهای موستانگ زندگی کنند. جالب است بدانید که بعضی از این غارها تقریبا دسترس ناممکنی دارند حتی اگر شما کوهنورد یا سنگ نوردی حرفه و کاملا زبده باشید.

در حال حاضر بیشتر غارهای موستانگ خالی هستند، اما برخی از آن ها نشانه هایی از ساکنین محلی در خود دارند: کوره های آتش، انبارهای مواد غذایی و جای خواب. علاوه بر کاربردهای مسکونی، باید بدانید که بعضی از این غارها کاربری های دیگری مانند محل تدفین مردگان داشته اند. در این حفره ها، حفاران توانسته اند بقایای زیادی از افراد مرده کشف کنند که قدمت آن ها به بیش از ۲ هزار سال پیش برمی گردد. اجساد روی تخت هایی چوبی گذاشته می شدند و اطراف آن ها پر از جواهرات مسی و دانه های شیشه ای بود که احتمالا به دلیل مسائل معنوی و اعتقاد خاص مردم آن زمان، در کنار اجساد گذاشته می شده است.

یکی دیگر از عجایبی که در این غارها دیده شده مربوط به اسکلت هایی است که قدمت آن ها به قرن ۳ تا ۸ بر می گردد. این اسکلت ها نشانه هایی روی استخوانشان داشتند که احتمالا مربوط به سنتی به نام خاکسپاری آسمانی است، زیرا بدن انسان ها به قسمت های مختلف تقسیم شده است. خاکسپاری آسمانی مراسمی بیشتر در منطقه تبت است، بدین صورت که هنگامیکه فردی می میرد، جسد او را در بالای کوه ها و در حفره هایی می گذارند، به طوری که پرندگان گوشتخوار نظیر کرکس بتوانند از آن ها تغذیه کنند. مردم بسیاری در تبت و همچنین مغولستان این سنت را داشتند و به کار گیری آن برای از بین بردن هرچه بهتر اجساد انسان ها بود. شاید کمبود سوخت در این مناطق، باعث شده بود که این سنت کاربردی ترین روش برای از بین بردن اجساد باشد.

باستان شناسان بر این باورند که غارهای موستانگ در سه دوره اصلی استفاده می شده اند. اولین بار آن ها حدودا ۳ هزار سال پیش استفاده شدند که کاربردشان هم برای تدفین اجساد بوده است. پس از آن، حدودا ۱۰۰۰ سال پیش، این غارها مکان هایی شدند تا مردم محلی بتوانند در آن زندگی کنند و احتمالا دلیل آن هم برای در پناه ماندن از جنگ و متجاوزانی بودند که به موستانگ و دره های اطراف آن هجوم می آوردند.

در نهایت در دهه ۱۴۰۰، بیشتر افرادی که در غارها ساکن بودند این مکان ها را به سمت روستاهای سنتی ترک کردند و غارهای موستانگ به محلی برای مدیتیشن و عبادت تبدیل گشت. برخی از این غارها به مکان های مذهبی نظیر لوری گومپا، چونگسی و نیپوگ تبدیل شدند که همگی در اطراف و داخل غارها ساخته شده بودند.

یکی از معروف ترین مکان های مذهبی را می توان لوری گومپا (Luri Gompa) نامید. این بنا روی یک لبه بنا شده و حداقل ۱۰۰ متر بالاتر از سطح زمین قرار گرفته است؛ موقعیت آن در روی یکی از ستون های طبیعی است که در ساختارهای سنگ‌ماسه ای قرار گرفته است. یک مسیر پر پیچ و خم از سطح پایینی دره شروع می شود که برای رسیدن به این بنای مذهبی باید آن را طی کنید. زمانی که به این بنا می رسید، تنها در آن پیش چشمتان نمایان می شود که آن هم به دو اتاق که به هم متصل هستند، شما را هدایت می کند.

اتاق بیرونی یک زیارتگاه و یا دعاخانه دارد و این در حالی است که در اتاق درونی می توانید مجموعه ای از نقاشی های مذهبی زیبا و جالبی را ببینید که به یک به اعتقاد مردم محلی به شخص مقدسی بر می گردد که توانایی خارق العاده ای در مدیتیشن داشته و بسیار هم معروف بوده است. متاسفانه هیچ اسناد و مدارکی برای این بنا در غارهای موستانگ پیدا نشده است تا بتوان تاریخ دقیق به وجود آمدن آن را با قاطعیت بیان کرد؛ اما باستان شناسان از روی نقاشی های دیواری حدس می زنند که این بنا در قرن ۱۴ و یا قبل از آن ساخته شده و مورد استفاده قرار گرفته است.

منبع: amusingplanet.com