در کشور نروژ شهری به نام لانگیربین وجود دارد که به عنوان شمالی ترین شهر کره زمین شناخته شده و در مجمع الجزایر سوالبارد (the Svalbard archipelago) قرار دارد . شهر لانگیربین در این مجموعه با ۲۱۰۰ ساکن از بیش از ۵۰ کشور جهان در مرکز جزایر واقع شده است. این شهر به کمک دوست داران طبیعت آباد شده است. این افراد زندگی در نزدیکی این منطقه را تحت شرایط دشوار آب و هوای و خطراتی که از طبیعت وحشی قطبی بغل گوششان آن ها را تحدید می کند انتخاب کرده اند. برای شناخت بیشتر شهری که طبیعت وحشی قطبی از آن آغاز می شود با الی گشت همراه باشید.
مطالب مرتبط: صعود به صخره های زیبای ترول تونگا در نروژ در این شهرها هیچ کس حق مردن ندارد!
ممکن است کلان شهر خواندن لانگیربین بزرگ نمایی به نظر برسد اما به خاطر سرزندگی شهر و مردم خون گرم ساکن در آن دقیقا چنین حسی به آدم می دهد. ظاهر این شهر کوچک ممکن است به خاطر صنعتی بودن حومه اش مقداری ضمخت به نظر برسد. اما شهرت شهر لانگیربین به مهمان نوازی و آسایشش است. اکثر افراد از زندگی در این شهر لذت می برند و در مدت کوتاهی خود را متعلق به آن می دانند. خیلی ها توسط حشره های قطبی گزیده شده اند اما همواره از رفتن به جنوب خود داری می کنند. یکی از جملاتی که هر روز در شهر می شنوید این است: من فقط برای یک سال زندگی در این شهر برنامه ریزی کرده بودم اما سال هاست که در این جا زندگی می کنم. به هر حال اغلب آن ها به خاطر کار به این شهر می آیند نه به عنوان شهری که تمام عمر خود را در آن سپری کنند. به طور میانگین ساکنین این شهر تنها ۷ سال در آن سکونت خواهند داشت.
در این شهر چندین جاده متفاوت و مجزا برای حرکت ماشین های مخصوص حرکت روی برف وجود دارد. در این جا تنها یک خوار و بار فروشی وجود دارد. مردم به زندگی در کنار گوزن های شمالی خو گرفته اند. هنوز هم مردم هنگام ورود به هتل ها و رستوران ها کفش خود را در می آورند. (این سنت از روزهای گذشته که معادن ذغال سنگ فعال بود و غبارش فراگیر باقی مانده است). خیابان های این شهر به جای اسم شماره دارند. دانشگاهی با ۳۰۰ دانشجو در شهر فعال است که به تمامشان استفاده از سلاح گرم آموزش داده می شود. تماشای شنای وال ها برای مردم هنگامی که در حال استراحت به پنجره لم داده اند امری عادی است. در مواقعی که خورشید طلوع نمی کند مردم از کلاه های چراغ دار استفاده می کنند. و هنگامی که از خانه خارج می شوند با رقص نور های شمالی در آسمان مواجه می شوند.
اما عجایب این شهر تمامی ندارد. در این شهر گورستانی وجود ندارد، چرا که دفن کردن اموات در این شهر ممنوع است. پایین بودن دما که موجب جلوگیری از تجزیه اجساد می شود دلیل وضع این قانون است. از دیگر عجایبش ممنوعیت نگهداری از گربه هاست. در این شهر پرنده های نادری زندگی می کنند که ممکن است توسط گربه ها شکار شوند به همین دلیل ورود گربه به شهر ممنوع شده است.
ساکنین این شهر بر خلاف ناظرین که فکر می کنند زندگیشان خیلی عجیب و غریب است از نظر خودشان زندگی نرمالی را می گذرانند. خرس های قطبی همیشه در نزدیکی هستند بنابر این هرگاه کسی تصمیم می گیرد از حومه شهر خارج شود باید اسلحه مناسب همراه داشته باشد. آب و هوا نیز سخت و طاقت فرسا است به طوری که هیچ گاه دما بیش از ۶ درجه نمی شود. همچنین ۳ ماه از سال خورشید طلوع نمی کند این چالش بین شب و روز برای بعضی افراد هیجان انگیز و بعضی دیگر غیر قابل تحمل است. یکی ار کارهای هیجان انگیز در این شهر سورتمه سواری است، سورتمه هایی که توسط سگ ها(هاسکی) کشیده می شوند و شما را به غارهای یخی می برند.
این شهر در کنار ساحل واقع شده است که توسط کوه های و یخچال های طبیعی پوشیده شده است. در این شهر تنها ۴۰ کیلومتر جاده وجود دارد. زندگی دراین شهر به خاطر معادن ذغال سنگی که در کوه های وجود دارد ادامه دارد. این شهر در قرن گذشته به خاطر صنعت معدن ساخته شد و تا سال ۱۹۹۰ فرقی با سایر شهر های معدنی نداشت اما پس از آن کسب و کارهای دیگر نیز در شهر رونق یافت. هرچند هنوز معدن بزرگ ترین صنعت این شهر است اما با کاهش قیمت ذغال سنگ در سال های گذشت ابعاد آن کاهش چشم گیری داشته است. از سال ۱۹۹۰ گردشگری قدم به قدم در حال تبدیل شدن به صنعت اول این شهر است. در سال ۲۰۱۶، ۱۱۵۰۰۰ گردشگر از شهر بازدید کردند که ۳۵۰۰۰ نفر از آنان با کشتی کروز ار فراز دریاها آمده بودند.
ساکنینش بر این عقیده هستند که هر یک از فصل ها جذابیت های خود را دارند. یک سری از افراد نورهای قطبی زمستان را ترجیح می دهند و یک سری دیگر فصل روشن و آفتابی را هنگامی که خورشید نیمه شب قطبی در اسمان می دخشد تحسین می کنند.
در هنگام نورهای قطبی زمستان ۴ ماه آسمان تاریک است. دو ماه و نیم تارکی کامل است و هیچ تفاوتی میان شب و روز مشاهده نمی شود. شفق قطبی معروف در هنگام گرگ و میش شروع شده و در حالی که خورشید در افق است اشعه های زیبای آبی و قرمز را به آسمان قطبی می فرستد.
این تفاوت عظیم فصل ها زندگی روزمره مردم شهر لانگیربین را به کنترل خود در آورده است. هنگامی که روز طولانی تر است زمان بیشتری را در خارج از خانه هایشان سپری می کنند. اما در زمستان زندگی کاملا متفاوت است و مردم زمانشان را در فستیوال ها، کنسرت ها، وقایع ورزشی و یا یکی از رستوران های شهر می گذرانند. کوهنوردی با کلاه های چراغ دار و شرکت در رژه همراه با مشعل از دیگر سنت های مردم در فصل تاریک است.
منبع: visitsvalbard.com
۲ نظرات