در برخی از نقاط جهان قوانین و مقرراتی وجود داد که واقعا مایه ی تعجب هر کسی می تواند باشد. شاید این قابل قبول باشد که در برخی از شهرهای جهان بعضی از خوراکی ها را نمی توان خورد و یا استفاده از برخی از نام ها ممنوع است اما به هر حال برخی از امور طبیعی در روند زندگی عادی هر کسی وجود دارد که نمی توان جلوی آن ها را گرفت چون اصلا معلوم نیست که چه زمانی اتفاق می افتد. به طور مثال به موضوعی اشاره می کنیم به نام مرگ. حال فکر کنید در دنیا، باشند شهرهایی که مردن در آن ها ممنوع است! اگر می خواهید تا با این شهرها آشنا شوید، در ادامه با ما در الی گشت همراه باشید تا به اتفاق یکدیگر شهرهایی که مردن در آن ها ممنوع است را مورد بررسی قرار دهیم.
مطالب مرتبط: با عجیب ترین سینماهای جهان آشنا شوید ماجرای دختری چند هزار ساله که مثل دختران امروزی لباس می پوشید! + تصویر کشف فسیل دختری ۹۰۰۰۰ ساله که ترکیب دو گونه مختلف انسان است!
فکرش را بکنید، مرگ از آن دسته پیش آمده است که آمدنش خبر نمی کند و خیلی ناگهانی برای هر کسی و در ساعت و زمانی رخ می دهد و آدم گمانش بر این است که مردن چیزی نیست که دست خودش به تنهایی باشد و بتواند کنترلش کند اما با این که باورکردنی نیست اما شهرهایی در دنیا هستند که مردن را ممنوع کرده اند و وقوع آن را به اختیار انسان گذاشته اند. به طور مثال به این شهر توجه کنید، شهری که با نام میاهیما نیز شناخته می شود یکی از این مکان هایی است که قانونی سفت و سخت بر علیه مرگ دارد.
این شهر که در واقع به عنوان شهری مقدس شناخته می شود، در خود تالارها و مکان های دیدنی بسیاری را نیز دارد. این شهر که در جزیره ی ایتسوکوشیما قرار گرفته است، سالانه گردشگران بسیار زیادی را به سمت خود جذب می نماید و از جمله شهرهای پر رفت و آمد کشور ژاپن است.
حال این قانون عجیب و غریب را که ظاهرا مردن در آن را منع می کند را به اتفاق یکدیگر می خواهیم بررسی کنیم.
ظاهرا برای حفظ یک دستی و یک پارچگی ظاهری و باطنی این جزیره ی مقدس که همانطور که گفتیم، ایتسوکوشیما نامیده می شود، تا اواخر قرن ۱۹ میلادی مرگ و همچنین به دنیا آوردن فرزند در این جزیره ممنوع بوده است و ساکنان جزیره ی ایتسوکوشیما برای رفع و رجوع موارد گفته شده، در هنگام زایمان و یا در هنگام کهنسالی و بیماری و هر وضعیتی که نزدیک به مرگ باشد باید به جزیره های اطراف جزیره ی خود می رفتند و در این جزیره نباید مرگ و تولدی اتفاق می افتاد.
اما فکر نکنید که این ماجرا تنها محدود به قاره ی آسیا است بلکه در دیگر نقاط و قاره های جهان هم می توان این قانون عجیب را پیدا کرد. به طور مثال در نروژ که به عنوان یکی از سردترین و شمالی ترین کشورهای جهان شناخته می شود در یکی از شمالی ترین شهرهایش به نام لانگ یرباین هم مردن به صورت خود به خودی ممنوع است، می دانید چرا؟
این شهر آن قدر سرد و یخی است که اجساد نمی توانند تجزیه شوند و پس برای جلوگیری از شیوع بیماری، مقامات این شهر از سال ۱۹۵۰ تصمیم گرفتند که مردن را در این مکان ممنوع کنند و کسانی که در آستانه ی مردن قرار گرفته اند و به مناطق دیگر منتقل می شوند.
به یکی دیگر از کشورهای اروپایی می رویم، در شهر لانخارون که در قسمت جنوبی کشور اسپانیا قرار گرفته است، در سال ۱۹۹۹ خوزه روبیو، شهردار شهر مرگ را عملی غیر قانونی اعلام کرد و دلیلش هم برای این کار این بود که قبرستان شهر برای این که بتواند آرامش روح ازدست رفتگان را تامین کند، خیلی شلوغ شده بوده است!
در پی این قانون به ۴ هزار ساکن این منطقه گفته شد که تا زمانی که مقامات شهرداری بتوانند زمینی را برای قبرستان جدید بخرند، زنده بمانند. آقای روبیو حکمی صادر کرد که براساس آن از مردم خواسته می شد تا در مراقبت از سلامت جسمانی خود بیشترین تلاش را به خرج دهند تا قبرستان جدید خریداری شود و آن ها بتوانند در افتخار و آرامش به خاک سپرده شوند.
البته این را باید به شما بگوییم که هنوز هم معلوم نیست که آن ها بالاخره توانستند زمین مورد نظرشان را پیدا کنند یا نه. سری به دیگر کشور اروپایی یعنی فرانسه می زنیم. در سال ۲۰۰۸، شهردار روستای سقپوقانکس طبق فرمانی، ساکنان روستا را از مردن در این سرزمین منع کرد و این اتفاق را تنها در شرایطی درست اعلام کرد که مگر این که آن ها از قبل محلی را در قبرستان شلوغ روستا خریداری کرده باشند.
او در این راستا حتی برای کسانی که از این فرمان پیروی نکنند نیز مجازات در نظر گرفت. در سال ۲۰۱۵ روستای قرون وسطی سلیای ایتالیا مردم را از بیمار شدن منع کرد تا به این شکل بتوانند جمعیت کهنسال و رو به کاهش روستا را نجات دهد.
دیوید زیچینلا، شهردار سلیا حکمی را امضا کرد که براساس آن بیمار شدن ساکنان ممنوع بود و آن ها باید سلامتی را به عنوان اصل اول زندگی در نظر می گرفتند. در این روستا در سال ۱۹۶۰َ، ۱۳۰۰ سکنه داشت اما این تعداد در سال ۲۰۱۵ به ۵۳۷ نفر رسید که ۶۰ درصدشان بالای ۶۵ سال داشتند.
در سال ۲۰۰۵ مقامات شهر برزیلی بیرتیبا میریم مرگ را ممنوع کردند زیرا قبرستان محلی شهر ظرفیت ۵۰ هزار تن را رد کرده بود و مردم به استفاده ی اشتراکی از قبرها روی آورده بودند! شهردار این شهر به نام روبرتو پریرا، اظهار داشت که این فرمان در اعتراض به قوانین فدرال وضع شده که او را از تاسیس قبرستان جدید بازداشته اند.
درخواست او برای گسترش زمین کفن و دفن، به خاطر قوانین محیط زیستی مورد موافقت قرار نگرفت و قبرستان در صورت افزایش مساحت، از زمین های کشاورزی حاصل خیزی عبور می کرد. حکم پریرا به مردم می گفت که خودشان مسئول نقض این قانون هستند.
البته مجازاتی در نظر گرفته نشده بود و حتی معلوم نیست که این قانون هیچ وقت اجرا شد یا نه! در سال ۲۰۰۷ مقامات کونیو در جنوب غربی فرانسه، پس از این که نتوانستند مجوز گشایش قبرستان جدید را بگیرند، مردن را ممنوع کردند. این شهر که محل زندگی ۱۷ هزار نفر بود، سرانجام توانست این مجوز را دریافت کند.