راز تخته سنگ‌های باستانی ارمنستان

استون هنج ارمنستان

کاراهوندی یا زوراتس کارر جزو مناطق اسرار آمیزی است که در شهر سیسیان در استان سیونیک ارمنستان واقع شده است. در اینجا سنگ های عظیم مونولیتی به رنگی شبیه به رنگ سرخ را خواهید دید که در سطح زمین از جنوب به شمال شما را احاطه کرده اند. فضای داخلی آن نیز به حالت دایره دیده می شود. دره های غبار آلود و صخره ای جنوب قفقاز، برای هزاران سال محل زندگی انسان ها بوده، اما باستان شناسان سراسر دنیا مدت خیلی زیادی نیست که به آنها دسترسی پیدا کرده اند. از غاری که محققان در آن قدیمی ترین کفش را یافتند تا دیگر بقایای باستانی شهر اوراتین، در چهار دهه گذشته موجب علاقه خاصی در میان دانشمندان و گردشگران به این کشور شده اند. با این حال، هیچکدام از آنها به اندازه این جاذبه ی باستان شناسی ۴.۵ هکتاری، مرموز نیستند. در تور ارمنستان این جزو جاذبه هایی است که بسیار پیشنهاد می شود. با الی گشت باشید.

زوراتس کارر

مطالب مرتبط:
شهرهای دیدنی ارمنستان
هزینه های سفر به ارمنستان

زوراتس کارر که در جنوبی ترین استان ارمنستان واقع شده، جاذبه ای است که سالهای زیادی دارای ساکنینی از تمدن های پیش از تاریخ گرفته تا قرون وسطی بوده است. در اینجا شما یک مقبره از دوران پیش از تاریخ خواهید دید و در نزدیکی آن، بیش از دویست مجسمه سنگی همجوار را مشاهده می کنید که هشتاد تای آنها دارای حفره های متمایز و جلا داده شده در نزدیکی لبه بالایی خود هستند. در سال های اخیر، به علت بی میلی دانشمندان محلی، باستان شناسانی از دیگر نقاط دنیا به رابطه ای که شاید میان زوراتس کارر و استون هنج انگلیس وجود دارد علاقه نشان دادند. گردشگران زیادی به این جاذبه جذب شدند که این موضوع باعث شد که تحقیق هایی روی این سنگ های باستانی انجام گیرد.

اولین شخصی که روی این مورد تحقیق کرد، استفان لیسیتسیان نام داشت که در سال ۱۹۳۵ این محل را جایی برای نگه داری حیوانات توصیف کرد. بعدها در دهه ۱۹۵۰، ماروس هسرتیان مجموعه ای از دفن شدگان قرن ۹ تا ۱۱ کشف کرد. اما اولین نتایجی که خبر آن در سطح بین المللی پخش شد، نتایج باستان شناسی به نام اونیک خنیکیان بود که در سال ۱۹۸۴ ادعا کرد که این سنگ ها برای نگهداری حیوانات استفاده نمی شده اند بلکه این ها به عنوان یک تلسکوپ ابتدایی به کار می رفته اند. او اعتقاد داشت که حفره هایی که در این سنگ ها به کار رفته که احتمالا به عنوان اولین تلسکوپی بوده که برای دیدن نقاط دور در آسمان استفاده می شده اند.

این تحقیقات که بسیار مورد تحسین قرار گرفت توسط توسط یک متخصص ستاره شناس به نام الما پارسامیان از رصدخانه آسیوفیزیک بیورکان ادامه پیدا کرد. او و همکارانش موقعیت حفره ها را براساس یک تقویم نجومی مشاهده کردند و دریافتند که تعدادی از آنها در روز انقلاب تابستانی با طلوع و غروب خورشید همخوانی دارند. اوکسی بود که نام کاراهوندی را از روستایی در ۴۰ کلومتری آنجا، پیشنهاد داد. مردم محلی اما آن منطقه را گوشون داش که به معنای ارتش سنگ ها است، می نامیدند. افسانه های باستانی می گویند که این مکان برای سربازانی که در جنگ کشته شده بودند ساخته شد. بعد از دهه ۱۹۳۰، مردم محلی نام را به زوراتس کارر تغییر دادند.

چندین سال بعد یک فیزیکدان رایویی به نام پاریس هرونی، بر اساس اکتشافات پارسامیان، تحقیقاتی را تحت متدهای استفاده شده در تلسکوپ و قوانین زمین روی این منطقه انجام داد. او ادعا کرد که این سایت در حدود ۵۵۰۰ سال قبل از میلاد شکل گرفته است است، که از ورژن مشابه اش در انگلیس قدیمی تر است. او آغاز کننده تحقیقات مقایسه ای بین استون هنج و زوراتس کارر به حساب می آید. حتی به این نتیجه رسید که استون هنج در حقیقت ریشه ای ارمنی دارد. همچنین با محقق برجسته استون هنج، جرالد هاوکینز، ارتباط گرفت و او کارش را تایید کرد. محققان دیگر بسیار از این اکتشاف شگفت زده بودند و هیچ کدام نمی توانستند نظریه اش را رد کنند. اما با اینحال این نظریه به مرور تحت بررسی بیشتری قرار گرفت.

طبق گفته پروفسور پاول آوتیسیان، باستانشناسی در آکادمی ملی علوم در ارمنستان، هیچ اختلافی در مورد بنا وجود ندارد. او میگوید: ” کارشناسان درک روشنی از منطقه دارند و بر این باورند که این یک بنای چند لایه چند منظوره است که نیاز به کاوش و مطالعه طولانی دارد. ” در سال ۲۰۰۰ او سرپرستی تیمی از دانشگاه زوریخ آلمان را برای تحقیق روی این مکان باستانی بر عهده گرفت. آن ها اعتقاد داشتند که یک بررسی دقیقتری از محل، نتایج دیگری را به دست خواهد آورد. زورا کارر که روی یک پرتگاه سنگی واقع شده، عمدتا یک گورستانی در دوران برنز میانه تا عصر آهن بود و قبور سنگی بزرگ این دوره ها می‌توانند در این منطقه پیدا شوند.

متاسفانه، نتایج آوتیسیان به طور حتم قابل قبول نیست چرا که منابع کمی از این بابت وجود دارد که به کنجکاوی آن ها کمک کند. ریچارد نی، تحقیقات گسترده ای روی این جاذبه تاریخی انجام داد و تحقیقاتش حدود دو دهه به طول انجامید. او گفت: “کاراهوندی در میان دو رشته متفاوت علمی قرار گرفته است که هر دو می توانند درست باشند، اما من هرگز هیچ کدام را به طول قطعی، تایید نمی کنم”.

برخلاف همه ی اختلافات و اینکه این مکان به چه نامی خوانده شود، این تخته سنگ های عظیم به خودی خود بسیار شگفت انگیزند. آن ها که در زیباترین مکان های طبیعی ارمنستان قرار گرفته اند در تور ارمنستان برای گرشگردان جذابیت زیادی دارند و همچنین هنرمندان هنر مدرن نیز از این سازه ها الهامات فراوانی گرفته اند. به طرق مختلف، “زوراتس کارر” اثبات ماهیت سخت علم باستان شناسی است و احتمالا کشف واقعیت اصلی آن، فاکتور مهمی است که به جذب افراد به این منطقه کمک می‌کند.

منبع: smithsonianmag.com