اگر شما هم از علاقه مندان به کوهنوردی و سفر به ارتفاعات هستید، خطر کردن جزئی جدایی ناپذیر از کار شما خواهد بود.
تورهای خارجی متعددی برای صعود هرچه بیشتر و شکستن پیایی رکوردها برگزار می شود و هیچ کس جلودار عاشقان این ورزش نخواهد بود. سرمازدگی، بهمن و طوفان‌های شدید و مرگ‌آور، از مهم‌ترین خطراتی است که مسافران بلندترین و خطرناکترین قلل جهان را تهدید می‌کند. بعضی از این قله‌‌ها بین کوهنوردان حرفه‌ای به «قاتلان خاموش» شهرت دارند. با ما همراه باشید تا با خطرناکترین قلل جهان آشنا شوید.
مطالب مرتبط: برترین بام های جهان با مناظری غیرقابل وصف را بشناسید سه مورد از جذابترین و شکوهمند ترین قلل جهان کوه وتووارا با چیدمانی اعجاب انگیز از سنگها
اورست (Everest)
کوه اورست (Everest) به معنی «سر آسمان» و نام تبتی «کومولانگما» بلندترین کوه کره زمین است که ارتفاع قله آن از سطح دریا معادل ۸۸۴۸ متر است. در سال ۱۸۵۶، در طرح نقشه‌برداری مثلثاتی بزرگ هند، برای اولین بار ارتفاع قله اورست (که در آن زمان با نام قله ۱۵ شناخته می‌شد) به مقدار ۸۸۴۰ متر گزارش شد. در سال ۱۸۶۵، نام انگلیسی رسمی اورست توسط انجمن سلطنتی جغرافیا انتخاب شد.
قله اورست توجه بسیاری از کوهنوردان در تمام رده‌ها را جلب کرده است. از کوهنوردان حرفه‌ای و مجرب گرفته تا کوهنوردان مبتدی که مایل به پرداخت مبالغ قابل توجهی هستند تا توسط کوهنوردان حرفه‌ای راهنمایی شوند و صعودی کامل و موفقیت‌آمیز را رقم بزنند. با وجودی که مسیر استاندارد صعود این کوه، حاکی از عدم احتیاج به تجهیزات و حربه‌های حرفه‌ای و دشوار است (صعود به قله‌های هشت هزار متری دیگر از قبیل کی۲ و نانگا پربات بسیار دشوارتر است)، عوامل خطر آفرین طبیعی از قبیل بیماری ارتفاع، بادهای شدید و آب و هوای نامطلوب نیز وجود دارند. تا انتهای فصل کوهنوردی سال ۲۰۰۷، ۳۶۷۹ صعود به قله از سوی ۲۴۳۶ نفر انجام گرفت. بر طبق آمار ثبت شده، اورست جان ۲۱۰ نفر را گرفته است که علاوه بر آن هشت نفر نیز بر اثر طوفانی شدید در سال ۱۹۹۶ جان خود را از دست دادند.
کِی۲ (K2)
«کِی۲» (K2) نام دومین قله بلند روی زمین (پس از اورست) است. این قله در منطقه قراقروم رشته کوه‌های هیمالیا بین مرز پاکستان و چین قرار گرفته است. این قله ۸۶۱۱ متر از سطح دریا ارتفاع دارد و دارای فنی‌ترین مسیر صعود در جهان است. تعداد کوهنوردانی که در راه رسیدن به قله کشته شده‌اند، یک چهارم تعداد کسانی است که صعود موفق داشته‌اند.
بالا رفتن از این کوه به علت وضعیت بد برف و یخ‌های سطحی آن بسیار دشوار است و ریزش بهمن و سنگ از دلایل اصلی مرگ در آن شناخته می‌شود. تا کنون بیش از ۳۱ کوه نورد، هنگام پایین آمدن از این کوه جان خود را از دست داده اند.
آناپورنا (Annapurna)
قله «آناپورنا» (Annapurna) بر روی کوه‌های هیمالیا که از شرق به غرب و به طول ۵۵ کیلومتر از «ماریساندی» به «کالی گانداکی» گسترده شده است. این کوه با ارتفاع ۸۰۹۱ متر دهمین کوه بلند جهان و با توجه به میزان تلفات کوهنوردان صعود کننده به این قله که حدود ۴۱ درصد است، مرگبارترین کوه جهان محسوب می‌شود.
نخستین بار در سال ۱۹۵۰ پس از آنکه هیئت اعزامی از کشور فرانسه از پیدا کردن مسیری برای صعود به دولاگیری نااٌمید شد، به این کوه روی آورد. در این صعود که با حماسه و جانفشانی اعضای تیم همراه بود، کوهنوردان نامی فرانسه «موریس هرزوک» و «لوئیس لاشنال» موفق به فتح قله و البته فتح نخستین کوه ۸۰۰۰ متری دنیا شدند. آنها برای صعود قله بهای گذافی پرداختند که همانا سرمازدگی هر دو نفر و از دست دادن تمامی انگشتان دست و پای لاشنال بود. آن دو که در بازگشت از قله کاملا تحلیل رفته بودند، با کمک دوستان و هم تیمی های خود «لیونل تری» و «گاستین ربوفا» که هر دو از کوهنوردان برجسته عصر خود بودند، به شکلی حماسی به پائین منتقل شدند؛ و این در حالی بود که یکی از آنها بر اثر سقوط از ارتفاع، شب سختی را درون یک شکاف به سر برد. از این تیم در پاریس همچون گروهی قهرمان استقبال شد.
از هر سه نفر کوه نوردی که تلاش کرده است به قله این کوه برسد، یک نفر جان خود را از دست داده است. بدترین حادثه مربوط به این کوه به دو سال گذشته بر می‌گردد؛ زمانی که ۴۳ نفر در اثر ریزش چندین بهمن پشت سر هم کشته شدند. تا به امروز تنها ۱۹۱ نفر موفق شده‌اند به قله این کوه برسند و در مسیر دست یابی به این رکورد، ۶۱ نفر جان خود را از دست داده‌اند.
نانگا پربات (Nanga Parbat)
نانگا پربات (Nanga Parbat) ، رشته کوهی است که در پاکستان قرار دارد. ارتفاع آن ۸۱۲۶ متر از سطح دریا و نهمین قله بلند روی زمین است. صعود به آن از مشکل‌ترین صعودهای کوهستانی است و به خاطر کوهنوردهای زیادی که در جریان صعودهای آن کشته شده‌اند به «کوهستان قاتل» معروف است. هم اکنون «نانگاپاربات» با بیش از ۶۰ کشته پس از آناپورنا دارای بیشترین کشته‌ها (به نسبت صعودها) در میان کوه‌های ۸۰۰۰ متر است.
اولین مسیر مناسب این کوه در سال ۱۹۵۳ کشف شد. قبل از سال ۱۹۵۳ گروه‌های کوه نوردی از سراسر جهان ۳۱ بار تلاش کرده بودند به قله این کوه برسند اما هیچ گاه موفق به این کار نشدند و بسیاری از افراد این تیم‌ها جان خود را از دست دادند. «هرمن بول» فردی بود که توانست این مسیر را کشف کند؛ او نزدیک به ۴۰ ساعت به تنهایی از این کوه بالا رفت و رکورد اولین فتح بالای ۸ هزار متر به صورت تنهایی را به خود اختصاص داد.
شیشاپانگما (Shishapangma)
«شیشاپانگما» (Shishapangma) با ۸۰۱۳ متر ارتفاع به‌عنوان چهاردهمین کوه ۸۰۰۰ متری و تنها ۸۰۰۰ متری مستقل در تبت شناخته می‌شود که به طور کامل در داخل خاک کشور چین (در تبت مرکزی) قرار دارد. معنای شیشاپانگما در زبان تبتی به معنای “قله‌ای بر فراز دشتهای پوشیده از چمن” است. شیشاپانگما آخرین کوه ۸۰۰۰ متری صعود شده است؛ البته این امر به‌دلیل بسته بودن مرزهای تبت بر روی خارجی‌ها بود و صعود به آن توسط دیگران امکان پذیر نبود تا در نهایت در سال ۱۹۶۴ این کوه توسط کوهنوردانی از تبت و چین فتح شد. پس از اشغال تبت توسط چینی‌ها تلاش شد تا نام “کوسنگ تسان فنگ” بر روی کوه نهاده شود؛ اما این تلاش شکست خورد و در نهایت همان نام تبتی شیشاپانگما رسمیت یافت. با اینکه این کوه یکی از آخرین قله‌هایی بود که توسط انسان فتح شد اما در میان ساده‌ترین مسیرهای کوه نوردی شناخته می‌شود. با این وجود هرسال نزدیک به ۸ درصد از افرادی که سعی می‌کنند به قله آن برسند جان خود را از دست می‌دهند.