سفرنامه ای از آلماتی

پیاده روی و تماشای چشم اندازهای زیبای دریاچه آلماتی

برخی اوقات ما در جستجوی زیبایی ها هستیم و گاهی آن را پیدا می کنیم، گاهی ما در پی هیجان بوده و زمانی نیز هیجان ما را جستجو کرده و به میزان بسیار بیشتر از حد انتظارمان، شگفت زده می شویم. در طول سفر به کوهستان تیان شان (Tian Shan) در قزاقستان، به طور تصادفی با بخش هایی از تاریخ معاصر این سرزمین برخورد کرده و ضمن کشف چشم اندازهای طبیعی و بسیار زیبا، در طول گذر از این مسیر با چهره ای بسیار زیبا و متفاوت از قزاقستان روبرو شدم و متاسفانه تنها چیزی که در این مسیر کم داشتم، یک نقشه بود.

با الی گشت همراه باشید:

مطالب مرتبط:
آنچه درباره شهر زیبای آلماتی در قزاقستان باید بدانید
پرسه زدن در آلماتی

پیاده روی به مقصد دریاچه بزرگ آلماتی

در تلاش برای سفری انفرادی به همراه چند نفر از دوستانم به کوهستان تیان شان که در جنوب قزاقستان قرار دارد، به سمت دریاچه بزرگ آلماتی که در گویش محلی با نام (Bolshoe Almatinskoe Ozera) شناخته می شود، حرکت کردیم، تقویم؛ نشان دهنده یکشنبه روزی از اوایل ماه سپتامبر بود.

پس از طی مسیری دوازده کیلومتری که عمدتا به صورت  سربالایی و از میان تپه ها می گذشت، سرانجام در ساعات غروب به دریاچه بزرگ الماتی در ارتفاع ۲ هزار و ۲۸۶ متری از سطح دریا رسیدیم. این دریاچه برخلاف نام خود چندان بزرگ نیست اما بسیار زیبا و تاثیرگذار بوده و با رنگ آبی روشن خود، چشم اندازی زیبا در کنار کوهستان های مجاور خود ایجاد کرده است. ما تقریبا بسیار خسته بودیم و پس از گرفتن چندین عکس از مناظر زیبای اطراف، مجبور بودیم باز هم به مسیر خود ادامه داده و از راه های سربالایی عبور کنیم تا به مقصد اصلی که یک ایستگاه مطالعات نجوم متروکه است که از دوران حکومت شوروی باقی مانده، برسیم. این سکو در ارتفاعات مشرف به دریاچه قرار داشته و چشم اندازی بی نظیر دارد.

غذای محلی و شبی زیر آسمان پر ستاره

محلی که قرار بود شب را در آن سپری کنیم تا حدی ترسناک و وهم انگیز بود، سکوتی مطلق، دستگاه های قدیمی و از کار افتاده و آنتن های بشقابی ویژه ستاره شناسی که زنگ زده و قدیمی بودند و برج نجوم قدیمی در گوشه و کنار این محل دیده می شد. البته نگران نباشید در این محل هیچ چیز غیرطبیعی وجود نداشته و ما در طول شب با روح و موجودات ماورالطبیعه برخورد نکردیم. فقط مانند فیلم های تخیلی، گاهی از خانه های اطراف که فکر می کردیم خالی از سکنه هستند، افرادی بیرون آمده و تردد می کردند که نشان می داد این محل خالی از سکونت نبوده و افرادی در روستاهای اطراف زندگی می کنند. در آن شب ما غذایی محلی به نام بوش لگ (Bush legs) به همراه سیب زمینی خوردیم که از غذاهای سنتی و باقی مانده از فرهنگ دوران کمونیستی شوروی است. غذا بسیار خوشمزه بوده و ما هم بسیار خسته و گرسنه بودیم و طبیعتا هیچ چیزی از آن باقی نماند. شاید وجه تسمیه این غذا برایتان جالب باشد: در سال ۱۹۹۰ میلادی دولت شوروی که در واپسین سال های حیات خود به سر می برد، میزان زیادی گوشت مرغ و عمدتا به شکل ران از ایالات متحده آمریکا وارد کرد. در آن زمان رئیس جمهور آمریکا، جرج بوش پدر بود و مردم شوروی هم برای غذاهایی که با این ران های مرغ درست می کردند، نام بوش لگ به معنی پای جرج بوش را انتخاب کردند. این نام همچنان باقی مانده و امروز بوش لگ به یکی از غذاهای محلی برخی از کشورهای استقلال یافته از شوروی گفته می شود که با ران مرغ؛ برنج و مخلفات تهیه می شود. در ادامه و پس از شام، یک ستاره شناس محلی و و یک دانشمند شبه دیوانه روس با موهای سفید و بلند به جمع ما اضافه شده و با راه انداختن تلسکوپ قدیمی با زوم ۲ هزار و ۵۰۰ برابری، شبی به یاد ماندنی را با تماشای ستاره ها و کسب اطلاعات درباره آن ها پشت سر گذاشتیم. این ستاره شناس پیر در ما عشق به نجوم و ستاره شناسی را زنده کرده و ادعا می کرد که پس از ۴۰ سال از بازنشستگی، هنوز عاشق ستاره شناسی است.

تور ستاره شناسی ما پس از مدتی به دلیل نور ایجاد شده از سمت شهر آلماتی به پایان رسیده و ستاره شناس پیر ضمن ابراز تاسف از این موضوع، گفت که این مشکل برای سال هایی طولانی در این منطقه وجود داشته و در مطالعات ستاره شناسی اختلال ایجاد می کرده است. در طول این سال ها، گروه اندکی تلاش می کردند تا این مرکز ستاره شناسی را به عنوان یک پایگاه علمی زنده و فعال نگهدارند اما بیشتر افراد محلی با آن مخالف بودند. در گوشه و کنار این مرکز ستاره شناسی، نشانه های کمبود شدید بودجه در سال های آخر دوران حکومت شوروی دیده شده و علاوه بر این، رشد و گسترش محدود شهر آلماتی نیز دلیل دیگری برای از رده خارج شدن این مرگز مطالعات نجومی بود.

مرکز پژوهشی (Kosmostantcia)

روز بعد ما درباره ادامه مسیر خود با میزبان مان گفت وگو کرده و قرار شد در ادامه مسیر به سمت مرکز پژوهش های هواشناسی (Kosmostantcia) که از آثار باقی مانده از دوران حکومت شوروی سابق است رفته و سپس از آنجا به سمت پایین و تا رودخانه (Prokhodnaya) رفته و سپس به هتل و محل اقامت (Alma Arasan) برویم. پس از رسیدن به (Kosmostantcia) با تعداد زیادی خودروها و کامیون های باقی مانده از دوران شوروی رو به رو شدیم که فضایی خاص و وهم آمیز به منطقه داده بود و ما انتظار داشتیم در داخل این کامیون ها مانند فیلم های تخیلی و ترسناک، اسکلت های متحرکی در حال فرماندهی و رانندگی باشند. در ساختمان های نیمه مخروبه این محل هنوز تعداد قلیلی از افراد محلی زندگی کرده و شرایط این منطقه به گونه ای بود که بدون شک اگر نامه ای با آدرس گیرنده ناکجا آباد بنویسید، ایستگاه پژوهشی (Kosmostantcia) بهترین گزینه برای تحویل آن محسوب می شود.

پس از عبور از این محل و در ادامه مسیر خود در بین زمین های لم یزرع و بایر حرکت کرده تا ارتفاع ۳ هزار متری از سطح دریا در منطقه (Pik Bolshoy Almatinsky) صعود کردیم.

منبع: www.uncorneredmarket.com