کشور سریلانکا طی سال های اخیر توانسته است نام خود را در کنار کشور های معروف توریستی جهان به ثبت برساند. این کشور به لحاظ برخورداری از طبیعت زیبا، پارک های طبیعی، مناظر باستانی و فرهنگی با تمدن ۳هزار ساله همواره توجه گردشگران زیادی را به خود جلب کرده است.
گوناگونی آب وهوایی در سریلانکا این کشور را به”جزیره‌ای برای تمام فصول” تبدیل کرده است. نزدیکی سریلانکا به خط استوا سبب شده است که فصول مختلف به معنی واقعی در این کشور مشاهده نشود و درجه حرارت در تمام مدت سال در این کشور تقریبا بین ۲۸تا ۳۲درجه سانتیگراد باشد. نواحی جنوب و جنوب غربی سریلانکا دارای آب وهوای گرم و مرطوب و مناطق شمالی و شرقی این جزیره گرم و خشک است. آب وهوای نواحی مرکزی سریلانکا که منطقه ای کوهستانی است معتدل
می باشد. سریلانکا همچنین در معرض وزش دو نوع باد موسمی قرار دارد که نتیجه وزش چنین باد هایی اعتدال هوا و ریزش باران است.
سریلانکا از نظر منسوجات، کشوری بسیار ارزان قیمت می باشد و می توان با حداقل بها لباسهای بسیار مرغوبی را خریداری کرد. یکی از مهمترین محصولات صادراتی سریلانکا سنگهای قیمتی و نیمه قیمتی می باشد که معروفترین آنها یاقوت ستاره دار است. از دیگر محصولات مهم سریلانکا چای، گیاهان دارویی و ادویه می باشد که از نظر چای بهترین تولید چای دنیا را در دست دارد و از نظر ادویه با هند رقابت می کند. قیمت غذا در سریلانکا مانند ایران می باشد و با ۳۰ دلار می توان یک وعده غذای بسیار خوب و لوکس در هتل ۵ ستاره صرف کرد. در سطح شهر می توان از رستوران های مک دونالد و کی اف سی استفاده کرد که یک وعده غذا در آنها حدود ۵ تا ۱۰ دلار می باشد. از نظر آب و هوا سریلانکا کشوری تک فصل است و از نظر درجه حرارت در تمام طول سال یکسان می باشد تنها وجود باران موسمی در فصل تابستان است که آن را متمایز می کند. طبیعت سریلانکا بسیار زیباست و پوشیده از جنگل های استوایی می باشد. از نظر میوه های منطقه حاره ای بسیار غنی است و یکی از جاذبه های سریلانکا پوشش گیاهی و میوه های آن است که بسیار ارزان قیمت می باشد. لباسهایی که در سریلانکا مورد استفاده قرار می گیرد باید لباسهای تابستانه نخی باشد. نکته مهمی که در ایران به درستی فهمیده نشده است این است که به رغم توسعه نیافتگی سریلانکا، مردم آن فقیر نیستند و همه آنها در حال کار کردن می باشند و از این نظر با هند قابل مقایسه نیست. بطوریکه در دو شهر اصلی سریلانکا یعنی کلمبو و کندی تقریبا متکدی وجود ندارد و همه به نوعی مشغول کار هستند.)
سریلانکا با داشتن سواحلی زیبا، موزه های فراوان، گالری ها و همچنین فرهنگ
ویژه ای که دارد یکی از بزرگترین مقاصد گردشگری در آسیای شرقی است. جاذبه های گردشگری در این کشور باعث غوطه ور شدن گردشگران در لذتی وصف ناپذیر می شود.
لذتی که تعریف آن برای دیگران باعث رونق گرفتن صنعت توریسم در این ناحیه شده است و هر روز بر میزان آن نیز افزوده می شود. جزایر فراوانی که در جنوب و غرب این کشور واقع شده است از مهمترین مناطق جذب توریسم در این کشور است. میراث کهنی که از گذشتگان در این مناطق به جای مانده
جاذبه فراوانی به این بخش ها داده است.
سریلانکا، کشوری با اسم های متفاوت:
واژه سریلانکا در زبان سانسکریت به معنای “جزیره باشکوه” است. در ادبیات برهمنی نام این کشور به نام “لانکا” (Lanka) و در یونان و رم باستان به نام
“تاپ روبان” (Taprobane) و تاجران و دریانوردان نیز این کشور را “سیلان” و اعراب این جزیره را سراندیب یا “سراندیبیتی” می نامیدند. پرتغالی ها نیز برای این کشور نام “زیلان” (Zaylan) را برگزیدند. سرانجام این کشور در سال ۱۹۷۲میلادی به سریلانکا تغییر نام یافت.
مثلث فرهنگی:
سه شهر “دامبولا”، “سیگیریا” و “پولوناروا” در سریلانکا به دلیل قرار گرفتن در نزدیکی یکدیگر و نیز دارا بودن جاذبه های گردشگری باستانی به “مثلث فرهنگی” این کشور مشهور هستند. چندین مکان باستانی در این سه شهر از سوی سازمان علمی، آموزشی و فرهنگی ملل متحد(یونسکو) به عنوان میراث جهانی اعلام شده‌اند. علاوه بر آن سه شهر “سین هاراجا”، “کندی” و “آنارداپورا” در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده‌اند. دامبولا، سیگیریا، پولوناروا و کندی در مرکز، آنورداپورا در شمال و سین هاراجا در جنوب سریلانکا قرار دارند.
دامبولا – Dambulla:
شهر تاریخی “دامبولا” به خاطر قرار گرفتن معابد قدیمی و معبد طلایی بودا در آن همواره مورد توجه گردشگران بوده است. در صخره دامبولا پنج معبد غار مانند که نخستین آن در قرن اول میلادی ساخته شده است وجود دارد. در این معابد ۱۵۷مجسمه بودا و تعدادی از پادشاهان سریلانکا نگهداری می‌شود.
علاوه بر آن تصاویر و نقاشی هایی در این معابد وجود دارد که زندگی بودا و بخشی از تاریخ سریلانکا را روایت می کنند. بلندترین مجسمه بودا به ارتفاع ۳۰متر نیز در این شهر قرار دارد. معبد طلایی دامبولا واقع در منطقه “ماتال”، مکانی زیارتی و بسیار مقدس است که در مدت ۲۲ قرنی که از احداث آن می گذرد همواره مورد احترام مردم این کشور بوده است. بدلیل ویژگی منحصر به فرد این معبد تاریخی و قدمت چند هزار ساله آن یونسکو این معبد را در سال ۱۹۹۱میلادی در فهرست میراث جهانی خود قرار داد.
شهر دامبولا آخرین پایتخت سریلانکا، پیش از آنکه این کشور به دست انگلیسی ها در سال ۱۸۱۵میلادی تصرف شود، بوده است. این شهر دارای باغ های بسیار زیبایی است که محصولات نظیر لیمو، فلفل، دارچین و ادویه‌جات معطر در آن کشت می شود.
سیگیریا – Sigiriya :
شهر سیگیریا در ۱۷۳کیلومتری کلمبو پایتخت سریلانکا واقع شده است. در شهر سیگیریا قله رویایی “کوه شیر” (Lion Rock) با ۲۰۰متر ارتفاع قرار دارد. بر روی این قله، قلعه نظامی در زمینی به مساحت یک هزار متر مربع ساخته شده است که برای رسیدن به آن باید ۱۲۰۰پله طی شود. این قلعه نظامی در قرن پنجم میلادی توسط پادشاهی به نام “کاسب” و برای مقابله با متجاوزان ساخته شده است. وجود استراحتگاه ها و نقاشی های به تصویر در آمده در برخی نقاط کوه سیگیریا، استخر بزرگ بر روی قله و باغ های سرسبز و زیبا از دیگر نقاط جالب توجه در این مکان باستانی برشمرده می شوند. هنرنمایی معمار طبیعت نیز به جذابیت های سیگیرا افزوده است، به این نحوه که در اطراف آن چندین تخته سنگ عظیم به شکل فیل (Elephant Rock) و یک تخته سنگ نیز مانند مار کبرا (Cobra Rock) نظر گردشگران را به خود جلب می کند.
پولوناروا – Polonnaruwa :
شهر تاریخی پولوناروا از قرن ۱۱تا ۱۳میلادی پایتخت کشور سریلانکا بوده است. چهار مجسمه بودا که از صخره تراشیده شده اند، از جمله مجسمه ۱۴متری
“بودای خوابیده” با چشمانی نیمه باز و بالشتی بر زیر سر و نیز مجسمه هفت “بودای ایستاده”، در این شهر قرار دارند. بر اساس یک تشریفات آیینی، گردشگران برای مشاهده نزدیک این چهار مجسمه باید با پای برهنه در محوطه حاضر شوند و نیز نباید به مجسمه ها پشت کنند. دانشگاه علوم دینی “آلاهانا” نیز با قدمتی ۸۰۰ ساله در این شهر قرار دارد. این دانشگاه که همچنان روحانیون بودایی در آن تحصیل می‌کنند از طرف یونسکو به عنوان میراث جهانی ثبت شده است.
کندی – Kandy :
شهر زیبای کندی یکی از جذاب ترین مکان های گردشگری در سریلانکا محسوب می‌شود. این شهر در۱۲۰کیلومتری کلمبو پایتخت سریلانکا واقع شده است و۱۲۰هزار نفر جمعیت دارد. آب وهوای بسیار مناسب، ویژگی های طبیعی و خیره‌کننده و نیز حضور پر تعداد گردشگران خارجی برای دیدن کندی این شهر را به یکی از گران ترین شهرهای سریلانکا تبدیل کرده است. شهر کندی همچنین بعنوان پایتخت قدیم سریلانکا همواره مورد توجه گردشگران بوده است. در این شهر معبدی به نام
“دالادا ماگی گاوا” وجود دارد که دندان مقدس منسوب به بودا در آن نگهداری می‌شود و به همین سبب این معبد از قداست خاصی نزد بوداییان سریلانکا و جهان برخوردار است. این معبد در سال ۱۵۹۳میلادی توسط یکی از پادشاهان سریلانکا ساخته شده و طی سال های بعد نیز بناهای دیگری نیز به آن اضافه شده است. در نزدیکی این معبد موزه‌ای وجود دارد که پیکر مومیایی شده فیلی عظیم الجثه در آن نگهداری می‌شود. ساخت این موزه و نیز هزینه مومیایی کردن این فیل توسط یک فرد ثروتمند ۵۵سال پیش صورت گرفته است. در این موزه تصاویری از مراحل مومیایی کردن این فیل برای مشاهده مراجعه کنندگان نصب گردیده است. از کندی به عنوان شهر جشنواره های باشکوه نیز نام برده می شود. در این شهر سالانه چهار جشنواره برگزار می‌شود که جالب ترین آن ها “اسالا” نام دارد.
در این جشنواره که به مدت چهارصد سال در شهر کندی برگزار می‌شود، جایگاه و محفظه ای که دندان منتسب به بودا در آن قرار دارد، به دور شهر گردانده می شود. مردم این شهر نیز ضمن پوشیدن لباس های سنتی و حمل مشعل با شرکت در این جشنواره به شادمانی می پردازند. حضور بیش از یکصد راس فیل تزیین شده شکوه خاصی به این جشنواره سنتی می دهد. باغ سلطنتی در شهر کندی یکی از سه باغ مشهور در سریلانکا و از دیگر جاذبه های گردشگری این شهر است. این باغ زیبا در منطقه “پرادانیا” قرار دارد و مسئولیت نگهداری آن بر عهده وزارت کشاورزی سریلانکا است. همچنین در این باغ درختانی مشاهده می شوند که توسط سران، رهبران و مقامات مختلف جهان در سفر به سریلانکا کاشته شده‌اند. شهر کندی مرکز خرید بهترین صنایع دستی، حکاکی، حجاری و صنایع چوبی و ظروف برنجی است.
کلمبو – colombo :
کلمبو بزرگ ترین شهر و پایتخت تجاری سریلانکا است. ابن بطوطه، جهانگرد معروف، در قرن چهاردهم از جزیره سری لانکا دیدن کرده بود که با نام کلانپو از این بندر یاد کرده است. جهانگردان پرتغالی در قرن شانزدهم میلادی پا به جزیره سری لانکا گذاشتند و نیروهای هلندی در قرن هفدهم و نیروهای بریتانیایی در اواخر قرن هجدهم کلمبو را تسخیر کردند. نام «کلمبو»، نخستین بار در سال ۱۵۰۵ میلادی توسط پرتغالی‌ها مطرح شد.
باور بر این است که کلمبو از نام سنتی سینهالی کولون توته
(Kolon thota)، به معنی درگاه رود کلانی ریشه گرفته است. همچنین به نظر
می رسد که این واژه از نام سینهالی کولا-آمبا-توته (Kola-amba-thota) به معنی «بندری از درختان پربرگ انبه» گرفته شده باشد. این شهر در کرانه غربی جزیره و نزدیک شهر سری جایاواردنپورا کوته ، پایتخت سیاسی سری لانکا جای دارد. کلمبو شهری شلوغ و پرجنب و جوش با آمیزه‌ای از زندگی مدرن و بناها و ویرانه‌های استعماری است. جمعیت کلمبو بر اساس آمار سال ۲۰۰۱، برابر با ۶۴۲٬۱۶۳ نفر و با احتساب حومه ۲٬۲۳۴٬۰۰۰ نفر بوده است. کلمبو شهری چند قومیتی و چند فرهنگی است. همچنین اجتماعات کوچکی از تبار چینی‌ها، پرتغالی‌ها، هلندی‌ها، مالایی‌ها و هندی‌ها نیز علاوه بر تعداد زیادی از مهاجران اروپایی در این شهر زندگی می کنند. این شهر در بیش از ۲۰۰۰ سال پیش، برای تاجران رومی، چینی و عربی شناخته شده بود. از سال ۱۹۸۰ به بعد، کلمبو دیگر پایتخت سریلانکا نیست.
صنعت گردشگری یکی از منابع ارزی سریلانکا محسوب می‌شود و پس از نیروی کار، منسوجات و چای مقام چهارم را داراست. به عبارتی دیگر صنعت گردشگری، ۲۰درصد تولید ناخالص ملی در سریلانکا را تشکیل می دهد. آمارهای موجود، نشان می دهد که ورود نزدیک به ۶۰۰ هزار گردشگر در سال به سریلانکا، نزدیک به ۶۰۰ میلیون دلار برای این کشور در آمد در پی داشته است.
اقوام و نژاد ها در سریلانکا:
در سریلانکا اقوام و نژاد های گوناگونی زندگی می کنند که عبارتند از:
۱- سین هالس (Sinhalese)، مهمترین نژاد در سریلانکا و حدود ۷۴درصد کل جمعیت این کشور را تشکیل می دهند. سین هالی ها از اقوام مردم آریایی هستند که از شمال هند به سریلانکا مهاجرت کردند. اقوام سنی هالی بیشتر در مرکز و جنوب سریلانکا پراکنده هستند.
۲- تامیلی ها ( (Tamilsاز دیگر نژاد های مهم در سریلانکا محسوب می‌شوند و ۱۸ درصد جمعیت این کشور را در بر می گیرند.
تامیل ها به دو دسته“تامیل های سیلانی” (Ceylon Tamils) و تامیل هندی
(Indian Tamils) تقسیم می شوند. اقوام تامیل که بزرگترین اقلیت نژادی در سریلانکا را تشکیل می دهند بیشتر در ایالت های شمالی و شمال شرقی ساکن هستند.
“برگر” ها ،(Burghers)اوراسیان ها (Eurasians)، چینی ها و “مالایی” ها نیز یک درصد جمعیت نژادی در سریلانکا را تشکیل می دهند.
زبان مردم سریلانکا:
زبان سین هالی در سریلانکا زبان رایج و رسمی است اما مردم این کشور به
زبان های تامیلی و انگلیسی نیز صحبت می‌کنند. زبان تامیلی که تامیل ها و مسلمانان به آن تکلم می کنند از زبان های کهن جهان است. بالغ بر۸۰ میلیون نفر از تامیل ها در هند، سنگاپور، برمه، اندونزی، ویتنام و برخی کشورهای شرق آسیا به آن تکلم می کنند. زبان انگلیسی نیز با توجه به حضور انگلیسی ها در گذشته این کشور به عنوان زبان ارتباطی به رسمیت شناخته شده و کاربرد نسبتاً مهمی در سریلانکا دارد.
ادیان در سریلانکا:
طبق قانون اساسی سریلانکا “بودیسم” دین رسمی این کشور است و بوداییان
۷۰ درصد جمعیت این کشور را تشکیل می دهند. پیروان مذهب هندو ۱۶درصد، مسیحیان ۷ درصد و مسلمانان نیز۷ درصد کل جمعیت سریلانکا را شامل می شوند.