دریاچه فرایینگ پن نیوزلند
دریاچه آب گرمی را تصور کنید که در احاطه کوه ها جای گرفته است، چندین متر مانده به دریاچه بخارهای پراکنده در هوا خبر از دریاچه ای زیبا با آب های گرم می دهند، دریاچه ای که هر لحظه آب های گرم زیادی را از دل زمین می جوشاند و آنقدر مواد معدنی دارد که برخی از خاصیت درمانی آن استفاده می کنند. حالا اگر این دریاچه یکی از بزرگ ترین دریاچه های آب گرم دنیا باشد شاید آشنا شدن با آن برایتان جالب باشد، می خواهیم درباره دریاچه فرایینگ پن (Frying Pan) در نیوزلند صحبت کنیم، الی گشت را همراهی کنید.
مطالب مرتبط دنیزلی، شهری با چشمه های آب گرم در ترکیه چشمه ای در انگلستان که انسان ها را می بلعد!
دریاچه فرایینگ پن در دره آتشفشان وایمنگو نیوزلند، یکی از بزرگ ترین چشمه های گرم دنیاست. آب های اسیدی این دریاچه در تمام مدت سال بین بین ۵۰ تا ۶۰ درجه سانتی گراد گرما دارند و سطح دریاچه پوشیده از بخار و حباب های گازهای کربن دی اکسید و هیدروژن سولفید است.
داستان پیدایش این دریاچه به فوران آتشفشانی بزرگ در سال ۱۸۸۶ برمی گردد، در آن زمان با فوران کوه «تاورا» دهانه های آتشفشانی زیادی در این ناحیه ایجاد شدند. از زمانی که اروپایی ها پایشان به نیوزلند باز شد این بزرگ ترین فوران آتشفشانی بود که این سرزمین به خودش دید. با انفجار آتشفشان، گدازه های آتشفشانی از دره سرازیر شدند، می رفتند و می رفتند و هر جاذبه طبیعی که سر راهشان بود نابود می کردند، با وجود اینکه در این میان جاذبه هایی از بین رفتند اما دره وایمانگو به دره ای پر از چشمه های آب گرم تبدیل شد.
در طول ۱۵ سال بعد از فوران، چشمه های آب گرم دائمی زیادی در دره وایمانگو پدید آمدند. در همین جا بود که بزرگ ترین چشمه آب گرم دنیا، چشمه آب گرم وایمنگو به وجود آمد، چشمه ای که به مدت ۴ سال آبی را می جوشاند که تا ۵۰۰ متر آن طرف تر پرتاب می شد ولی امروز فعالیتش تمام شده است. دهانه های آتشفشانی تازه شکل گرفته در اطراف این آتشفشان پر از آب باران و آب های گرم زیرزمینی شدند و چشمه های آب گرم بسیاری را شکل دادند. دریاچه فرایینگ پن یکی از آن چشمه های شکل گرفته است که در دهانه آتشفشانی اکو قرار دارد، فوران آتشفشانی دیگری در دهانه اکو که در سال ۱۹۱۷ اتفاق افتاد این دریاچه را به شکل و اندازه نهایی اش رساند.
دریاچه فرایینگ پن ۳۸ متر مربع را در برگرفته و عمق متوسطش ۶ متر است. در سمت غربی این دریاچه رسوبات خاکسترهای رنگارنگ به جای مانده است و در سمت شرقش هم دهانه آتشفشانی باقی مانده از آب گرم وایمنگو دیده می شود. چرخه گردش آب این دریاچه و دریاچه «اینفرنو» که در نزدیکی اش قرار دارد همیشه باعث شگفتی بود تا اینکه در سال ۱۹۷۰ تجهیزاتی را در دهانه خروجی جربان آب این دو دریاچه قرار دادند تا این چرخه را مورد مطالعه قرار دهند، سطح آب و حجم جوشش هر دو دریاچه ریتم پیچیده ای دارد که هر ۳۸ روز یک بار تکرار می شود و جالب است که زمانی که سطح و دمای دریاچه اینفرنو افزایش پیدا می کند سطح و جریان خروجی دریاچه فرایینگ پن کم می شود. حجم خروج آب در دریاچه فرایینگ پن که در سال ۱۹۷۹ در هر ثانیه ۱۲۲ لیتر بود امروز به ۱۰۰ لیتر در ثانیه رسیده است اما جالب است که هر ۳۸ روز یکبار تا ۲۰ لیتر به آن اضافه می شود.
با گشت و گذار در اطراف دریاچه ردپای فوران آتشفشان در جای جای آن دیده می شود در هر طرف سنگ های سیلیکا و رسوبات معدنی رنگارنگ چشم ها را به سمت خود می کشانند و برایمان یادآور این می شوند که در پس هر فورانی مهیب چه مناظر شورانگیزی می تواند پدید آید و جغرافیای یک ناحیه را دگرگون کند.
منبع: amusingplanet.com