زندگی در شیب دار ترین خیابان جهان، چطور است؟

چه داستانی پشت کج ترین خیابان جهان وجود دارد؟

اگر قدم زدن در خیابان، برای شما هم ساده‌ترین تفریح ممکن محسوب می‌شود، کفش‌های ورزشی‌تان را برمی‌دارید و بی هیچ فکری راه می‌افتید، لازم است این مقاله را بخوانید. الی گشت شما را به خیابان بالدوین می‌برد تا ببنید موضوع به این سادگی‌ها هم نیست.

مطالب مرتبط:
استیلتزویل، شهری شناور بر روی آب با پیشینه ای جالب
حقایقی جالب درباره‌ی دیواره‌ی بزرگ مرجانی

خیابان بالدوین در نیوزیلند، شیب‌دارترین خیابان مسکونی جهان است. بله، مردم واقعا در طول آن زندگی می‌کنند و زندگی آنها به این صورت است:

خیابان بالدوین از تپه‌ی سیگنال بالا می‌رود که به اوتاگو هاربر در شهر دنیدن نیوزیلند مشرف است.

این خیابان دارای ضریب زاویه‌ی ۱/۵ است که باعث می‌شود حتی از خیابان معروف لامبارد در سان‌فرانسیسکو نیز شیب‌دارتر باشد. بالدوین از ۳۰ متر بالاتر از سطح دریا شروع می‌شود و تا ۱۰۰ متر بالاتر از سطح دریا ادامه دارد. اگر شما هم دست به کار محاسبه شده‌اید، باید بگوییم که بله، این میزان، به معنی ۱۹ درجه انحراف یا ۳۵ درصد شیب است.
هیچ کس فکرش را هم نمی‌کرد که بالدوین، شیب‌دارترین خیابان جهان شود. نقشه‌کشی به نام چارلز کتل، نقشه‌ی شهر دنیدن را روی کاغذ آورد بی آنکه کوچک‌ترین توجهی به شیب تند تپه‌هایش داشته باشد. بسیاری دیگر از خیابان‌هایی که طراحی کرده بود، اصلا به مرحله‌ی اجرا نرسیدند. بهتر است بپذیریم که چارلز کتل چندان در شغلش موفق نبود.
خیابان بالدوین به جای آسفالت از بتن پوشیده شده است که در نیوزیلند مرسوم‌تر است. قیر ذوب شده و به اطراف خیابان سرازیر می‌شود.
طول خیابان چیزی در حدود ۳۵۰ متر است. واقعا هم متراژ کمی محسوب می‌شود، اما طی کردن آن، ممکن است بیش از ۱۰ دقیقه وقت شما را بگیرد. وقتی به آنجا رسیدید، کمی استراحت کنید. نگران نباشید یک چشمه آب بالا منتظرتان است.
کسانی که در خیابان بالدوین زندگی می‌کنند، تا دلتان بخواهد دلیل دارند تا هم عاشق این خیابان باشند و هم از آن به شدت متنفر.

یکی از ساکنان این محل، از شیب تند آن برای کم کردن وزن خود استفاده می‌کند. او اغلب روزها، حداقل ۳۰ مرتبه خیابان را بالا و پایین می‌رود.
درجه‌ی شیب تنها دلیلی نیست که باعث می‌شود شما دلتان نخواهد در خیابان بالدوین ساکن شوید. توریست‌های فراوانی تمام مدت به این خیابان می‌آیند تا از آن دیدن کنند و شروع به شکلک درآوردن و عکس گرفتن در دور و اطراف این تپه‌ی شیب‌دار می‌کنند. چنانچه به خیابان بالدوین بروید، احتمالا سو بالدوین را ملاقات خواهید کرد. او عاشق ملاقات با افراد گوناگون است و هر وقت که پایش را از خانه‌اش بیرون می‌گذارد، می‌تواند با “کسانی که از آن طرف دنیا آمده‌اند” به گفت و گو بنشیند.

هر روز، تعدادی از توریست‌ها تنها به این دلیل به خیابان بالدوین می‌آیند که ببینند آیا می‌توانند از آن بالا بروند یا خیر. برخی از آنها حتی سعی می‌کنند با دوچرخه طول آن را طی کنند و بعضی دیگر دویدن را امتحان می‌کنند.

مسابقه‌ی یافا هر سال در ماه جولای در این خیابان برگزار می‌شود. حدود ۳۰۰۰۰ یافای بسیار بزرگ که نوعی شیرینی است، از بالای خیابان به پایین، غلتانده می‌شود. هر کدام از آنها دارای یک شماره‌ی مخصوص می‌باشد و درآمد این مسابقه صرف امور خیریه می‌شود.
اگر بتوانید خودتان را به بالای تپه برسانید، برنده شده‌اید. در بالای خیابان، دیوارنمایی وجود دارد که توسط یکی از ساکنان نقاشی شده است. گفته می‌شود اگر به آن نقطه برسید یکی از ساکنان به شما گواهی ویژه‌ای خواهد داد.
هنرمندی که این دیوارنما را نقاشی کرده است می‌گوید که سخت‌ترین قسمت آن، راندن هر روزه‌ی ماشین به سمت بالای خیابان بوده است. این مسئله ممکن است به ماشین او، صدمه‌ای جدی وارد کرده باشد. این مشکل وسایل نقلیه، احتمالا برای تعداد زیادی از ساکنان خیابان بالدوین صادق است.

مجبور نیستید طول خیابان را قدم بزنید. خیابان بالدوین به جای پیاده‌رو، به پله‌هایی مجهز است که شما می‌توانید شیب خیابان را با آنها ساده‌تر طی کنید.