دریاچه فسیل های اورگان (Oregan) دیگر یک دریاچه نیست. بیایانی است صاف و بی آب و علف پر از شنزارهای سفید. اما نیمه دیگر نام آن هنوز معنی خود را حفظ کرده است. مخزنی است از فسیل های ماقبل تاریخ. ماموت ها پستاندارانی گیاهخوار بودند که از ۴.۸ میلیون سال پیش تا ۴۵۰۰ سال پیش زوی زمین زندگی می کردند. اخیرا، دیرین شناسانی از موزه تاریخ فرهنگ طبیعت دانشگاه اورگان موفق به کشف ردی از فسیل ماموت کلمبیایی شده اند. نتیجه تحقیقات این گروه در Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology به چاپ رسیده است. برای رمز گشایی از اسرار پشت رد پاهای ماموت با الی گشت همراه باشید.
مطالب مرتبط: آتشفشانی که به طرز عجیبی گدازه های آن آبی است!+ تصاویر وسط این بیابان های عجیب می توانید وال پیدا کنید!
Greg Retallack از موزه طبیعت و تاریخ فرهنگ در سال ۲۰۱۴ موفق به کشف ردی ۴۳۰۰۰ ساله شد، اما درک کامل این ۱۱۷ جای پا تا به امروز طول کشید. در ژوئیه سال ۲۰۱۷ تیم موفق به استفاده از تکنولوژیی پیشرفته به نام فوتوگرامتری شد. به کمک این تکنیک آن ها می توانستند به تصویر کامل و صحیحی از مقیاس و اندازه رد پاهای ماموت دست یابند. بر طبق گفته خبرگزاری ها با این روش تیم می توانست تفاوت ها و شباهت های دقیق بدست آمده از تصاویر را با سطح محیط اطرف بررسی کند. و بر اساس آن تحلیل کنند که چه اطلاعاتی را می توانند از رد پاهای ماموت درباره حیوانات عصر یخبندان بدست آورند.
برپایه اندازه و عمق ردپاها، محققان تخمین می زنند که گله ای از ماموت ها تشکیل شده از حداقل ۶ ماموت، به سمت خاک های آتشفشانی غرب که در آن چشمه های آب محلی وجود داشت در حال حرکت بودند. در میان رد پاهای ماموت ها ۴ تا از آن ها متعلق به ماموت های بزرگ و بالغ بود. یکی از جای پاها اندازه متوسط داشت که به نظر می رسد متعلق به یک ماموت نوجوان بوده باشد. در آخر یک رد پای کوچک نیز کشف شد که باید از پاهای یک ماموت کوچک به جا مانده باشد. از میان تمام این ردها یک مجموعه اصلی وجود داشت که توجه محققان را به خود جلب کرد.
این مجموعه شامل ۳۹ رد پا می شد و طول آن به ۲۰ متر می رسید. به گفته Retallack به خبرگزاری ها، این رد پاها به صورت خاصی به یک دیگر نزدیک بودند و رد پاهایی که در سمت راست قرار داشتند بیشتر از ردهای سمت چپ فشار داده شده بودند و عمق بیشتری داشتند. انگار که یک ماموت بالغ در حال لنگیدن بوده است. در یک مصاحبه خبری دیگر او نتیجه گرفته است که احتمالا این ماموت دچار زخمی شده بود که جانش را تهدید می کرد.
رد پاهای سایز کوچک و متوسط مرتبا از ردپاهای ماموت های بالغ دور شده و باز به آن ها نزدیک شده اند. Retallack خلاصه می گوید که این رد پاها متعلق به ماموت نوجوان و ماموت کودک بوده که به دنبال رد پای ماموت بالغ لنگان حرکت می کردند. آن ها بدون نگرانی از سرعت پایین حرکت مادرشان بازیگوشانه به راه خود ادامه می دادند.
اما چگونه تیم توانست کشف کند که ماموت لنگان یک ماده بوده است؟ این تیم با اعتماد به تحقیقاتی که اخیرا درباره ماموت ها منتشر شده است این مورد را نتیجه گرفت. این تحقیق از فیل های آسیایی و آفریقایی به عنوان نمونه های مطالعاتی استفاده کرد. ماموت‌ها همانند وابستگان امروزی خود، بسیار بزرگ بودند. بزرگترین گونه شناخته شده، قدی در حدود ۴ متر و وزنی در حدود ۸ تن داشته‌است، درحالی که یک نر می‌توانسته وزنی حتی بیش از ۱۲ تن داشته باشد. با این حال اغلب گونه‌های ماموت تقریباً هم‌اندازه یک فیل آسیایی بودند.
تحقیقات سال ۱۹۹۸ Animal Reproduction Science می گوید که هنگامی که یک فیل زخمی می شود، اعضای گله که رهبرشان یک فیل ماده است، به دنبال فیل زخمی به راه خواهند افتاد تا مطمئن شوند که مشکلی برایش پیش نخواهد آمد. بنابر این با استناد به این تحقیق و حرکت ماموت های جوان و به جا گذاشتن رد پایشان در اطراف رد پاهای اصلی، محققان نتیجه گرفتند که عضو زخمی این گله احتمالا ماده بوده است با این حال این ماده ماموت زخمی رهبر گله نبوده است.
Retallack همچنین گفته است که آن ها گله ای بودند که رهبرشان یک ماده بود و بیشتر اعضای گله نیز ماده بودند. احتمالا یکی دیگر از ماموت ها رئیس خانواده بوده اما هیچ مدرکی از او بدست نیامده است.
مدیر ارتباطات موزه طبیعت و تاریخ فرهنگ Kristin Strommer تصدیق کرد که جنسیت و سن ماموت زخمی، توسط تبدیل مدل های بیولوژیکی فیل های آفریقایی امروزی به مقیاس و سایز ماموت ها امروزی و مقایسه با مدل های به دست آمده گفته شده است. بر اساس همین مدل سازی ها می توان گفت که ماموت بالغ زخمی ۱۱ سال سن داشته و در آستانه مرگ بوده است.
قسمت دیگر این داستان این است که چگونه انقراض این حیوانات عظیم الجثه، که هزاران سال پیش در آمریکای شمالی زندگی می کردند بر اکوسیستم اطرافشان اثر داشته است. این دریاچه فسیلی قبلا پر از آب بود و اطراف آن با دشت های سر سبز و چمن های کوتاه پوشیده شده بود. Retallack اضافه کرد، ماموت ها نیز موجوداتی همیشه گرسنه و وابسته به چمنزارها بودند تا از آن تغذیه کنند.
چمن ها نیز برای امر کود دهی به ماموت ها نیاز داشتند. ناپدید شدن ماموت ها احتمالا عامل مهمی در بیابان زایی دریاچه فسیلی و دیگر دریاچه های حوزه اورگان بوده است. در واقع پس از انقراض ماموت ها چمنزارهای وسیع نیز ناپدید شدند.
البته ماموت هایی که رد پاهایشان کشف و بررسی شد سال ها قبل از انقراض ماموت ها زندگی می کردند و بر روی دریاچه فسیلی قدم زده بودند. در واقع رد پاها واکنش هایی هستند که از زمان جنب و جوش و فعالیت ماموت ها به جا مانده اند و قصه زندگی ماموت ها را برای ما بازگو می کنند.
منبع: atlasobscura.com