راز پنهان این آثار هنری کشف شد!

۴ راز پنهان در آثار هنری مشهور

در مشهورترین آثار هنری جهان رازهای پنهانی وجود دارد که با چشم غیر مسلح نمی توان مشاهده کرد. چندین نقاشی مشهور جهان که اصل آن پنهان شده بود، توسط هنرمندانی بوسیله تکنیک های علمی مانند فلوروسکوپی اشعه ایکس شناسایی شد و توانستند نقاشی اصلی را از بقیه تشخیص می دهند در غیر این صورت اصل آن در تاریخ گم می شد. در سایر موارد، برای تشخیص اصل بودن آن ها، آثار هنری دارای سرنخ ها و شباهت هایی است اما در برخی تعمدا اصل آثار به نوعی پنهان می شده که پی بردن به آن کمی دشوار است. در اینجا به راز پنهان کردن این ۴  اثر اشاره می کنیم.

پرتره  آرنولفینی اثر جان ون ایک

مطالب مرتبط:
۴ نقاشی معروف جهان + تصویر
کلیسای سیستین در واتیکان، موزه نقاشی های میکل آنژ

این اثر توسط یک نقاش هلندی است. او یک بازرگان ایتالیایی به نام جیووانی دی نیکلائو آرنولفینی و همسرش را که در شهر برژ فلوریدا زندگی می کنند را به تصویر می کشد. این اثر به دلیل نمایش جزئیات این زوج و هر آنچه که در اطرافشان وجود دارد و ترکیب هندسی دقیق آن ها که شامل انعکاسی دقیق از صحنه در آینه دایره شکلی که روی دیوار آویخته شده است، ارزش دارد.

جزئیات نقاشی بسیاری از نظریات مربوط به نمادهای پنهان را از طریق پیوستن دو دست، سگ کوچک، کفش های جفت نشده و شمع روشن در جاشمعی، احیا می کند. همچنین امضای هنرمند روی دیوار اتاق به صورت گرافیتی نمایش داده شده است: « جان ون ایک اینجا بود، ۱۴۳۴ ».

آینه محدب دایره شکل روی دیوار که تقریبا مرکز نقاشی است، انعکاس پیچیده اتاق را که شامل دو شخصیت که در کنار در هستند، نشان می دهد؛ که ممکن است یکی از آن دو خود هنرمند باشد. مشخص نیست که ون ایک از یک آینه محدب واقعی برای نقاشی صحنه از پشت استفاده کرده است، با این وجود متخصصین می گویند خطوط منحنی تصویر از نظر نورپردازی عالی کار شده است.

تئوری متضادی از دهه ۱۹۳۰ می گوید که صحنه نمایش ازدواج یک زوج است که تصویر آینه و امضای هنرمند برای ثبت قانونی طراحی شده است که شامل دو شاهد است که لازم است حضور داشته باشند. اما این نظریه، امروزه در بین بیشتر مورخین و موزه دار گالری پرتره لندن که این اثر در آن جا است، اعتباری ندارد.

اثر متمایز پرتره آرنولفینی اغلب به صورت طنزآمیزی ارجاع داده می شود،‌ مثل کارتون Muppet در کنار خانم خوک و آقای قورباغه. در فیلم علمی – تخیلی Blade Runner که توسر ریدلی اسکات در سال ۱۹۸۲ ساخته شده بود، بازیگر هریسون فورد که نقش شکارچی با شهامت را به نام ریک دکارد در فیلم بازی می کرد، سرنخ هایی در رابطه با ربات های انسان نما که با زوم کردن روی انعکاس یک آینه محدب دایره ای شکل که بر روی دیوار یک اتاق در عکس آویخته شده است، پیدا می کند.

اتاق آبی اثر پابلو پیکاسو

اتاق آبی یکی از قدیمی ترین شاهکارهای پابلو پیکاسو است. این نقاشی مربوط به ۱۹ سالگی او بود و در زمانی که در پاریس زندگی می کرد و یکی از اولین آثار اوایل « دوره آبی » او است که صحنه های مبهمی است که بوسیله سایه های آبی متفاوت پر شده است.

متخصصان در سال ۲۰۱۴ اظهار داشتند، که یک تصویر زیر سطح نقاشی پنهان شده است که پرتره پنهانی مردی است که پاپیون زده و چونه خود را روی دستش قرار داده است.

اینکه این مرد رمزآلود چه کسی می تواند باشد، هنوز مشخص نشده است؛ اما قطعا تصویر پیکاسو نیست. یک حدس این است که این تصویر مربوط به فروشنده تابلوهای نقاشی آقای Ambroise Vollard است،‌کسی که اولین گالری نقاشی پیکاسو را در سال ۱۹۰۱ میزبانی کرده است.

مورخان هنری می گویند زمانی که پیکاسو این اثر را نقاشی کرد آثار وی ضعیف اما پربار بود، بنابراین جای تعجب نبود اگر او از نقاشی های قبلی ایده جدید بگیرد.

مونا لیزا اثر لئوناردو داوینچی

متخصص فرانسوی پاسکال کوت اعلام کرد که زیر این تصویر مشهور عکس زن دیگری پیدا کرده است. کوت قادر به بررسی اثر مونالیزا در موزه لوور پاریس در سال ۲۰۰۴ تحت فرکانس های نوری مختلف بود. او پس از آن ۱۰ سال صرف تحلیل داده های بدست آمده کرد. کوت گفت ببررسی او یک پرتره اورجینال را در اثر مونالیزا آشکار می کند، اما تصویر زن دیگری است که سمت دیگری به غیر از هنرمند نگاه می کند.

داوینچی حدود  ۱۵۰۶ تصویر کشیده است. تصور عموم این است که پرتره لیزا گاراردینی فلورانس، همسر یک تاجر ابریشم در این اثر تصویر شده است. اما کوت می گوید که مونالیزا دیگری به نام Pacifica Brandano است.

با این وجود، همه متخصصان هنر توسط کوت متقاعد نشدند. یک مورخ هنری پیشنهاد می دهد متدهای کوت ممکن است نشان دهنده خلق تصویری مصنوعی از قلم موی داوینچی به طور ناخواسته باشد و پرتره متفاوت دیگری در کار نیست.

شام آخر اثر لئوناردو داوینچی

اثر معروف شام آخر لئوناردو داوینچی تصویر حضرت عیسی و مریدانش است که در سال های اخیر محبوبیت زیادی کسب کرده است. بر اساس این اثر رمان  The Da Vinci Code بوسیله دن بروان در سال ۲۰۰۳ نوشته شد و بر اساس این کتاب فیلمی در سال ۲۰۰۶ با هنرمندی تام هنکس ساخته شد.

اما مورخان هنر می گویند این کار از لحاظ ترکیب اثرگذار آن و استفاده از پرسپکتیو که یک خلاقیت در آن زمان بود، اثر مهمی تلقی می شود. داوینچی برای خلق این اثر در مکان اصلی‌اش در سالن غذاخوری یکی از صومعه‌های میلان، شخصیت‌ها و دیوارها را با استفاده از وسایلی مانند نخ و میخ با یکدیگر هم‌راستا کرده است.

این هنرمند برای کشیدن شام آخر زمان زیادی را صرف کرد و به همین منظور رنگ خاصی را توسعه داد که برخلاف روش‌های پیشین برای نقاشی بر روی گچ کاری دیوارها، که نیاز به سرعت عمل بالا داشت، از نظر زمانی او را محدود نمی‌کرد. وقتی راهب ارشد صومعه شکایت کرد که کامل شدن نقاشی شام آخر بیش از حد انتظار طول کشیده است، داوینچی خشمگینانه در جواب گفت که در صورت عجله، چهره آن راهب را به عنوان مدلی برای نمایش یهودای خائن استفاده خواهد کرد.

در نهایت داوینچی با بررسی فرم صورت افراد محبوس در زندان‌های میلان، یکی از شرورترین چهره‌های زندانیان را برای یهودا (پنجمین نفر از سمت چپ) انتخاب کرد. متخصصان تئوری‌های مطرح‌شده در رمان رمز داوینچی و کتاب‌های متعددی که رازهای پنهان شام آخر را به موضوعات مختلف ارتباط می‌دهند،‌ رد کرده و معتقدند که فرد سمت چپ مسیح مریم مجدلیه، یکی از زنان پیرو مسیح نبوده و داوینچی یوحنا را در آن بخش از نقاشی به تصویر کشیده است.