راز ماسک های مرگ چیست؟+ تصویر

ماسک های مرگ

از همان دوران قدیم، انسان ها مرده های خود را به یاد می آورده اند و یاد آن ها را زنده نگه می داشته اند. مثلا رومیان باستان بناهایی ایستاده را برای مردگان خود می ساخته اند و از همان دوران های باستانی تا به امروز هر کسی برای به یاد آوردن عزیز از دست رفته اش کاری می کرده است و در این نوشتار الی گشتت می خواهیم به همین موضوع بپردازیم. در آن دوران شیوه ی به یاد آوردن مرده ها طور دیگری بوده است، آن ها از ماسک های مرگ استفاده می کرده اند. ماسک هایی که بعد از مرگ شخص ساخته می شده اند. داستان ماسک های مرگ را بعد از مرگ بشنوید.

مطالب مرتبط:
۱۳ مورد از تمیزترین شهرهای جهان
خیره کننده ترین آسمانخراش های جهان+ تصویر

اولین بار مصری ها  و آفریقایی ها ماسک های مرگ را ساختند که در واقع یک نوع آیین بود. اما در دوره های میانه بود که این ماسک ها به عنوان یادبودی از مرده ها شناخته شدند و عکسی که از این ماسک ها در دست است نشان دهنده ی این موضوع است که این ماسک ها از جنس وکس، گچ و یا رس بوده اند که بعد از اینکه کسی می مرده است این ماسک ها مستقیما از روی صورت او ساخته می شده است. به خاطر این که این ماسک ها مستقیما از روی صورت فرد مرده ساخته می شده است و در نتیجه امکان خطا و اشتباه در آن نبوده است، نقاشان و مجسمه سازان از این ماسک های مرگ به عنوان منابعی استفاده می کرده اند تا به وسیله ی آن ها بتوانند پرتره و یا مجسمه بسازند.

جالب است بدانید که تا قبل از اختراع عکاسی، دولت از این ماسک های مرگ استفاده می کرده است تا خصوصیات افرادی که می مرده اند و بدن های غیر قابل تشخیص داشته اند را بفهمند.

برای این که بتوانند یک ماسک مرگ بسازند، باید این کار را چند ساعت بعد از مرگ فرد انجام می داده اند یعنی تا قبل از این که شکل بدن فرد عوض شود و در نتیجه بتوان یک ماسک درست و دقیق از آن تهیه کرد. در اولین مرحله از ساخت ماسک، آن ها صورت را کاملا روغن می زنند تا بتوانند بعدا ماسکی که ساخته می شود را راحت از روی صورت فرد جدا کنند. بعد از آن، یک فیزیکدان وارد عمل می شود و صورت را با دولایه از بانداژهای گچی می پوشاند، اولین لایه در واقع جزییات صورت را می گیرد و لایه ی بعدی این جزییات را دقیق تر و قوی تر می کند. بعد از آن باید یک ساعت زمان داد تا گچ روی صورت قرار بگیرد و بعد از برداشتن گچ، این قالبی که به دست آمده است معمولا با موم و یا فلز پر می شود تا بتوان یک حالت سه بعدی از آن داشت.

تا حالا ماسک های مرگی از افرادی مشهور ساخته شده است، یکی از این افراد مشهور گنگستری معروف به نام جان دیلینگر بوده است که در دهه ی ۱۹۳۰ میلادی زندگی می کرده است. این ماسک در سال ۱۹۳۴ و بعد از مرگ او ساخته شده است  به خاطر محبوبیتی که داشته است و جمعیت زیادی که در مرگ او جمع شده بودند، دو گروه از دانش آموختگان رشته ی پزشکی این قالب از صورت او را تهیه کردند و حتی جزییات مرگش هم در صورتش نشان داده شده است. حتی جای بخیه ها و زخم هایی که روی صورت او بوده است را هم می توان دید.

یکی دیگر از افراد بسیار معروفی که از روی صورت او ماسک مرگ ساخته شده است، ناپلئون بناپارت بوده است. ماسک مرگ ناپلئون در سال ۱۸۲۱ بعد از مرگش ساخته شد و شهرت بسیار زیادی پیدا کرد. که گفته می شود وقتی که ماسک او ساخته شد، شخصی به نام مادام برتراند اقدام به دزدیدن ماسک او کرد و بنابراین از صورت او به طور کلی ۳ ماسک ساخته شد.

البته درست کردن چنین ماسک هایی بیشتر در کشورهای اروپایی مرسوم بوده است و شواهدی که نشان دهد این ماسک ها در آسیا هم ساخته می شده اند، نیست. اگر چه این ماسک ها به ماسک مرگ شهرت دارند، عموما فقط برای مرده ها بوده است اما گاهی ماسک هایی از زنده ها هم ساخته می شده است تا روند تغییرات چهره آن ها ثبت شود.

ماسک های مرگ در گذشته بسیار کاربردی بوده اند و به عنوان راهی برای زنده نگه داشتن یاد مرده ها ساخته می شده اند و بنابراین به نوعی می توان گفت که زنده نگه داشتن یاد مرده ها از همان دوران از رسم های مهم بوده است. البته ماسک های مرگ در جوامع امروزی جایی ندارند و اصلا ساخت آن ها دیگر مرسوم نیست. با این حال هنوز هم مردم وقتی عزیزانشان را از دست می دهند، یاد آن ها را زنده نگه می دارند و فقط شکل و شمایل این کار عوض شده است. مثلا امروزه از سنگ قبر و برگزاری مراسم عزاداری برای این کار انجام می شود.

اگر چه ماسک های مرگ متعلق به دوران گذشته هستند، با این حال از مواردی هستند که هیچ وقت فراموش نمی شوند چرا که این نوع از زنده نگه داشتن یاد مرده ها بسیار خاص و منحصر بفرد است و نشان دهنده ی عمق معنای مرگ برای انسان ها است. در واقع ساخت این ماسک ها به خوبی نشان می دهد که مرگ تا چه اندازه اهمیت دارد. از طرف دیگر یک واقعیت وجود دارد و آن هم این است که آن چه که بعد از مرگ، بازماندگان را تسلی می دهد نه فراموش کردن آن ها بلکه نیاز به به یاد آوردن یاد و خاطره ی آن هاست. شکل این کار اصلا مهم نیست، این که بازماندگان بخواهند این کار را از طریق ساخت ماسک های مرگ و یا استفاده از سنگ قبر و گذاشتن آنها بر سر مزار مرده ها انجام دهند. ماسک های مرگ تاریخچه ای قدیمی دارند و به عنوان یک سند تاریخی مهم است که این ماسک ها نگه داشته شوند. هنوز هم ماسک هایی که در آن دوران ساخته شده اند، در موزه ها و … نگه داری می شوند.

منبع: historicmysteries.com