در زمان های دور که هنوز اداره پست درست نشده نبود مردم برای رساندن پیغام ها و نامه هایشان به یکدیگر از روش های مختلفی استفاده می کردند اما وقتی قرار بود این پیغام رسانی در جزیره ای دورافتاده و بدون سکنه انجام شود کار سخت و پیچیده می شد! ماجرای سنگ نوشته های جزیره ای دورافتاده در ماداگاسکار هم به شیوه پیغام رسانی در حدود ۵۰۰ سال پیش برمی گردد، در آن زمان کشتی هایی که گذرشان به این جزیره می افتاد برای رساندن پیغام خود به کشتی هایی که قرار بود چند وقت دیگر به جزیره برسند دست به ابتکار عجیبی زدند. در ادامه الی گشت را همراهی کنید تا درباره ی سنگ نوشته های ماداگاسکار بیشتر بدانید.
مطالب مرتبط: دلیل تنوع گونه‌های جانوری در جزیره ماداگاسکار ماداگاسکار کجاست؟
در حدود ۲ کیلومتری آنسوی سواحل ماداگاسکار، در خلیج آنتونگیل یک جزیره کوچک، استوایی و غیر مسکونی به اسم Nosy Mangabe هست که با جنگل های انبوه پوشیده شده و هیچ کس به طور دائمی در آن زندگی نمی کند. در قرن های ۱۶ و ۱۷، کشتی های هلندی در مسیر رسیدن به کشور های شرقی معمولا برای استراحت در این جزیره توقف می کردند. هدف آن ها از این توقف تعمیر کشتی های شکسته، درمان افراد دریا زده و همینطور تهیه ی آب شیرین بود. منابع فراوان آب شیرین این جزیره به خاطر بارندگی زیادی است که در همه ی ماه های سال جنگل های جزیره را سیراب می کند. آب های شیرین فراوانی که از قله ها و صخره های جزیره سرازیر می شوند یکی از بهترین منابع آب شیرین به شمار می روند.
وقتی کشتی ها برای گرفتن آب در این جزیره متوقف بودند ملوان ها گاهی برای سرگرمی شروع به گشت و گذر در کنار سواحل می کردند و اسم خودشان را بر روی سنگ ها و صخره ها می نوشتند. بعضی ها اسم کشتی، اسم ناخدا، تاریخ ورود و خروج از جزیره را هم حک می کردند و ببدین ترتیب سیستم بومی پیام رسانی شروع به رشد کرد. ملوان ها قبل از اینکه جزیره را ترک کننده نامه ها و پیغام هایی را در جزیره رها می کردند. آن ها دور نامه ها را به دقت با نخ می پیچیدند و آن ها را به کمک زغال ضد آب و در پای سنگ ها در زیر زمین چال می کردند. هدف این بود که کشتی هلندی بعدی که در این جزیره لنگر می گیرد این پیغام یا نامه را بخواند و آن را به گیرنده ی مورد نظر برساند.
در اوایل دهه ۱۹۲۰، یک بازرس فرانسوی که مسئول جنگل های این جزیره بود ده ها سنگ نوشته را کشف کرد. در سال ۲۰۱۲، یک تیم از محققان به سرپرستی یک باستان شناس اتریشی نامه ها و سنگ های بیشتری را کشف کردند. در طول مدت این تحقیق ۴۰ کتیبه پیدا شد که در فاصله ی سال های ۱۶۰۱ تا ۱۶۵۷ توسط ملوان های حداقل ۱۳ کشتی هلندی در این محل به جا مانده بودند.
این کتیبه ها در ساحل کوچکی بر روی چندین صخره و سنگ حکاکی شده اند، ساحلی که همچنان به نام ساحل هلندی ها معروف است. اگر نوشته این سنگ ها را بخوانید گاهی با داستان های جذابی روبرو می شوید مثلا بر روی یکی از سنگ ها نوشته شده که کشتی «میدل برگ» بعد ار اینکه همه ی بادبان های خود را در گردبادی سخت از دست داد در سال ۱۶۲۵ به این جزیره رسید. افراد این کشتی مجبور شدند به مدت ۷ ماه در این جزیره بمانند تا کشتی کاملا تعمیر شود. کشتی بعد از تعمیر دوباره به دریا نوردی اش ادامه داد اما این بار به جای شرق به هلند برگشت. اما متاسفانه «میدل برگ» هیچ وقت به خانه نرسید چون در نزدیکی جزیره ی سنت هلن در اقیانوس اطلس جنوبی مورد حمله ی پرتغالی ها قرار گرفت و غرق شد به طوری که حتی یک نفر هم نتوانست جان سالم به در ببرد. نامه ی ملوان های این کشتی که امروز در آرشیو شرکت هلندی هند شرقی در شهر «لاهه» قرار دارد تنها یادداشت به جای مانده از آدم های آن کشتی است.
در اواخر دهه ۱۶۰۰، هلندی ها فهمیدند که هیچ کدام از این پیغام ها به دست آنی که باید نمی رسد! به همین دلیل این سیستم عجیب و غریب پیام رسانی را رها کردند. گاهی حتی کارکنان شرکت های رقیب، نامه ها را از کناره های صخره ها می دزدیدند و از اطلاعات آن برای دنبال کردن فعالیت رقبایشان استفاده می کردند برای همین کشتی های هلندی افراد محلی را به کار گرفتند تا این نامه ها را جمع آوری کنند.
نمونه ای از این سنگ های پستی در جزیره سنت هلن و شبه جزیره ای در آفریقای جنوبی هم پیدا شده است. با این حال، این سنگ ها در تاریخچه فعالیت های پستی آفریقای جنوبی بخشی منحصربفرد هستند. در سال ۱۵۰۰، ناخدای یک کشتی پرتغالی، نامه ای را در شکاف یک درخت در یکی از خلیج های آفریقا گذاشت و در آن از غرق شدن چندین کشتی در طول طوفان های سهمگین اقیانوس اطلس خبر داد. سه ماه بعد یکی از کارکنان یک کشتی پرتغالی دیگر این نامه را پیدا کرد و به پرتغال برد. امروز با رفتن به شهر کیپ تاون تعداد زیادی از این نامه ها را در موزه های این شهر می بینید اما جزیره ی Nosy Mangabe تنها جایی است که در آن سنگ های پستی پیدا می شود.
منبع: amusingplanet.com