با دریای سیاه بیشتر آشنا شوید
دریای سیاه در میانه ی کشورهای ترکیه، بلغارستان، رومانی، اوکراین، روسیه و گرجستان قرار گرفته است. این دریا در کنار تمام جاذبه هایش با شایعات ترسناکی نیز پیوند خورده است. دریای مرموز «سیاه»، یکی از توریستی ترین نقاط جهان است که هر ساله بازدید کننده کان کنجکاو زیادی را به سمت خودش می کشد. با الی گشت همراه باشید تا با این دریای شگفت انگیز بیشتر آشنا شوید.
چرا به آن سیاه می گویند؟
مطالب مرتبط اقامتی باورنکردنی در زیر دریا تصاویر خیره کننده از طبیعت گوشه و کنار دنیا
اگر از بالای کوه آی پتری (Ai-Petri) به این دریای عظیم آبی رنگ نگاه کنید، احتمالا این سوال برایتان پیش می آید که چرا به آن سیاه می گویند؟ هیچکس دقیقا نمی داند. عده ای معتقد اند این اسم را دریانوردان و دزدان دریایی روی آن گذاشتند که در سفرهایشان با موج های سهمگین و آسمان طوفانی و خاکستری آن در زمستان ها مواجه شدند. علت اصلی آن می تواند همین برخورد نه چندان دوستانه این دریا با مهمانانش باشد که جان دریانوردان بسیاری را گرفته است.
این دریا در گذشته نام های دیگری هم داشت. یونانیان باستان آن را با نام دریای سکیتیان (Scythian) یعنی نام قبایلی که در آن زمان سواحل این دریا را تصرف کرده بودند، می شناختند. یونانی ها همچنن این دریا را دریای نامهربان (Pontos Axenos) می خواندند. اما پس از مهاجرت به شبه جزیره کریمه (Crimea) در شمال دریای سیاه، متوجه روی دیگر و نه چندان نامهربان این دریا شدند و به آن نام دریای مهمان نواز (Pontos Euxenos) را دادند.
تاریخچه:
تاریخچه ی این دریا، به ۲۲ هزار سال پیش بر می گردد. زمانی که تنها یک دریاچه کوچک آب شیرین بود. اما در حدود ۷ تا ۹ هزار سال پیش، با افزایش گرمای جهانی و آب شدن کوه های یخ قطبی و یخچال ها و بالا آمدن سطح آب دریا ها، آب دریای مدیترانه به سمت تنگه ی بسفر (Bosporus) سرازیر شد که این اتفاق باعث تبدیل شدن این دریاچه ی کوچک به دریای بزرگ سیاه شد. دانشمندان آلمانی متوجه پیدایش مرجانی هایی در کف این دریا شدند که دراثر فرآیندهای میکرو ارگانیزم های این دریا، با عناصر متان و سولفات ایجاد شده اند. این مرجان ها امروزه به عنوان قدیمی ترین نشانه های حیات بر روی زمین شناخته می شوند.
ویژگی ها:
دریای سیاه با عمق ۱۲۷۱ متری، از دریاهای عمیق به شمار می آید، اما میزان نمک در آن کمتر از سایر دریاها است. این دریا به ۲ لایه بودن معروف است. لایه ی دارای اکسیژن که عمق ۲۰۰ متر اول آن را شامل می شود و در آن نشانه های حیات، کاملا وجود دارد. لایه ی دوم که به آن لایه ی مرده می گویند از نظر ترکیبات به گونه ای است که تاکنون هیچ موجودی نتوانسته در آن دوام بیاورد. دلیل ایجاد لایه ی دوم احتمالا آب نمکی سرازیر شده از دریای مدیترانه است که با آب شیرین این دریاچه در گذشته ترکیب شد و به علت چگالی بیشتر به اعماق آن رفت. در حالی که لایه ی رویی این دریا به صورت ترکیبی از آب شیرین و آب شور شکل گرفت. این قسمت عمیق تر که ۷۸ درصد از حجم آب این دریا را شامل می شود حاوی آبی عاری از هیدروژن سولفید است.
دریای سیاه شامل تعدادی خوک آبی است که تعدادشان به سرعت رو به کاهش است. همچنین دلفین های دماغ بطری (Bottlenose dolphins) این دریا به دلیل استعدادشان در اجرای کارهای نمایشی و توانایی یادگیری سریع، دردلفیناریوم ها و شهربازی ها متقاضی های بسیاری دارند. در میان سال های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۱ میلادی ۱۲۰ عدد از این دلفین های دماغ بطری در تجارت های بین المللی جا به جا شدند. این گونه از دلفین های دریای سیاه به طور کلی با دلفین های دریای مدیترانه و اطلس متفاوت اند.
اگر در شب (خصوصا در ماه آگوست) به سطح آب این دریا نگاه کنید، متوجه درخشندگی عجیب موج های آن می شوید. این درخشندگی در اثر برخورد پلانکتون ها با ضربات موج آب ایجاد می شود.
۳ نظرات