در جنوب غربی لیبی و در منطقه ای به اسم فزان شنزارهایی وسیع وجود دارد که جلوه هایی از کویر و بیابان را پدید آورده اند. اما شاید باور نکنید که حدود ۲۰۰ هزار سال قبل اینجا اصلا این شکلی نبود و ظاهری کاملا متفاوت داشت. جایی مرطوب و حاصلخیز که در نتیجه ی بارندگی های فراوان، رودهای زیادی در آن جریان داشت. هر کدام از این رودخانه ها به دریاچه ای بزرگ می ریختند و آنقدر پر آب بودند که دریاچه را روز به روز بزرگ تر می کردند. فکر می کنید امروز بعد از گذشت هزاران سال این دریاچه چه سرنوشتی پیدا کرده است؟ در ادامه الی گشت را همراهی کنید تا درباره دریاچه اوباری در لیبی بیشتر حرف بزنیم.
مطالب مرتبط: غدامس در لیبی، شهری درست شبیه به کندوی عسل! زیباترین دریاچه های جهان
معمولا در یک بیابان انتظار دیدن دریاچه را نداریم اما در لیبی بیابانی پهناور و بزرگ هست که تعدادی دریاچه ی کوچک اما چشم نواز را در خود جای داده است. اینکه این تعداد دریاچه در این بیابان چه می کنند ماجرایی است که به دریاچه ی بزرگ هزاران سال قبل برمی گردد. آن زمان که اینجا حاصلخیز بود و بارندگی زیادی داشت دریاچه به بیشترین میزان وسعت خود رسید و ۱۲۰ هزار کیلومتر مربع، بزرگی داشت. اما آب و هوای مرطوب تا همیشه دوام نداشت و کم کم تغییرات جوی اتفاق افتاد به طوری که در فاصله ی ۳ هزار تا ۵ هزار یسال پیش قسمتی از ساهارا کم کم خشک و تبخیر شد. از آن دریاچه ی بزرگ دیگر چیزی باقی نماند به جز پند دریاچه ی کوچک که در میان شنزارهای بیابان پراکنده شده اند و البته چشم اندازهای دلفریبی را به وجود آورده اند.
امروز با رفتن به این بیابان حدود ۲۰ دریاچه را می بینید که انگار اصلا با اکوسیستم این ناحیه سازگار نیستند و در میان بیابان زمخت به مانند یک ناهنجاری شده اند. گاهی در اطراف این دریاچه ها درختان نخل زیبایی دیده می شود که زیبایی دریاچه ها را دوچندان کرده اند. دریاچه ها همیشه جایی جذاب برای گردشگران بوده اند و هر جا دریاچه بوده معمولا پر از گردشگر است اما این دریاچه های عجیب در وسط بیابان مطمئنا جذابیت های بیشتری دارند و آرزوی خیلی از طبیعت گردان شده اند. امروز این دریاچه ها به جاذبه گردشگری این ناحیه تبدیل شده و خیلی ها کویر گردی در این ناحیه را به شوق دیدن این دریاچه ها انجام می دهند، دریاچه هایی که تضادی جالب را در بیابان سخت این منطقه پدید آورده اند و باعث شکل گیری گونه های حیوانی و گیاهی خاصی شده اند.
این دریاچه ها تصاویر و عکس های جذابی دارند؛ مطمئنا دیدن دریاچه ای با رنگ های متنوع در میان شن زارهای نارنجی جذاب و تماشایی است. اما در میان همه ی دریاچه ها دو دریاچه از بقیه جذاب ترند و توجه گردشگران بیشتری را به خود جلب کرده اند: دریاچه گابرون و ام الماء. دریاچه گابرون درست در کنار خرابه های یک روستای قدیمی قرار دارد و گردشگران زیادی دوست دارند تا از آن دیدن کنند. این دریاچه آنقدر توریستی است که حتی یک کمپ هم در ساحل آن وجود دارد که گردشگران شب را در کلبه های چوبی اش می گذرانند و در فروشگاه کوچکش سوغاتی می خرند. با اینکه در نزدیکی این دریاچه رود و دریاچه هست اما هیچ کدام از آن ها به پای دریاچه گابرون نمی رسند و گردشگران کمتری هم از آن ها دیدن می کنند.
آب دریاجه های اوباری شور و پر نمک است به طوری که به هیچ عنوان نمی توان از آن استفاده کرد. فکر می کنید علت شوری بیش از حد آب این دریاچه ها چیست؟ آب این دریاچه ها همیشه در حال تبخیر است و از طرفی هیچ رودخانه ای هم به این دریاچه وارد نمی شود چون کلا در لیبی رودی بزرگ و قدیمی که چندین سال از عمرش بگذرد وجود ندارد. همه ی این مسائل دست به دست هم داده اند تا دریاچه پر از مواد معدنی حل نشده باشد. شدت شوری آب این دریاچه ها در حدی است که تعدادی از آن ها حتی از آب دریاها هم تا ۵ برابر شور ترند. در بعضی از این دریاچه ها جلبک هایی است که در برابر نمک مقاوم هستند و به همین دلیل این دریاچه ها تغییر رنگ داده اند و تبدیل به دریاچه هایی با رنگ قرمز خونی شده اند.
دریاچه‌های اوباری عمق زیادی ندارند و ارتفاع آب در آن ها بین ۷ تا ۳۲ متر است اما با همه ی این حرف ها همین آب ها هم در حال خشک شدن اند. استفاده ی زیاد از آب های زیرزمینی و و همینطور افزایش جمعیت باعث شده که آبی که هزاران سال پیش در اثر بارندگی های پشت سر هم در سفره های زیر زمینی ته نشین شده بود کم شود. تقریبا ۳۰ سال پیش بود که مسئولان لیبی پروژه ی بلندپروازانه ای را شروع کردند تا یک رود بزرگ مصنوعی را ایجاد کرد تا آب های زیر زمینی این منطقه را به وسیله ی تعدادی لوله ی زیر زمینی بگیرد و بیابان را از حالت خشکی و بی آبی خارج کند.
منبع:amusingplanet.com