امپراطوری مردگان پاریس

دخمه مردگان پاریس

پاریس،‌ پایتخت فرانسه است که از آن با عنوان «شهر نور» یاد می‌کنند. ولی در زیر این شهر ۱۲ میلیون نفری، دنیایی تاریک و زیرزمینی باقی مانده که ۶ میلیون از ساکنان قبلی این شهر را در خود جای داده است. این مکان در واقع دخمه های پاریس هستند، که شامل تونل هایی به طول چندصد کیلومتر می شوند و سراسر آن ها پر از استخوان مردگان است. با الی گشت همراه باشید تا با دخمه مردگان پاریس آشنا شویم.

مطالب مرتبط:
دیوار عشق در پاریس!
آشنایی با قبرستان معروف پرلاشز در پاریس

این تونل و دخمه ها در واقع معادن آهنگ آهنک بودند که در اطراف شهر قرار داشتند. از زمان روم باستان از این معادن و سنگ های آهنگ برای ساخت و ساز استفاده می شده است. اما بعد از نیمه ی دوم قرن هجدهم بود که معدن قدیمی (که اکنون از دیگر در وسط شهر قرار دارد) تغییر کاربری داد و پاریسی ها مردگان خود را به آنجا منتقل می‌کردند. در قرن ۱۸م،‌ گورستان های پاریس مانند Les Innocents  که در واقع بزرگترین گورستان این شهر است، خیلی پر و شلوغ شده بودند و تدفین های نامناسبی صورت میگرفت که برخی از قبرها حتی پوشیده نبودند، یا جسدهایی را خاک بیرون میزدند. بنابراین ساکنین اطراف این گورستان از تعفن ایجاد شده توسط اجساد این گورستان و بیماری های ایجاد شده شکایت کردند.

در سال ۱۷۶۳ لوئی پانزدهم دستور ممنوعیت تمامی تدافین در شهر را صادر کرد. ولی کلیسا با این امر موافق نبود و با دستور لوئی مخالف کرد. بنابرین، اتفاقی نیوفتاد. این شرایط تا سال ۱۷۸۰ ادامه داشت تا اینکه بارانی طولانی و شدید در پاریس بارید و در نتیجه ی آن دیواره ای از این گورستان فرو ریخت و جنازه های زیادی از خاک بیرون آمدند. در این زمان بود که مقامات مجیور بودند چاره ای بیندیشند.

در سال ۱۷۸۶ بود که پاریسی ها تصمیم گرفتند از این معادن به عنوان دخمه یا همان کاتابک استفاده کنند. جایی که امروزه آن را به عنوان دخمه مردگان پاریس می‌شناسیم. دو سال طول کشید تا تمامی استخوان های قبرستان اصلی پاریس را به این دخمه ها منتقل کنند. در طی ۲ دهه ی بعد، تمامی استخوان های اجساد گورستان های اطراف پاریس به این دخمه ها منتقل شدند. البته، بعد از انقلاب فرانسه، دفن اجساد افراد تازه فوت شده در این دخمه ها هم شروع شد.

در سال ۱۸۵۹، در طی دوران بازسازی پاریس توسط بارون اوسمان ، آخرین مرحله جابجایی استخوان های اجساد به این دخمه ها هم انجام شد و این کار در سال ۱۸۶۰ به پایان رسید. هفت سال بعد، این دخمه ها برای بازدید عموم باز شدند. در کل، این دخمه ها به طول بیش از ۳۰۰ کیلومتر در زیر شهر پاریس قرار دارند.

اگرچه این دخمه ها امروزه برای بازدید عموم مردم باز هستند، اما فقط به قسمت های محدودی از این شبکه دخمه ها دسترسی خواهند داشت. از سال ۱۹۵۵، بازدید از سایر بخش های این دخمه ها غیرقانونی شده است.

علیرغم این منع قانونی، در سال‌های دهه ۱۹۷۰ و ۸۰، برخی از پاریسی ها به‌صورت غیرقانونی به این دخمه ها دسترسی پیدا کردند. آن‌ها حتی برخی از این دخمه ها را به نوعی بازسازی کردند و آن ها را تبدیل به مکان‌هایی خلاقانه کردند. برای مثال، یکی از آن ها تبدیل به یک آمفی‌ تئاتر مخفی شده بود که یک پرده سینما بزرگ، تجهیزات پخش و چند فیلم و صندلی هم در آن قرار داشت. در کنار این آمفی تئاتر، محوطه ای هم مانند کافه و رستوران ایجاد شده بود تا بازدیدکنندگان از این آمفی‌تئاتر بتوانند چیزی بنوشند و یا بخورند. تخمین زده می‌شود که هر هفته حدود ۳۰۰ نفر از این افراد به صورت غیرقانونی و از طریق راه های مخفی که ایجاد شده بود وارد این دخمه ها می‌شدند.