خورشید مصنوعی برای مردم بدون خورشید! + تصویر

شهر ریوکان نروژ

در کشور زیبای نروژ، شهری به نام ریوکان (Rjukan) وجود دارد که شهری کوچک و صنعتی است. شهر ریوکان نروژ در عمق دره ای عیمق در دامنه ی کوه های قدرتمند Gaustatoppen قرار گرفته است. این شهر در۶ ماه سال کاملا تاریک و بدون خورشید به سر می برد و مردم این شهر را در ناراحتی عمیقی فرو می برد، اما خورشید مصنوعی می تواند جایگزین خوبی باشد و ظاهرا بوده است! ریوکان و مردمانش وخورشید مصنوعی شان داستان بسیار جالبی دارد. در ادامه با الی گشت همراه باشید:

مطالب مرتبط:
روی این خانه های غیر طبیعی در نروژ درخت می روید!
راهنمای سفر به اسلو پایتخت نروژ

یکی از نقاط سکونتی روی زمین که در آن خبری از خورشید نیست، کوچک شهر ریوکان نروژ است، مردم این شهر در ۶ ماه از سال هیچ خورشیدی را نمی توانند در آسمان ببینند و علت آن هم شیب تند کوه های اطراف شهر است. این شیب ها اجازه نمی دهند تا ۳۴۰۰ نفر ساکن ریوکان، رنگ خورشید را ببینند و این روند از ماه سپتامبر تا مارچ هر سال ادامه دارد.

اما از سال ۲۰۱۳، مردم ریوکان توانستند زیر نور خورشیدی که در بالای میدان مارکت بود بایستند، نوری که بوسیله ی ۳ آینه ی بزرگ بوجود آمده بود. این ۳ آینه، در فاصله ی ۴۵۰ متر بالای میدان شهر قرار گرفتند و نور خورشید را مستقیما به میدان، هدایت می کردند.

ایده ی روشن کردن شهر، اولین بار در ۱۰۰ سال پیش به ذهن Sam Eyde موسس این شهر رسید، او این شهر را برای راه اندازی کارخانه ی ساخت کود اتخاب کرده بود. شهر ریوکان نروژ به این علت برای این کار انتخاب شد چون آبشاری ۱۰۴متری داشت و این آبشار می توانست الکتریسیته ی مورد نیاز شهر را تامین کند. تخمین زده شده که سم آید، ۲ برابر بودجه ی ملی نروژ را صرف ساختن این شهر و کارخانه اش کرده است.

اما در آن دوران، سم نتوانست ایده اش را عملی کند چرا که تکنولوژی ای که برای این کار لازم بود، در آن دوران وجود نداشت. به جای آن تصمیم گرفت تا واگنی بسازد که بتواند اهالی شهر را با هزینه ای کم به بالای کوه ببرد تا بتوانند نور خورشید را ببینند. او این واگن را در سال ۱۹۲۸ ساخت اما هنوز هم که هنوز است، مردم ریوکان از آن برای رفتن به بالای کوه استفاده می کنند.

در سال ۲۰۰۵ بود که پروژه ی روشن شدن شهر دوباره توسط مارتین اندرسون احیا شد. مارتین یکی از هنرمندان ریوکان و ساکن این شهر بود. در آن دوران، اندرسن در مورد یکی از استادیوم های ورزشی در آریزونا خبری شنیده بود که در آن، این استادیوم توانسته بود بوسیله ی آینه های کوچکی، نور را وارد این استادیوم کند و چمن های آن رشد کنند. در سال بعد، روستای کوچکی در کشور ایتالیا به نام ویگانلا همین کار را کرد، این روستا هم مانند ریوکان در دره ای قرار گرفته بود و بوسیله ی کوه ها محاصره شده بود و به همین دلیل چند ماه از سال، نور خورشید نمی توانست به  روستا بتابد و ویگالنا هم از خورشید محروم بود.

این چنین بود که اندرسن هم تصمیم گرفت تا به کمک دولت و سرمایه ای که خود داشت، همین پروسه را روی ریوکان پیاده سازی کند و پروژه هم موفقیت آمیز به اتمام رسید.