حقایقی جالب که شاید درباره وایکینگ ها ندانید!

حقایقی درباره وایکینگ ها

وایکینگ ها (Vikings) دریانوردانی اهل اسکاندیناوی بودند که در بین اواخر قرن ۸ تا اواخر قرن ۱۱ از سرزمین هایشان در شمال اروپا به شمال، مرکز و غرب اروپا حمله می کردند. آن ها به مدت ۳۰۰ سال با کشتی های بزرگ و مخصوص خود اروپا را مملوء از ترس و وحشت کرده بودند و در جستجوی برده و زمین از راه دریا به سمت کشورهای دیگر می رفتند. می خواهیم حقایقی را درباره وایکینگ ها بگوییم که احتمالا نمی دانید، الی گشت را همراهی کنید.

یکی از تفریحات وایکینگ ها اسکی بود

مطالب مرتبط:
۶ واقعیت تاریخی جالب از قرون وسطی
تصاویری که شما را به ایسلند می برند

به احتمال زیاد کسانی که در منطقه اسکاندیناوی زندگی می کردند حدود ۶ هزار سال پیش به ورزش اسکی رو آوردند. در زمان وایکینگ ها قومی به نام نورس از اسکی، هم برای جابجایی و هم برای تفریح، استفاده می کردند.

اشراف زاه های وایکینگ، بور بودن را بیشتر دوست داشتند

در فرهنگ وایکینگ ها مو بورها زیبایی بیشتری داشتند به همین خاطر مردان وایکینگی با صابون های قوی موهایشان را می شستند تا رنگ آن ها برود و بور شوند. برخی از اقوام دیگر وایکینگ ها از همین روش برای بور کردن ریش های خود هم استفاده می کردند.

وایکینگ ها، بهداشت را بسیار رعایت می کردند

چیزهایی که از مناطق باستانی زندگی وایکینگ ها کشف شده نشان می دهد که آن ها بسیار به ظاهر و بهداشتشان می رسیدند. وسایلی مثل شانه، ریش تراش، موچین، گوش پاک کن و … خبر از وضعیت بسیار خوب بهداشتی وایکینگ ها می دهد. آن ها حداقل هفته ای یک بار در چشمه های آب گرم آبتنی می کردند و این کار برایشان بسیار لذتبخش بود.

محل دفن جنازه های وایکینگ ها، قایق ها بودند

وایکینگ ها علاقه زیادی به قایق ها و کشتی هایشان داشتند و به همین خاطر یکی از افتخاراتشان دفن شدن در قایق ها و کشتی ها بود. اقوام نورس اعتقاد داشتند که پس از اینکه جنگجویان شجاع می میرند زندگی ای شاد و لذتبخش در انتظار آن هاست و با دفن شدن در کشتی و قایقی که در دنیا از آن ها استفاده می کردند راحت تر می توانند به مقصد نهایی خود برسند. آن ها مردان و زنان جنگجو و شجاع را به همراه وسایل جنگی و ارزشمند در قایق دفن می کردند.

یکی از فعالیت های اصلی وایکینگ ها تجارت برده بود

تجرات برده خیلی از وایکینگ ها را ثروتمند کرد. آن ها پس از حمله و غارت به هر سرزمینی مردان و زنان را به بردگی می گرفتند و آن ها را در بازار برده فروش های نواحی مختلف اروپا و خاورمیانه می فروختند.

زنان وایکینگ از حقوق اولیه برخوردار بودند

زمان ازدواج دختران وایکینگ ۱۲ سالگی بود و هنگامی که شوهرشان به سفرهای جنگی می رفت کارهای خانه را انجام می دادند. اگر زنان وایکینگ را با دیگر زنان آن زمان مقایسه کنیم می فهمیم که آن ها از آزادی های بیشتری داشتند، مثلا می توانستند ارث ببرند.

بیشتر وقت مردان وایکینگ به کشاورزی می گذشت

درست است که وایکینگ ها را به جنگاوریشان می شناسیم اما بیشتر مردان وایکینگ حداقل در چند ماه از سال به دور از جنگ و خونریزی بر روی زمین های کشاوریشان کار می کردند و در کنار مزرعه داری  تعداد کمی از چارپایانی مثل گاو و گوسفند را هم نگه می داشتند.