سینهاراجا یک جنگل بارانی و یک محل متنوع زیستی است که در منطقه مرطوب جنوب غربی استان های ساباراغامو و سوترن در سریلانکا واقع شده است. جنگل های سینهاراجا سریلانکا به مساحت ۱۱٬۰۰۰ هکتار از جنگل های اولیه و ثانویه تشکیل شده است. بیش از ۶۰٪ از درختان این منطقه به سینهاراجا اختصاص یافته است و بسیاری از آن ها به عنوان گونه هاینادر شناخته می شوند.
اینجا زیستگاه بسیاری از جانوران بومی و به ویژه پرندگان است. جنگل های سینهاراجا سریلانکا همچنین خانه بیش از ۵۰٪ از گونه های بومی پروانه ها و پستانداران سریلانکا و نیز انواع مختلفی از حشرات، خزنده ها و دوزیستان نادر است. به همین دلیل، یونسکو سینهاراجا را در سال ۱۹۸۸ تحت عنوان محوطه حفاظت شده جهانی یونسکو (Sinharaja Forest Reserve) به ثبت رساند..
با توجه به اینکه جنگل های سینهاراجا سریلانکا زیستگاه گونه های نادر و در حال انقراض است و یک محل برجسته برای مطالعه فرآیند تکامل زیستی است، بهترین مکان برای مشاهده پرندگان گوناگون در سریلانکا به شمار می رود. طبق یک مطالعه انجام شده درباره پرندگان این منطقه، در هر دشته معمولاً حدود ۴۲ پرنده به صورت متوسط ظاهر می شوند که این امر باعث می شود این دسته ها به عنوان بزرگ ترین دسته های پرندگان گوناگون جهان شناخته شوند.
شما میتوانید هتل های سریلانکا یا تور سریلانکا را با تضمین بهترین قیمت از الی گشت رزرو نمایید.
جنگل های سینهاراجا سریلانکا کجا هستند؟
جنگل های سینهاراجا سریلانکا در جنوب غربی این کشور قرار دارد. این جنگل ها در میان زیرشاخه های رودخانه کالو در شمال و رودخانه گین در جنوب قرار گرفته اند. برای دسترسی به سینهاراجا، چهار مسیر اصلی وجود دارد. جاده کالاوانا-وداگالا از جنوب غرب، جاده راکوانا-مورنینگ ساید استیت از شمال شرق، جاده هینیدوما-نلوا از جنوب غرب و جاده دنیایا-پالگاما از جنوب شرق. از بین این جاده ها، جاده کالاوانا-وداگالا کوتاه تر و مناسب تر برای مسافرانی است که از کلمبو به مقصد جنگل های سینهاراجا سریلانکا سفر می کنند.
راهنمای سفر به کندی، مروارید درخشان سریلانکا
معبد غار دامبولا کندی: شاهکاری از هنر و معماری در سریلانکا
گونه های بومی در جنگل سینهاراجا
سری لانکا محل زندگی ۸۳۰ گونه بومی است، از جمله ۲۱۷ گونه درخت و گیاه پیچنده که در منطقه مرطوب ناحیه پست وجود دارند. از این تعداد، ۱۳۹ گونه (۶۴٪) در جنگل های سینهاراجا سریلانکاثبت شده اند که شامل ۱۶ گونه کمیاب است.
دامنه بومی بودن در بین پرندگان به ویژه بسیار بالاست و ۱۹ مورد از ۲۰ گونه ثبت شده در این منطقه بومی سریلانکا هستند. دامنه بومی بودن در میان پستانداران و پروانه ها نیز بیش از ۵۰٪ است. تعدادی از گونه های تهدید شده، به خطر افتاده و کمیاب در این منطقه وجود دارند که شامل پلنگ، فیل هندی، لنگور صورت ارغوانی بومی، کبوتر چوبی سریلانکا، گوئیدی هندی صورت سبز، سارسری سفید سریلانکا و موجودات دیگر است.
در سفر به جنگل های سینهاراجا سریلانکا، میتوانید نزدیک به مورد۲۱ از ۳۳ گونه پرنده بومی را ببینید، اگرچه تعداد واقعی پرنده های بومی ثبت شده در سینهاراجا بیشتر است. جاده های قدیمی برای جنگل گردی بهترین دسترسی را برای دیدن پرنده ها در سینهاراجا فراهم می کنند.
اقلیم جنگل های بارانی سینهاراجا
اقلیم جنگل های سینهاراجا سریلانکا بارانی است و دارای دمای سالانه با میانگین تقریبی ۲۳.۶ درجه سانتیگراد است. این جنگل ها هر سال بیش از ۲۵۰۰ میلی متر باران دریافت می کنند. بارش ها به خوبی توزیع شده‌ا و در دو فصل بارندگی غالباً در ماه های مه تا ژوئیه و اکتبر تا دسامبر رخ می دهند. در طول سال هیچ دوره خشکی در جنگل های سینهاراجا سریلانکا وجود ندارد.
توپوگرافی جنگل های سینهاراجا سریلانکا
ارتفاعات منطقه حفاظت شده سینهاراجا در محدوده ۲۰۰ تا ۱۳۰۰ متر قرار دارد. توپوگرافی جنگل های سینهاراجا سریلانکا شامل یک سری بلندی و دره است که در قسمت شمال غربی منطقه حفاظت شده در جهت شرق – غرب قرار می گیرند. در سایر قسمت های منطقه حفاظت شده، بلندی ها و دره ها در جهت شمال غربی – جنوب شرقی قرار دارند.
قله هینیپیتیگالا با ارتفاع تقریبی ۱۱۵۰ متر بلندترین قله منطقه است. بلندی های مهم دیگر در جنگل های سینهاراجا سریلانکا به ارتفاع ۵۵۰-۸۰۰ متر می رسند.
زندگی گیاهی در جنگل های سینهاراجا سریلانکا
گیاهان سینهاراجا را می توان با پوشش جنگلی مرطوب استوایی توصیف کرد. برخی ویژگی های مشخص جنگل های سینهاراجا سریلانکا شامل بلندی درختان، راستی تنه آن ها، فراوانی و تنوع گون ه‌ها است. ارتفاع متوسط درختان بین ۳۵ تا ۴۰ متر متغیر است. برخی از درختان به ارتفاع ۵۰ متر هم می‌ر سند.. تنوع بالای گونه های جنگل سینهاراجا باعث می شود تا تشخیص دادن الگوهای اکولوژیکی دشوار شود. گیاهان سینهاراجا گونه های جنگل هموار مرطوب با درجه بالایی از وابستگی به محیط زندگی هستند. در واقع، برخی از خانواده ها مانند دیپتروکارپاسه (Dipterocarpaceae) دارای وابستگی بیش از ۹۰٪ به منطقه زیستی سریلانکا هستند.
حیات وحش جنگل بارانی سینهاراجا
مطالعات اولیه درباره جانوران جنگل های سینهاراجا سریلانکانشان داده است که در بین پروانه ها، ماهی ها، دوزیستان، خزندگان، پرندگان و پستانداران درجه بالایی از وابستگی به منطقه زیستی وجود دارد. در واقع، ۹۵٪ از پرندگان وابسته به سریلانکا در سینهاراجا ثبت شده اند. وابستگی به منطقه زیستی در میان پستانداران و پروانه ها نیز بیش از ۵۰٪ است.
یکی از گونه های شایع گوزن گونه سمبو است. گوزن موشی و گوزن آبکوچک نیز در داخل محدوده حفاظتی یافت می شوند. یکی از جاذبه های دیدنی جنگل های سینهاراجا سریلانکا، حضور دسته های مختلط از پرندگانی است که به دنبال غذا می گردند. در واقع این یک پدیده رایج در جنگل های بارانی است.
مردمان ساکن در جنگل های سینهاراجا
سینهاراجا، جنگلی در جنوب غربی سری لانکا است که به همراه ۲۲ روستا با جمعیتی تقریباً ۵۰۰۰ نفر احاطه شده است. تنها دو روستا، واروکاندنیا و کولونتوتوا، در داخل سریلانکا قرار دارند. تاریخ طولانی اقامت انسان در و اطراف جنگل های سینهاراجا سریلانکا، در واقع مشکل مدیریت و حفظ جنگل را تشدید می کند.
بیشتر آثار اقامت های باستانی در امتداد مرز جنوبی سریلانکا قرار دارند و تعداد کمی در سمت شمال غربی وجود دارند. مسیرهای پیاده روی باستانی بسیاری در حاشیه این منطقه وجود دارند، در حالی که سه راه پیاده روی در دل جنگل قرار دارند. ساختار خانواده در این منطقه شامل خانواده های گسترده با والدین، فرزندان و پدربزرگان و مادربزرگان است که با هم زندگی می کنند.
خانه ها مساحت کوچکی دارند و معمولاً حدود ۲۵ متر مربع هستند و از چوب و گل ساخته شده اند. غذای اصلی روستاییان برنج است و محصولاتی مانند سیب زمینی شیرین، نارگیل و خرما که در باغچه های خانگی کاشته می شوند، به عنوان جایگزین برای برنج استفاده می شوند. گیاهان معمولاً در باغچه های خانگی شامل بتل (Piper betel) و فلفل سیاه هستند. درختان میوه مانند پاپایا و موز نیز کاشته می شوند.
یک منبع دیگر درآمد دیگر برای ساکنان اطراف جنگل های سینهاراجا سریلانکا تولیدسبد و قالیچه است. روستاییان همچنین محصولات دیگری از گیاهان مانند دارچین و صمغ هم استخراج می‌کنند. اگرچه مطالعات اخیر نشان می دهد که روستاییان به عنوان منبع اصلی درآمدشان به جنگل های سینهاراجا سریلانکا وابسته نیستند، اما واقعیت این است که برای روستاییان، جنگل یک انبار ثروت قابل دسترس برای بهره برداری است.
بیشتر مردمی که در این منطقه زندگی می کنند، فقیر هستند و اغلب خانواده های بزرگی دارند. سطح آموزش آنه ا پایین است. علاوه بر این، فرصت های شغلی مانند واحدهای صنعتی در این منطقه بسیار محدود است. بنابراین، به جنگل به عنوان یک منبع معیشتی نگاه می کنند.
دیدنی های جنگل سینهاراجا
جنگل سینهاراجا، یکی از جاذبه های طبیعی فراموش نشدنی، با زیبایی های خاص خود در قلب طبیعت قرار دارد. این جنگل که در منطقه ای دست نخورده و آرام قرار گرفته، به عنوان محلی برای آرامش و لذت بردن از طبیعت در میان گردشگران محلی و بین المللی شناخته شده است.
با غارهای برجسته و قله های بلند، این جنگل فرصتی عالی برای کاوش و تجربه ماجراجویی های فراموش نشدنی را به بازدیدکنندگان ارائه می دهد. همچنین با تنوع گوناگون گیاهان و جانوران، جنگل سینهاراجا به عنوان یک پناهگاه طبیعتی مستحکم، به بازدیدکنندگان خود تجربه ای منحصر به فرد از زیبایی های بی مانند طبیعت را هدیه می دهد.
غار سنکاندا – The Senkanda Cave
یک روحانی به نام سنکاندا در این غار صخره ای زندگی می کرده است. روزی یک نفر روستایی در این جنگل گم شد. روحانی با این روستایی بیچاره آشنا شد و به او اجازه داد شب را در غار او بگذراند. مرد روستایی اتفاقات شگفت انگیزی را در جنگل مشاهده کرد. روستایی اطلاعات بیشتری در مورد جنگل از روحانی دریافت کرد و این اطلاعات را به پادشاه ویکراماباهو که در آن زمان پادشاهی خود را در گامپولا بنا کرده بود، گزارش کرد. پس از آن شهر او توسط دشمن مورد تهاجم قرار گرفت و پادشاه فرار کرد و در آن غار صخره ای پناه گرفت. پس ار آن پادشاه، سلطنت خودش را در این جنگل بنا کرد.
کودیماله – Kodimale
کودیماله بلندترین قله میان قله های کوچک دیگری است که در داخل جنگل های سینهاراجا سریلانکا قرار دارند. این اعتقاد وجود دارد که پرچم ملی و پرچم های مذهبی در این قله در زمان باستان برافراشته شده اند. ارتفاع این قله حدود ۲۴۵ متر از سطح دریا است.
پوس ولا – Pus Wela
در نزدیکی کودیماله یک گیاه بالارونده غول پیکر ۲۰۰ تا ۳۰۰ ساله به نام “پوس ولا” (Entada pusaetha) وجود دارد. این گیاه تزیینی، زیبایی طبیعی و ارزش جنگل را افزایش می دهد.
مسیر عشاق – Lovers’ Walk
این راه باریک در اطراف حوض شاهانه از طریق درختان بلند و سایه بان دارد هدایت می شود. جوانان و گردگشران زیادی به این نقطه از جنگل می آیند تا از زیبایی آرامش بخش آن لذت ببرند. هوای خنک و سایه بان ها کنار برکه زیر سقف گسترده درختان، اینجا در جنگل های سینهاراجا سریلانکا خلقتی شگفت‌انگیز از طبیعت را رقم زده است.
برکه – The Pond
ملکه و سایر اعضای خانواده سلطنتی در دوران پادشاهی از این برکه برای ورزش های آبی استفاده می کردند. مردم باور دارند که یک قاب طلا، که حاوی اشیاء گرانب های پادشاه می باشد، در ته این برکه در جنگل های سینهاراجا سریلانکا پنهان شده است. همچنین باور دارند که یک بار در سال، این قاب به سطح برکه آمده و سپس ناپدید می شود. طبق داستان های مردمی، افرادی که در چندین موقعیت تلاش کرده اند تا این قاب را بردارند، غرق شده اند. بسیاری باور دارند که یک تونل از مرکز دریاچه کندی به این برکه وجود دارد.
صندلی مرمر -The Marble Seat
در داخل جنگل یک صخره مرمر صاف وجود داشت. این صخره به عنوان محل استراحت خانواده سلطنتی که برای لذت بردن از زیبایی طبیعت به جنگل می رفتند، استفاده می شد. اخیراً این صخره از آنجا حذف شده و در داخل سری دالادا سیلوان (Sri Dalada Sylvan) به عنوان محل قرار دادن گل ها نگهداری می شود.
مسیرهای پیاده روی در جنگل
دو مسیر اصلی پیاده روی و طبیعت گردی در جنگل بارانی سینهاراجا به قله مولاولا و قله سینهاگالا منتج می شوند. هر دو این مسیرها از مرکز حفاظت کوداوا (KCC) آغاز شده و به یک اندازه لذت بخش و دیدنی هستند. جنگل های سینهاراجا سریلانکا با درختان بلند و فراوان که به صورت نزدیک به هم رشد کرده اند، سرشار از سرسبزی و زیبایی است. مسیرهای پر پیچ و خم این گردش ها را جذاب تر می کنند. رودخانه های کوچک با آب شفاف و خنک در طول مسیرها جاری هستند که محل زندگی ماهیان و خرچنگ های متنوعی هستند. همچنین گونه های مختلفی از پرندگان در تنگه های جنگل دیده می شوند.
تاریخچه منطقه حفاظت شده سینهاراجا
- ۱۸۷۵: بیشتر منطقه تحت قوانین زمین های بی استفاده به عنوان ناحیه حفاظت شده جنگل سینهاراجا-ماکالانا اعلام شد. بخش دیگری از آن در اوایل قرن بیستم به عنوان ناحیه حفاظت شده جنگلی پیشنهاد شد.
- ۱۹۲۶: ناحیه حفاظت شده جنگل سینهاراجا با مساحت ۹٬۲۰۳ هکتار برای حفاظت منابع آبی تعیین شد.
- ۱۹۷۸: جنگل های سینهاراجا سریلانکا به عنوان یک منطقه حفاظتی بیوسفر یونسکو اعلام شد.
- ۱۹۸۸ : جنگل های سینهاراجا سریلانکا به عنوان یک میراث جهانی ثبت شد.
- ۱۹۹۲: مسئولان کشوری ناحیه حفاظت شده ملی سینهاراجا را به وجود آوردند.
کلام آخر
جنگل بارانی سینهاراجا (یکی از میراث جهانی یونسکو)، آخرین بخش باقیمانده یا قابلیت زیست از جنگل بارانی مرطوب در ناحیه ساحلی جنوب غربی کشور سریلانکا است. جنگل های سینهاراجا سریلانکا از سه طرف به وسیله رودخانه ها محدود شده است. در شمال، سینهاراجا به وسیله رود ناپولا دولا و گینگان کوسکولانا محدود می شود. در جنوب و جنوب غرب، رودهای ماها دولا و گین گانگا قرار دارند. در غرب، رودهای کالوکانداوا الا و رود کوداوا گانگا واقع شده اند. در شرق سینهاراجا، در نزدیکی مزرعه چای بِورلی و کوه دنوا، یک مسیر پیاده روی باستانی وجود دارد.