جشن روز جمجمه در بولیوی یکی از جشن های عجیب و غریبی است که در این کشور و در تاریخ ۸ نوامبر برگزار می شود. شاید نام این جشن برای شما بحث برانگیز و عجیب باشد و دقیقا هم حق با شماست اما به هر حال واقعیت امر این است که چنین جشن و آیینی عجیب و غریب است که امروزه تبدیل به یکی از جاذبه های فرهنگی کشور بولیوی شده است. اگر می خواهید با این فلسفه ی جشن روز جمجمه در بولیوی آشنا شوید در ادامه با ما در الی گشت همراه باشید.
مطالب مرتبط: کشف قبرهای ۵۰۰ ساله در بولیوی ۱۰ جاذبه معروف سوکره در بولیوی سالار د یونی در بولیوی، بزرگ ترین صحرای نمک جهان
در جشن روز جمجمه در بولیوی که همانطور که گفتیم هر ساله در تاریخ ۸ نوامبر برگزار می شود، مردم بولیوی در طی جشن و آیینی جمجمه ی عزیزان از دنیا رفته ی خودشان را تزئین می کنند و در طی مراسمی آیینی آن ها را در نزدیکی گورستان مرکزی شهر لاپاز می برند! شاید برایتان پیش آمده باشد که اصلا فلسفه ی این کار چیست و برای چه این مراسم عجیب و غریب برگزار می شود؟ اگر با ما همراه باشید به جواب تمامی سوالاتتان دست خواهید یافت.
بولیوی از آن دسته کشورهایی در جهان است با این که دارای ثروت های طبیعی بسیاری است اما تا به حال نتوانسته است تا از ثروتی که دارد استفاده ی درست و به جا را ببرد. به هر حال مردم بولیوی از جمله مردمانی در سراسر جهان هستند که هر طور که بوده بر اعتقادات و ودیعه های اجدادشان ایستاده و مقاومت کرده اند و امروزه روز که در سال ۲۰۱۹ میلادی هستیم این روسوم را همچون صدها سال پیش که اجدادشان به جای می آورده اند، انجام می دهند. یکی از همین روسوم، جشن روز جمجمه در بولیوی است.
باور کنید که مردم محلی و بومی در کشور بولیوی جشنی دارند که در آن کاری می کنند تا جایی که می شود به مردگان خوش بگذرد! در روز ۸ نوامبر بر طبق یک سنت قدیمی، مردم بولیوی جمجمه ی عزیزان از دست رفته ی خود را به شکلی بسیار زیبا تزئین می کنند و برای آن ها مهمانی بزرگ ترتیب می دهند.
مردم بولیوی معمولا جمجمه ی عزیزان خود را با برگ گل رز، برگ گیاه کوکا، انواع سیگارهای مورد علاقه ی افراد درگذشته، انواع کلاه های پشمی و آفتابی، انواع عینک های آفتابی و بسیاری از موارد دیگر تزئین می کنند. مردم در این جشن جمجمه ها را درون جعبه های مقوایی یا چوبی می گذارند و به مکانی در نزدیک گورستان شهر لاپازا می برند.
در این مراسم نوازنده ها برای مردم و جمجمه های همراهشان می نوازند و مردم را با نواختن آهنگ های شاد محلی در این جشن با جمجمه ی مردگانشان همراهی می کنند. البته درباره ی نواختن آهنگ ها باید این نکته را بدانید که این آهنگ ها صرفا برای مردم نواخته نمی شوند بلکه برای این در فضای این جشن به گوش می رسند که در واقع جمجمه ها و مردگان را در جسن روز جمجمه ی بولیوی شاد و خوشحال کنند.
بولیویایی ها معتقدند که با این کار، مرده هایشان برای آن ها طلب مغفرت و بخشش می کنند و همین برایشان خوش یمنی و خوش شانسی می آورد. در واقع آن ها بر این باورند که مرگ نمی توانید بین آن ها و عزیزانشان فاصله بیاندازد و آن ها می توانند به این صورت تا ابد با مردگانشان زندگی کنند. مردم بولیوی اعتقاد دارند که با این کار مردگانشان همیشه با آن ها زندگی می کنند و آن ها را از بدشانسی و اتفاقات بد دور نگه می دارند. اما به نظرتان ریشه و فلسفه ی جشن روز جمجمه در بولیوی در بین مردم این کشور به نظرتان از کجا به وجود آمده است؟
در بین مردم شهر لاپاز که این مراسم در آن انجام می شود، اعتقادات جالبی وجود دارد! مردم این شهر در واقع بر این باور هستنند که هر فردی که از این دنیا می رود، ۷ روح دارد که بعد از مرگ تنها ۶ تا از این روح ها از وجود او خارج می شود و یکی از این روح ها در جمجمه ی آن فرد باقی می ماند! به همین دلیل آن ها معتقد هستند که هر فردی پس از مرگش، تنها جمجمه اش به واسطه ی وجود همان روح زنده است و به همین دلیل باید آن را پاس داشت.
شاید این رسم برای خیلی از مردم در سراسر جهان عجیب و غیر قابل فهم باشد اما بر اساس همین رسم عجیب و البته بسیار مقدس مردم بولیوی از جمله شهر لاپاز، مردم بسیار با دقت از جمجمه ی عزیزان از دست رفته ی خود در خانه آن ها را نگهداری می کنند و وجود آن ها در خانه شان را نشان برکت و خوش شانسی خود و خانوادی خود می دانند.
مردم آن قدر در زمینه ی نگهداری از این جمجمه ها حساس هستند که کوچک ترین بی احترامی، شکستن و یا هر مشکلی برای این جمجمه ها را نشانی از بخت و اقبال بد می دانند و تا مدت ها با آن درگیر هستند. مردم بولیوی درباره ی برگزاری این جشن نظرات مختلفی دارند. مثلا یکی از کسانی که سال پیش در این جشنواره شرکت کرده بود با اشاره به جمجمه ی پدرش درباره ی حضور در این جشن می گوید که: این جمجمه ی پدرم است که من هر سال او را با خودم به این مراسم می آورم.
این که جمجمه ی او همیشه با من و خانواده ی من است به من و هر کسی که با من است، حس امنیت را می دهد و این را به ما القا می کند که پدرم هنوز هم با ما زندگی می کند. او در ادامه می گوید که جشن روز جمجمه در بولیوی که در تاریخ ۸ نوامبر هر سال برگزار می شود در واقع جشن و آیین بسیار مهمی است و شرکت در این جشن مربوط به میزان ایمان هر فرد به زنده بودن و روح داشتن درگذشتگانش دارد . در انتها این زن باز هم تاکید می کند که می داند روح پدرش با آن هاست و برای آن ها برکت و شادی می آورد و باعث می شود تا آرزوهای او و خانواده اش برآورده شود.
درباره ی یک رسم عجیب و غریب به نام روز جمجمه در بولیوی خواندید اما به نظر می آید که بسیار به جا است تا درباره ی این کشور چیزی بیشتر از رسم عجیب و نامانوس جشن روز جمجمه در بولیوی را بدانید.
کشور بولیوی در مرکز آمریکای جنوبی قرار گرفته است و پایتخت آن طبق قانون اساسی، شهر سوکره است اما دولت این کشور در شهر لاپاز استقرار یافته است. این کشور ۱۰ میلیون نفر جمعیت دارد و زبان رسمیش، اسپانیایی، کچوآ و آیمارا است. بولیوی بیست و هشتمین کشور پهناور جهان و یکی از کشورهای در حال توسعه است.
دین رسمی مردم این کشور مسیحیت است. جالب است بدانید که در بولیوی ۳۷ زبان رسمی وجود دارد و مردم با این زبان ها با یکدیگر ارتباط می گیرند. این کشور از شمال و شرق با برزیل، از جنوب با آرژانتین و پاراگوئه و از غرب با شیلی و پرو همسایه است.
بیش از ۶۰ درصد جمعیت بولیوی را بومی های این کشور تشکیل داده اند و عمدتا از قبایل کچوا و آیمارا هستند. سویا مهم ترین محصول درآمدزا در کشور بولیوی به شمار می رود. بولیوی کشوری است که بیشترین منبع نمک را در جهان دارد. شعار رسمی مردمان بولیوی یک اصطلاح اسپانیایی به معنای اتحاد، قدرت است؛ می باشد.
کشور بولیوی بزرگ ترین پناهگاه پروانه های جهان را دارد. بازدید از این پناهگاه برای بسیاری از گردشگران همانند قدم زدن در بهشتی پر از پروانه است. بولیویایی ها علاقه ی شدیدی به انواع ورزش ها و به خصوص فوتبال را دارند. در بولیوی زندانی وجود دارد که زندانیان آن می توانند با پرداخت اجاره، همراه با خانواده ی خود در آن زندگی کنند.
یکی دیگر از اعتقادات جیب مردم بولیوی این است که در خانه ها، شتر بی کوهان یا لاما نگه دارند زیرا اعتقاد داردند که این موجودات برایشان شانس می آورد. بالاتر اشاره کردیم که بولیوی کاملا کشوری است که از هر طرف در خشکی است. باید بگوییم که بولیوی کشوری نبود که از ابتدا در خشکی محصور شده بوده باشد. قسمتی از قلمروی این کشور در اقیانوس آرام پس از جنگ آرام در قرن ۱۹ توسط شیلی فتح شد.
. حدود ۶۰ درصد جنگل های آمازون در کشور برزیل قرار گرفته است. ۱۳ درصد از آن در خاک پرو، ۱۰ درصد آن در کشور کلمبیا و قسمتی از آن نیز در کشور ونزوئلا، اکوادور، بولیوی و سه کشور دیگر قرار گرفته است. گفته می‌شود ۵۰۰ سال پیش در یکی از قدیمی ترین معادن نقره ی کشور بولیوی ۸ میلیون نفر زندگی می کرده اند.
این معدن به کوهی که انسان می خورد شهرت پیدا کرده است و هنوز هم با بیل و کلنگ از آن نقره استخراج می کنند! به عنوان آخرین نکته ای که از کشور بولیوی برای شما در این مطلب می گذاریم نیز باید بگوییم که نام بولیوی از اسم یک افسر نظامی به نام سیمون بولیوار گرفته شده است که کلمبیا، ونزوئلا، اکوادور، پرو، پاناما و بولیوی را به استقلال رسانده است.