در دنیا جاهای اسرارآمیز و ترسناک بسیاری وجود دارد که هرکدام داستانی دارند. حتی از بسیاری از این مکان‌ها در فیلم‌ها و سریال‌ها استفاده شده. اما آیا می‌دانستید یکی از این مکان‌های وحشتناک جزیره رامری در میانمار است؟ اگر دوست دارید بدانید چرا نام این جزیره میان وحشتناک‌ترین جاهای دنیاست در این مقاله با الی گشت همراه باشید.
بهترین قیمت‌ها برای بهترین مقاصد! رزرو تور مسافرتی با الی گشت.
جزیره رامری درست در سواحل ایالت راخین در میانمار واقع شده و سواحل سفید و نخل‌های زیبای آن همچون هر جزیره‌ای مانند قطعه‌ای از بهشت به نظر می‌رسند. با این وجود این جزیره در کتاب‌های تاریخ از جایگاه ترسناکی برخوردار است.
این سابقه از گزارش‌های شاهدان عینی از یک قتل‌عام در طول جنگ جهانی دوم ناشی می‌شود. طبق مصاحبه‌های تاریخی، بین ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ سرباز ژاپنی در حال عقب نشینی در طول جنگ جهانی دوم در جزیره رامری هنگام ورود به مرداب‌ها و جنگل‌هایی که این جزیره را احاطه کرده‌اند، توسط تمساح‌های آب شور بلعیده شدهاند. تنها حدود ۲۰ نفر از این افراد از حمله تمساح‌ها در امان ماندند و به دست نیروهای دشمن دستگیر شدند. بازماندگان بلافاصله شروع به نقل داستان هیولاهای خزنده و فریادهای وحشتناک همرزم‌های خود و مرگ دردناک آنها کردند. جالب است بدانید نام جزیره رامری به دلیل بزرگ‌ترین فاجعه‌ای که به دست حیوانات بر سر انسان‌ها آمده، در کتاب رکوردهای جهانی گینس ثبت شده.
در اوایل سال ۱۹۴۵ میلادی در طول جنگ جهانی دوم در اقیانوس آرام، نیروهای متفقین ۱۰۰۰ سرباز ژاپنی را در باتلاق حرا در سواحل برمه (میانمار کنونی) به دام انداختند. تنها ۲۰ سرباز ژاپنی در این واقعه زنده ماندند. بر اساس گزارش‌ها، بقیه توسط انبوهی از تمساح‌های آب شور ماقبل تاریخ در جزیره رامری زنده زنده خورده شدهاند. به گفته یکی از فرماندهان متفقین: «آن شب وحشتناک‌ترین شبی بود که هر یک از اعضای خدمه پرتاب موتور تا به حال تجربه کرده بودند. شلیک‌های پراکنده در باتلاق سیاه به همراه فریاد سربازهای مجروح که در آرواره‌های خزندگان عظیم‌الجثه له می‌شدند و چرخش کروکدیل‌هایی که انگار از جهنم آمده بودند، اتفاقی است که به ندرت در دنیا می‌افتد. سحرگاه کرکس‌ها رسیدند تا آنچه را که تمساح‌ها به جا گذاشته بودند بخورند. از حدود یک هزار سرباز ژاپنی که وارد باتلاق‌های جزیره رامری شدند، تنها حدود بیست نفر زنده پیدا شدند.»
این رویداد وحشتناک به عنوان کشتار کروکدیل جزیره رامری شناخته می‌شود و در سال ۱۹۶۸ کتاب رکوردهای جهانی گینس به آن رکورد «بیشترین تلفات انسانی در حمله کروکدیل» با حدود ۹۰۰ کشته را اختصاص داد. اما در دهه‌های اخیر، مورخان و هرپتولوژیست‌ها در مورد این داستان وحشتناک دچار تردید شدهاند. با وجود این که واضح است که تعداد زیادی از سربازان ژاپنی در نبرد برای جزیره رامری جان باخته‌اند. اما در گزارش‌های رسمی ارتش (اعم از بریتانیایی یا ژاپنی) هیچ اشاره‌ای به «قتل عام تمساح‌ها» نشده و کروکدیل‌های آب شور در این مورد مقصر شناخته نشده‌اند. پس این داستان آخرالزمانی از کجا آمده و چگونه تا این حد گسترش یافته؟
متن وحشتناکی که در بالا نقل شد توسط بروس است. رایت، یک فرمانده ستوان سلطنتی کانادایی نوشته شده که به اختراع ایده‌ی «واحد قورباغه بازان»، سربازان غواصی که می‌توانند از روی آب جاسوسی دشمن را بکنند، مشهور است. در سال ۱۹۴۵، رایت در حمله مشترک بریتانیا و هند به جزیره رامری شرکت کرد. متفقین امیدوار بودند که بتوانند این جزیره را از ژاپنی ها بگیرند و به عنوان یک فرودگاه استراتژیک از آن استفاده کنند. کار رایت به عنوان رهبر واحد خود، انجام عملیات شناسایی بود، اما او همچنین ساعت‌ها را صرف مستندسازی زندگی محلی دریایی، که شامل زیست کوسه‌ها و اختاپوس‌ها می‌شد، کرد. پس از جنگ، رایت زیست شناس و نویسنده معتبر حیات وحش شد.
ممکن است طبیعت شناس بودن رایت به گسترش ماجرای کشتار تمساح‌ها در تصورات عمومی کمک کرده باشد. او در کتاب سال ۱۹۶۲ خود با عنوان «طرح‌های حیات وحش: نزدیک و دور» در یک پاراگراف شرح خود را از تمساح‌های قاتل نوشت. اما پس از آن این داستان توسط دانشمند دیگری به نام راجر کاراس، حافظ محیط زیست، دوباره نقل شد. کاراس در کتاب خود به نام «خطرناک برای انسان» در سال ۱۹۶۴، حادثه جزیره رامری را «یکی از عمدی‌ترین و عمده‌ترین حملات حیوانات بزرگ به انسان» خواند. کاراس اعتراف می‌کند که “اگر داستان از منبعی غیر از بروس رایت می‌آمد، وسوسه می‌شدم که آن را رد کنم. بروس رایت، یک طبیعت‌شناس حرفه‌ای بسیار آموزش دیده، در رامری بود.
مشکل این است که با وجود این که رایت از نظر فنی در جزیره رامری بود، اما او در میان شاهدانی نبود که ادعا می‌کردند صدای گریه‌های ژاپنی‌ها را هنگامی شنیده‌اند که کروکدیل‌های غول‌پیکر آنها را مورد ضرب و شتم قرار می‌دادند. رایت در واقع بر اساس بازخوانی بعدی داستان در خاطراتش «مردان قورباغه برمه»، این داستان را از رفقای بریتانیایی خدمه قایق در حال گشت زنی در جزیره شنیده است. اگر متن را از نزدیک بخوانید، می‌بینید که رایت هرگز نگفته که شخصاً شاهد این کشتار بوده است. رایت با استفاده از راوی سوم شخص نوشته: “آن شب وحشتناک‌ترین شبی بود که هر یک از اعضای خدمه پرتاب موتور تابه‌حال تجربه کرده بودند.” اما دقیقاً به دلیل شهرت رایت به عنوان یک ناظر دقیق دنیای طبیعی است که روایت دست دوم او به عنوان واقعیت پذیرفته شد.
با الی گشت، رزرو هتل آسان‌تر از همیشه است.
بله، کروکدیل آب شور (Crocodylus porosus) که همچنین به عنوان تمساح دهانه رودخانه شناخته می‌شود، یکی از دو گونه کروکدیل است که “به طور منظم انسان‌ها را شکار می‌کند.” تمساح‌های آب شور می‌توانند به طول ۲۳ فوت (۷ متر) و وزن بیش از یک تن (۰.۹ متریک تن) رشد کنند و برخلاف تمساح‌های کوچک‌تر، کروکدیل‌های آب شور به شدت از قلمروی خود دفاع می‌کنند و گاه و بی‌گاه انسان‌ها را می‌خورند! هر ساله ده‌ها نفر توسط کروکدیل‌های آب شور کشته می‌شوند. به عنوان مثال دختر ۸ساله نگون بختی در سال ۲۰۲۱ در اندونزی در مقابل چشمان دوستانش مورد حمله قرار گرفت و خورده شد.
در سال ۲۰۱۵، در مجموع ۱۸۰ حمله کروکدیل در جنوب شرقی آسیا، سواحل هند و اقیانوسیه – مناطقی که کروکدیل های آب شور زندگی می‌کنند – رخ داد که ۷۹ مورد از آنها کشنده بود. با توجه به اینکه سالانه کمتر از ۱۰۰ نفر در سراسر آسیای جنوب شرقی و اقیانوسیه توسط کروکدیل‌های آب شور کشته می‌شوند، چه‌قدر محتمل است که ۹۰۰ سرباز ژاپنی در عرض یک شب توسط تمساح‌های درنده در یک جزیره کوچک یعنی جزیره رامری زنده‌زنده خورده شوند؟
فرانک مک‌لین، مورخ، در کتاب خود در مورد نبرد برمه، به این نتیجه رسید که قتل عام تمساح‌ها در جزیره رامری «به تمام قوانین قابل تأیید تاریخی توهین می‌کند» و همچنین منطق زیست‌محیطی را به چالش می‌کشد. مک‌لین می‌پرسد: اگر هزاران تمساح در قتل‌عام دخیل بوده‌اند (طبق این روایت در آووکادو) چگونه این هیولاهای غارتگر قبلاً زنده مانده‌اند و چگونه بعداً توانسته‌اند زنده بمانند؟
اگر ۹۰۰ سرباز ژاپنی طبق گزارش رایت توسط کروکودیل‌ها در جزیره رامری بلعیده نشده‌اند، پس چگونه مرد‌ه‌اند؟ برای شروع باید بدانید ژاپنی‌ها ۹۰۰ سرباز را در جزیره رامری از دست ندادند. بر اساس دو تحقیق – یکی توسط نشریه نشنال جئوگرافیک و دیگری توسط استیون پلات، هرپتولوژیست – تقریباً ۵۰۰ نفر از ۱۰۰۰ سرباز اصلی ژاپنی توانستند زنده از باتلاق های حرا فرار کنند. این اطلاعات در آرشیو نظامی ژاپن یافت شد. (توجه داشته باشید که این نبرد به مدت بیشتر از یک ماه اتفاق افتاد و یک رویداد یک شبه نبود.) با این وجود بر این اساس هم هنوز ۵۰۰ سرباز ژاپنی در رامری کشته شدهاند اما تعداد بسیار کمی از آنها، در صورت وجود، قربانی کروکدیل‌ها شدهاند.
به گفته روستاییان محلی برمه که در طول نبرد جزیره رامری زنده بودند. از جمله برخی از آنها که توسط ارتش ژاپن ملزم به خدمت سربازی اجباری شده بودند، بیشتر تلفات ژاپنی‌ها در باتلاق به دلیل کم آبی و بیماری ناشی از قرار گرفتن در معرض کمبود غذا و نبود آب تمیز بود. پس تکلیف آن صداهای هولناکی که طبق گزارش‌ها گشت‌های قایق بریتانیایی در آن شب سرنوشت‌ساز فوریه ۱۹۴۵ شنیده‌اند، چه می‌شود؟ ممکن است برای آن هم پاسخی وجود داشته باشد. بر اساس سوابق نظامی بریتانیا که توسط تحقیقات نشنال جئوگرافیک به آنها دسترسی پیدا کرد، در ساعات اولیه ۱۸ فوریه ۱۹۴۵، متفقین متوجه “تلاش ناامیدانه” صدها سرباز ژاپنی برای عبور از کانالی که جزیره رامری را از سرزمین اصلی برمه جدا می‌کند، شدند.
در گزارش رسمی بریتانیا (طبق نشریه نشنال جئوگرافیک) آمده: «به جز چند شناگر، تردید وجود دارد که شناگرانی از به هنگام عبور از کانال جان سالم به در برده باشند». تخمین زده می‌شود که حداقل ۱۰۰ ژاپنی در آن شب در جزیره رامری کشته یا غرق شدهاند. بر اساس این تخمین‌ها ۲۰۰ نفر در این شب در ۴۰ قایق غرق شده و کشته شدهاند. احتمالاً ۵۰ ژاپنی دیگر در حرا به دلیل قرار گرفتن در اثر کمبود آب و غذا جان خود را از دست داده‌اند و ۱۴ نفر هم اسیر شدهاند. به احتمال زیاد این ماجرای قتل عام واقعی جزیره رامری است، کشتاری که توسط انسان‌ها در یک جنگ وحشتناک صورت گرفت و نه توسط شکارچیان تشنه به خون یعنی کروکدیل‌ها.
اگرچه اکثریت قریب به اتفاق تلفات ژاپنی در جزیره رامری به دلایل متعارف بوده است اما داستان تمساح‌ها هم کاملاً بی‌اعتبار نیست. هنگامی که تیم استیون پلات با روستاییان محلی مصاحبه کرد، آنها گفتند که ۱۰ تا ۱۵ سرباز ژاپنی ممکن است توسط تمساح‌ها مورد حمله قرار گرفته و کشته شده باشند. سربازهایی که می‌خواستند برای عبور در کانال شنا کنند. یکی دیگر از فرماندهان متفقین گزارش داده که سربازان ژاپنی فراری هنگام تلاش برای رسیدن به سرزمین اصلی قربانی گشت‌های دریایی و کوسه‌ها شدند. بنابراین، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد حداقل تعدادی از سربازان توسط شکارچیان بزرگی که در آب کمین کرده بودند، کشته شدهاند.
جالب است بدانید صبح روز بعد از اینکه نیروهای متفقین صدها سرباز ژاپنی را که در حال فرار بودند، سرنگون کردند، ارتش بریتانیا متوجه ورود برخی از شکارچیان فرصت طلب برای تغذیه از مردگان شد. گزارش رسمی بریتانیا می‌گوید: «روز بعد از نبرد جزیره رامری صحنه‌ای ترسناک به نمایش گذاشته شد تا بر وحشت ماجرا بیفزاید». به این معنی که کروکدیل‌هایی که قبلاً به ندرت دیده می‌شدند به تعداد فزاینده‌ای در بانک‌های کانال ظاهر شدند و همگان را به وحشت انداختند.
در این مقاله از الی گشت به معرفی یکی از وحشتناک‌ترین جزیره‌های دنیا یعنی جزیره رامری در میانمار پرداختیم. جزیره‌ای که به ماجرای قتل عام سربازان ژاپنی در طول جنگ جهانی دوم به دست کروکدیل‌های مهیب در دنیا معروف است. با وجود این که امروزه می‌دانیم تمام این کشتار را نمی‌توان به این خزندگان کشنده نسبت داد اما همچنان می‌توان این جزیره را زیستگاه این حیوانات قاتل دانست و از آن ترسید!
جزیره رامری در سواحل ایالت راخین در میانمار واقع شده است.
این جزیره به ماجرای قتل عام سربازان ژاپنی در طول جنگ جهانی دوم به دست کروکودیل‌های مهیب در دنیا معروف است.
بله، کروکدیل آب شور (Crocodylus porosus) که همچنین به عنوان تمساح دهانه رودخانه شناخته می‌شود، یکی از دو گونه کروکدیل است که “به طور منظم انسان‌ها را شکار می‌کند.
مطالب مرتبط : تیچینو | دروازه ای به بهشت سوئیس راز های پنهان جزیره هاشیما در ژاپن موزه جنایی جک ریپر انگلستان | بدنام ترین جنایتکار بریتانیا