باورتان می شود که زمین ۷۱۶ سال پیش این شکلی بوده است؟!

اگر تا به حال این تصور را داشته اید که کره ی زمین ازاول دارای آسمانی آبی و خشکی های سر سبز بوده است باید به شما بگوییم که سخت در اشتباه هستید! کره ی زمین جایی بوده است که بسیار از این چیزی که میبینیم متفاوت تر بوده است و این تفاوت تا جایی بوده است که فکر نمی کنم که زندگی کردن در آن برای انسان های امروزی کار راحتی بتواند باشد. گرچه اصلا تصور این که در آن زمان انسانی هم بوده است که در آن شرایط زندگی کند کمی سخت و دور از تصور است گرچه همنیطور هم هست. در ادامه با ما در الی گشت همراه باشید تا به اتفاق یکدیگر بخوانیم که کره ی زمین دارای چه خصوصیاتی بوده است و به صورت کلی، تغییرات کره ی زمین چه بوده است.

فکر می کنم که کمتر کسی باشد که درباره ی عصر یخبندان اطلاعاتی هر چند کم و سطحی نداشته باشد. این که در دوره ای زمین در خوابی سرد و برفی به سر می برده است، چیزی است که همه ی ما تا به حدودی از آن می دانیم. یافته های جدید دانشمندان نشان می ‌دهد که در حدود ۷۱۶ میلیون سال گذشته زمین در اوج عصر یخبندان بوده است و آن‌ قدر با لایه‌ های ضخیم یخ پوشیده شده بوده است که بیشتر به یک گلوله ی برفی گرد شبیه بوده است.

در همین عصر بود که در محدوده ی خط استوا یخچال ‌های طبیعی تشکیل شد. دانشمندان با یافتن بقایای یخچال‌ های طبیعی در کشور کانادا این را که وسعت این سرما چقدر بوده است را ثابت کرده اند و فهمیده اند که گرم‌ ترین بخش ‌های زمین همچون قطب شمال و جنوب بسیار سرد بوده اند. با این حال همه ی دانشمندان بر سرد بودن تمام مناطق زمین توافق ندارند زیرا در ۷۱۶ میلیون سالی که برزمین گذشته است در هر شرایطی، آتش فشان ها فعال بوده اند. گدازه ‌های آتش فشان ها رد خود و خاکسترشان را بر روی برف ها جای می گذاشته اند.

با پایان عصر یخبندان، زمین وارد دوره ی هوازدگی شدید شیمیایی شد و به همین خاطر به صورت حدودی، به مدت ۱۰۰ هزار سال بر روی زمین، باران اسیدی بارید. باران اسیدی به قدری شدید بود که بسیاری از یخچال های تشکیل شده ی کره ی زمین را آب نمود.

البته آنقدرها هم که فکر می کنید این اتفاق بد و یا ناگوار نبود زیرا چرخه ای درست کرد که در طی آن، زندگی به کره ی زمین بازگشت. مواد مغذی به آسمان فرستاده شدند، اکوسیستم در اعماق اقیانوس به وجود آمد، اکسیژن به اتمسفر رفت و زندگی بر روی زمین ممکن شد.

اما این پایان ماجرا نبود زیرا، هوا پر از دی‌ اکسید کربن بود و باران اسیدی اقیانوس ‌ها را سمی کرده بود. واقعا در این زمان هیچ انسانی نمی توانسته بر روی کره ی زمین زندگی کند زیرا هیچ نشانه ی حیاتی بر روی کره ی زمین موجود نبوده است.

دانشمندان درباره ی زمین نظریات مختلف و گوناگونی داشته اند به طور مثال یکی از این نظرات این بوده است که در ۲ میلیارد سال پیش، زمین بویی شبیه به بوی تخم مرغ می داده است!

دلیل این بوی مشمئز کننده ای که بر روی کره ی زمین احساس می شده است این بوده است که اقیانوس‌ ها پر از باکتری ‌های گازداری بوده اند که از نمک تغذیه می ‌کردند. این باکتری‌ ها نمک را گرفته و هیدروژن سولفید آزاد می ‌کردند، در نتیجه گاز بد بویی را متصاعد می‌ کرد که به بوی تخم ‌مرغ گندیده شباهت داشت.

امروزه استعاره ی آسمان آبی واقعا به رنگ آن اشاره دارد اما باید این حقیقت را به شما بگوییم که آسمان همیشه هم آبی نبوده است. تصور می ‌شود که در ۴ میلیارد سال گذشته ی زمین اقیانوس‌ ها سبز، قاره‌ها سیاه بوده و آسمان ها نیز نارنجی رنگ بوده اند.

در آن زمان سیاره ی زمین به ‌کلی متفاوت بوده و رنگ ‌های امروزی را در آن نمی توانسته ایم ببینیم. رنگ سبز اقیانوس ها برای این بوده است که آهن در آب دریا حل می‌ شده و درنتیجه ی آن زنگ آهن تولید می‌ شده است.

قاره‌ ها همگی سیاه بودند و دلیلش این بوده که توسط گدازه‌ ها پوشیده شده بودند و هیچ گیاهی نبود تا آن‌ها را پنهان کند. و البته آسمان هم که نارنجی بود و دلیلش هم این بود که اکسیژن نداشته است.

ما در حال حاضر با اکسیژن زنده ایم و این در حالی است ‌که در ۴ میلیارد سال گذشته اکسیژنی وجود نداشته است و به‌جای آن آسمان پر از گاز متان بوده است. به این خاطر ‌که در نور خورشید گاز متان وجود دارد، آسمان هم به رنگ نارنجی دیده می شده است.

به ۵۰ میلیون سال گذشته که بازگردیم، خواهیم دید که قطب شمال و قطب جنوب جاهای متفاوتی بوده اند و در این مناطق زندگی جریان داشته است. در اوایل دوره ی ائوسن، آب‌ و هوای زمین گرم‌ تر بود. در آلاسکا درختان نخل و در سواحل گرینلند از اجداد کروکدیل ها یافت می ‌شده است.

شاید باورش برای شما سخت باشد اما حتی در شمالی‌ ترین نقاط زمین هم سرسبزی بود. دانشمندان می‌ گویند که در آن زمان اقیانوس منجمد شمالی یک برکه ی پهناور بوده است که زندگی در آن جریان داشته است. آب این برکه از علف ‌های هرز به‌ خصوص سرخسی سبز به نام آزولا پوشیده شده بود که در سراسر قطب شمال شکوفه می ‌داده است.

در این دوره، گرم ‌ترین ماه‌ های سال در قطب شمال، تنها ۲۰ درجه سلسیوس بودند. شمالی ‌ترین قسمت ‌های جهان پر از گونه‌ های لاک ‌پشت، تمساح، و اسب ‌های آبی اولیه بودند که تلاش می ‌کردند در زمستان ‌های سرد و خاموش هم زنده بمانند و به حیات خود ادامه دهند.