به منظور ایجاد بهترین شرایط برای یک خاک فقیر، حفاظت از منابع آبی و همچنین استفاده از زمین های کوهستانی، کشاورزی در تراس های شگفت انگیز توسط فرهنگ های مختلف در سراسر جهان گسترش یافته است. وجود نیروی کار بسیار باعث شد تا تراس ها بتوانند با حمایت از نیازهای گیاهی به رشد و پرورش محصولات کشاورزی، دام و طیور و … بپردازند. این تراس ها باعث شد تا از فرسایش خاک جلوگیری شده و همچنین باران و آب های روان را بتواند حفظ نمود در غیر این صورت این تپه های معلق بدون کاربرد باقی می ماندند. نه تنها این تراس ها امروزه به عنوان بخش ضروری برای مردم محلی تبدیل شده است بلکه از سوی دیگر به عنوان چشم اندازی زیبا و نقطه ای برای گردشگران به شمار می رود. در این مطلب می خواهیم زیباترین تراس های شگفت انگیز را برای شما تشریح نماییم پس با الی گشت همراه شوید.
مطالب مرتبط: تاثیرگذارترین خرابه های باستانی تمدن اینکاها ۵ مورد از شگفت انگیزترین ویرانه های تمدن اینکا در اکوادور سفر به شهر گمشده اینکایی‌ها+ ویدئو
تراس های برنج بالی به نوعی پراکنده بوده و فرهنگ استفاده از آن به حدود ۲ هزار سال پیش باز می گردد. این نواحی پلکانی به وسیله دست و یا توسط ابزارهای ابتدایی ساخته شده و توسط نسل های بعدی نگهداری شده است. در مرکز بالی و در شمال روستای تگالالانگ در منطقه اوبود (Ubud) مجموعه ای از این زمین های تراس شکل وجود داشته که بسیار مورد علاقه مسافران و عکاسان قرار می گیرد. در بالی برنج ها بر اساس یک نظم کلی به خوبی سازمان دهی می شوند. از سوی دیگر سوباک (subak) نیز مدیریت منابع آبی در این منطقه را بر اساس یک برنامه ریزی دقیق بر عهده دارد.
یکی دیگر از مزرعه های کشاورزی پویا چاکوکویرا می باشد که به عنوان کرادل طلایی شناخته می شود (Cradle of Gold) این تراس های شگفت انگیز در مرز کوزکو و آپوریماک قرار گرفته و در ارتفاع ۳۰۸۵ متری از سطح دریا واقع شده است. چاکوکویرا شامل پیکربندی راه پله ای بوده که از ۱۸۰ تراس ساخته شده است. از سوی دیگر چاکوکویرا در سبکی کاملا متفاوت از ماچوپیچو و در فضایی بسیار بزرگتر ساخته شده است. شما تنها می توانید به وسیله پیاده روی و یا به کمک اسب به این منطقه دسترسی داشته باشید بنابراین بازدید از آن بسیار کمتر از ماچوپیچو می باشد. بدون استفاده از وسایل چرخی سفر به این منطقه از کاچورا (Cachora) در حدود چهار روز زمان خواهد برد.
سالینراس دماراس یا بلوک های نمکی اینکاها برای قرن ها است که مورد استفاده قرار گرفته است. معدنچیان نمک، آب های طبیعی که دارای غلظت بالایی از نمک می باشند را به درون تراس های ساخته شده توسط انسان ها منتقل می نمایند که تعداد آن ها در حدود ۳ هزار عدد است. آبی که در بهار جریان پیدا می کند نمک های روی کوه را شست و شو می دهد. سپس این نمک ها در قالب های بزرگ قرار گرفته و به بازار منتقل می گردد. همانطور که برنج کاری در این تراس های شگفت انگیز در آسیا نسل به نسل منتقل شده است، فرایند تهیه نمک نیز به همین روش برای قرن ها است که ادامه دارد. پیشنهاد می کنیم در زمان سفر به این منطقه آن را در هنگام غروب خورشید مشاهده کنید. تابش نور خورشید به بلوک های نمکی موجب شده تا همانند طلا درخشش عجیبی داشته باشند.
در طول امپراتوری اینکاها، اولانتایتامبو املاک سلطنتی از امپراتور پاچاکوتی (Pachacuti) بوده که شهر و مرکز تشریفاتی در آن قرار داشتند. در زمان فتح پرو توسط اسپانیایی ها این شهر به عنوان یک مرکز برای مقاومت در برابر اینکاها خدمت کرده است. دره ها در امتداد اولانتایتامبو با مجموعه گسترده ای از تراس های شگفت انگیز کشاورزی در پایین دره شروع شده و تمامی تپه های اطراف را پوشانده است. این تراس ها به زمین های غیرقابل استفاده تبدیل شده اند. امروزه این منطقه یک جاذبه توریستی بسیار مهم بوده و یکی از رایج ترین نقاط برای شروع پیاده روی در مسیر اینکاها می باشد.
لانگژی یا تراس های برنج مستحکم اژدها بیش از ۵۰۰ سال پیش و در زمان سلسله مینگ در کشور چین ساخته شده است. شما می توانید این تراس های کشاورزی در لانگشن (Longsheng) را با حدود ۲ ساعت رانندگی از گویلین مشاهده نمایید. در طول فصل رشد این تراس ها به شکلی پیچشی دیده می شوند و اگر رشته های سبز رنگ بر روی تپه ها قرار گرفته باشد از نزدیکی رودخانه آغاز شده و تا پای کوه ادامه می یابد. شما می توانید از میان جاده ها و روستاها عبور کرده و در عین مشاهده مناظری از تراس های شگفت انگیز با مردم محلی نیز برخورد داشته باشید. این تراس های برنج، پاسخی بوده است که منطقه لانگشن به زمین های با منابع آبی محدود و تامین آبی کم داده است.
تراس های برنج هانی در زیر روستاها و در کنار کوه های آیلائو در یوان یانگ واقع شده و برای مدت بیش از هزار سال است که کشت و کار در آن ها انجام می گیرد. این تراس های شگفت انگیز برنج نیز به وسیله دست توسط مردم هانی ساخته شده و به یک بهشت گرمسیری تبدیل شده است. این زمین های کشاورزی برای زراعت صدها هزار نفر به اندازه کافی حمایت می کند. آب در جنگل های این تپه ذخیره شده و برای آبیاری به تراس ها هدایت می شود. این تراس های برنج از ماه های دسامبر تا مارچ آبگیری می شوند و چشم اندازی دیدنی را به گردشگران ارائه می نماید.
این تراس های شگفت انگیز در قلب کوه های کوردیلراس (Cordilleras) در کشور فیلیپین واقع شده و ارتفاع آن ها تا ۱۵۲۵ متر نیز می رسد. این ها تراس های برنج باناو می باشند. این مزرعه های تراس شکل بدون استفاده از ابزارهای مدرن و با استفاده از دست در حدود ۲ هزار سال پیش توسط قبایل ایفوگو (Ifugao) ساخته شده است. این تراس ها بسیار زیاد بوده و در شیب تندی قرار داشته و بسیار فشرده می باشند. اگر آن ها را در کنار یکدیگر قرار دهید می تواند نصف دور کره زمین را فرار گیرد. در این اواخر برخی از این تراس های کاشت برنج کنار گذاشته شده اند. به طوری که بیشتر مردم قبیله ایفوگو در حال مهاجرت به شهرها می باشند.
یکی از زیباترین و قابل توجه ترین مکان های تاریخی در جهان ماچوپیچو بوده که در سال ۱۹۱۱ توسط هیروم بینگام، تاریخ شناس هاواییایی پس از آنکه قرن ها در دره اروبامبا (Urubamba) در کشور پرو پنهان شده بود کشف گردید. ماچوپیچو یکی از شهرهای گمشده اینکاها به حساب می آید که از پایین کاملا نامشخص بوده و توسط های تراس های شگفت انگیز کشاورزی و همچنین چشمه های آب احاطه شده است. تراس های کشاورزی باریک ماچوپیچو از بلوک های سنگی ساخته شده اند. این ها با هزاران مسیر و پله و ساختمان های به هم پیوسته به یکدیگر متصل می شده اند. آب از طریق کانال هایی که از کوهستان می آمده هدایت شده و برای دام ها و همچنین آبیاری محصولاتی مانند سیب زمینی و ذرت مورد استفاده قرار می گرفته است. امروزه محصولاتی در این تراس ها وجود ندارد اما مناظر بسیار جذابی را ایجاد نموده است.
تراس های شگفت انگیز که اغلب برای کشاورزی مورد استفاده قرار می گرفتند از سال ها پیش در نقاط مختلف دنیا ساخته شده و مورد اسفاده قرار گرفته اند. این مکان ها امروزه یکی از جاذبه های دیدنی به شمار رفته و گردشگران بسیاری را برای دیدن ترکیبی از زندگی بشر و طبیعت به سوی خود جذب می نماید.
منبع: www.touropia.com