از سال ۲۰۰۱، زمانی که میلیونر آمریکایی دنیس تیتو نخستین گردشگری بود که با پرداخت ۲۰ میلیون دلار برای یک هفته به فضا رفت، گردشگری در فضا به تدریج به یک صنعت تجاری ماندگار تبدیل شد. ریچارد برانسون، مدیر شرکت ویرجین، پیشگام در جنبش خصوصی سازی سفرهای فضایی بود؛ کاری که توسط شرکت ویرجین گالکتیک ایرویز که در سال ۱۹۹۱ تأسیس شد، صورت گرفت. تخمین زده می شد که تعداد یک میلیون مسافر تمایل دارند برای چنین تجربه پیشرفته گردشگری هزینه کنند.
برانسون تصمیم گرفت سفرهایی را در مدار زمین در سال ۲۰۰۸ ارائه کند و ۴۰ هزار نفر ثبت نام کردند. نزدیک به ۱۰۰ نفر از آن ها مبلغ کامل ۲۰۰ هزار دلار را پرداخت کردند تا فضانوردی را در سفر سه ساعته خود با سرعت ۴۰۰۰ کیلومتر در ساعت با گذراندن نیم ساعت در فضا تجربه کنند. برانسون می گوید: «قیمت بلیت ها را طوری تعیین کردیم که بودجه سفرهایمان را تأمین کند و ما را قادر سازد تا سفرهایی به مدار زمین، هتل هایی در فضا و احتمال ساخت هتلی در ماه را در نظر بگیریم.» برانسون برای نخستین بار در دهه ۸۰م. به این پروژه علاقه مند شد؛ زمانی که در برابر پیشنهاد ۲۵ میلیون دلاری برای همراهی با فضانوردان روسی در یک سفر فضایی بسیار شوکه شده بود. او و تعدادی از اعضای خانواده های ثروتمند تصمیم گرفتند در نخستین سفر شرکت ویرجین گالتیک شرکت کنند.
برانسون تنها مدعی رواج سفرهای تجاری در فضا نمی باشد. در سال ۲۰۰۶ شرکت اسپیس ادونچرز از طرح برنامه ای جهت ساخت یک پایگاه فضایی ۲۶۵ میلیون دلاری در امارات متحده ی عربی خبر داد. انتظار می رفت فضاپیماهایی که توسط یک شرکت روسی برای سفرهایی در مدار زمین تولید شده بودند، پیش از سال ۲۰۰۸ آماده باشند. سه کارآفرین ارتباطات (حمید انصاری، همسرش انوشه و برادرش امیر) ساکن تگزاس تصمیم گرفتند در رقابت با برنامه و طرح برانسون از شرکت اسپیس ادونچرز حمایت کنند. دولت امارات متحده عربی نیز ۳۰ میلیون دلار در این پروژه سرمایه گذاری کرد.
امتیاز شرکت برانسون و ویرجین، نام تجاری معروفش و ۲۰ سال تجربه در خطوط هواپیمایی بود. در سال ۲۰۰۵ شرکت ویرجین گالتیک جهت ساخت یک پایگاه فضایی ۲۲۵ میلیون دلاری در لاس کروسس در نزدیکی محدوده موشکی وایت سندز، توافق نامه ای را با شهر نیومکزیکو امضا کرد.
انتظار می رفت براساس موافقت مقامات محیط زیست و هوانوردی، ساخت پایگاه لاس کروسس در سال ۲۰۰۷ آغاز شود. شرکت ویرجین یک اجاره ۲۰ ساله از این پایگاه داشت که کرایه هر سال آن برای پنج سال اول ۱ میلیون دلار بود که برای تأمین هزینه پروژه در پایان اجاره نامه افزایش می یافت. آب و هوای پایدار، فضای آزاد زیاد، تراکم جمعیتی پایین و ارتفاع مناسب از سطح دریا در نیومکزیکو همگی از عوامل انتخاب این محل بودند. مجموع این عوامل به طور قابل توجهی هزینه برنامه پرواز را نیز کاهش داد.
نظرسنجی های ارائه شده بوسیله صنعت هوا و فضا نشان می دهد که دست کم نیمی از افراد آمریکایی در صورت توانایی پرداخت هزینه، تمایل دارند از فضا به تماشای زمین بپردازند. در واقع، میزان درخواست های سفر به فضا کمی متغیر است. برای نمونه، در نظرسنجی از میزان تمایل به سفر، مواقعی که قیمت کاهش می یابد، درخواست بیشتر می شود. در سال ۲۰۱۵ رقابت موجود در این صنعت جدید باعث خواهد شد قیمت ها تا میزان ۱۵ هزار دلار برای هر نفر کاهش یابد. یک گروه صنعتی به نام مؤسسه اسپیس فرانتیر قصد دارد قیمت ها تا مقدار ۵۰۰۰ دلار نیز کاهش یابد. در سال ۲۰۰۶ شرکت اسپیس ادونچرز تجربه های مربوط به فضا را با قیمتی پایین تر ارائه می داد. پروازهایی که جاذبه شبیه سازی شده از ماه در آن ها ارائه می شود، چندین لحظه از تجربه بی وزنی و غوطه ور بودن در هوا را برای مسافران ارائه می دهند که هزینه اش برای هر نفر ۴۰۰۰ دلار است. شرکت زیرو گراویتی که تحت نظر فلوریدا می باشد، تجربه های مشابهی را بوسیله آژانس های هواپیمایی در اختیار مسافران قرار می دهد.
شرکت پلنت اسپیس برای آن دسته از افرادی که ترجیحشان بیشتر تماشای وسایل هیجان انگیز است تا تجربه آن ها، با سرمایه گذاری بر روی لذت با نگاه، فرصتی را برای مشاهده آزمایش های شرکت کانادایی ارو (arrow) در پایگاهی واقع در ساحل جورجیا در شهر انتاریو فراهم می کند.
در پنجاه و پنجمین سالگرد کنگره بین المللی فضانوردی سال ۲۰۰۴ در ونکوور، پروفسور هایم بنارویا، دانشمندی از دانشگاه روتجرز در نیجرسی، مقاله ای به نام «کار کردن در ماه» ارائه داد که درباره یک محوطه در ماه با اقامتگاه های تفریحی و پارک های بازی توضیح می داد. پروفسور بنارویا به این موضوع اشاره کرد که شرکت هیلتون، مالک مجموعه هتل های هیلتون نیز با آغاز یک مطالعه در زمینه معماری برای ساخت هتلی در سطح ماه، وارد صنعت گردشگری در فضا شده است. به نظر می رسد گردشگری در فضا به زودی به یک واقعیت تبدیل شود.