باغ های باردینی شهر فلورانس، استراحت گاههایی زیبا برای گردشگران خسته از پیاده روی های زیاد برای بازدید از شاهکارهای بی نظیرمعماری این شهر می باشند. شهری نظیر فلورانس که بخاطر کلکسیون های هنری تحسین بر انگیز، معماری های چشم نواز بناهای تاریخی و گذشته غنی خود شهرت جهانی دارد، باعث می شود گاهی اوقات انسان فراموش کند که این شهر علاوه بر معماری حیرت انگیز خود، شهر گل و بلبل نیز محسوب می شود. این مطلب را از این جهت می گوییم که فلورانس مملو از پارک ها و باغ های زیبا و فرح بخش است که میتواند توجه هر رهگذر و گردشگری را به خود جل کند. در ادامه مطلب با الی گشت همراه شوید:
مطالب مرتبط: فلورانس ایتالیا شهری با پارک های چشم نواز و دلربا فلورانس ایتالیا، شهری برای هنرنمایی هنرمندان دیوار نگار
سکوت آرامش بخش و معماری حیرت انگیز باغ های باردینی در شلووغی بناهای تاریخی شهر فلورانس به راحتی گم می شود و فرصت را برای بازدید از این مکانهای سبز و زیبا را از گردشگران سلب می کند. باغ باردینی که به جرات می توان گفت در نزد مردمان محلی بسیار ناشناخته است و در بسیاری از مواقع از چشم رهگذران نیز دور مانده است به مرور دارد آن شکوه سابق خود را با الحاق ۴ هکتار از مساحت سابق باغ به فضای کنونی به دست می آورد و مردم محلی و توریست ها کم کم دارند به آن توجه بیشتری نشان می دهند.
البته نا گفته نماند که برای افرادی که برای اولین بار به این شهر و مهد رنسانس قدم می گذارند نمی شود انتظار داشت که فرصت بازدید از چنین مکان هایی را داشته باشند. با توجه به اینکه فلورانس بیشمار جا برای بازدید دارد و برنامه سفر اولی ها به رنسانس بسیار زیاد و متعدد است. ولی از ان دسته از گردشگرانی که برای دومین، سومین و چندمین دفعه به این شهر پای می گذارند، می توان توصیه کرد که حتما قدم در چنین استراحتگاههایی بگذارند و دمی هر چند کوتاه در آن بیاسایند، چراکه این باغ ارزش یکبار دیدن را دارد. باغ باردینی مشرف بر شهر فلورانس است و چشم انداز زیبایی از شهر را در جلوی دید گردشگران قرار می دهد.
این باغ تنها چند صد متر از خیابان تپه ای شکل کوستا سان جورجیو و در پشتی باغ های ببلی فاصله دارد. اینجا جایی است که کاراکترهای اصلی فیلم جهنم ساخته دان بران بسمت خیابان در حال فرار نشان داده می شوند. با آنکه به اندازه باغ های ببلی معروف و پربازدید نیست، ولی می توان با خرید یک بلیط داخل هر دوی آنها رفت! ولی تفاوتی که با ببلی دارد فضای ساکت و حس عاشقانه ایی است که در فضای باغ ساری و جاری است. تاریخچه باغ به اواخر قرن شانزدهم می رسد وقتی که خانواده موزی زمینی را درست خارج از دیوار های شهر به دست آورد، جاییکه بخش چپ ساحل رودخانه آرنو قرار می گیرد که شامل میدانی با باغ هایی دیوار کشیده و تراسی با شیب تند است.
در قرن هجدهم، ژیلیو موزی به این مجوعه، پلکان شیب دار سبک معماری باروک را اضافه کرد که با مجسمه های سنگی به جلوه و زیبایی باغ مقدار بیشتری افزوده شد. همچنین، یک دیوار آبخوری بزرگ که با موزائیک فرش شده بود به اندورنی های دیگر باغ اضافه شد. در اواسط قرن نوزدهم میلادی، مساحت باغ گسترش بیشتری پیدا کرد و ویلا مانادورا که الان به آن ویلا باردینی می گویند به آن الحاق شد. این مجموعه، شامل درختزاری بود که شامل باغ انگلیسی – چینی، یک آبنما, یک برکه و یک آبخوری نیز می شد.
مشکلات مالی که خانواده موزی با آن دست به گریبان بود، باعث شد این خانواده مالکیت باغ را به پرنس کارولات فن بیتن تحویل دهند که این امر سبب شد وی از المان های معماری دوره ملکه ویکتوریا برای زیبایی بیشتر باغ بهره بگیرد. در سال ۱۹۱۳، یک فرد علاقه مند به جمع آوری و مطالعه وسایل عتیقه، این ملک و باغ را از آن خود کند. البته، او یک سری از تغییرات بسیار بنیادی را در ترکیب باغ ایجاد کرد، که شامل بطور مثال ساخت یک جاده به سمت ویلا و از بین بردن باغی که دیواره های آن متعلق به دوران قرون وسطی بود.
بعد از مرگ پسر باردینی در سال ۱۹۶۵، دیگر باغ آن توجه و رسیدگی لازم را به خود نمی دید. این بی توجهی تا سال ۲۰۰۰ میلادی به درازا کشید، تا اینکه شرکتی ایتالیایی پروژه ایی را آغاز نمود تا باغ باردینی را به شکوه سابق خود برگرداند. این پروژه حدود ۵ سال طول کشید و بعد از اتمام عملیات، باغ باردینی به روی عموم بازگشایی شد. وقتی وارد باغ می شوید، ازکنار یک باغ کوچک رز عبور می نمایید. وقتی که ادامه مسیر را طی می کنید، یک درختزار را مشاهده خواهید کرد باغ انگلیسی است که زمانی بخشی از ملک مانادورا بوده است.
یک چمنزار نیز در این محدوده وجود دارد که در آن انواع گیاهان و درختان میوه های مرکب نیز در تیررس دید رهگذران قرار دارند. یک مسیر مارپیچ در ادامه مسیر شما را به سمت باغ های بالای تپه هدایت می کند و به جایی می رسید به نام ویلا باردینی که در حال حاضر تبدیل به رستوران، کافه تریا و کتابفروشی شده است. چنانچه از روی تفنن و تفریحی، گشتی در این باغ بزنید به جاهایی خواهید رسید که مناظر اغوا کننده ایی دارند. برای مثال، شما به چیزی شبیه غار، آبخوری های فراوان، یک کانال آب کوچک، یک پرستشگاه و پارک کشاورزی که در آن درختان میوه وجود دارد، برخورد خواهید کرد.
در باغ های سنتی ایتالیایی، از نظر کاربردی رنگ گیاهان اهمیت کمتری نسبت به مزیت های طراحی آنان دارد. بنابراین گل ها را کمتر در آنها می بینیم. ولی، المان هایی چون آب، مجسمه, فضاهای خصوصی و مسیر گردش و پیاده روی جز آندسته ملزوماتی هستند که رنگ و لعاب خاصی به چنین باغ هایی می دهد. وجود تقارن نیز بسیار در طراحی باغ های ایتالیایی پر رنگ است