امروزه دستگاه ها و داده های قوی ایستگاه های آب و هواشناسی به همراه شبیه سازی و تحلیل کامپیوتری آن ها، امکان پیش بینی دقیق هوا را حتی تا ۵ روز آینده به متخصصان در این زمینه می دهد. با این حال، ما مردم عادی که در این زمینه متخصص نیستیم، چگونه وضعیت فردا یا همین چند ساعت دیگر هوا را تشخیص دهیم؟ برای جواب دادن به این پرسش باید ابتدا انواع ابرها را بشناسید و شرایطی که باعث تشکیل آن ها می شود را بدانید. در این مطلب، مجله الی گشت شناسنامه ای کامل از انواع ابرها را، به شما معرفی می کند. امیدواریم بعد از مطالعه آن، بتوانید به راحتی آب و هوایی را که هر نوع ابری باعث آن می شود را تشخیص دهید.
ابرها گروه هایی از قطرات کوچک آب (بخارات یا شبنم) و یا کریستال های یخ هستند که به تیکه های گرد و غبار در جو می چسبند. ابرها برای آب و هوای زمین بسیار مهم هستند. در نتیجه متخصصان هواشناسی، انواع ابرها و حرکت آنها را مطالعه می کنند. در واقع، بدون ابر، باران یا برفی وجود نخواهد داشت! ابرها در تمام اشکال و اندازه های مختلف تشکیل می شوند. بعضی از آنها واقعاً در ارتفاعات پایین تشکیل می شوند و بعضی از آنها در آسمان و در ارتفاعات بالا قرار دارند.
دانشمندان یک سیستم مشخص برای طبقه بندی انواع ابرها تعریف کرده اند. هر ابری که می بینید می تواند به یکی از این دسته های مختلف، بر اساس شکل کلی خود و ارتفاع قرارگیریشان در جو تعلق بگیرد.
ابرهای سیروس در واقع مرتفع ترین و بالاترین انواع ابرها در جو زمین می باشند. ابرهای سیروس در واقع ابرهایی نازک و دودی شکل هستند که اغلب در روزهایی که شرایط آب و هوایی مناسب باشد و باد کمی می وزد تشکیل می شوند. در واقع کلمه سیروس cirrus به معنای “پیچ خوردن مو” در زبان لاتین است!
به دلیل دمای انجمادی که در بالای اتمسفر وجود دارد، این ابرها معمولا از کریستالهای یخ ساخته می شوند که به آن ها ظاهر سفید و روشنی می دهد.
شکل این ابرها به صورت صفحه های پخش شده و مسطح می باشد، به طوری که به اندازه سایر ابرها ضخیم قطور نیستند. ابرهای سیروس در تکه های وسیعی گسترش می یابند و شکاف زیادی بین تکه های آن ها در آسمان وجود دارد.
از آنجایی که از زمین فاصله فراوانی دارند، اغلب تحت تاثیر تغییرات آب و هوایی سطح زمین قرار نمی گیرند. در عوض، آنها بسیار آرام، از غرب به شرق شناور هستند.
آیا می دانستید؟
ابرهای سیروس اغلب نشانه ای هستند از اینکه وضعیت آب و هوا رو به بدتر شدن، تغییر می کند.
ابرهای کومولوس سفید و روشن هستند و مانند گلوله های بزرگ پنبه به نظر می رسند. کلمه کومولوس cumulus در لاتین برای توده یا کپه “heap” یا “pile” استفاده می شود. شکل بیشتر ابرهای کومولوس، گاهی بسیار ضخیم و بلند هستند و اغلب به سمت بالا رشد می کنند. یک راه آسان برای یادآوری نام این ابر در زبان انگلیسی این است که کلمه اکومیولیت accumulate را به خاطر بیاورید. چرا که معنی این کلمه یعنی “جمع آوری کردن به منظور افزایش بیشتر”.
قسمت تحتانی این ابرها اغلب مسطح است و قسمت بالایی ابرهای کومولوس معمولا به شکل پف پفی و گرد تشکیل شده اند. در بین انواع ابرها این نوع ابر به طور عمودی رشد می یابد. در نتیجه می توانند ارتفاع بسیار زیادی بگیرند و بسیار بزرگ و غول پیکر باشند.
ابرهای استراتوس، ابرهایی خاکستری و ضخیم بوده و مانند مهی به نظر می رسند که زمین را لمس نکرده اند. در واقع، این ابرها گاهی اوقات از مه ای تشکیل شده اند که از سمت زمین به سمت بالا حرکت کرده است. همانطور که ممکن است حدس بزنید، در میان انواع ابرها این ها ابرهایی کم ارتفاع هستند، به این معنی که در نزدیکی سطح زمین تشکیل می شوند.
وقتی کسی اشاره به یک روز خاکستری و ابری می کند، معمولاً منظورش این ابرهای ضخیم و یکنواخت می باشد. ابرهای استراتوس اغلب نور، باران یا برف را تولید می کنند، به خصوص زمانی که یک ابر نیمبواستراتوس باشند. در نتیجه در صورت مشاهده این ابرها حتما منتظر باران باشید.
کلمه نیمبوس “nimbus” به معنای باران در لاتین است، پس این نوع ابرها، باران تولید می کنند. هر ابر با پیشوند “nimbo” یا پسوند “nimbus” یک نوع ابر باران زا می باشد. به عنوان مثال، یک ابر نیمبواستراتوس یک ابر استراتوس است که باران یا برف ایجاد می کند. از آنجایی که ابرهای بارانی ابرهایی راکد، خاکستری و بی شکلی هستند، ابرهای نیمبواستراتوسی را می توان در روزهای بارانی و خاکستری مشاهده کرد.
نوع دیگری از ابرهای بارانی کومولونیمبوس ها هستند. از آنجایی که ابرهای کومولوس، بزرگ و توده ای هستند، ابرهای کومولونیمبوس نیز مشابه آن ها بوده و بسیار غول پیکر می باشند. به گونه ای که کوچکترین آن ها تنها ۱۰۰۰ فوت بالاتر از زمین قرار گرفته و ۳۹۰۰۰ فوت ارتفاع دارند! این گونه ابرها، گاهی اوقات ابرهای طوفان زا نام برده می شوند و آن هم زمانی است که شکل یک عصا به خود می گیرند که مطمئناً نشان از طوفانی مهیب است!
رعد و برق سنگین و حتی گردباد با این نوع ابر ارتباط مستقیم دارد (گردبادهای ستونی به یک ابر کومولونیمبوس متصل است). شکل این ابر را در تصویر زیر مشاهده می کنید.
شما ممکن است از بخش آخر متن، در مورد انواع ابرهای نیمبوس متوجه شده باشید که بیش از ۴ ابر سیروس، کولومبوس، استراتوس و نیمبوس در دنیا وجود دارد. در مطالب بالا به شما درباره ابرهای نیمبواستراتوس و ابرهای کومولونیمبوس گفتیم، پس اکنون به معرفی برخی دیگر از انواع ابرها می پردازیم.
بیشتر ابرها را می توان با ترکیب کردن ۴ نوع ابر اصلی توصیف کرد. به عنوان مثال، ابرهای سیروکومولوس ابرهایی هستند که به صورت عمودی رشد کرده و (رنگ مشخصی ندارند) در سطح بالای جو تشکیل شده اند.
ابرهای سیرواستراتوس، ابرهای ورقه ای نازک و نواری هستند. مطلب جالب در مورد این نوع ابر این است که آن ها توانایی ایجاد هاله را در اطراف خورشید یا ماه دارند! این واقعه ناشی از شکست نور در میان بخارات ابر می باشد.
ابرهایی به نام سیرونیمبوس cirronimbus یا نیمبوسیروس nimbocirrus وجود ندارد. دلیل این موضوع این است که ابرهای سیروس به ندرت باران زا هستند. هنگامی که باران از آن ها می بارد، در واقع این باران، به صورت کریستال های یخ کوچکی تشکیل می شود که قبل از اینکه به زمین برسند، تبخیر می شوند.
به غیر از ابرهای رایج که قبلا با آنها آشنا شدید، انواع مختلفی از ابرها وجود دارد که کاملا متفاوت از آنچه که قبلاً ذکر شد، دیده می شوند. این ابرهای نادر (و عجیب و غریب) تحت شرایط خاصی تشکیل می شوند.
ابرهای لنتیکولار (عدسی شکل) Lenticular clouds: این ابرها گاهی اوقات به دلیل ظاهر UFO شکل غیر طبیعیشان “ابرهای نعلبکی شکل” نیز نامیده می شوند. ابرهای لنتیکولار ظاهری شبیه لنز دارند و در بالای ارتفاعات بلند (بالای یک کوه یا تپه بزرگ) تشکیل می شوند.
۱ نظرات