گردشگران در اسکاتلند به زندان می روند !

زندان  اینوِرِری (Inverary) مقصدی عجیب در  اسکاتلند

گردشگران در اسکاتلند زمان خود را در زندان سپری می کنند! زندان اینوِرِری یک زندان قدیمی است که قدمت آن به سال ۱۸۲۰ می رسد. امروزه این زندان به یک موزه ی زنده تبدیل شده است. گردشگران به این جا سفر می کنند تا خود را در زندانی از قرن نوزدهم غوطه ور کنند. با استفاده از شخصیت هایی که مانند زندان بانان لباس پوشیده اند، بازدید کنندگان واقعیت سخت زندان را تجربه می کنند. در اینجا می توانید حکم های قدیمی مانند زخم گذاشتن روی  پوست با آهن داغ، شلاق زدن عمومی و … را مشاهده کنید، در یک دادگاه محاکمه حساس شرکت کنید،‌ یک سلول انفرادی را تجربه کنید و تنبیه های عجیب و غریب مختلفی را انجام دهید. و در آخر با فرار از زندان شما یک تجربه ی متفاوت برای تعریف خواهید داشت. با الی گشت این زندان را بیشتر بشناسید.

تاریخچه

مطالب مرتبط:
سنگ های عجیب این دره مدام راه می روند!
راز تپه مرموز پاتومسکی | عجیب ترین پدیده های دنیا

برای چندین قرن، اینوِرِری محل دوک آرگیل، بخش اصلی شهرستان آرگیل بود. از اواسط قرن هجدهم، این بنا به دادگاه تبدیل گشت و طبقه پایین دادگاه به عنوان زندان شهر به کار گرفته شد. شرایط برای زندانیان وحشتناک بود. آن ها را مجبور می کردند جلوی سلولهای خود به سمت خیابان اصلی راه بروند تا احساسات افراد گذرکننده را تکان دهند. فرارهای بسیار زیادی از این زندان وجود داشت؛ تا جایی که گاهی خود شهروندان مجبور بودند از آن محافظت کنند! بعد از آن، قضات تهدید شدند که ساختمان دادگاه را به محل جدیدی منتقل کنند یا زندان را به صورت متفاوتی بازسازی کنند.

دادگاه و زندان جدید

در سال ۱۸۰۷‌ معمار مشهور ادینبرگ، رابرت رید نقشه ی جدیدی برای زندان و دادگاه کشید که شامل سلول های مجزا برای مردان، زنان و بدهکاران بود. اما به دلیل کمبود بودجه این طرح به آینده موکول شد. به هر حال طرح رابرت رید، بعدها توسط معماری با نام جیمز گیلسپی گراهام اصلاح شد. او نقشه را ساده تر کرد و محل زندان را به هشت سلول کاهش داد. عملیات ساختمان جدید در سال ۱۸۱۶ شروع شد  و در ۱۸۲۰ به اتمام رسید. زندان و دادگاه در سال ۱۸۲۰ افتتاح شدند و تا زمان ساخت حیاط ها، بدون تغییر باقی ماندند. این حیاط ها، محل امن و محفوظی برای زندانیان به وجود آورد تا بتوانند در آنجا در هوای آزاد ورزش کنند.

در سال ۱۸۴۸ این زندان جدید کامل شد و در آن زمان با ۱۲ سلول متفاوت، یک گنجه آب در هر طبقه، محل اقامت برای نگهبانان، یک انبار و محل تمرین و ورزش داخلی یک نمونه و الگوی خوبی برای دیگر شهرها به حساب می آمد. همچنین فضای آن جا با گازی که دور از محل اصلی تاریک و مرطوب زندان به دست می آمد، گرم میشد.

بسته شدن زندان

زندان در نهایت در ۳۰ اوت ۱۸۸۹ بسته شد. در آن زمان، در مقایسه با زندان های بزرگتر شهر، زندان های کوچک هزینه بر و ناکارآمد بود. اهمیت اینوِرِری به عنوان یک شهر به تدریج کاهش یافت. دسترسی به آنجا دشوار بود و با کم شدن «شاه ماهی»، دیگر مقصد مهم ماهیگیری نیز به حساب نمی آمد. سال ۱۹۰۰ دادگاه تنها دو بار در آنجا برگذار شد و در سال ۱۹۵۳ به اوباین نقل مکان کرد.از آن پس دادگاه به ندرت مورد استفاده قرار گرفت و زندانهای خالی به تدریج رو به نابودی رفت. خوشبختانه، اهمیت آن جا به عنوان بهترین دادگاه و زندان در قرن نوزدهم در اسکاتلند بعدها شناخته شد.

افتتاح مجدد برای مردم

مسوولین اسکاتلند بازسازی گسترده ای را روی زندان  انجام دادند و در ماه مه ۱۹۸۹، تقریبا صد سال پس از آخرین زندانیان، زندان اینوِرِری به روی عموم باز شد. این زندان در حال حاضر بازدید کنندگانی از سراسر جهان را جذب می کند و همچنان یکی از جاذبه های برتر گردشگری اسکاتلند است.

فرار از زندان

از میان زندانیانی که در مدت ۶۹ سال در زندان اینوِرِری زندانی شده بودند، دوازده نفر به طور کامل موفق به فرار شدند و از بقیه زندانیان تنها چند نفر از آنها به مدت طولانی در زندان بودند. البته می توان گفت که با وجود قاچاقچیانی که در آن زمان در شهر و اطراف شهر بودند و موقعیت جغرافیایی آن جا، این زندان جزو زندان های راحت برای فرار نبود.

در سال ۱۸۲۰ سه فرد در زمان زندان قدیم که هنوز بسیار نا امن بود موفق به فرار شدند.

بیست سال بعد، فرار از زندان توسط دو زندانی در طول شب انجام شد. قفل در آن ها خراب شده بود و آن شب به درستی قفل نشد. در حالی که نگهبان در سلول مجاور خواب بود، آنها زندان را ترک کردند و از طریق دیوار مرزی موفق به فرار شدند. با اینکه این دیوار توسط یک سگ نگهبان محافظت می شد اما گویا سگ نیز آن زمان به خواب فرو رفته بود.

در سال ۱۸۵۷، جیمز مک لاچلانِ ۱۵ ساله، اواسط بعد از ظهر از زندان جدید فرار کرد. او کاری کرد که محافظ خود فکر کند که او در سلولش است، که در واقعیت جیمز در دستشویی پنهان شده بود. به محض آن که محافظ آن جا را ترک کرد، جیمز از طریق یک پنجره در طبقه سوم از ساختمان خارج شد. بعد از آن محافظ متوجه مورد مشکوکی شد. او از ساختمان خارج شد و طنابی را دید که از پنجره آویزان است و در نهایت جیمز روز بعد مجددا دستگیر شد و به زندان منتقل شد.

فراری که به طور دقیقتر برنامه ریزی شده بود، توسط سه دزد از شهر دانون، ویلیام دیکسون، جان کمپبل و جان دانکن صورت گرفت. آنها در طول شب ۱۲ اوت ۱۸۷۴ از سلول خارج شدند، درهای سلول خود را از بیرون مجدد قفل کردند و موفق به فرار شدند. فرار آنها همچنان یک رمز و راز باقی ماند تا زمانی که جان دانکن مجددا دستگیر شد. آن ها توانسته بودند با سربی که جمع آوری کرده بودند، کلید های اتاقشان را بسازند و از آن برای فرارشان استفاده کنند. زمانی که آن ها فرار می کردند در سلول طبقه بالا لباس های خود و همچنین یک طناب پیدا کردند! سپس آن ها طناب را از یک پنجره آویزان کردند و از دیوار مرزی عبور کردند.

با بازدید از این محل شما متوجه می شوید که با توجه به موقعیت آن چقدر فرار از این زندان سخت است و چقدر افرادی که موفق به آن شده بودند، ماهر و دقیق عمل کرده اند.

منبع: inverarayjail.co.uk