کتابخانه های آکسفورد یکی از مشهورترین ها در جهان می باشند نه این شهرت را نه تنها به دلیل مجموعه های بی نظیر و نسخه های خطی موجود در آن ها بلکه همچنین برای ساختمان هایشان به دست آورده اند به طوری که برخی از آن ها از دوران قرون وسطی باقی مانده و به طور مداوم مورد استفاده بوده است. کتابخانه هایی که زیر مجموعه گروه کتابخانه بادلین می باشند شامل کتابخانه های بزرگ تحقیقاتی، کتابخانه های وابسته به دانشگاه ها، ادارات و سایر نهادهای دانشگاهی است. البته که کتابخانه دانشگاهی اصلی که به کتابخانه بادلین شناخته می شود یک کتابخانه قانونی با ۴۰۰ سال قدمت است. با الی گشت همراه شوید تا در مورد کتابخانه بادلین در آکسفورد بیشتر بدانیم.
مطالب مرتبط: آشنایی با ۸ مورد از زیباترین کتابخانه های جهان همه چیز درباره ی باغ کتاب تهران، بزرگ ترین کتابخانه ی دنیا کتابخانه جدید هلسینکی، تصویری مدرن از کتابخانه های آینده
کتابخانه بادلین یکی از قدیمی ترین کتابخانه های اروپا بوده و از نظر سایز به عنوان دومین کتابخانه بزرگ در بریتانیا پس از کتابخانه بریتانیا قرار گرفته است. روی هم رفته مجموعه کتابخانه های بادلین بیش از ۱۳ میلیون نسخه چاپی را در خود جای داده است. این مکان برای اولین بار در سال ۱۶۰۲ بر روی دانش پژوهان باز گردید البته که این کتابخانه پیشتر توسط دانشگاه در قرن پانزدهم ساخته شده و شامل کتاب های اهدایی توسط هومفری و دوک گلوستر بوده است. از سال ۱۶۰۲ این کتابخانه در حال گسترش می باشد اما در طول ۱۵۰ سال اخیر سرعت رشد آن افزایش پیدا کرده و با انبوعی از کتاب ها و مقالات تجهیز گردیده است اما هسته ساختمان های قدیمی ان همچنان باقی مانده اند. این کتابخانه در میان محققان به باد (the Bod)، مشهور می باشد و همچنان این ساختمان ها توسط دانش آموزان و محققان از سراسر جهان مورد استفاده قرار گرفته و سالانه تعداد زیادی بازدیدکننده را نیز به سوی خود جذب می کند.
اولین کتابخانه ساخته شده در دانشگاه در حدود سال های ۱۳۲۰ میلادی در کلیسای دانشگاه سنت مری ویرجین آغاز به کار کرد و آن در یک اتاق بود، مکانی که هنوز هم به عنوان یک اتاق برای مهمان و یا برای برگزاری جلسات برای کلیسا از آن استفاده می شود. این ساختمان در قلب بخش آکادمیک آکسفورد و نزدیک به دانشکده هایی که در آن سخنرانی صورت می گرفت قرار داشت. تا سال ۱۴۸۸ این اتاق توسط کتابخانه ای که به دوک هومفری شهرت داشت جایگزین شد که این بخش قدیمی ترین بخش کتابخانه بادلیان را تشکیل می دهد. هومفری، دوک گلوستر و برادر کوچکتر شاه هنری پنجم مجموعه ای بی نظیر با بیش از ۲۸۱ نسخه کتاب خطی که شامل چندین مجموعه متون کلاسیک مهم است را به دانشگاه هدیه داده است. بنابراین دانشگاه تصمیم گرفت تا برای این مجموعه کتاب های ارزشمند یک کتابخانه جدید را در دانشکده الهیات بنا کند و ساخت آن در سال ۱۴۷۸ آغاز شده و در نهایت در سال ۱۴۸۸ افتتاح گردید. این کتابخانه فقط ۶۰ سال توانست باقی بماند. در سال ۱۵۵۰ نماینده کلیسای مسیحی که به دنبال این بود که کلیساهای انگلیسی را از تمام آثار کاتولیک از جمله کتاب ها و تصاویر خرافی پاک کند دستور داد تا کتاب ها را از این کتابخانه حذف کنند و متاسفانه برخی از آن ها نیز سوختند. این دانشگاه نهادی ثروتمند نبوده و منابع لازم را برای ساخت مجموعه جدید نداشت بنابراین در سال ۱۵۵۶ اتاق کتاب ها توسط دانشکده پزشکی گرفته شد.
این کتابخانه توسط سر توماس بادلی (۱۵۴۵ – ۱۶۱۳) که یکی از اعضای کالج مرتون و یک دیپلمات در دادگاه ملکه الیزابت اول بود نجات یافت. او با یک بیوه ثروتمند که شوهرش ثروت خود را در بازار به دست آورده بود ازدواج کرد و در دوران بازنشستگی تصمیم گرفت تا آن ها را در کتابخانه آکسون هزینه نماید. او متقاعد شد تا به عنوان وزیر امور خارجه کشورهای مشترک المنافع که نمی تانسته خودش را برای اهداف بهتری جذب کند بنابراین تصمیم گرفت تا از آن برای استفاده عمومی دانشجویان استفاده نماید. در سال ۱۵۹۸ کتابخانه قدیمی برای ساخت یک مجموعه جدید شامل ۲۵۰۰ کتاب که برخی از آن ها نیز متعلق به خود بادلین بود بازسازی شد همچنین یک کتابدار به نام توماس جیمز نیز منصوب گردید و کتابخانه بادلین در نهایت در ۸ نوامبر ۱۶۰۲ افتتاح شد. کار بادلین در همینجا به پایان نرسید. او در سال ۱۶۱۰ با یک شرکتی به نام استیشنرز به توافق رسید تا هر کتابی که در انگلستان منتشر می شود یک نسخه از آن را به کتابخانه بادلین تحویل دهد. این توافقنامه موجب شد تا این مکان را به یک کتابخانه قانونی تبدیل کرده و همچنین برای مجموعه های در حال گسترش آن نیاز به فضای جدید باشد. در سال ۱۶۱۰ تا ۱۶۱۲ بادلین برای اولین گسترش ساختمان کتابخانه که یک ساختمان قرون وسطایی به عنوان هنری پایان یافته بود برنامه ریزی و تامین مالی کرد.
بادلین در سال ۱۶۱۳ درگذشت اما مدت کوتاهی پس از برنامه ریزی های او در مورد مدارس کار ساخت آغاز شد. این ساختمان ها برای اتاق های سخنرانی ساخته شده و جایگزین آن چیزی شد که بادلین آن ها را اتاق های کوچک خراب نامگذاری کرده بود. بادلین پول خود را برای اضافه کردن یک طبقه سوم طراحی کرد که به عنوان مکمل بسیار بزرگی برای ذخیره کتاب و همچنین به عنوان اولین موزه عمومی و گالری عکس در انگلستان بود صرف کرد. ساختار این ساختمان چهار گوش تا سال ۱۶۱۹ به پایان رسید هرچند که انجام مراحل نهایی آن تا سال ۱۶۲۴ ادامه یافت. آخرین ساختمان علاوه بر ساختمان های کتابخانه بادلین در آکسفورد نیز در سال ۱۶۳۴ تا ۱۶۳۷ به وجود آمد زمانی که توسعه دیگری برای کتابخانه دوک هومفری ساخته شد که هنوز هم به عنوان پایان سلدن شناخته می شود پس از اینکه وکیل جان سلدن (۱۵۸۴ – ۱۶۵۴) هدیه ای شامل ۸ هزار کتاب را به کتابخانه ارائه کرد. در این زمان کتابخانه قادر به دریافت هدیه های متعددی از کتاب ها به ویژه نسخ خطی بود. همین موضوع باعث شد تا دانشمندان از سراسر اروپا جذب این مکان شوند. یکی از سنت هایی که هنوز هم به خوبی ادامه دارد این است که هیچ کتابی نباید به خوانندگان تحویل داده شود حتی پادشاه چارلز از قرض گرفتن یک کتاب در سال ۱۶۴۵ منع شد. البته بدون سیستم های گرمایشی تا سال ۱۸۴۵ و همچنین روشنایی های مصنوعی تا سال ۱۹۲۹ تعداد کاربران کتابخانه بادلین زیاد نبود. در سال ۱۸۳۱ در طول یک روز تنها ۳ ال ۴ خواننده وجود داشته و کتابخانه از ۱۰ صبح تا ۳ بعد از ظهر در روزهای زمستان و از ۹ تا ۴ بعد از ظهر در روزهای تابستان فعالیت داشت.
رشد مجموعه در اوایل قرن هجدهم کاهش پیدا کرد اما در اواخر قرن هفدهم و اوایل هجدهم ساخت کتابخانه بادلین در آکسفورد مجددا ادامه یافت. بهترین این کتابخانه های جدید زاییده فکر جان رادکلیف بود. او مبلغ زیادی پول را برای خرید دو زمین در اطراف کتابخانه بادلین و همچنین برای خرید مقدار زیادی کتاب هزینه کرد. ساختمان برجسته دایره ای شکلی که همانند معماری کلاسیک آکسفورد بود بر اساس طرح های جیمز گیبس ساخته شده و در نهایت در سال ۱۷۴۹ افتتاح گردید. کتابخانه رادکلیف که به آن مجموعه تا سال ۱۸۶۰ نیز گفته می شود برای مدت سال ها به طور کامل مستقل از کتابخانه بادلین بود. در همین حال مجموعه بادلین مجددا شروع به رشد کرد. قراردادهای موثر، خریدها و هدایا به معنای آن بود که تا سال ۱۸۴۹ حدود ۲۲۰ هزار کتاب و ۲۱ هزار نسخه خطی در مجموع تخمین زده شده بود. کتابخانه بادلین همچنین تصاویر، مجسمه ها، سکه ها و مدال ها را نیز در درون خود جای داده بود. در سال ۱۷۸۸ اتاق های طبقه اول دانشکده به کتابخانه اختصاص داده شده بود اما در سال ۱۸۵۹ کل دانشکده در اختیار کتابخانه قرار گرفته بود. این فضا برای نگهداری کتاب هایی بود که در سال ۱۸۶۰ بیشتر شد همان زمانی که کتابخانه رادکلیف توسط بادلین گرفته شده و به نام او نامگذاری گردید.
در آغاز قرن بیستم به طور متوسط روزانه ۱۰۰ نفر از کتابخانه بادلین در آکسفورد استفاده می کردند و تا سال ۱۹۱۴ تعداد کتاب ها به میلیون عدد رسید. برای فضای بیشتر ذخیره سازی کتاب ها یک فضایی را زیر میدان رادکلیف در سال های ۱۹۰۹ تا ۱۹۱۲ حفاری کردند. با افزایش تعداد خوانندگان و همچنین کتاب ها در سال ۱۹۳۱ تصمیم به ساخت یک کتابخانه جدید با گنجایش ۵ میلیون کتاب، دفتر کتابخانه و فضای مطالعه گرفته شد. بادلین جدید همانطور که شناخته می شود در سال ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۰ توسط سر گیلز گیلبرت اسکات ساخته شد. در سال ۱۹۷۵ فضای اداری جدیدی در ساختمان کلارندون که برای چاپ دانشگاه در سال های ۱۷۱۲ تا ۱۷۱۳ ساخته شده بود ایجاد گردید که مکان مهمی در بین کتابخانه های قدیم و جدید بود و این موضوع باعث شد تا کتابخانه رادکلیف و بادلین جدید همگی جزئی از مجموعه کتابخانه بادلین قرار گیرند.
اخیرا ساختمان جدید کتابخانه بادلین در آکسفورد دوباره در سال ۲۰۱۵ بازسازی شده و فضاهای علمی و عمومی به همراه بخش هایی از علم جدید را در اختیار خوانندگان قرار می دهد.
منبع: www.bodleian.ox.ac.uk