با جلوه های وصف ناپذیر طبیعت آشنا شوید.
گاهی با مناظری روبروی می شویم که باور نمی کنیم حقیقتا وجود داشته باشند، مناظری که همچون تابلویی نفیس و بدیع جلوه می کنند.
این بار در سفری خاطره انگیز به مرور شماری از دلفریب ترین چشم اندازهای دنیای پیرامون خود خواهیم پرداخت. پس با الی گشت همراه باشید.
مطالب مرتبط: ۴ سفر ماجراجویانه در دل طبیعت برای فرار از روزمرگی آیا عاشق طبیعت هستید؟ به سواحل استوایی بروید
بیابان نامیب، نامیبیا
شاید قرار گرفتن نام یک بیابان در شمار دلفریب ترین مناظر جهان، کاری غیر منتظره به نظر برسد. ولی باید پذیرفت که صحرای نامیب، یکی از زیباترین چشم اندازهای این جهان است. این بیابان تماشایی در اصل بیابانی است ساحلی که در جنوب قاره ی سیاه و در امتداد اقیانو س اطلس در سه کشور آنگولا، نامیبیا و آفریقای جنوبی کشیده شده است.
دره های این منطقه حاصل فرسایش رودخانه ی “سوکاب” (Tsuachab) هستند، رودخانه ای که در جنوب کوهستان “نوکِلِفت” (Naukluft) واقع شده و هر ۵ تا ۱۰ سال یک بار جاری می شود. آن چه بیش از هر چیز دیگر این رودخانه را به شهرت رسانده، مقطعی بودن آن است. در واقع در زمان بارندگی های محدود در این منطقه ی کوهستانی، جریانی از آب به راه می افتد که اگر چه قادر نیست به سرعت در دل خاک نفوذ کند، اما در عوض از فشار و قدرتی ویرانگر برخوردار است. جریانی قوی و خشن که در طول همان مدت زمان محدود، قادر به شکل دادن و خلق دره ها است. البته باید اذعان کرد که حفر این دره (به عمق تقریبی ۳۰ متر)، دست کم دو میلیون سال به طول انجامیده است.
همان گونه که گفتیم رودخانه ی “سوکاب” علی رغم امتداد قابل توجه، جریانی مقطعی دارد. یعنی هرگز به اقیانوس اطلس راه نیافته و در عوض خشک می شود. گل و لای حاصل از این جریان گاه و بیگاه، پس از سال ها خشک شده و و سرزمینی زیبا و شگفت انگیز را پشت سر خود بر جای می نهد. شاید یکی از باشکوه ترین چشم اندازهای این منطقه را بتوان هنگام تماشای غروب آفتاب در این بیابان مشاهده کرد.
هوانگلانگ (Huanglong)، چین
نام این محل در زبان چینی به معنای “اژدهای زرد” است. این مکان تاریخی، رویایی و خوش منظره در” سلسله جبال مینشان” (Minshan) و در شمال غربی استان سیچوان (Sichuan) چین واقع شده و به دلیل امتیازات بی نظیرش، جایی را نیز در فهرست میراث جهانی یونسکو به خود اختصاص داده است.
به دلیل هزاران سال تکامل زمین شناختی، این قسمت از کشور پهناور چین، مملو از عوارض زمین شناسی قابل توجه و دیدنی است. یخچالها، ساختارهای چینه مانند و طبقه طبقه، صخره های شکل گرفته از خاکستر و گدازه های آتشفشانی و عوارض دیگری که در مجموع این محل را به یکی از معروف ترین چشماندازهای تراورتِن جهان تبدیل کرده است. (Travertine: نوعی سنگ آهک متخلخل که توسط رسوبات حاصل از چشمه های آب گرم تشکیل میشود)
در میان شگفتی های بی بدیل طبیعت که این قطعه از زمین را همچون تابلویی پرنقش و نگار به تصویر کشیدهاند، این استخرهای تراسی شکل و طبقه طبقه ی رنگارنگ “هوانگلانگ” هستند که بیش از هر چیز دیگری، معرف این منطقه و زیبایی های کارت پستال گونهی آن است. استخرهایی که به تدریج و از ته نشست رسوبات”کلسیت” به وجود آمدهاند. زیبایی که این منطقه را در نزد گردشگران محبوب و شناخته شده کرده است. در این محل معابد متعدد و مجسمه های بودای فراوانی نیز یافت میشوند که این گوشه و آن گوشه درون پارک ساخته یا نصب شده اند.
در کنار جنگل، آبشار، چشمه های آب معدنی و کوهستان های تماشایی، “هوانگلانگ” زیستگاه یکی از بانمک ترین موجودات این جهان است. پاندای بزرگ و پشمالوی دوست داشتنی که تا همین چند سال پیش در شمار گونه های در معرض انقراض قرار داشت. همچنین “میمون طلایی پوزه کوتاه سیچوان” نیز در این منطقه زندگی می کند.
گوکیوچو (Gokyo Cho)، نپال
دریاچه ی اصلی در واقع بخشی از سیستم دریاچه های گوکیو است که در پارک ملّی “ساگارماتا” (Sagarmatha) در شرق نپال و درنزدیکی کوه های هیمالیا واقع شده اند. این دریاچه ها که از یخچال ها تغذیه می شوند، در میان زیبایی مبهوت کننده ی یکی از مناطق کوهستانی و معروف جهان جای گرفته و همچون جواهری باشکوه می درخشند. این جا، چشم انداز محیط حرف های فراوانی برای گفتن دارد، مناظری که بیننده را مات و مبهوت کرده و او را در سکوت فرو می برد. از سوی دیگر تنوع زیستی قابل توجه گیاهی و جانوری نیز دراین ناحیه قابل مشاهده است.آهو، بز کوهی، یوزپلنگ سفید، پاندای قرمز، خرس سیاه هیمالیایی و میمون های “Langur” از جمله حیواناتی هستند که در این منطقه زندگی می کنند.
همچنین این منطقه از اهمیتی معنوی و مذهبی خاصی هم برای هندوها و هم طرفداران آیین بودا، برخوردار است. این پارک همچنین در فهرست میراث ارزشمند طبیعی جهان نیز جای دارد.
از این منطقه همچنین میتوان چهار قلهی معروف جهان که بیش از ۸ هزار متر ارتفاع دارند را مشاهده کرد. قلل “چو اویو” (Cho oyu) با ارتفاع ۸.۲۰۱ ، قلهی “ماکالو” ۸.۴۶۳ متر(Makalu)، “لوتسه” (Lhotse) با ارتفاع ۸.۵۱۶ و بلندترین قلهی جهان اورست که ۸.۸۴۸ متر ارتفاع دارد.
بهترین زمان برای سفر به این منطقه ماه آگوست است، زمانی که در طول جشنواره ی مذهبی”جانای پورنیما” (Janai Purnima)، زایران در آب این دریاچه استحمام می کنند. این جشنواره که ملهم از آیین هندو است، به رابطه ی عشق و وظیفه ای که بین خواهران و برادران وجود دارد توجه کرده و آن را ستایش می کند.
۲ نظرات
واقعا شگفت انگیزه ………….
تو خوابم نمیتونم ببینم
مرسی از مطالب خوبتون