قزاقستان، یکی از بزرگ‌ترین کشورهای محصور در خشکی در آسیای میانه است. نوروز در قزاقستان از ۱۴ تا ۲۳ مارس جشن گرفته می‌شود. هر روز از این دوره با یک موضوع ویژه مشخص می‌شود و این موضوعات معمولاً شامل سلام، طبیعت، یادبود اجداد، تاریخ و خرد هستند. در این ایام، شهرها و روستاهای قزاقستان برای استقبال از نوروز آماده می‌شوند. جشن و سرور در همه نقاط کشور حاکم است و مردم با هم جشن می‌گیرند. سنت‌ها و آداب قومی قزاق‌ها در این روزها بسیار مهم و جذاب هستند.
مراسم نوروز در قزاقستان شامل فعالیت‌های متنوعی است. در این روزها، مردم به عنوان بخشی از آداب و رسوم، لباس‌های محلی را به تن می‌کنند و در مراسم مذهبی و مردمی شرکت می‌کنند. مردم در این روزها با هم عیدی تبادل کرده و غذاهای محلی و خوراکی‌های خاصی را تهیه می‌کنند. همچنین، نمایش‌های مردمی، رقص‌ها، موسیقی محلی و بازی‌های سنتی نیز در این مراسم برگزار می‌شوند. مسابقات مختلفی مانند مسابقات اسب‌دوانی و مسابقات ورزشی نیز در این روزها تنور داغی دارند که جذابیت بسیاری برای مردم و بازدیدکنندگان ایجاد می‌کنند.
به طور کلی، مراسم نوروز در قزاقستان فرصتی است برای اجتماع، جشن و سرور و حفظ آداب و رسوم قومی. این رویداد سالانه از تلاش‌ها برای حفظ هویت فرهنگی قزاقستان و تقویت ارتباطات اجتماعی در این کشور حکایت می‌کند.
برای رزرو تورهای نوروزی الی گشت اینجا کلیک کنید
جشن نوروز در قزاقستان به عنوان یک آیین باستانی به گذشته‌ای دور برمی‌گردد و از ایرانیان به اقوام دیگری مانند قزاق‌ها، ازبک‌ها و اویغورها منتقل شده است. قزاق‌ها باور دارند که در این روز ستارگان به نقطه آغازین خود در آسمان می‌رسند و همه چیز تازه می‌شود و شادی بر زمین حاکم می‌گردد.
جشن نوروز برای قزاق‌ها آغازی برای سال نو و شادی است. در این روز، آن‌ها با خانواده و دوستان خود جشن می‌گیرند و با خوردن غذاهای سنتی، به خوشی و شادی می‌پردازند. مراسم و رسوم سنتی ایرانیان نیز در این ایام در قزاقستان برگزار می‌شود. جشن نوروز در قزاقستان یک فرصت برای اتحاد و همبستگی بین افراد است و مردم با شادی و خوشحالی این روز را جشن می‌گیرند. این روز یک فرصت برای بازتاب جشن‌های فرهنگی و تاریخی قزاقستان و ایران است و نشان از ارتباط نزدیک‌بین این دو کشور دارد.
تا سال ۱۹۸۸ میلادی، جشن نوروز در قزاقستان به‌عنوان یک سنت بومی ممنوع بود. حزب کمونیست شوروی که در آن زمان بر کشور قزاقستان کنترل داشت، جشن نوروز را غیرقانونی اعلام کرده بود. این تصمیم شوروی باهدف سرکوب فرهنگ و هویت ملی قزاقستان در راستای یکپارچگی سیاسی شوروی بود.
اما پس از ۶۲ سال دوری از سنت‌های فرهنگی خود، قزاقستان در سال ۱۹۸۸ به‌تدریج شروع به پذیرش جشن نوروز کرد. این تغییر نشان از تحولات سیاسی و اجتماعی عمده در قزاقستان داشت که منجر به استقلال این کشور از شوروی سابق شد. در سال ۱۹۹۱، با اعلام استقلال قزاقستان، رئیس‌جمهور این کشور با صدور یک فرمان، جشن نوروز در قزاقستان را به‌عنوان یک جشن ملی اعلام کرد. این اقدام نشان از تأکید دولت قزاقستان بر اهمیت حفظ و تقویت هویت ملی و فرهنگ این کشور داشت.
با گذشت زمان، جشن نوروز به عنوان یک رویداد مهم در قزاقستان تثبیت شد. دولت قزاقستان تصمیماتی را اتخاذ کرد تا این روز را به عنوان تعطیلات رسمی تأیید کند و آن را در تقویم ملی قرار دهد. امروزه، مردم قزاقستان هر ساله با شادی و پرشور جشن نوروز را جشن می‌گیرند و نوروز در قزاقستان به یک رویداد مهم و مورد احترام تبدیل شده است.
نوروز در قزاقستان به عنوان جشنی مهم و موروثی در این کشور جشن گرفته می‌شود. سنت‌های نوروز در قزاقستان شامل مراسم و آیین‌هایی است که به‌منظور استقبال از فصل بهار و شروع سال جدید برگزار می‌شوند. این جشن‌ها شامل رقص و پوشش سنتی، تهیه غذاهای خاص، بازی‌ها و مسابقات مختلف است که همگی به هدف شادی و ایجاد اتحاد و همبستگی در جامعه قزاقستان انجام می‌شوند.
در ایام نوروز در تمام شهرهای قزاقستان، بزرگ و کوچک، مراسم و جشن‌هایی برگزار می‌شود. در مرکز هر شهر، چادرهای بزرگی به نام یورت برافراشته می‌شوند. داخل هر یورت، میزهای بلندی قرار می‌گیرند که روی آن‌ها سفره‌های عظیمی گسترده می‌شود. این سفره‌ها که دسرخان نام دارند، مملو از غذا و شیرینی‌های متنوع است که نماد آمادگی برای استقبال از عید نوروز در قزاقستان است. مردم قزاقستان با آماده سازی این یورت‌ها و دسرخان ها، شادی عید را در تمام شهرها جشن می‌گیرند.
مانند ایرانیان، مردم قزاقستان نیز چند روز قبل از آمدن سال نو، به تمیزکردن و ترمیم خانه‌هایشان مشغول می‌شوند. آن‌ها خانه‌ها را از بالا تا پایین جارو و می‌کنند و دیوارها و اتاق‌ها را تمیز می‌کنند. برخی نیز به کاشت نهال درختان میوه در حیاط خانه یا محوطه‌های شهری مشغول می‌شوند.
پاک نگه داشتن مناطق شهری نیز از دیگر بخش‌های رسم تمیزی پیش از فرا رسیدن نوروز در قزاقستان است. مردم این کشور باور دارند که خانه‌ای تمیز در آغاز سال، صاحبانش را از بیماری و مصیبت می‌رهاند. آن‌ها هر ساله این رسم را با اعتقادی صمیمانه انجام می‌دهند تا برای سال آتی خوشبختی و سلامت را در طالعشان داشته باشند.
به اعتقاد مردم قزاقستان، روشن‌کردن دو شمع در شب آخر سال، آن‌ها را از بدبختی و محنت دور می‌سازد و سال آینده را پر از خوشی و شادمانی می‌کند. مردم معتقدند که با این کار، نور شمع‌ها نماد دوام زندگی و ادامهٔ سالی سالم و موفق است.
در شب نوروز در قزاقستان، خانواده‌ها دور هم جمع می‌شوند و دو شمع روشن می‌کنند. کودکان با شادی و هیجان به شمارش معکوس می‌پردازند تا زمان سال نو فرا برسد. همگی امیدوارند که سال آینده شاهد سلامتی، خوشبختی و آبادانی باشند. این مراسم سنتی نشان از یگانگی و اتحاد خانواده‌ها است.
در کنار خانه‌های چادری یا یورت، نمایش‌هایی فرهنگی درباره آداب و رسوم قزاقستان برگزار می‌شود. مردم در حالی که لباس‌های سنتی محلی خودشان را پوشیده‌اند، به رقص و راه رفتن با آهنگ‌های فولکلور قزاقی می‌پردازند. همزمان با این نمایش‌ها، داد و ستد هدایا و خرید و فروش سوغات نیز انجام می‌شود تا مردم با فرهنگ و سنت‌های این کشور آشنا شوند.
در شب عید نوروز در قزاقستان و در واقع صبح زود ساعت سه، جوانان به همراه دوستانشان در خیابان‌ها جمع می‌شوند. در پارک‌های شهر، اسب های سرکش را گرد هم می آوردند.
یک عروسک کوچک با لباس‌های رنگارنگ به گردن اسب وصل شده تا نماد سال نو باشد. زنگوله کوچکی هم به گردن اسب آویزان کردند تا صدایش بلند بشود. هنگامی که ساعت سه صبح فرامی‌رسد، جوانان اسب را رها می‌کنند تا با صدای زنگوله اهالی محل را از خواب بیدار کند و بدین‌وسیله فرارسیدن سال نو را به آن‌ها اعلام نمایند.
نوروز در قزاقستان معمولاً با مسابقات مختلفی همراه است تا سال نو به خوشی و شادی آغاز شود. یکی از این مسابقات مشهور اسب‌دوانی است که در آن سوارکاران مهارت خود را در سواری و اسب‌ها نشان می‌دهند. مسابقه دیگر مشاعره است که در آن مردان و زنان به رقابت و مبارزه کلامی و هوشمندانه می‌پردازند.
قول توزاق نیز مسابقه‌ای جالب و سنتی است که مردم قزاقستان معتقدند اگر زنان در این مسابقه پیروز شوند، آن سال محصولات کشاورزی خوبی خواهند داشت. مسابقه کوکپار هم برگزار می‌شود در آن سوارکاران باید بتوانند بزی را از مکانی مشخص بردارند. آودار یسپاق، قیزقوو و آلتی باقان نیز دیگر مسابقات محبوب نوروزی در مناطق مختلف کشور هستند که مردم با شوروشوق در آن‌ها شرکت می‌کنند.
یکی از مهم‌ترین رسوم عید نوروز در قزاقستان، دید و بازدید اقوام و آشنایان است. افراد در این ایام به دیدار یکدیگر می‌روند تا سال نو را به هم تبریک بگویند. آن‌ها لباس‌های تمیز و رنگارنگ می‌پوشند تا نشانه‌ای از شادی و خوشحالی باشند.
هنگام دیدار، برای یکدیگر آرزوی سلامتی، شادی و آسایش می‌کنند. همچنین بزرگ‌ترها به کوچک‌ترها هدیه‌ای مانند پول یا شیرینی تقدیم می‌کنند. مردم با دیدوبازدید و دیدار هم به این آیین کهن ادامه می‌دهند و با این کار به هم نزدیک‌تر می‌شوند.
نوروز در قزاقستان تعطیلاتی است که توسط همه مردم این سرزمین بدون توجه به مذهب یا قومیت جشن گرفته می‌شود. مسلمانان نیز یکی از سنت‌های خود در این روز را زیارت اهل قبور و خواندن قرآن بر سر مزار اجداد و افراد عزیز ازدست‌رفته قرار داده‌اند. آن‌ها این سنت را از گذشته‌های دور تا امروز ادامه داده‌اند تا بدین وسیله به یاد کسانی که رفته‌اند باشند و خدا را برای آسایش جان آنان شکر کنند.
در فرهنگ قزاقستان، عدد هفت اهمیت ویژه‌ای دارد. به همین دلیل یکی از غذاهای سنتی این منطقه در ایام نوروز به نام کوژه است که از هفت ماده غذایی تشکیل شده است. کوژه شامل گوشت، نمک، روغن، پیاز، گندم و دو نوع پنیر است. تهیه این غذا با پایان زمستان و شروع فصل بهار مرتبط است.
قزاق‌ها با تهیه و خوردن کوژه، با فصل سرما و غذاهای زمستانی خداحافظی می‌کنند و ورود به فصل بهار و غذاهای تازه‌تر را جشن می‌گیرند. این غذای سنتی نمادی از تغییر فصل و تغییرات طبیعی است.
دختران جوان روستایی در ایام نوروز در قزاقستان برای پذیرایی از جوانان مورد علاقه‌شان از باقی مانده گوشت اسب غذایی سنتی به نام آش اسب تهیه می‌کنند. در مقابل، پسران روستایی هم با هدایایی مانند آینه، شال و عطر به دختران توجه و احترام خودشان را نشان می‌دهند. این رسم هدیه دهی در میان مردم روستاهای قزاقستان نماد علاقه و توجه به یکدیگر است.
قزاق‌ها با خوردن غذایی خاص در اولین روز سال نو، امیدوارند که تا آغاز سال آینده قدرتمند و سالم بمانند. این غذا که بل کوترر نام دارد از گوشت گاو تهیه می‌شود.
گاو یکی از حیوانات اصلی این مردم است و نماد قدرت و پایداری به شمار می‌رود. به همین خاطر قزاق‌ها با صرف این غذا امیدوارند که قدرتمند و پایدار باشند. تهیه بل کوترر یک سنت کهن است که هر ساله مردم را به زنده نگه داشتن ریشه‌های فرهنگی‌شان و آرزوی سالی بهتر و شادتر وا می‌دارد.
جشن بزرگ نوروز در قزاقستان اهمیت زیادی دارد. در روزهای آغاز سال نو مردم این کشور نوشیدنی سنتی به نام نوروز کاژه را تهیه و مصرف می‌کنند. این نوشیدنی از هفت نوع دانه و میوه تهیه می‌شود.
نوشیدنی نوروز کاژه از روزهای نخست سال نو تا پایان جشن‌های نوروزی مورد استفاده قرار می‌گیرد. مردم قزاقستان با مصرف این نوشیدنی که از دانه‌ها و میوه‌های مختلف آماده می‌شود، به جشن‌گرفتن سال نو و آرزو کردن برای سالی بهتر و شادتر می‌پردازند. نوشیدنی نوروز کاژه نمادی از یکی شدن مردم در ایام جشن است.
نوروز در قزاقستان یکی از مهم‌ترین جشن‌ها و رویدادهای سالانه محسوب می‌شود. این جشن با شادی و خرمی در طول چند روز برگزار می‌شود و فرصتی است برای مردم قزاقستان برای شادی و ارتباط با همدیگر. در این تعطیلات، مردم به همراه خانواده‌شان سفره‌های نوروزی را آماده می‌کنند و از غذاها و شیرینی‌های محلی لذت می‌برند. همچنین فعالیت‌های مذهبی، موسیقی، رقص و بازی‌های سنتی نیز به همراه مراسم خاص در این روزها برگزار می‌شوند.
مطالب مرتبط: آیا اینجا واقعا قزاقستان است؟ سفری ۱۰ روزه به قزاقستان با پای پیاده